คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : #แฟนเก่าเฮงซวย :: EPISODE :: 01 I 100%
"กว่าจะมาไปติดธุระที่ไหนมาอีกละ?"
ไอ้ตี๋ถามผมอย่างสงสัยทั้งที่มันก็ไม่ใช่คนเรื่องมากในการพูดแต่วันนี้มันดันพูดมากจนผมรำคาญ
"ไม่เสือกได้มั้ย"
ผมพูดใส่ไอ้ตี๋ก่อนจะจ้องหน้ามันงานที่ร้านก็ไม่เคยจะแวะไปให้เห็นหน้าบ้างน่าจะตัดออกจากหุ้นส่วนของร้านจริงๆ
"อ้าวแล้วกูผิดอะไร"
ผิดตั้งแต่ที่ถามละแม่งยิ่งหงุดหงิดอยู่ไม่อยากพูดถึงตัวปัญหาเลยจริงๆยิ่งเห็นหน้าก็อยากจะสั่งคนให้ไปรุมโทรมจริงๆ
”กูจะหลับห้ามใครมากวน….”
ผมพูดน้ำเสียงราบเรียบก่อนจะฟุบหน้าลงกับโต๊ะเรียนเรคเชอร์และหลับตานี่ก็สงสัยตัวเองเหมือนว่าเสียเงินมาเรียนทุกวันทำไม
มาก็เหมือนไม่ได้แทบจะหลับทุกคลาสเลยด้วยซ้ำดีหน่อยตรงที่เป็นเงินผมเลยไม่ได้รู้สึกเสียดายเท่าไรก็ผมเข้าเรียนทุกวันเวลามีโครงงานหรืออะไรก็ตามไปถามเพื่อนแล้วบันทุกเสียงอาจารย์ตามหลังเอาแล้วค่อยมาจดใส่สมุดแค่นั่น
“กวิน” เสียงผู้หญิง….ผมค่อยๆเงยหน้าหันไปมองก่อนจะพบว่าเป็นเพื่อนร่วมคลาสที่เจอกันแต่ผมดันจำชื่อเธอไม่ได้เลยเนี่ยสิ
“….” ยังคงนึกชื่ออย่างต่อเนื่องแม้ว่าจะคิดชื่อของเธอไม่ออกก็ตาม
“คือตี๋ฝากสมุดไว้กับเรา….”
ผมพยักหน้าอย่างเข้าใจก่อนจะแบมือรับสมุดกับเธอ…..แต่เธอไม่ยอมวางสมุดลงกับมือผมเสียที
“มีอะไรอีกหรือเปล่า?”
ผมถามผู้หญิงตรงหน้าด้วยสีหน้าราบเรียบซะจนเธอเองหุบยิ้มแทบไม่ทันผมเป็นพวกมนุษย์สัมพันธ์ไม่ดี
ใครที่คิดเข้ามาและหวังจะได้ใจไปจากผมคงยากเพราะผมเป็นคนหึงโหดและขี้หวงถ้าคิดจะมาจีบเล่นๆให้ผมรักและเจ็บอย่างทรมาณ….ผมจะเล่นกลับให้เจ็บร้อยเท่าและจะทรมาณให้เจ็บกว่าตัวเองผมอีกพันเท่า
“เราพิมนะเป็นเพื่อนร่วมสาขากับกวิน”
ผมพยักหน้าเข้าใจก่อนจะกระชากสมุดแล้วเดินออกมาผมไม่ชอบเธอและเกลียดผู้หญิงประเภทนี้ที่สุด
ผมเดินไปที่รถบิ๊กไบค์ตัวเองก่อนจะเดินไปนั่งและเสียบกุญแจรถพร้อมเตะขาตั้งและขับออกจากมหาลัยแล้วมุ่งตรงไปที่ร้านสักของตัวเองซึ่งคาดว่าไอ้พวกเพื่อเวรน่าจะรออยู่ที่ร้าน
สุดท้ายดันไปไม่ถึงร้านสักเพราะฝนเริ่มตกต่อให้ขี่ต่ออย่างไงมันก็ต้องตกหนักกว่าเดิมผมคงไม่เอาชีวิตตัวเองไปเสี่ยงแน่ๆ
สุดท้ายเลยมานั่งหลบฝนที่มินิมาร์คช่วยได้เยอะเหมือนกัน
ผมหยิบโทรศัพท์ออกมาก่อนจะปลดลฌอคเข้าแอพไลน์เผื่อที่พวกมันจะได้ไม่ปากปีจอพูแต่เรื่องไร้สาระ
@KAWIN :: ติดฝนยังกลับไม่ได้
ผมพิมพ์บอกพวกมันแค่นั้นก่อนจะกดปิดหน้าจอและมองรอบข้างที่เต็มไปด้วยฝนและก็ฝน
อยากกลับบ้านไปนอนแล้วทำไมฝนมันต้องมารีบตกวันนี้ด้วยวะ
ครืด….
เสียงข้อความเข้างั้นเหรอ…..ผมปลดล็อครหัสและเห็นข้อความไอ้พวกเพื่อนเวรตอบกลับมา
ถ้าอยู่ใกลได้ก็อยากจะตบหัวพวกมันทีล่ะคนจริงๆ
@ DUST
:: ติดสาวหรือเปล่าวะเลยหาข้ออ้างบอกกลับช้า
ข้าอ้างบ้านมึงสิฝุ่นเดี๋ยวแม่งก็ให้ถ่ายรูปให้ดูเลย
จะได้รู้ว่าผมไม่ได้โกหก
@TEE :: กูว่ามันกำลังล่อสาวอยู่แน่เลย
ล่อพ่องกูติดฝนอยู่จะให้ไปล่อน้องหมาที่อยู่ใกล้ๆหรือไง
@TIN::
รีบกลับมาไอ้กวินกูมีเรื่องจะคุยด้วย….
จริงจังนะมาแปลกด้วยไอ้พวกนี่
ผมทำได้แต่เก็บความสงสัยไว้ก่อนจะมองอากาศรอบข้างซึ่งฝนก็หยุดตกแล้ว
ก่อนจะเดินไปนั่งที่รถบิ๊กไบค์และเสียบกุญแจค่อยๆขับออกจากมินิมาร์คและเริ่มขับเร็วเรื่อยๆจนมาถึงร้านสักตัวเอง
ผมเดินเข้ามาในร้านในสภาพที่ลูกหมาตกน้ำสภาพโคตรน่าเวทนาชิบหาย
พวกมันมองหน้าผมแต่ก็ไม่มีใครถามหรือพูดอะไรออกมาผมเลยเดินขึ้นไปชั้นบนของร้านเพื่อไปอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้า
Rrrr
ผมเดินไปหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาก่อนจะพบเป็นเบอร์แปลกที่โทรมาสี่ครั้งแล้ว
ผมไม่เคยให้เบอร์ใครแต่ไม่น่าไอ้พวกเพื่อนเวรอาจจะให้
ชอบจังเลยเนี่ยหาผู้หญิงมาให้ทันทีผมก็ไม่ได้อยากได้เลย
หาเรื่องใส่หัวจริงๆไอ้พวกเพื่อนเวรผมขยี้หัวตัวเองอย่างหงุดหงิดก่อนจะกดรับและก็พบว่าเป็นเสียงผู้หญิงที่ไม่รู้จัก
[อย่าเพิ่งกดวางสายนะกวิน]
ใครวะนี่แกล้งกันแรงไปหรือเปล่า?
“…..” ผมยังคงถือสายรอฟังเธอแต่ดูน้ำเสียงก็รู้ว่าตื่นเต้นขนาดไหน
[เราพิมไงเพื่อนร่วมสาขากวิน]
พิม…..ใช่ผู้หญิงที่ผมเจอตอนเย็นหรือเปล่าวะ
“แล้วพิมมีอะไรหรือเปล่า?”
ผมถามเธอแต่เหมือนเธอจะเงียบไปอะไรของเขาวะ
นี่โทรมาแค่นี้เองเหรอจะได้วางสายขี้เกียจถือสายคุยแล้ว
[คือเราอยากให้กวินเมมเบอร์เราไว้เผื่อมีเรื่องงานกลุ่มเข้ามาเราจะได้โทรหาเธอได้โดยไม่ต้องถูกกดวางสาย]
คำพูดเธอก็ยาวดีนะงั้นผมจะเมมไว้แล้วกันเผื่อมีอะไรติดต่อกันมาจริงๆจะได้ไม่ต้องให้เธอไม่ขอเบอร์ผมกับไอ้พวกเพื่อนเวรพวกนั่นแทน
“จะเมมไว้แล้วกัน”
ผมพูดจบแค่นั่นก่อนจะกดวางสายไม่อยากคุยก็คือไม่อยากคุยแค่ขอเบอณืเพื่อนผมมาไม่ได้ขอเบอร์ผมต่อหน้าก็โคตรเกลียดแล้ว
“กว่าจะลงมา” ไอ้ฝุ่นพูดใส่ผมก่อนที่มันจะนั่งดื่มเบียร์ต่อไม่ได้สนใจใครส่วนพวกที่เหลือนั่งดื่มเบียร์และกับกับแกล้มจนเมาไปหมดคงเหลือแต่ผมกับไอ้ฝุ่นละมั้งที่ยังไม่ได้มีอาการเมาอะไรทั้งนั่น
“กูขึ้นไปนอนนะ”
ผมบอกไอ้ฝุ่นก่อนจะมันจะพยักหน้าที่จริงวันนี้ไอ้ติณมีเรื่องจะคุยกับผมแต่มันเสือกเมาไปก่อนแล้วผมก็ไม่จำเป็นต้องคุยกับมันอีก
ผมเดินขึ้นมาบนห้องก่อนจะล็อคประตูห้องและปิดไฟเดินไปที่เตียงและล้มตัวนอนผมไม่รู้ว่าเธอและผมเราจะเกลียดกันไปถึงเมื่อไร
แต่ถ้าให้กลับไปคุยกันเหมือนเดิมผมคงทำแบบนั่นไม่ได้จริงๆ....
บ่ายของอีกวัน
ผมอยู่ร้านสักเหมือนเดิมและกำลังเหม่อมองท้องฟ้าสีเทาและเฆมขาวได้แปรเปลี่ยนเป็นสีเทา ดูท่าฝนจะตกสินะผมเดินกลับเข้ามาในร้านก่อนจะเห็น พิม เพื่อนร่วมคณะที่นั่งยิ้มแป้นแต่ผมกลับรู้สึกน่าเบื่ออย่างบอกไม่ถูก
ผมเบื่อผู้หญิงตรงหน้าอยากแดกเหล้าชิบหายเพื่อนแม่งหายไปไหนหมดวะ
"กวินไม่คิดจะทักเราหน่อยเหรอ" จำเป็นต้องทักไหมไม่ได้สำคัญอะไรแต่ทำไมชอบทำตัวเหมือนสำคัญสำหรับผมด้วยวะเป็นอะไรนักหนา
"...." ผมหันไปมองพิมสีหน้าราบเรียบแต่เธอกลับยิ้มแย้มราวกับแกล้งไม่เห็นใบหน้าเฉยชาของผม เหอะ ผู้หญิงอย่างเธอผมเกลียดที่สุด
ตอแหลสิ้นดี!!
ผู้หญิงดีๆก็เคยมีแต่มันได้หายไปหมดเพราะเธอหักหลังผมไม่เหลือคำว่ารักให้ทั้งที่ผมก็ทุ่มเทให้ไปหมดเท่าที่ผมมีแต่เธอคงไม่เห็นค่าถึงได้ปัดทิ้งอย่างไม่ใยดี……..แล้วทำไมผมต้องแคร์ด้วยวะ
"เราอยากมาสักลายเธอว่างสักไหม?" เธอเป็นลูกคุณหนูแล้วคนที่บ้านจะยอมให้สักเหรอลายน่ะ สักไปผมจะไม่มาโดนต่อว่าหรือไง ผมมองเธอก่อนเธอจะถอนหายใจและพูดต่อ
"สักแค่ดอกไลออนเล็กๆเอง กวินทำได้อยู่แล้วนี่" ผมชั่งใจนิดหน่อยก่อนจะเดินนำเธอเข้าห้องสักเพื่อเตรียมอุปกรณ์เครื่องสักไว้สักลาย
ทำได้ก็ได้อยู่หรอกแต่เธอจะทนเจ็บไว้เหรอแล้วที่สำคัญรอยสักนี้จะติดตัวเราไปตลอดชีวิตเลยนะ
"เราคิดมาดีแล้ว….ทำเลย" ในเมื่อเธอทำใจมาแล้วผมจะไม่หยุดกลางคันหรอกเพราะผมอยากให้สักออกมาให้มันดูสวยงามไม่ใช่เห็นแค่ครึ่งๆกลางๆ
"เจ็บก็ทน" ผมพูดกับเธอสั้นๆก่อนจะลงมือสักลายที่หน้าท้องผมรู้ว่าเธอกลัวมากแค่ไหนไม่งั้นจะมาจับไหล่ผมแล้วจิกเล็บลงไปไหม
"กวินเราเจ็บอ่ะ" พิมพูดพร้อมลูบหน้าท้องตัวเองเบาผมเห็นเธอแตะมันและน้ำตาเธอก็เตรียมจะไหลออกมาแล้วทำไมรู้สึกสงสารอย่างไงก็ไม่รู้
"เดี๋ยวก็หายเดี๋ยวจะบอกวิธีแลรอยสัก" ผมบอกบอกวิธีดูแลรอยสักว่าต้องทำอย่างไงบ้างและรอยสักนี้จะต้องดูแลแต่ผมสักในใต้ร่มผ้าเพราะงั้นแดดก็คงจะไม่โดนด้วยซ้ำไปถ้าไม่เสร่อใส่ชุดว่ยน้ำหรือบิกินี่อะไรเทือกๆแบบนั่น
"กวินหิวข้าวไหมเดี๋ยวเราเสี้ยงเอง" พิมถามผมที่จริงก็หิวนะผมเดินขึ้นไปบนชั้นสองของร้านแล้วเข้าห้องตัวเองก่อนจะเดินไปหยิบกระเป๋าเงินแล้วเดินลงมาข้างล่าง
"ไปเลยไหม?" และเธอมีสีหน้ายิ้มแย้มทันทีก่อนจะพยักหน้าผมไม่ได้เข้ากุญแจรถมาและดูเหมือนพิมก็ไม่ได้เอารถมาเหมือนกัน สุดท้ายผมเลยต้องขึ้นไปบนห้องไปหยิบกุญแจรถมา
"ขึ้นมา" หลังจากที่คร่อมรถแล้วเสียบกุญแจรถแล้วแต่ผมรอแค่พิมขึ้นรถเท่านั้นแต่เธอกลับมีท่าทางลังเลจนผมก็อดหงุดหงิดไม่ได้
"จะไปไหมกินข้าวนะจะไปไหม…." ผมถามเธออย่างเสียงฉุนๆโมโหหิวก็โมโหอยากกินข้าวใจจะขาดอยู่ละแต่ยังลีลาขนาดนี้ผมจะไปกินคนเดียว
"โอเคๆ" เธอพูดก่อนจะขึ้นมาบนรถและนั่งคร่อมแต่ดูเหมือนเธอไม่กล้ากอดผมล่ะมั้งเลยจับแค่ปลายเสื้อเท่านั้น สุดท้ายผมเลยเอาแขเธอมากอดเอวผมไว้แค่หลวมๆแต่เธอกลับเอวผมแน่นซะจนผมต้องหันไปมอง
"เยอะไป" ผมพูดกับเธอแค่นั้นก่อนจะแตะขาตั้งและสตาร์ทรถออกไป แดดก็ร้อนเอาเรื่องอยู่นะผมไม่รู้ว่าพิมจะร้อนไหมเพราะเธอไม่ได้เสื้อกันหนาวอะไรเลยผมก็ดันลืมเลยไม่ได้หยิบมาแค่ต้องรีบขับให้ไวขึ้นแค่นั้น
คิดด้านลบๆกันทั้งนั่นไม่งั้นคงอยู่ด้วยกันไม่ได้หรอก
@KAWIN :: ไม่เสือกได้ไหม?
@TIN :: มึงจะล่อสาวหมดคณะเลยไหม?
@KAWIN :: เรื่องของกู
ผมกดปิดแอพไลน์ก่อนจะตักข้าวเข้าปากแต่ดูพิมยังไม่กินสักทีจนผมต้องหยุดกินแล้วมองเธอ
"อาหารไม่ถูกปาก?" ผมถามเธอที่จ้องจานข้าวตัวเองกินไม่ได้หรือไม่กล้ากิน
"ป่าว เราแค่คิดว่ามันน่าจะเผ็ดเลยไม่กล้ากิน" เธอพุดพร้อมกับจับจ้องจานข้าวตัวเองกะเพราหมูไม่ได้เผ็ดกินได้เพราะผมไม่ได้สั่งเผ็ดไง
"มันไม่เผ็ดหรอก" ผมตอบเธอแค่นั่นก่อนจะตัดข้าวจานของพิมแล้วตักเข้าปากให้ดูว่าไม่เผ็ดจริงๆ
"ไม่เผ็ดใช่ไหม" ผมเธอถามผมว่าเผ็ดมากไหมแต่ผมกลับรู้สึกว่าจืดชืดไปด้วยซ้ำ
"กินได้...." ผมตอบพิมกลับแค่นั้นก่อนจะลุกไปจ่ายเงินกับป้าแล้วเดินกลับมานั่งทีเดิม
"กวินมีอะไรทำอีกไหม" เธอถามผมว่ามีอะไรทำงั้นเหรอตอนสี่โมงผมมีนัดสักลายให้ลูกค้าด้วยสิคงไม่ได้ไปไหนหรอก
"มี" ผมตอบเธอแค่นั้นก่อนจะหยิบโทรศัพท์มาสไลด์หน้าจอดูมีข่าวอะไรบ้าง
"กวินจะไปส่งเราที่มหาลัยไหม" เธอถามผมก่อนที่ผมจะพยักหน้าให้แล้วสไลด์หน้าจอดูข่าวในทวิตเตอร์ต่อพอไม่ได้เข้านานๆก็มีเรื่องราวเยอะแยะเลยแฮะ
และข่าวของผู้หญิงคนนั่นก็ดังเอาเรื่องพอตัวเหมือนกัน….ผมกดออกจากแอพทวิตเตอร์และปิดหน้าจอและยัดโทรศัพท์ใส่กระเป๋ากางเกงเหมือนเดิม
ไม่น่ากดเข้าไปอ่านเลยแฮะรู้สึกหวุดหงิดชิบหาย….ทำไงถึงจะหายวะ
มหาลัย A
“เฮ้ยกวินทางนี้ ” ผมหันไปมองตามเสียงก่อนจะพบว่าเป็นไอ้ติณเรียกชื่อผมพร้อมกวักมือเรียกให้ไปหาเดินเปลี่ยนทิศทางและเข้าไปหาพวกมันที่กำลังนั่งกินขนมขบเคี้ยวยู่และดูท่าจะสบายใจ
พึ่บ
“นั่งลงสิ...ยืนหาพ่อ?” ไอ้ตี๋มองหน้าผมและมันก็เดินอ้อมไปนั่งข้างไอ้ฝุ่นและหยิบขนมเข้าปากอย่างเอร็ดอร่อยไม่ได้สนใจผมที่พร้อมจะกระทืบมันได้ทุกเมื่อ
“มึงว่าง?” ผมถามพวกมันที่กินขนมขบเคี้ยวอย่างสบายใจและสบายใจเหมือนมันว่างจริงๆถ้ามีเรียนแล้วโดดมานั่งมานอนนี้ไม่อยากคิดสภาพเลยเถอะ
“เออวันนี้อาจารย์ป่วยพวกกูเลยไม่ได้เรียน” ผมว่าอาจารย์แกล้งป่วยแน่เลยวะคงไม่อยากสอนพวกมันล่ะมั้งดูท่าถึงได้ลาหยุด
“กูว่าอาจารย์กำลังหนีพวกมึงแน่เลยวะ” ผมแซวพวกมันแต่ดูท่าจะไม่กระทบกระเทือนเลยด้วยซ้ำนี้พวกมึงมาเรียนกันจริงๆใช่ไหม
“อาจารย์หนีคนอย่างกูไม่ได้หรอก...” ไอ้ฝุ่นพูดพร้อมยกโทรศัพท์ที่เปิดแอพไลน์ค้างไว้อยู่แถมยังคุยกันกะหนุงกะหนิงอีกด้วย
นี้มันเล่นถึงขั้นอาจารย์เลยเหรอวะ.....ร้ายกาจสัส
“โหเพื่อนกูแม่งไม่ธรรมดาว่ะ” ไอ้ตี๋พูดพร้อมตบหลังำอ้ฝุ่นอย่างนึกสนุก.....อาจารย์ที่ว่าคงเป็นอาจารย์ที่เข้าใหม่มีรูปลักษณะที่เฉิ่มๆแถมดูก็รู้ว่าแม่งโคตรไร้เดียงสาที่โตามคนอย่างไอ้ฝุ่นไม่ทัน
น่าตลกว่ะ....หลังจากนี้ไอ้ฝุ่นคงไม่เบื่อแน่ๆได้เหยื่อรายใหม่ซะด้วย
ถึงพวกผมจะเหี้ยจะเลวขนาดไหนแม่งก็มีขอบเขตไงไม่ได้เสพติดหรือขายยาไม่ได้เล่นพนันแค่แดกเหล้าตามประสาวัยรุ่นก็แค่นั้น
อาจจะมีเรื่องชกต่อยที่เยอะจนน่าเบื่อ
“เพื่อนมึงเคยธรรมดาที่ไหน”มันพูดพร้อมตบอกตัวเองอย่างภูมิใจนี้ผมควรภูมิใจกับมันใช่ไหมหรืออย่างงไง
บทบรรยาย ไอรีน
สองอาทิตย์ที่แล้วฉันเจอเขาที่ห้องพยาบาลเราไม่แม้แต่จะทักกันแม้จะมองหน้ากันก็ตามไม่คิดจะแยแสชีวิตของอีกคน....และเมื่อเลิกกันไปแล้วก็มองหน้าไม่ติดอย่างที่ฉันคิดจริงๆ
“แกคิดอะไรอยู่...” บัวเรียกสติฉันคงเพราะฉันเหม่อนานเกินไปหรือเปล่านะที่จริงฉันไม่ควรไปสนใจผู้ชายแบบนั่นเลยด้วยซ้ำ
เพราะเราเลิกกันได้ไม่ดีนัก....ยิ่งไม่มีความจำเป็นต้องกลับไปคุยกันเหมือนเดิมเลยสักนิด
“ป่าวฉันก็แค่รู้สึกเหนื่อยๆน่ะ” ฉันพูดกับเธอพร้อมบิดกายทำท่าราวกับง่วงนอนจริงๆ แต่เธอกับสงสัยฉันหนักกว่าเดิมความจริงเรื่องที่ฉันเลิกกับผู้ชายคนนั้นไม่ได้จบสวยดีนักและฉันก็ไม่อยากพูดให้บัวได้ยิน
ฉันไม่รู้ว่าเขาจะกลับมาแก้แค้นให้ฉันช้ำใจไปอีกนานแค่ไหน....แค่ตอนที่เห็นหน้าเขาฉันก็อยากจะอาเจียนเป็นบ้า....เพราะเขามันเลวเกินบรรยาย
“กลับหอพักไหม....ดูอาการแกแล้วน่าจะหนัก?” บัวถามฉันด้วยความเป็นห่วงสงสัยอาการป่วยคงกำเริบอีกแล้วล่ะมั้งกลับไปพักที่หอพักสักหน่อยคงจะหายดีขึ้น
“กลับไปพักสักหน่อยอาการฉันน่าจะดีขึ้น” ฉันหยิบกระเป๋าและเดินลุกออกมาจากโต๊ะไม้เพื่อเดินไปที่หน้ามอเพื่อรอขึ้นรถเมล์อากาศตอนนี้ร้อนมากซะจนฉันต้องหยิบผ้าเช็ดหน้ามาซับเหงื่อบนใบหน้า ฉันรอรถเมล์มาหนึ่งชั่วโมงเต็มๆแต่ก็ดูท่าจะไม่มีวี่แววว่ารถเมล์จะมาเวลานี้เลยหรือผ่านมาสักคัน
จะเดินกลับดีไหมเนี้ยมาถึงขั้นนี้แล้วด้วย....หรือจะรอรถต่อไปดี
“ให้เราไปส่งไหม?” วินเพื่อนร่วมคณะฉันจอดรถถามฉันคงเพราะอากาศร้อนและบวกกับไม่มีรถผ่านมาเขาคงอยากไปส่งฉันที่คอนโด
“ไปสิ” ฉันรอสักพักก่อนวินจะเปิดประตูรถฉันเข้าไปนั่งในรถและปิดประตูก่อนที่วินจะขับออกไป
หน้าคอนโด
“ขอบคุณที่มาส่งนะ” ฉันบอกกับวินและปลดสายรัดเข็มขัดก่อนจะเปิดประตูและลุกออกพร้อมปิดประตูรถให้และเดินขึ้นห้องมาไม่ได้สนใจเขา
ฉันเดินขึ้นคอนโดไม่ได้เลือกที่จะใช้ลิฟท์เหมือนทุกครั้งแต่ครั้งนี้ฉันกลับเลือกบันไดแทนคงเพราะอยากใช้เวลากับตัวเองด้วย
ฉันเดินมาประตูห้องและไขมันก่อนจะเดินเข้าไปและปิดลงพร้อมล็อคห้อง ฉันเลือกที่จะไปอาบน้ำให้คลายร้อนและกำลังเคลียร์กับตัวเองในๆหลายเรื่อง
สองชั่วโมง
ฉันใช้เวลาอยู่กับตัวเองในห้องน้ำนานพอสมควรและคงเพราะนานจนเกินไปเลยทำให้ได้ยินเสียงโทรศัพท์ที่ดังจนต้องฉันปิดก๊อกน้ำฝักบัวและพันผ้าเช็ดตัวเดินออกจากห้องน้ำและเข้าห้องนอนไปกดรับ
และมันขึ้นชื่อแม่...
โทรมาทำไมกันมีธุระอะไรเหรอ...ฉันชั่งใจที่จะกดรับไม่รู้แม่จะมาไม้ไหนอีกแต่ถึงอย่างไงฉันไม่เคยหนีแม่พ้นเลยไม่เลยสักนิด.....ฉันเคยหนีไปอยู่ที่อื่นแต่แม่มีพ่อเสี้ยงคอยสนุนหลังไม่แปลกใจถ้าแม่หาฉันเจอและเธอเจอฉันและลงไม้ลงมือทุกครั้งจนเกิดเป็นรอยแผลและมันช้ำจนน่ากลัว
“ฮัลโหล…” ฉันไม่เคยพูดหวานกับแม่เพราะเราเกลียดกันจนเหม็นขี้หน้าไม่จำเป็นต้องคุยดีเลยสักนิด....พูดดีเกินไปฉันอาจจะเกลียดตัวเองไปมากกว่านี้
[ไอรีนลูก] แต่ปลายสายกลับพูดน้ำเสียงหวานจนฉันเอียนไปหมดท่านไม่เคยพูดดีกับฉันเลยสักครั้งและไม่เคยทำสิ่งดีๆที่แม่คนอื่นเข้าทำกันมีแต่ตบตีต่อหน้าคนอื่นท่านทำหน้าที่เป็นแม่ที่ดีและฉันเป็นแค่หุ่นไล่กาที่คอยทำตามที่ท่านสั่ง
ไม่ได้ดั่งใจท่านก็แค่ตบตีจนฉันช้ำไปทั้งตัวก็แค่นั้น
“อย่ามาพูดจาหวานๆน่ารำคาญ” ฉันไม่เคยคิดจะพูดดีด้วยและฉันเกลียดแม่มากพอไม่เคยคิดจะห่วงอาการของแม่ว่าคำพูดฉันจะทำให้แม่เสียใจไหมมันไม่เคยอยู่หัวสอมงฉันเลยสักนิดเพราะแม่เป็นคนทำลายชีวิตพ่อ….
พ่อของฉันและท่านเป็นคนดีคนนึงที่ดันมาตกหลุมพรางแม่มดในคราบนางฟ้าถ้าถามว่าทำไมฉันรู้น่ะเหรอ....ท่านก็แค่แสแสร้งและหวังมรดกของพ่อฉันทำไมเรื่องแค่นี้แม่จะทำไม่ได้...มันแค่เรื่องง่ายๆที่ผู้หญิงใจมารทำได้
[มาหาแม่ที่บ้านตอนเย็นหน่อยสิไอรีน] หึ มีคนมาหาที่บ้านสินะถึงได้เสแสร้งจนฉันอยากสะอิดสะเอียนไปหมดอยากจะทำแบบนี้ใช่ไหมงั้นฉันจะทำให้
“.....” ฉันกดวางสายและเดินไปใส่เสื้อผ้าและเดินไปทีเตียงล้มตัวนอนช้าๆคิดย้อนไปในวันวาน....วันที่ฉันนั่งคุยกับพ่อที่สวยองุ่นจอนนั่นฉันยังจำใบหน้าพ่อได้...พ่อมีความสุขมากตอนนั้นและใบหน้าผ่องใสมากซะจนทำให้ฉันอยากตามพ่อไปไวๆ
ถ้าไม่ติดโดนแม่ที่ใจร้ายกักขังไม่ให้ฉันไปไหน....พ่อแค่ไม่รู้ว่าแม่ทำกับฉันแบบนี้มาตลอดและในที่สุดตอนพ่อรู้เรื่องแล้วว่าแม่ใช่นางฟ้านางสรรค์แต่เป็นนางมารที่หลอกหลอนพ่อฉันมาตั้งนานพ่อพยายามจะดึงให้ฉันกลับไปอยู่ด้วยแต่เมื่อแม่มีอำนาจมากกว่าเพราะพ่อทำทุกอย่างเป็นชื่อแม่และอำนาจทุกอย่างอยู่ที่แม่
....
แต่เมื่อวันนั่นมาถึงพ่อกลับแพ้คดีและโดนยึดของขวัญที่มีชื่อพ่อไปหมด....จนในที่สุดฉันก็เข้าใจว่าแม่ไม่ได้หวังดีแต่แม่แค่ต้องเงินทองที่จะอยู่กับแม่ตลอดไป
ฉันเข้าใจหมดแล้ว....ว่าท่านไม่เคยคิดดีและแม่พยายามยัดเยียดฉันให้พวกอาเสี่ยหัวงูพุงอ้วนๆและแม่ทำกับฉันมาตลอด...จนในที่สุดฉันก็ได้เริ่มรู้จักกวิน...กวินที่ขึ้นชื่อว่าแฟนคนแรกของฉันและแม่ไม่รู้ว่าฉันคบกับเขาจนกระทั่งสไปร์ทลูกติดพ่อเสี้ยงที่แม่เอ็นดูมันมากกว่าฉันที่เป็นลูกแท้ๆในไส้แต่กลับเกลียดฉันยิ่งกว่าอะไร....
มันเอาเรื่องนี้ไปฟ้องแม่นั่นยิ่งทำให้แม่เกลียดฉันยิ่งกว่าอะไรและท่านพยายามทำทุกทางให้ฉันบอกเลิกกวินหลายหนหลายครั้งจนฉันต้องหอบเสื้อผ้าหนีมาและก็ได้คอนโดนี้ฉันหลบแม่มาได้เป็นเดือนแต่แม่กลับโทรมาบอกฉัน...ว่าฉันนั่นหลบแม่ตลอดไม่ได้และแม่ก็หาฉันเจอ
ฉันในตอนนั่นมีสีหน้าที่ตกใจมากพอจนในที่สุดฉันก็เข้าใจไม่ว่าฉันจะหนีไปไหนแม่ก็หาฉันตลอดราวกับมันเป็นตลกที่แม่ทำฉันมานับและวันจากสันกลายไปเป็นเดือนจากเดือนก็เป็นปีในแต่ล่ะวันฉันทำได้แค่เป็นคนที่ไร้ความรู้สึกต่อหน้าคนอื่นฉันทำตามที่แม่สั่ง....ถ้าไม่ทำแม่ก็ฆ่าฉันให้ตายทั้งเป็น
แต่แม่กลับไม่ทำและเลือกที่จะทรมาณฉันแทน......น่าตลกเป็นบ้าที่แม่ไม่เคยเห็นฉันเป็นลูกสาวแต่กลับมองว่าฉันเป็นมนุษย์คนนึงสั่งให้ทำอะไรก็ต้องทำ....ฉันน่าจะตายๆไปสะจะได้ไม่ต้องมาทนเกลียดเห็นหน้าแม่ซ้ำแล้วซ้ำเล่า
TAlK
โอ๊ยยหน่วงจัง...พล็อตและเนื้อหาเป็นชีวิตจริงของเพื่อนนะและนี้คือขออนุญาตเพื่อนมา
แล้วเผื่อจะได้แต่งห้มีอถรรสในการอ่าน หน่วงมากเด้อแค่ความสัมพันธ์แม่ลูกก็ขนาดนี้แล้วแก ฉันควรทำไงดีเนี่ย
จะเตือนไหมเด็กดีเธอจะเตือนไหมมม
รูปภาพที่เà¸à¸µà¹ˆà¸¢à¸§à¸‚้à¸à¸‡
รูปภาพที่เà¸à¸µà¹ˆà¸¢à¸§à¸‚้à¸à¸‡
เนื้อเพลง BTS (방탄소년단) 'FAKE LOVE
널 위해서라면 난
슬퍼도 기쁜 척 할 수가 있었어
널 위해서라면 난
아파도 강한 척 할 수가 있었어
사랑이 사랑만으로 완벽하길
내 모든 약점들은 다 숨겨지길
이뤄지지 않는 꿈속에서
피울 수 없는 꽃을 키웠어
I'm so sick of this fake love, fake love, fake love
I'm so sorry but it's fake love, fake love, fake love
สำหรับคุณฉันสามารถแกล้งทำเป็นว่าฉันมีความสุขเมื่อรู้สึกเศร้า
สำหรับคุณฉันสามารถแกล้งทำเป็นว่าฉันแข็งแรงเมื่อฉันเจ็บ
ฉันต้องการความรักที่สมบูรณ์แบบเป็นความรักตัวเอง
ฉันหวังว่าทุกจุดอ่อนของฉันจะถูกซ่อนไว้
ฉันเติบโตดอกไม้ที่ไม่สามารถออกดอกได้ในความฝันที่ไม่สามารถเป็นจริงได้
ฉันรู้สึกเบื่อหน่ายกับความรักปลอมนี้ความรักปลอมความรักปลอม
ฉันขอโทษ แต่มันเป็นความรักปลอม, ความรักปลอม, ความรักปลอม
I wanna be a good man just for you
세상을 줬네 just for you
전부 바꿨어 just for you
Now I don't know me, who are you?
우리만의 숲 너는 없었어
내가 왔던 route 잊어버렸어
나도 내가 누구였는지도 잘 모르게 됐어
거울에다 지껄여봐 너는 대체 누구니
ฉันอยากเป็นคนดีสำหรับคุณ
ฉันมอบโลกให้กับคุณ
ฉันเปลี่ยนทุกอย่างให้กับคุณ
แต่ฉันไม่ค่อยฉันฉันเป็นใคร?
ป่าเพียงสำหรับเราคุณไม่ได้อยู่ที่นั่น
เส้นทางที่ฉันพาฉันลืม
ฉันก็ไม่แน่ใจว่าฉันเป็นใคร
ลองแช่งเป็นกระจกคุณเป็นใคร
널 위해서라면 난
슬퍼도 기쁜 척 할 수가 있었어
널 위해서라면 난
아파도 강한 척 할 수가 있었어
사랑이 사랑만으로 완벽하길
내 모든 약점들은 다 숨겨지길
이뤄지지 않는 꿈속에서
피울 수 없는 꽃을 키웠어
สำหรับคุณฉันสามารถแกล้งทำเป็นว่าฉันมีความสุขเมื่อรู้สึกเศร้า
สำหรับคุณฉันสามารถแกล้งทำเป็นว่าฉันแข็งแรงเมื่อฉันเจ็บ
ฉันต้องการความรักที่สมบูรณ์แบบเป็นความรักตัวเอง
ฉันหวังว่าทุกจุดอ่อนของฉันจะถูกซ่อนไว้
ฉันเติบโตดอกไม้ที่ไม่สามารถออกดอกได้ในความฝันที่ไม่สามารถเป็นจริงได้
Love you so bad, love you so bad
널 위해 예쁜 거짓을 빚어내
Love you so mad, love you so mad
날 지워 너의 인형이 되려 해
Love you so bad, love you so bad
널 위해 예쁜 거짓을 빚어내
Love you so mad, love you so mad
날 지워 너의 인형이 되려 해
รักคุณไม่ดีดังนั้นรักคุณไม่ดี
หล่อหลุดสวยให้กับคุณ
รักมันบ้ามากรักมันบ้ามาก
พยายามที่จะลบตัวเองและทำให้ฉันเป็นตุ๊กตาของคุณ
รักคุณไม่ดีดังนั้นรักคุณไม่ดี
หล่อหลุดสวยให้กับคุณ
รักมันบ้ามากรักมันบ้ามาก
พยายามที่จะลบตัวเองและทำให้ฉันเป็นตุ๊กตาของคุณ
I'm so sick of this fake love, fake love, fake love
I'm so sorry but it's fake love, fake love, fake love
ฉันรู้สึกเบื่อหน่ายกับความรักปลอมนี้ความรักปลอมความรักปลอม
ฉันขอโทษ แต่มันเป็นความรักปลอม, ความรักปลอม, ความรักปลอม
Why you sad? I don't know 난 몰라
웃어봐 사랑해 말해봐
나를 봐 나조차도 버린 나
너조차 이해할 수 없는 나
낯설다 하네
니가 좋아하던 나로 변한 내가
아니라 하네
예전에 니가 잘 알고 있던 내가
아니긴 뭐가 아냐 난 눈 멀었어
사랑은 뭐가 사랑 it's all fake love
ทำไมคุณถึงเศร้า? ฉันไม่รู้ ฉันไม่รู้
ยิ้มพูดว่า "ฉันรักเธอ"
มองมาที่ฉันแม้ฉันยอมแพ้ต่อตัวเอง
แม้คุณจะไม่เข้าใจฉัน
คุณบอกว่าฉันไม่คุ้นเคยเปลี่ยนเป็นคนที่คุณเคยชอบ
คุณบอกว่าฉันไม่ใช่ตัวเองที่คุณรู้จักดี
ไม่มี? คุณหมายถึงอะไรไม่ฉันตาบอด
ความรัก? สิ่งที่รักคือความรักมันเป็นความรักปลอมทั้งหมด
(Woo) I don't know, I don't know, I don't know why
(Woo) 나도 날 나도 날 잘 모르겠어
(Woo) I just know, I just know, I just know why
Cuz its all fake love, fake love, fake love
Woo, I dunno, I dunno ฉันไม่ค่อยทำไม
Woo แม้แต่ฉันแม้ว่าฉันไม่รู้จักตัวเอง
Woo, ฉันรู้, ฉันรู้, ฉันแค่รู้ว่าทำไม
เพราะมันคือความรักปลอมความรักปลอมความรักปลอม
Love you so bad, love you so bad
널 위해 예쁜 거짓을 빚어내
Love you so mad, love you so mad
날 지워 너의 인형이 되려 해
Love you so bad, love you so bad
널 위해 예쁜 거짓을 빚어내
Love you so mad, love you so mad
날 지워 너의 인형이 되려 해
รักคุณไม่ดีดังนั้นรักคุณไม่ดี
หล่อหลุดสวยให้กับคุณ
รักมันบ้ามากรักมันบ้ามาก
พยายามที่จะลบตัวเองและทำให้ฉันเป็นตุ๊กตาของคุณ
รักคุณไม่ดีดังนั้นรักคุณไม่ดี
หล่อหลุดสวยให้กับคุณ
รักมันบ้ามากรักมันบ้ามาก
พยายามที่จะลบตัวเองและทำให้ฉันเป็นตุ๊กตาของคุณ
I'm so sick of this fake love, fake love, fake love
I'm so sorry but it's fake love, fake love, fake love
ฉันรู้สึกเบื่อหน่ายกับความรักปลอมนี้ความรักปลอมความรักปลอม
ฉันขอโทษ แต่มันเป็นความรักปลอม, ความรักปลอม, ความรักปลอม
널 위해서라면 난
슬퍼도 기쁜 척 할 수가 있었어
널 위해서라면 난
아파도 강한 척 할 수가 있었어
사랑이 사랑만으로 완벽하길
내 모든 약점들은 다 숨겨지길
이뤄지지 않는 꿈속에서
피울 수 없는 꽃을 키웠어
ถ้าคุณสามารถแกล้งทำเป็นว่าฉันมีความสุขเมื่อรู้สึกเศร้า
สำหรับคุณฉันสามารถแกล้งทำเป็นว่าฉันแข็งแรงเมื่อฉันเจ็บ
ฉันต้องการความรักที่สมบูรณ์แบบเป็นความรักตัวเอง
ฉันหวังว่าทุกจุดอ่อนของฉันจะถูกซ่อนไว้
ฉันเติบโตดอกไม้ที่ไม่สามารถออกดอกได้ในความฝันที่ไม่สามารถเป็นจริงได้
널 위해서라면 난
슬퍼도 기쁜 척 할 수가 있었어
널 위해서라면 난
아파도 강한 척 할 수가 있었어
사랑이 사랑만으로 완벽하길
내 모든 약점들은 다 숨겨지길
이뤄지지 않는 꿈속에서
피울 수 없는 꽃을 키웠어
สำหรับคุณฉันสามารถแกล้งทำเป็นว่าฉันมีความสุขเมื่อรู้สึกเศร้า
สำหรับคุณฉันสามารถแกล้งทำเป็นว่าฉันแข็งแรงเมื่อฉันเจ็บ
ฉันต้องการความรักที่สมบูรณ์แบบเป็นความรักตัวเอง
ฉันหวังว่าทุกจุดอ่อนของฉันจะถูกซ่อนไว้
ฉันเติบโตดอกไม้ที่ไม่สามารถออกดอกได้ในความฝันที่ไม่สามารถเป็นจริงได้
I'm so sick of this fake love, fake love, fake love
I'm so sorry but it's fake love, fake love, fake love
ฉันรู้สึกเบื่อหน่ายกับความรักปลอมนี้ความรักปลอมความรักปลอม
ฉันขอโทษ แต่มันเป็นความรักปลอม, ความรักปลอม, ความรักปลอม
I wanna be a good man just for you
세상을 줬네 just for you
전부 바꿨어 just for you
Now I don't know me, who are you?
우리만의 숲 너는 없었어
내가 왔던 route 잊어버렸어
나도 내가 누구였는지도 잘 모르게 됐어
거울에다 지껄여봐 너는 대체 누구니
ฉันอยากเป็นคนดีสำหรับคุณ
ฉันมอบโลกให้กับคุณ
ฉันเปลี่ยนทุกอย่างให้กับคุณ
แต่ฉันไม่ค่อยฉันฉันเป็นใคร?
ป่าเพียงสำหรับเราคุณไม่ได้อยู่ที่นั่น
เส้นทางที่ฉันพาฉันลืม
ฉันก็ไม่แน่ใจว่าฉันเป็นใคร
ลองแช่งเป็นกระจกคุณเป็นใคร
널 위해서라면 난
슬퍼도 기쁜 척 할 수가 있었어
널 위해서라면 난
아파도 강한 척 할 수가 있었어
사랑이 사랑만으로 완벽하길
내 모든 약점들은 다 숨겨지길
이뤄지지 않는 꿈속에서
피울 수 없는 꽃을 키웠어
สำหรับคุณฉันสามารถแกล้งทำเป็นว่าฉันมีความสุขเมื่อรู้สึกเศร้า
สำหรับคุณฉันสามารถแกล้งทำเป็นว่าฉันแข็งแรงเมื่อฉันเจ็บ
ฉันต้องการความรักที่สมบูรณ์แบบเป็นความรักตัวเอง
ฉันหวังว่าทุกจุดอ่อนของฉันจะถูกซ่อนไว้
ฉันเติบโตดอกไม้ที่ไม่สามารถออกดอกได้ในความฝันที่ไม่สามารถเป็นจริงได้
Love you so bad, love you so bad
널 위해 예쁜 거짓을 빚어내
Love you so mad, love you so mad
날 지워 너의 인형이 되려 해
Love you so bad, love you so bad
널 위해 예쁜 거짓을 빚어내
Love you so mad, love you so mad
날 지워 너의 인형이 되려 해
รักคุณไม่ดีดังนั้นรักคุณไม่ดี
หล่อหลุดสวยให้กับคุณ
รักมันบ้ามากรักมันบ้ามาก
พยายามที่จะลบตัวเองและทำให้ฉันเป็นตุ๊กตาของคุณ
รักคุณไม่ดีดังนั้นรักคุณไม่ดี
หล่อหลุดสวยให้กับคุณ
รักมันบ้ามากรักมันบ้ามาก
พยายามที่จะลบตัวเองและทำให้ฉันเป็นตุ๊กตาของคุณ
I'm so sick of this fake love, fake love, fake love
I'm so sorry but it's fake love, fake love, fake love
ฉันรู้สึกเบื่อหน่ายกับความรักปลอมนี้ความรักปลอมความรักปลอม
ฉันขอโทษ แต่มันเป็นความรักปลอม, ความรักปลอม, ความรักปลอม
Why you sad? I don't know 난 몰라
웃어봐 사랑해 말해봐
나를 봐 나조차도 버린 나
너조차 이해할 수 없는 나
낯설다 하네
니가 좋아하던 나로 변한 내가
아니라 하네
예전에 니가 잘 알고 있던 내가
아니긴 뭐가 아냐 난 눈 멀었어
사랑은 뭐가 사랑 it's all fake love
ทำไมคุณถึงเศร้า? ฉันไม่รู้ ฉันไม่รู้
ยิ้มพูดว่า "ฉันรักเธอ"
มองมาที่ฉันแม้ฉันยอมแพ้ต่อตัวเอง
แม้คุณจะไม่เข้าใจฉัน
คุณบอกว่าฉันไม่คุ้นเคยเปลี่ยนเป็นคนที่คุณเคยชอบ
คุณบอกว่าฉันไม่ใช่ตัวเองที่คุณรู้จักดี
ไม่มี? คุณหมายถึงอะไรไม่ฉันตาบอด
ความรัก? สิ่งที่รักคือความรักมันเป็นความรักปลอมทั้งหมด
[Bridge: Jungkook, Jin]
(Woo) I don't know, I don't know, I don't know why
(Woo) 나도 날 나도 날 잘 모르겠어
(Woo) I just know, I just know, I just know why
Cuz its all fake love, fake love, fake love
Woo, I dunno, I dunno ฉันไม่ค่อยทำไม
Woo แม้แต่ฉันแม้ว่าฉันไม่รู้จักตัวเอง
Woo, ฉันรู้, ฉันรู้, ฉันแค่รู้ว่าทำไม
เพราะมันคือความรักปลอมความรักปลอมความรักปลอม
Love you so bad, love you so bad
널 위해 예쁜 거짓을 빚어내
Love you so mad, love you so mad
날 지워 너의 인형이 되려 해
Love you so bad, love you so bad
널 위해 예쁜 거짓을 빚어내
Love you so mad, love you so mad
날 지워 너의 인형이 되려 해
รักคุณไม่ดีดังนั้นรักคุณไม่ดี
หล่อหลุดสวยให้กับคุณ
รักมันบ้ามากรักมันบ้ามาก
พยายามที่จะลบตัวเองและทำให้ฉันเป็นตุ๊กตาของคุณ
รักคุณไม่ดีดังนั้นรักคุณไม่ดี
หล่อหลุดสวยให้กับคุณ
รักมันบ้ามากรักมันบ้ามาก
พยายามที่จะลบตัวเองและทำให้ฉันเป็นตุ๊กตาของคุณ
I'm so sick of this fake love, fake love, fake love
I'm so sorry but it's fake love, fake love, fake love
ฉันรู้สึกเบื่อหน่ายกับความรักปลอมนี้ความรักปลอมความรักปลอม
ฉันขอโทษ แต่มันเป็นความรักปลอม, ความรักปลอม, ความรักปลอม
널 위해서라면 난
슬퍼도 기쁜 척 할 수가 있었어
널 위해서라면 난
아파도 강한 척 할 수가 있었어
사랑이 사랑만으로 완벽하길
내 모든 약점들은 다 숨겨지길
이뤄지지 않는 꿈속에서
피울 수 없는 꽃을 키웠어
ถ้าคุณสามารถแกล้งทำเป็นว่าฉันมีความสุขเมื่อรู้สึกเศร้า
สำหรับคุณฉันสามารถแกล้งทำเป็นว่าฉันแข็งแรงเมื่อฉันเจ็บ
ฉันต้องการความรักที่สมบูรณ์แบบเป็นความรักตัวเอง
ฉันหวังว่าทุกจุดอ่อนของฉันจะถูกซ่อนไว้
ฉันเติบโตดอกไม้ที่ไม่สามารถออกดอกได้ในความฝันที่ไม่สามารถเป็นจริงได้
จนในที่สุดผมก็เลือกที่จะมาจอดรถหน้าร้านอาหารตามสั่งผมไม่รู้ว่าเธฮจะกินได้ไหมเพราะร้านก็ไม่ได้สะอาดสำหรับคุณหนูอย่างเธอ แต่ผมหิวและร้านมันก็ใกล้ร้านสักตัวเองไม่ได้อยู่ไกลจนเกินไป
"กินได้ไหม"
"เรากินได้อยู่แล้วเราไม่ใช่คนกินยากอะไรขนาดนั่น" ผมไม่รู้ว่าเธอทำอะไรอยู่แต่ผมจะไม่สนใจการกระทำของเธอทั้งนั้น
"อืม" ผมเดินนำเข้ามาในร้านก่อนจะสั่งอาหารตามสั่งที่กินเป็นประจำไม่ได้อยากกินหรูอะไรทั้งนั่นอยากกินอาหารแบบนี้
"กวินกินแบบนี้ทุกวันเลยเหรอ?" พิมถามผมอย่างสงสัยก็คงสงสัยนั่นแหละว่าทำไมผมถึงได้มากินอาหารตามสั่งข้างทางทั้งๆที่ผมกินอาหารในห้างตากแอร์ได้สบายๆอยู่แล้ว
"อืมกินทุกวัน" ผมตอบเธอแค่นั้นก่อนที่เสียงแอพไลน์ดังขึ้นผมเลยกดปลดล็อคแล้วเข้าไปดูก็พบว่าเป็นไอ้ตี๋ที่ถ่ายรูปผมกับพิมที่ร้านข้าว
ผมหันไปมองรอบๆก่อนจะเห็นรถเก๋งสีดำที่อยู่อีกฝั่งนึงและมันส่งข้อความมาต่อ
@DUST :: นั่นเพื่อนร่วมคณะไม่ใช่เหรอวะได้กันแล้ว?
ผมบอกแล้วพวกมันไม่มีใครเป็นดีสักคนมีแต่ความ
ความคิดเห็น