The World เกมเหนือเกม

ลำดับตอนที่ #1 : L

    เช้าวันใหม่เป็นสิ่งที่ดีเราได้สูดอากาศอากาศบริสุทธิ์ ออกซิเจนที่สูดเข้าไปปล่อยเอาคาร์บอนไดออกไซด์ออกมาเป็นสิ่งปกติธรรมดาไปแล้วตกบ่ายทุกคนก็ตั้งหน้าตั้งตาทำงานกันอย่างเต็มที่ สำหรับบางคนที่ไม่ได้ทำงานก็อาจจะเล่นเกม หรือทำกิจวรรตประจำวันซึ่งเป็นของตายตัวไปแล้วในบ้านหลังหนึ่งซึ่งดูเป็นบ้านเล็กๆที่อบอุ่น ในห้องนอนอันคับแคบเด็กผู้ชายร่างผอมสูงผมยาวกระเซอะกระเซิงนั่งอยู่หน้าจอสี่เหลี่ยมดิจิตอลที่สามารถฉายภาพออกมาได้ ระบบประมวลคำที่ฉลาดกว่ามนุษย์ แต่มันก็เป็นเพียงแค่เครื่องมือเด็กผู้ชายคนนี้นั่งเล่นเกมส์ที่ถือว่าเป็นเกมที่คนทั่วโลกเล่น ถึงแม้จะเป็นเดโมโครสเบต้าก็ตาม มัน๙อเกมว่า the world ออนไลน์ เคบมีข่าวออกมาทาบทามกระแสของเกมปนะเภทนี้มากมาย แต่ไม่มีใคนสน the world กำลังจะ open beta เร็วๆนี้โดยมีเซอร์ไพร์สให้สำหรับคนที่มาเข้าร่วมโดยนัดตามสถานที่ต่างๆ ที่ใกล้ระแวกบ้านของคนแถวนั้นและถ้าใครอยากจะเล่นต้องมา เด็กคนนี้ก็เหมือนกันเขาติดเจ้าเกมนี่มากจนเขาสามารถเล่นมันจนเป็นที่หนึ่งในสิบไปแล้ว

         \"ลงมาเดี๋ยวนี้นะ...แอล...\"เสียงผู้หญิงตะโกนขึ้นมาจากข้างล่าง แอลบ่นอุบอิบก่อนที่จะปิดเจ้าหน้าจอคอมพิวเตอร์นี่ไปเขาเดินลงไป

ข้างล่างหญิงร่างท้วมผู้หนึ่งยืนอยู่ \"นี่ถ้าแกเล่นมันมากเกินไปจะเป็นยังไงรู้ไม้..ฮึ\"ผู้หญิงคนนี้ตะโกน

          \"ครับ...ป้ามาร์ช\" แอลเดินไปที่โต๊ะกินข้าวอย่างเอื่อยเฉื่อยเขาดูเหมือนคนที่ไม่ใส่ใจอะไรเท่าไรและเฉื่อยชามากๆ เขานั่งลงบนเก้าอี้ที่เบาะดูเก่าผุพัง เจ้าของไม่สนใจที่จะเย็บมันด้วยซ้ำ

         \"แกจะเล่นเกม พรรค์นี้ไปถึงไหน\"ป้ามาร์ชถามขึ้น \"ก็จนกว่าจะเบื้ออ่ะ\" เขาพูดเสียงอู้อี้เพราะมีเบคอนอยู่ในปาก \"ชั้นล่ะเบื่อแกจัง วันๆ

เอาแต่เล่นมันอยู่ได้ไม่ยอมช่วยทำวานบ้าง\"ป้ามาร์ชโมโหแต่ก็พยายามข่มอารมณ์ไว้ไม่ให้โพล่งออกมา \"แกน่ะมันเหมือนพ่อแกหมกมุ่นอยู่

แต่คอมจนตอนนี้ก็ไปอยู่โลกหน้าแล้วลูกมันยัง...\"

          แอลไม่สนใจเขายังคงกินต่อไปเขาฟังเรื่องพวกนี้มามากพอแล้ว พ่อของเขชื่อ \"อีลลัน\"เป็นแฮกเกอร์และนักโปรแกรมเมอร์และเกมมาสเตอร์ที่เก่งที่สุดในโลกเขามีส่วนร่วมในการสร้างเดอะเวิร์ลให้มีชีวิตขึ้นมา แต่เพราะทำงานมากไป

เขาล้มป่วยและตายไปเมื่อ 14 ปีก่อนตอนนี้แอลอายุ 15 ปีอาศัยอยู่กับป้ามาร์ชส่วนแม่ตายตั้งแต่เขายังเด็ก ป้าชอบว่าเค้าอยู่บ่อยๆแต่ป้าก็รัก

เขามากกว่าสิ่งอื่นใด เขาก็ด้วยเขาแทบจะไม่รู้จักคำว่าพ่อเวลามีงานพ่อที่โรงดรียนมีเขานี่แหละที่ถูกล้อว่าไม่มีพ่อ แต่เขาก็ไม่คิดว่ามีปัญหา

อะไรเขาว่าป้ามาร์ชเป็นทั้งพ่อและแม่ในเวลาเดียวกัน

         3 วันถัดมาวันนี้เป็นวันที่เดอะเวริ์ลจะเปิดให้สัมผัสกับของจริงป้าสัญญาว่าจะไปส่งเขาที่เวิร์ลฮอลด้วยตนเองและจะมารับเมื่อหมเดทศ

กาลในอีก 3-4 วัน ที่เวิร์ลฮอลเป็นที่คอเกมเมอร์อยากมามากที่สุดเพราะมันเป็นที่ๆขายอะไหร่รวมถึงตลาดเกมที่ใหญ่ที่สุดในโลก

        \"อีก2-3วันนะจ๊ะ\"ป้ามาร์ชยิ้มหวาน แอลยิ้มแห้งๆตอบกลับเขามองให้เห็นว่าป้าไปพ้นสายตาจริงๆ จึงเดินทางไปยัง เพนนาลีฮอล ซึ่งเป็นโดมที่พึ่งสร้างเสร็จทุ่มทุนสร้างเพื่อการเปิดงานโดยเฉพาะรวมๆเกือบ 900,000,000,000 เขาไม่รู้ว่าจำนวนเงินนี้จริงเท็จแค่ใหน และมันจะเป็นยังไง

        เขาเท้าไปด้วยความตื่นเต้น กับความอยากรู้อยากเห็น \"เชิญครับ\" บริกรชายที่ยืนอยู่หน้าประตูเปิดประตูให้เขา บริกรคนนี้แต่งตัวสะอาดมากเกินกว่าจะเป็นบริกร เขาเดินเข้าไปข้างใน \"อะไรเนี่ย\"