PK CIUB
ไปเที่ยวห้างอะไรนั้นก็ยกเลิกไปทันทีแบบไม่ได้ไปเลยตัดสินใจ... เลยเปลี่ยนมาคลับของรุ่นพี่ไอ้กายแทนตอนนี้พวกฉันมาถึงคลับที่ไอ้กายพามาแล้วข้างนอกดูเล็กไปหน่อยแต่พอไอ้กายพาเดินเข้ามาข้างในคลับมันใหญ่จนไม่น่าเชื่อนี้คลับหรืออะไรทำไมใหญ่และกว้างอะไรขนาดนั้น
“พวกมึงไปจองที่นั่งไว้....เดี๋ยวกูขอตัวไปคุยกับเฮียกูแป๊ปนึง” ไอ้กายบอกกับพวกเราแบบนั้นก่อนจะเดินหายเข้าไปในวงพวกเหล่าราตรีที่ออกสเต็ปแดนซ์โชว์กันอย่างเมามัน
“มาร์คออกไปเต้นเป็นเพื่อนหญิงลีหน่อย” หญิงลีนี้งานไวไปหน่อยมั้ยหรืออย่างไงมาถึงก็ลากพ่อมาร์คคนหล่อออกไปโชว์พวกสาวๆให้อิจฉาเล่น
“ถ้าหญิงลีอยากออกไปมาร์คก็ไม่ขัดครับ” พ่อคนดีไปอีกมาร์คนี้ก็เล่นกับหญิงลีตลอดเลยเนอะบางทีฉันก็คิดว่าสองคนนี้อาจจะกำลังแอบคบหากันก็ได้ใครจะไปรู้
“หนีไปเข้าห้องน้ำทันไหมว่ะเจน” โซนถามฉันพร้อมทำหน้าพะอืดพะอมอาการโซนนี้น่าเป็นห่วงกว่าชาวบ้านเขาเลยแฮะ
แอคติ้งเก่งมากจนฉันอยากให้เขาตั้งใจแสดงแบบนี้ในการเรียนบ้าง
“ไอ้โซนเสียงดังอะฉันขอกลับไปอาบหนังสือที่บ้านได้ป่ะ?” ฉันหันหน้ามาพูดกับไอ้โซนที่กำลังดูพวกผู้หญิงเต้นโชว์ตรงหน้ามัน ดูก็รู้ว่ามันคงอยากเข้าไปร่วมวงด้วยและมันคงไม่ได้ยินในสิ่งที่ฉันพูดเท่าไร
“แกพูดอะไรนะเจนฉันไม่ได้ยินเลยว่ะ” อืมจ๊ะสมควรแล้วล่ะที่ไม่ได้ยินก็ดูสนองสนใจกับสิ่งตรงหน้าแล้วจะไปได้ยินที่ฉันพูดได้ไงละคะคุณเพื่อน
“เชิญแกดูน้องแมวที่ยั่วสวาทแกต่อเถอะฉันไม่กวนแกล่ะ” ฉันพูดจบและหยิบโทรศัพท์ออกมาพร้อมกดเขาแอพไลน์ทักไปหาใครอีกคน
@JANE :: นอนหรือยังคะ?
ฉันกดส่งข้อความให้ผู้ชายคนนั่นและมันก็ขึ้นว่าอ่านแล้ว
@POSH :: พี่อ่านหนังสืออยู่ครับ...ว่าแต่ทำไมวันนี้เรานอนดึกจังเลยล่ะ
ผู้ชายที่ฉันคุยด้วยเขาชื่อพอร์ชเป็นนักศึกษาแพทย์อยู่ปีสี่แล้วและยังเป็นว่าที่คู่หมั้นฉันอีกด้วย ฉันกับพี่พอร์ชเราสองคนคุยกันมาสักพักแล้วก็กำลังดูใจกันอยู่นี้แหละ
ฉันตอบกลับเขาไปว่าอะไรดีล่ะงั้นก็โกหกไปแทนแล้วกัน
@JANE :: เจนออกมาฉลองวันเกิดเพื่อนนะคะ
ฉลองบ้าบออะไร...มีแต่มาดื่มเฉยๆแค่นั้นแหละแต่ที่ฉันเลือกจะส่งข้อความแบบนั่นเพราะกลัวพี่พอร์ชจะเป็นห่วงจนอ่านหนังสือไม่ได้ก็แค่นั่น
@POSH :: อย่าดื่มเยอะนะพี่กลัวเราจะเป็นอันตราย
อันตรายที่ว่าคงเป็นพวกเพื่อนๆฉันล่ะมั้งก็มีแต่คนที่นิสัยดีๆทั้งนั้นเลย (ประชด) ถ้านิสัยไม่เหมือนกันคงคบกันเป็นเพื่อนไม่ได้หรอก
@JANE :: งั้นเจนไม่ดื่มดีกว่ากลัวใครบ้างคนเป็นห่วง
ฉันไม่ได้เขินอายที่จะแกล้งแซวพี่พอร์ชแต่เป็นเพราะว่าฉันกับพี่พอร์ชเราเล่นกันแบบนี้มาแต่ไหนแต่ไรแล้วพี่พอร์ชไม่ซีแล้วฉันจะไปซีทำไม
ฉันไม่ใช่พวกคิดเยอะคิดมากเลยด้วยซ้ำไม่จำเป็นต้องแคร์สักหน่อย
@POSH :: ดีแล้ว....อย่าให้ไอ้ธันรู้เด็ดขาดว่าเราหนีเที่ยว
พี่ธันวาเป็นพี่ชายที่....ฉันไม่รู้จะพูดอย่างไงต่อดีคืออธิบายเลยพี่ธันวาเป็นพี่ชายที่โคตรหวงน้องสาวแบบฉันเวลาที่พวกผู้ชายมารับก็จะมายืนถามจนพวกผู้ชายหายหัวไปหมดกลายเป็นว่าฉันนกและก็นกเพราะพี่ชายคนเดียว
และสิ่งนึงที่พี่ธันวาไม่เคยตามฉันทันเลยคือเรื่องการเรียนและไลฟ์สไตล์ที่ต่างกันอย่างกับคนละขั้วเลยล่ะ
@JANE :: ค่ะเจนจะพยายามนะ....เจนไปก่อนนะคะเพื่อนเรียกแล้ว
ฉันพิมพ์ข้อความก่อนจะกดส่งให้พี่พอร์ชและปิดหน้าจอโทรศัพท์และก็พบอีกอย่างว่าไอ้โซนมันยิ้มกรุ้มกริ่มและมันมองหน้าฉันอย่างล้อเลียน
“คุยกับผู้ชายนี้คำพูดคำจาหวานแววเชียวนะตัวเธอ” กระโดดถีบขาคู่ใส่ไอ้โซนได้ป่ะเริ่มหมั่นไส้หน่อยๆล่ะ
“โซนนั่นปากมึงใช่ป่ะ…วอนอยากโดนตบเหรอ?” มะลิพูดพร้อมทำตาขวางใส่ไอ้โซนยัยมะลินั่นตัวแม่ของการหาเรื่องเลยล่ะไม่เว้นแม้กระทั่งกลุ่มเพื่อนตัวเอง
“มะลิมึงใจเย็นก่อนดิ” ซานลูบแขนมะลิหวังให้ใจเย็นลงและดูเหมือนเธอกำลังพยายามจะกดอารมณ์ตัวเองให้เย็นลงอยู่เหมือนกัน
เพียะ!!
“โอ๊ย!!” ฉันตีแขนไอ้โซนอย่างโมโหและจ้องหน้ามันอย่างเขม่นที่จริงก็แค่อยากแกล้งมันเฉยๆนี้แหละไม่ได้โกรธอะไรมันหรอกเอาตามตรงแต่มันคงคิดว่าฉันโกรธมันจริงๆ
“เจนมึงโกรธกูจนต้องมาตีแขนกูขนาดนี้เลยเหรอ?” ขอเหตุผลหน่อยดิว่าทำไมฉันต้องไปโกรธมันขนาดนั่นด้วย
“ไม่ได้โกรธแต่อยากให้มึงรู้สึกผิด” ฉันพูดใส่มันอย่างนึกโมโหไอ้โซนเป็นคนที่ไม่ได้คิดอะไรคือไม่คิดอะไรเลยไงหรือเรียกง่ายๆว่าเป็นพวกไม่คิดว่าคนอื่นจะรู้สึกยังไง....แค่คิดว่าสนุกก็พอ
ฉันเป็นคนพูดหยาบมาตั้งไหนแต่ไรแล้วแต่ต่อหน้าครอบครัวฉันก็แค่แกล้งทำตัวให้เรียบร้อยทั้งที่ในความเป็นจริงฉันเป็นคนพูดหยาบและทำตัวหยาบคายแต่มันก็แค่เปลือกนอก
“เออขอโทษได้ไหมล่ะ” มันพูดพร้อมยกแก้วเหล้ากระดกเข้าปากแบบชิวๆเหมือนไม่ได้ดื่มเหล้าเลย มึงชิวไปป่าวโซน
“เป็นอะไรกันวะทำหน้าเครียดกันฉิบหาย....” ไอ้มาร์คเดินเข้ามาพร้อมกับหญิงลีดูก็รู้ว่าสองคนนี้สนุกกันมากแค่ไหน
“เจอเพื่อนปากหมาเลยพาลอารมณ์เสีย” ไอ้มะลิพูดกับไอ้มาร์คพร้อมหันหน้าไปทางอื่นไม่ได้สนใจต่อดูก็รู้ว่าเธอยังโมโหอยู่
“ไอ้กายอุตส่าห์เสียเงินเสี้ยงเหล้าพวกเรา....พวกมึงอย่าทะเลาะกันเลยเดี๋ยวงานจะกร่อยเอานะเว้ย” ไอ้มาร์คพูดให้พวกเราหายโกรธกันแต่ฉันว่าไม่น่าจะทันแล้วล่ะก็ดูสองคนนั่นดิหันไปคนล่ะทิศคนล่ะทางเลยด้วยซ้ำ
“งั้นมึงไปขอเบอร์สามสาวมาใครในกลุ่มก็ได้คนนึงแล้วกูจะยอมพูดขอโทษ” ไอ้โซนยื่นขอเสนอให้ไอ้มาร์คแต่ดูเหมือนมาร์คจะมีความขี้ขลาดในการขอเบอร์สาวนะเพราะเขาเป็นแบบนี้ไงไอ้โซนถึงได้ยกยิ้มราวกับผู้ชนะ
แต่ฉันว่าผิดคาดว่ะไอ้มาร์คกลับลุกขึ้นแล้วเดินไปหาสามสาวก่อนจะขอเบอร์ใครสักคนมาและดูเหมือนพวกเธอจะให้เบอร์ตัวเองกับคนอย่างไอ้มาร์คแบบไม่ลังเลเลยสักนิด
คิดจะเล่นแง่กับคนอย่างไอ้มาร์คช้าไปหนึ่งก้าวนะเพื่อนโซน
“นี้เบอร์...” ไอ้มาร์คยื่นเบอร์โทรศัพท์ให้ไอ้โซนแล้วกลับไปนั่งที่พร้อมกระดกเหล้าเข้าปากแบบไม่มีอะไรเกิดขึ้นฉันว่าคนอย่างไอ้มาร์คนี้แหละน่ากลัวสุด
“พูดขอโทษฉันซะ...” ไอ้มะลิพูดพร้อมยกยิ้มอย่างผู้ชนะฉันว่าพวกมันกำลังพนันกันอยู่แน่ๆไม่งั้นคงไม่ไล่บี้กันขนาดนี้หรอก
“ขอโทษ....” ไอ้โซนพูดจบและกระดกเหล้าเข้าปากหลายรอบจนฉันอดเป็นห่วงมันไม่ได้ถ้ามันรู้สึกเสียศักดิ์ศรีมันจะกดดันตัวเองและพยายามจะทำให้ตัวมันเองไม่เครียดตาม
“พวกมึง....นี้พวกเฮียกูเอง” ไอ้กายเรียกพวกเราทุกก่อนที่ฉันจะหันไปมองก็พบว่าเป็นไอ้กายและรุ่นพี่ผู้ชายอีกสี่คนหน้าตาแต่ล่ะคนก็หล่อดีนะแต่มีรุ่นพี่ผู้ชายคนนึงที่จ้องหน้าฉันแถมยังยกยิ้มให้ฉันอีก
ฉันทำได้แต่หันกลับมาคุยกับพวกมันปกติไม่ได้สนใจรุ่นพี่คนนั้นต่อแม้ว่าพี่เขาจะมองฉันมาตลอดเวลาก็เหอะ
“ไอ้กายฉันเอารุ่นพี่คนนี้ได้ปะ” หญิงลีถามไอ้กายแต่มันไม่ตอบหญิงลี... เมื่อเห็นแบบนั้นหญิงลีเลยเข้าไปใกล้ๆและกอดแขนรุ่นพี่คนนั้นแต่พี่เขากลับไม่ได้มีท่าทีปัดหรือไล่หญิงลีเลยสักนิด
“หญิงลีมึงหยุดเลย...ตลอดเลยมึงเนี่ย” ไอ้โซนพูดใส่หญิงลีและดูท่าหญิงลีจะไม่ยอมปล่อยมือออกจากแขนรุ่นพี่คนนั้นเลยสักนิด
“แค่กอดนิดกอดหน่อยเอง.....มึงหึงกูอ้อ” หญิงลีพูดใส่ไอ้โซนและมันก็แซวไอ้โซนด้วยท่าทีตลกแต่ไอ้โซนกลับไม่ได้มีท่าทีตลกอย่างที่หญิงลีคิด
“พอๆเลยพวกมึงนี้ยิ่งกัดกันกูยิ่งนึกว่าเป็นผัวเมียกัน” มันก็จริงอย่างที่ซานว่าเวลาที่หญิงลีวิ่งเข้าไปเล่นกับพวกผู้ชาย. ไอ้โซนเนี่ยเป็นคนแรกที่ดึงหญิงลีให้ออกมาจากพวกผู้ชายคนนั้น
ฉันว่าสองคนนี้มันแปลกๆอะมันแปลกมากจริงๆอาการของไอ้โซนคือมีความรู้สึกเหมือนหึงหวงชิบหายทั้งที่ก็ไม่ได้หึงหวงอะไรเลย
“ผัวเมียบ้านมึงดิไอ้ซาน...กูกับมันเป็นแค่เพื่อนกันชัดไหม…แค่เพื่อน” แล้วแกจะร้อนรนทำไมนี้เหมือนร้อนตัวอะโซนเหมือนโดนจี้จุดแล้วมาพูดย้ำๆในสิ่งที่ไม่ได้เป็น
ฉันว่าฉันดูออกแล้วว่ะคนอย่างมันเดาได้ไม่ยากเลยอาการของมันคือมันต้องชอบลีโอแน่ๆแต่คงไม่รู้สึกตัว ฉันเชื่อความคิดตัวเองมากพอและฉันดูออกได้ง่ายๆเลย
“แล้วมึงจะโมโหทำไมว่ะโซน?...กูก็แค่ถาม” ซานดูพร้อมจะบวกกับไอ้โซนได้ทุกเมื่อแต่แบบพวกมึงช่วยมองรุ่นพี่สี่คนนั้นหน่อย
สายตานี้บ่งบอกให้พร้อมหาเรื่องชิบหายนี้รุ่นน้องเองไงจำไม่ได้เหรอพี่
“เฮ้ยๆใจเย็น” ไอ้กายเข้ามาห้ามไม่ให้มะลิและไอ้โซนมีเรื่องกันในคลับคงกลัวเรื่องยาวล่ะมั้ง
“พวกน้องนี้สนิทกันจังเลยนะครับ” รุ่นพี่ผู้ชายที่มีหน้าตาดีเหมือนเด็กแว้นแต่ยกระดับขึ้นในหน้าตาแว้นแบบฐานะคนรวย
นี้ฉันพูดอะไร?......โอเคฉันขอโทษฉันเอ๋อจนกู้ไม่กลับ
“เฮียอย่าอิจฉาเลย...พวกผมไม่มีอะไรให้เฮียอิจฉาหรอกครับ” ไอ้กายไอ้คนนิสัยไม่ดีจะชมกลุ่มตัวเองหน่อยก็ไม่ได้ไอ้คนนิสัยไม่ดีเอาแต่เรื่องไม่ดีใส่กลุ่มตัวเองไอ้กายคนเลววว!!!
“ว่าแต่พี่ชื่ออะไรคะ...หญิงลีอยากรู้จัก” หญิงลีแกเอาอีกแล้วนะขยันส่งความอ่อยให้พี่เขาจริงๆและดูพี่เขาจะชอบวิถีการอ่อยของหญิงลีมากเว่อร์ดูหัวเราะและยกยิ้มชอบใจหญิงลีเห็นแบบนั่นเลยแสดงอาการเขินแบบเกินราคาตัว
“พี่ชื่อตาร์ครับเผื่อน้องหญิงลีไม่รู้...” พี่ที่ชื่อตาร์นี้ก็ใช่ย่อยออกตัวแรงแสดงอาการอยากจีบหญิงลีมากและดูหน้าเพื่อนก็คงจะเอือมระอามากจริงๆ
“พี่ชื่อดินนะ...” พี่ดินทำหน้าง่วงนอนตลอดเวลาจนฉันนึกถึงเจ้าแมวที่อยู่บ้านฉันมันนอนได้ทั้งวันไม่มีเบื่อ
“ชื่อวิน ” พี่วินไม่มีความสัมพันธ์ที่ดีกับคนรอบข้างเลยและคงติดเป็นนิสัยไปแล้วดูจากหน้าคงพร้อมตีคนได้ทุกเมื่อฉันเริ่มกลัวคนชื่อวินหน่อยๆล่ะ
"พี่ชื่อพีเคเป็นเด็กวิศวะอยู่ปีสามสถานะโคตรโสดอยากได้ผู้หญิงมาดูแล". โคตรโปรโมทของคำว่าโคตรโปรโมทแถมยังมาทำตาระยิบระยับใส่อีกคนบ้าอะไรหว่านเสน่ห์หน้าด้านๆ
"เฮียแซวเบาๆหน่อยมันมีคู่หมั้นแล้ว" ไอ้กายคงรู้ว่าพี่พีเคอะไรนั่นจ้องหน้าฉันตาไม่กะพริบล่ะมั้งแถมยังจะงาบฉันอีกถ้ามางาบฉันแม่จะถีบขาคู่ให้
ฉันไม่ชอบผู้ชายไวไฟและเขาเป็นหนึ่งในนั้นที่ฉันจะไม่ขอเข้าไปยุ่งด้วยฉันไม่ชอบเล่นกับไฟถ้ารู้ว่าผลเสียที่ตามมันจะร้ายแรงมากเพราะงั้นฉันถึงยังได้คุยกับพี่อร์ชคนเดียวและไม่ขอยุ่งเกี่ยวกับคนอื่นเลย
"หมั้นแล้วก็ยกเลิกหมั้นได้" พูดงี้เลยฉันทำได้แต่มองหน้าพี่พีเคแล้วหันมาสนใจน้ำอัดลมที่วางตรงหน้าในเมื่อพี่อร์ชไม่อยากให้ดื่มแอลกอฮอล์ฉันก็จะไม่ดื่มเพื่อความสบายใจของพี่เขาและตัวฉันเอง
"......." ไอ้กายไม่ได้ตอบกลับเมื่อก่อนหน้านี้และมันคงรู้ว่าถ้าฉันนิ่งฉันก็เอาจริงได้เหมือนกัน...ฉันไม่เกี่ยงที่จะมีปัญหากับพวกผู้ชายเลยและก็พร้อมมีเรื่องได้ทุกเมื่อ
"เฮียเควันนี้ไม่ทำไมคนเยอะเป็นพิเศษ?" ไอ้กายคงไม่อยากให้พวกเราอึดอัดเลยถามเรื่งอื่นแทนนั่นเลยทำให้พี่พีเคเลิกสนใจฉันแล้วหันไปมองไอ้กาย
"สงสัยมีสาวสวยอย่างน้องคนนี้อยู่ที่นี้ล่ะมั้ง" จนได้หยอดฉันอีกจนได้จะเอาให้ได้เลยใช่ไหมจะจีบฉันให้ได้เลยใช่ไหม
"ไอ้กายแนะนำเพื่อนมึงให้พวกกูรู้จักหน่อย...." พี่ตาร์พูดกับไอ้กายอย่างเป็นกันเองและฉันว่าพี่ตาร์คงกำลังเล็งหญิงลีไว้แน่ๆมีความสายตาแพรวพราวเหมือนจะงาบหญิงลีได้ทุกเมื่อและดูหญิงลีก็คงจะชอบพี่ตาร์มากด้วยไม่งั้นมันไม่อ่อยพี่ตาร์ขนาดนี้หรอก
นั่งไกลกันเป็นวาแต่ยังหว่านเสน่ห์ใส่กันได้ฉันล่ะเชื่อเลยนับถือจริงๆมีความพยายามจะจีบกันมาก
"คนนี้ไอ้โซนนิสัยคล้ายพี่วินเลย" แนะนำซะจนเห็นภาพตามเลยมันก็จริงแหละแล้วยิ่งยัยมะลิกับยัยซานนี้เหมือนกันเปี๊ยบ นิสัยนี้เหมือนพี่วินชัดๆพร้อมหาเรื่องคนมาก
"ส่วนสองสาวนี้คือมะลิกับซานครับนิสัยแรงๆที่พวกเฮียก็เข้าไม่ถึง" อืมเป็นการแนะนำที่ฉันเองก็ไม่ชอบจริงๆทำไมไม่แนะนำดีๆแล้วเพื่อนจะขายออกไหมดูไอ้กายแนะนำจนซานมองตาขวางอะ
"ไอ้ผู้ชายหน้าหล่อนี้ชื่อมาร์คครับ" มาร์คยิ้มทักทายพวกพี่ๆและดูจะเข้าตาพี่ดินสุดมั้งพี่แกเลยพยักหน้าและยิ้มตอบ
พี่ดินน่ารักอะ.....น่าลักกลับบ้าน เอ๊ยพูดผิดหมายถึงว่าพี่ดินน่ารักไงถ้ามีคนมาดูแลพี่ดินพี่แกคงแสดงวิธีการอ้อนแฟนมากกว่านี้แน่ๆ
"คนสุดท้ายชื่อเจนครับเธอมีคู่หมั้นแล้วพราะงั้นพี่อย่าไปยุ่งกับเจนเด็ดขาดเพราะผู้ชายเขาคงไม่ปล่อยพี่แน่ๆ" ไอ้กายพูดพร้อมลูบแขนตัวเองฉันกลัวแกสุดล่ะไอ้กายแอคติ้งโอเว่อร์กว่าที่คิด
ควรได้รับรางวัลนักแสดงยอดเยี่ยมจริงๆ
"กลัวตาย...." เอ่อพี่คะเดี๋ยวพี่จะได้ตายจริงๆนะคำพูดไม่ดีถ้าคนอื่นมาได้ยินฉันว่าพี่เขาคงซวยคนแรกข้อหาคำพูดคำจาล่อตีนมาก
ลืมไปพี่พีเคมาในลุคเด็กแว้นแบบเอ็มวี *Guccigung เป็นเด็กแว้นที่มีฐานะ
"ไอ้เคอย่าแกว่งเท้าหาเสี้ยน" พี่ตาร์พูดให้พี่พีเคใจเย็นเพราะรู้ว่าเพื่อนตัวเองน่าจะพูดอะไรถึงได้ห้ามล่ะมั้งถ้าพี่ตาร์พูดมากกว่านี้คงมีคนรำคาญแน่ๆ
"มึงเป็นแม่กูไงห้ามตลอดเวลาเลย....แม่งไม่สนุกเลยว่ะ" สนุก?...นี้พี่พีเคเขาคิดอะไรอยู่ว่ะทำไมถึงคิดว่าฉันจะเล่นกับไอ้เรื่องแบบนี้
"เออเป็นทั้งพ่อและแม่ไง...เวลามึงทำนิสัยไม่ดีใส่กูจะได้ตบตูตมึงอย่างสบายใจ" พี่ตาร์พูดพร้อมทำหน้ายิ้มแย้มฉันว่าพี่ตาร์เนี่ยน่าจะเป็นให้ทุกอย่างสำหรับคนในกลุ่มเลยมั้ง
"หน้ากูดูตลกเหรอ?" พี่พีเคชี้ตัวเองและถามพี่ตาร์อย่างสงสัยก็ไม่ถึงขั้นตลกหรอกแต่พี่พีเคชอบเล่นหน้าตาตัวเองให้ดูตลกไง
"คิดว่าไม่..." พี่ดินพูดเสียงเฉื่อยๆพี่ดินไปนอนก่อนไหมคะหน้าตาพี่พร้อมหลับตลอดเวลาเลยนะ
"ดินมึงอยากกินอะไรไหมเดี๋ยวเฮียเสี้ยงเอง" พี่พีเคพูดพร้อมตบกระเป๋าเสื้อเหมือนเฮียที่เสี้ยงเด็กเลย
"กูอยากกลับหอไปนอน" เป็นข้อเสนอที่ดีสำหรับพี่ดินพี่แกก็ก็คงง่วงนอนจริงๆนั่นแหละ
"......." พี่พีเคพูดอะไรไม่ออกทำได้แต่มองหน้าพี่ดินนิ่งๆ...เขาคงไม่คิดว่าเพื่อนตัวเองจะอยากโหยหาที่นอนล่ะมั้งเลยทำได้อึ้งอยู่อย่างงั้น
"ดินกูพามึงมาเที่ยว......" สรุปก็คือพี่พีเคนั่นลากพี่ดินมาถูกไหมเลยเป็นอย่างที่เห็นแบบนี้
"ไอ้ดินขึ้นไปชั้นสามนะ....แล้วไปนอน" พี่ตาร์บอกพี่ดินให้ขึ้นไปชั้นสามซึ่งน่าจะเป็นห้องนอนของเจ้าของผับใช่ไหม
"อืม" พี่ดินเดินไปอย่างเอื่อยๆจนพี่ตาร์ถอนหายใจแต่กลับมาสนุกตามเดิมปกติเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น
"ดื่มต่อๆ" พี่ต้าร์เป็นคนสร้างบรรยากาศสำหรับพวกเราและทำให้การดื่มของพวกเราไม่เงียบเฉียบจนเกินไปและหญิงลีก็เป็นคนสร้างสีสันขึ้นมาใหม่จนทำให้พวกทุกคนหัวเราะสรุปก็คือหญิงลีเป็นคนสถานการณ์ได้ดีจนฉันยอมรับเลย
"กรี๊ดดด!!!"
ตุ๊บ!!
"โอ๊ยย" แม่งใครกรี๊ดวะก็อย่างที่เห็นฉันสะดุ้งและตกใจกับเสียงกรี๊ดจนล่นมานอนจูบกับพื้นพรมแล้วแบบก็เจ็บมากเลยไง
"เฮ้ย…บ้านใครไฟไหมว่ะ!!" ไอ้โซนพยายามทรงตัวขึ้นหลังจากที่นอนเต็มอิ่มแบบน้ำไหลลายแถมยังแคะขี้ตาอย่างสบายใจแต่มันพึ่งรู้สึกตัวมั้งเลยทำตาโตมีสีหน้าตกใจ
"ใครเป็นอะไรว่ะทำไมกรี๊ดเสียงดังฉิบหาย" ฉันรวบผมและม้วนขึ้นก่อนจะปัดกางเกงยีนท์และจับให้เป็นทรงดีเดินตามเสียงที่ได้ยิน
และไม่รู้ว่าทำไมอยู่ดีๆแม่งถึงขึ้นมาชั้นสามของคลับได้ไงก็ไม่รู้เพราะหูได้ยินเลยเดินขึ้นมาข้างบนงั้นเหรอ
ก๊อก
ก๊อก
ฉันเคาะประตูห้องเบาๆสองสามครั้งแต่ก็ดูไม่มีคนมาเปิดให้สักที่นั่นเลยทำให้ฉันเปิดประตูเข้าไปก่อนจะพบว่าเป็นมะลิที่กำลังสวมเสื้อผ้าอยู่ฉันมองอย่างตาค้างก่อนจะเลื่อนสายตาไปมองอีกคนที่นอนอย่างสบายใจ
พี่ดินงั้นเหรอ
"มะลิ...." ฉันเรียกชื่อเธอเบาๆและเธอหยุดทุกอย่างแม้กระทั่งการสวมเสื้อผ้า
มะลิเงยหน้าขึ้นมาช้าๆเธอมีสีหน้าที่ตกใจและร้องไห้ออกมา
ฉันวิ่งเข้าไปหาเธอและกอดเธอพร้อมลูบหลังให้ใจเย็นๆลงจะได้ไม่เครียดไปมากกว่านี้
"เจน...." มะลิเรียกชื่อฉันพร้อมกอดฉันแน่นซะจนฉันคิดว่าเธอคงเสียใจจริงๆนั่นแหละฉันทำได้แค่ปลอบเธอและหยิบเสื้อผ้าให้เธอ
มะลิเดินหายเข้าไปในห้องน้ำสักพักและเดินออกมาด้วยสภาพเสื้อผ้าที่เรียบร้อยเธอไม่ได้ร้องไห้แต่ฉันกลับรู้สึกว่าเธอคงกลับมาเป็นคนเดิมแล้วถึงมันจะไม่ร้อยเปอร์เซ็นต์ก็ตาม
"แกไหวแน่นะ" ฉันถามมะลิเผื่อความแน่ใจฉันแค่กลัวว่ามะลิจะคิดมากจนเกินไปเนี่ยสิ
"อืมนี้จิ๊บๆมาก" ฉันว่าไม่จิ๊บแล้วมั้งการพูดของมันคือโคตรสั่นอะแบบเสียงมันสั่นมากๆเลยไง
"ไหวจริงเหรอว่ะ" ฉันพูดกับมะลิแต่เธอกลับเดินออกจากห้องไปเหลือเพียงแค่ฉันที่ยืนอยู่อย่างเด๋อๆ
“ทำไมขึ้นไปนอนข้างบนวะมะลิ?" ไอ้กายถามอย่างสงสัยขนาดที่ทุกคนกำลังตื่นแต่มะลิกลับไม่ตอบไอ้กายเลยสักนิดทำราวกับไม่ได้ยินที่ไอ้กายพูด
"แล้วมึงเสือกไร..." โอ๊ยเจ็บเหี้ยๆด่าแรงอีกแล้วทำไมไม่มะลิไม่อ่อนโยนกับเพื่อนบ้างจะดุดันไปไหนคะคุณพรี้ หนูกลัวแล้ว
"สัสกูถามดีๆไหมเดี๋ยวตบจูบโชว์แม่งเลย" ไม่.....ฉันคนนึงที่จะเดินออกมาไม่อยากดูไอ้กายกระทำใส่มะลิแล้วทำไมมันต้องร้ายกาจ
(พูดเหมือนรอน วีสลีย์)
"ทำไมมึงเป็นคนแบบนี้...." ไอ้โซนพูดพร้อมกับบีบน้ำตาเล่นเก่งแสดงเก่ง
เอารางวัลออสการ์ไหมง่ายดีแสดงเก่งจนฉันนับถือเลย
"กูคือคนดีเผื่อมึงไม่รู้" มันพูดพร้อมทำหน้าตาหล่อๆใส่พวกเราแต่ถ้าเป็นสาวๆคงสลบไปแล้วแต่อยู่ด้วยกันมาขนาดนี้ไม่มีคนหลงมันหรอก
เพราะมันคือคนเลวไงคนดีๆเขาคบกันไม่ได้หรอกเพราะเลวเหมือนกันเลยคบกันได้นี้ฉันควรภูมิใจไหมหรืออะไรดี?
"ไม่ๆมึงคือคนเลวที่เพื่อนไม่ต้องการ" ไอ้โซนพูดดักคอไอ้กายอย่างตลกร้ายทุกทีมันจะเห็นดีเห็นงามด้วยแต่ครั้งนี้มันกลับไม่เข้าข้างแถมยังพูดเป็นเชิงว่าไอ้กายคือโรคร้ายที่ไม่ควรเข้าใกล้เลย
"ต่อยกับกูไหมถ้าจะขนาดนี้" ฉันไม่ห้ามเพราะฉันไม่ได้มีส่วนเกี่ยวข้องกับเรื่องพวกนี้อย่ามาคุยอย่ามาทักฉันไม่สนใจและไม่แคร์ด้วย
"กลัวตาย..." ไอ้กายพูดนิ่งๆแต่สีหน้านี้แบบล้อพ่อล้อแม่มากจนไอ้โซนคิ้วกระตุกและเส้นเอ็นตรงลำคอของมันปูดจนน่ากลัว
"จะหยุดทะเลาะกันได้ยัง...." ซานพูดพร้อมกอดอกและจ้องหน้าสองคนนั่นที่พร้อมจะมีเรื่องกันได้ทุกเมื่อซานเป็นคนที่ไม่ชอบความรุนแรงมากๆคนนึง
และเธอคงกำลังจะปรี๊ดแตกในไม่ช้าก็เร็วๆนี้อย่าคิดจะตีกันถ้าซานอยู่ตรงนี้...คือถ้ามีเรื่องกันคือเตรียมตัวเตรียมใจได้เลยจ๊ะไม่ได้ตายดีแน่ๆ
"……"
พวกมันสองคนพร้อมใจกันปิดปากเงียบมากและทำหน้าที่นั่งอยู่โซฟาเฉยๆไม่ปริปากพูดออกมาในขณะที่ซานกำลังคุยกับมะลิอยู่และดูมะลิจะไม่ยอมเล่า
"งั้นกลับหอพักกัน.." ฉันพูดกับซานและมะลิพวกเธอเงยหน้าอย่างเข้าใจและเดินออกจากคลับพี่พีเคไปที่หน้าร้านเดินไปที่รถเก๋งสีดำ
ฉันหยิบรีโมทรถยนต์ออกมาก่อนจะกดปลดล็อคและเปิดประตูรถก่อนจะค่อยๆพามะลิเข้ามาในรถ
ส่วนผู้ชายก็กลับกันเองแต่หญิงลีถูกซานลากมาด้วยสภาพที่เมาและเหม็นกลิ่นเหล้าโคตรๆ
ดื่มไปกี่ขวดวะเนี่ยทำไมกลิ่นมันหึ่งและเหม็นแรงขนาดนี้ถามจริง
"เหนื่อยหน่อยนะซาน" ฉันหันมาพูดกับเธอหลังจากที่ปล่อยให้หญิงลีนั่งหลังรถกับมะลิและฉันรับหน้าที่เป็นคนขับให้
"ไม่เป็นไรแกแค่นี้สบายมาก" ซานพูดอย่างโนสนโนแคร์เธอไม่ได้สนใจเรื่องเล็กๆแต่ฉันดูออกว่าซานกำลังสงสัยมะลิคิดว่าน่ะ
ความลับนี้ฉันคิดว่ามะลิน่าจะปิดซานไม่หมดนะเพราะเธอจ้องมะลิทางกระจกรถตลอดเวลาไม่กะพริบตาเลยสักนิดฉันว่าเธอคงกำลังสงสัยแน่ๆ
ความคิดเห็น