SECRECY แผนรักลวงหลอก

ลำดับตอนที่ #2 : #เกรย์แสนดี :: EP 01 100%

#เกรย์แสนดี

EP :: 01

@University

"แสนดี"

"……."

"แสนดี!"

".........."

"แสนดี!!!"

"ฮะ...." ฉันหลุดจากภวังค์ความคิดก่อนจะมองหน้าเกลอย่างสงสัยเมื่อกี้เธอเรียกฉันงั้นหรอหรือว่าไม่ได้เรียกชื่อฉันกันนะ...

"ฉันเรียกเธอตั้งสองครั้งแต่พึ่งมาได้ยินตอนนี้เนี่ยนะ....เป็นอะไรเนี่ยทำไมเหม่อลอยทั้งวัน?"  อ่า นี่ฉันเหม่อลอยทั้งวันเลยงั้นหรอรู้สึกแย่หน่อยๆสงสัยคงเพราะฉันคิดถึงเรื่องนั่นหรือเปล่านะ

"ฮ่าๆ สงสัยฉันคงคิดอะไรไปเรื่อยเปื่อยน่ะ...ไม่มีอะไรหรอก"  ฉันตอบเกลปัดๆก่อนก้มหน้าเขียนเลคเชอร์ที่จดค้างไว้

"แกไหวมั้ยแสนดี?"  เธอถามฉันพร้อมเอามือมาอังหน้าผากฉันเบามือนั่นเลยทำให้ฉันสะดุ้งหน่อยๆก่อนจะปรับเปลี่ยนอารมณ์ให้ใจเย็นลง

"ฉันไหวแกไม่ต้องห่วงหรอกฉันดูแลตัวเองได้"  ฉันตอบเธอด้วยน้ำเสียงเบาราวกับขนนกไม่รู้สิหลังจากที่ฉันทำเรื่องบางอย่างแต่ในทางกลับกันมันโคตรจะเลวร้าย

อ่า ฉันเกือบลืมแนะนำตัวเองไปซะแล้ว ฉัน แสนดี ชื่อจริง ลลิตา ชนาเทพ อายุ 20 ปี เรียนปีสองคณะนิเทศ สาขาวิชาวารสารศาสตร์ เป็นลูกสาวคนเดียวของครอบครัวที่มีธุรกิจใหญ่ยักษ์ดังสมชื่อ

"แต่ฉันก็ยังเป็นห่วงแกอยู่ดีนะแสนดี..."  เกลพูดและดูทำหน้าเข้าสิจะกังวลอะไรขนาดนั้นฉันบอกว่าฉันดูแลตัวเองก็ต้องดูแลได้สิ

"ถ้าแกไม่โอเคจริงๆงั้นฉันจะพาไปนอนห้องพยาบาล.."  เกลพูดจบพร้อมลุกขึ้นและพยุงตัวให้ฉันลุกขึ้นตามนั่นเลยทำให้ฉันต้องลุกตามถ้าไม่ลุกมีหวังได้โดนกระชากแขนแน่ๆ

"นี่แกจะพาฉันไปห้องพยาบาลจริงๆหรอ?"  ฉันถามเกลที่ดูจะพาฉันไปห้องพยาบาลพาให้ได้แต่ไม่ถามความสมัครใจฉันเลยสักนิดเดียว

ฉันดีใจนะที่มีเพื่อนอย่างเกลคอยเป็นห่วงฉันอยู่ตลอดเวลาฉันดีใจจริงๆนะ....

"อื้ม!!"  เกลตอบน้ำเสียงดังฟังชัดไม่ได้พูดเบาเหมือนฉันที่แทบจะกระซิบแล้วด้วยซ้ำคงเพราะฉันเป็นคนพูดน้อยยิ่งกับคนแปลกฉันยิ่งไม่พูดด้วยเลย

"เฮ้อ"  ฉันถอนหายใจก่อนจะเดินตามเกลไปอย่างช่วยไม่ได้   นักศึกษามากหน้าหลายตาต่างเดินกันอย่างรีบร้อนคงเพราะตอนนี้เป็นช่วงเช้าไม่แปลกที่นักศึกษาจะเดิน   หรือรีบเร่งขึ้นอาคารตึกเรียนบางคนวิ่งชนกันแล้วไม่ขอโทษก็มีแต่เพราะด้วยความรีบต่างก็ไม่มีใครถือสา  ซึ่งในทางที่ฉันเดินตามเกลมานั้นเป็นทางที่คนวิ่งและเดินพลุกพล่านซึ่งฉันต้องระวังให้มากที่สุดฉันไม่อยากล้มไปนอนกองกับพื้นหรอกนะ

"อาจารย์คะ"  เกลเรียกอาจารย์ห้องพยาบาลก่อนจะพบว่าอาจารย์สาวกำลังล้างแผลให้นักศึกษาอีกคนซึ่งแผลก็ไม่ได้ใหญ่และแผลเหวอะหวะจนน่าเกลียดน่ากลัวขนาดนั้น

"มีอะไรหรือเปล่าเขมิกา?" เธอวางอุปกรณ์ทำแผลก่อนจะหมุนเก้าอี้หันมาถามพวกเราสองคน

"คือลลิตาตัวร้อนนะคะเลยอยากให้มานอนพักที่ห้องพยาบาลได้มั้ยคะ?"  เกลถามอาจารย์ห้องพยาบาลและเธอคงเป็นห่วงฉันด้วยนั่นแหละไม่งั้นคงไม่ลากฉันมาถึงห้องพยาบาลขนาดนี้หรอก เชื่อสิ

"งั้นก็พาเพื่อนเธอไปนอนอีกฝั่งนะเดี๋ยวอาจารย์จะไปเตรียมผ้าผืนเล็กมาให้เธอเช็ดหน้าให้คลายความร้อนออก"  อาจารย์ห้องพยาบาลพูดจบก่อนจะลุกหายเข้าไปในห้องและ  นั่นทำให้ฉันเดินไปอีกฝั่งก่อนจะนั่งลงกับเตียงและถอดรองเท้าออกและค่อยๆล้มตัวนอน

เมื่อเห็นแบบนั้นเกลนั่งลงกับเก้าอี้ก่อนจะถอนหายใจและหาอะไรมาทาใต้ปลายจมูกฉัน...ฉันกลับรู้สึกว่าเย็นใต้ปลายจมูกได้กลิ่นมินต์อ่อนๆที่ทำให้รู้สึกผ่อนคลายก่อนจะหลับตาลง

8 : 00 AM

"ทำไมยาขมแบบนี้" ฉันถามเกลก่อนจะหยิบแก้วน้ำจากเธอขึ้นมาและกระดกเข้าปากรวดเดียว เป็นยาพาราที่ขมที่สุดในชีวิตเลยมั้งเนี่ย

"ยาพาราก็ขมแบบนี้แหละกินเสร็จก็นอนพักซะเดี๋ยวพอเที่ยงฉันจะปลุกแกเอง"  ฉันหลับตาลงและลืมทุกอย่างที่เคยคิดเข้าสู่ห้วงนิทรา

12 : 00

"แสนดีลุกเร็ว!!" อยากจะนอนต่อชะมัดแต่อย่างไงก็คงต้องลุกสินะเฮ้อฉันค่อยๆลุกจากเตียงอย่างเชื่องช้าตาก็ปิดยังแต่เอามือปิดปากเพราะดันหาวนอนเนี่ยสิ

"เที่ยงแล้วหรอ?"  ฉันถามเกลก่อนจะเอามือมาขยี้ตาเบาๆเพื่อให้หายง่วงนอนแม้ว่ามันจะไม่ได้ช่วยให้หายง่วงก็ตามเถอะ

"อืม เที่ยงแล้วแกลุกไหวมั้ยเนี่ยแสนดี?"  เกลถามฉันอย่างเป็นห่วงแต่ฉันไม่ได้อ่อนแอขนาดนั่นสักหน่อยแค่นอนพักสักแปปก็หายแล้วเนี่ย

"แกฉันไม่ได้ผ่าตัดแค่นอนพักเอาแรงเฉยๆ"  ฉันตอบเธออย่างตลกขบขันก็เห็นทำหน้าขมวดคิ้วจนคิ้วของเธอมันผูกแล้วยุ่งเหยิงไปหมด   ฉันไม่อยากให้เกลต้องมานั่งเครียดเพราะฉันแบบนั่นฉันไมโอเคเท่าไหร่เลย

"รอแปปนะ"  ในขนาดที่เกลกำลังลุกจากเก้าอี้นั่นเลยทำให้ฉันสงสัยจนต้องถามออไป 

"เกลจะไปไหน?"  เธอหยุดเดินแล้วหันมามองหน้าฉันพร้อมพูดในทำนอง

"หาเข็มฉีดยา"  เข็มฉีดยาเนี่ยนะเอามาทำอะไรอะ "แล้วหาไปทำไมอ่ะ?"  ฉันถามเธอพร้อมเกาศีรษะเล็กน้อยไม่ได้คันหรอกแค่สงสัยเลยเกาเฉยๆและคำตอบที่ได้มานั่นแถมเอาฉันถึงกับเงียบปิดปากทันที

"เอามาฉีดให้เธอไง....กวนชาวบ้านเขาดีนัก"  โหใจร้ายจังเลยอ่ะนี้เพื่อนเองเพื่อนชื่อแสนดีไงเกลจำไม่ได้จริงหรอ?

"ใจร้ายจัง..."  ฉันพูดพร้อมลุกขึ้นจากเตียงและพับผ้าห่มให้เรียบร้อยเหมือนตอนแรกถ้าฉันไม่ทำให้มันอยู่สภาพเดิมคงได้โดนอาจารย์ห้องพยาบาลตีตายแน่ๆ

"ไปกัน"  ฉันพยักหน้าก่อนจะลุกและเดินตามเกลออกจากห้องพยาบาลไปเธอเดินไม่รีบนักและรอฉันคงเพราะกลัวฉันล้มไปนอนกองกับพื้นล่ะมั้งเนี่ย

"พวกแกหายไปไหนมา?!"  เมย์ถามพวกฉันสองคนที่จริงก็แค่หนีไปพักเอาแรงที่ห้องพยาบาลเฉยๆสงสัยเกลคงไม่ได้โทรบอกยัยเมย์ล่ะมั้งเนี่ยดูเป็นห่วงพวกฉันสองคนเป็นพิเศษ

โอเคๆเผื่อมีคนไม่รู้ว่าฉันยังไม่ได้แนะนำสองสาวเลย เมย์ คือผู้หญิงนิสัยออกไปแนวอ่อนหวาน มองโลกในแง่ดี เป็นคนยิ้มง่าย และเป็นคนน่ารัก ส่วนเกลออกไปทางแนวสาวห้าว นิสัยก็ออกแนวผู้ชายคงเพราะบ้านเธอมีแต่พี่ชายและน้องชายไม่แปลก  ถ้าเธอจะมีนิสัยแบบนี้แถมบ้านเธอก็เสี้ยงดูเธอเหมือนผู้ชายอีก  ฉันเองก็เริ่มแปลกใจแล้วเหมือนกันว่าทำไม....ถึงมารวมตัวกันได้ทั้งที่คิดว่าน่าจะเข้ากันไม่ได้เลยด้วยซ้ำ  แต่สรุปกลับกลายเป็นเพื่อนรักเพื่อนสนิทไปซะแล้ว

"ไปแค่ห้องพยาบาลเองไม่ได้โดนทำร้ายระหว่างทางแกก็คิดมาก"  เห็นปะฉันบอกแล้วว่าสองคนนี้ต่างกันคนล่ะขั้วเลยล่ะ   ไม่แปลกถ้าสองคนนี้อยู่ด้วยกันแล้วไม่ตีกันนั่นคือเรื่องปกติ   แต่ถ้าไม่มีเรื่องถกเถียงกันนั่นคือเรื่องแปลกมากๆ

"เกลแกโคตรกวนประสาทรู้ตัวบ้างปะ?"  เมย์พูดพร้อมเท้าใส่เอวเธอคงจะหงุดหงิดเกลหน่อยๆ  แต่ฉันมองว่าพวกเธอก็แค่กวนประสาทกันไปแบบนั่นเฉยๆแค่นั้น

"ฮ่าฮ่า ไม่อยากรับรู้"  เกลพูดจบพร้อมปัดมือไม่อยากรับรู้ว่าเธอไปทำอะไรเมย์ไว้บ้าง   แต่ฉันคิดว่าน่าจะเยอะเลยแหละ

ปึก

"เดินดูทางหน่อยดิ!!" ฉันกำลังจะเดินไปแคนทีนแต่กลับโดนกลุ่มนางฟ้าชนเข้าอกจังๆ ใช่ พวกเธอคือกลุ่มนางฟ้าที่มีหน้าตาสวยๆแต่นิสัยแย่ๆ  นั่นต่อหน้าพวกผู้ชายพวกเธอก็แค่แอ๊บ แค่นั้น

"อุ๊ย ขอโทษพอดีมองไม่เห็น"  ฮะ มองไม่เห็นทั้งที่เมื่อกี้ฉันแอบเห็นพวกเธอกระซิบ  และดูจะหัวเราะชอบใจซะด้วยซ้ำนี้ไม่เห็นจริงๆหรือตาถั่ว

"ตอแหล!!!"  ยัยเกลพูดเสียงดังฟังชัดจนคนแถวนี้หันมองพวกเราเต็มไปหมด  บางคนก็ยกโทรศัพท์ขึ้นมาถ่าย บางคนก็กระซิบกระซาบในทำนองตีกันเลย   และบางคนมองกลุ่มพวกเราก็หัวเราะอย่างนึกตลก

"แกว่าใครตอแหล!!"  ผู้หญิงที่ฉันรู้จักดีก็อยู่ในกลุ่มนั้นด้วย มีน เธอสวยแค่เปลือกนอกแต่ภายในกลับเน่าเฟะจนน่าเกลียดกว่าที่คิด

"ฉันก็พวกเธอนั่นแหละ....ตอแหลเก่งจริ๊งๆ"  เกลพูดพร้อมทำหน้ามองบนหน่อยๆจนมีนหน้าเสีย

"เหอะถ้าฉันตอแหลเพื่อนแกก็โคตรของโคตรตอแหล!!!"

"เฮ้ย!! ตบกันเลยปะถ้าปากดีขนาดนี้"  เกลถอดเสื้อกันเสื้อหนาวพร้อมถกแขนเสื้อนิศิตขึ้น เธอไม่กลัวที่จะโดนไล่ออกอยู่แล้วก็ขึ้นชื่อว่าลูกสาวของรองอธิบการบดีอยู่แล้วแต่เธอทำเพื่อความถูกต้อง

"เฮ้ยๆกลุ่มนางฟ้าขี้แอ๊บมายุ่งอะไรกับกลุ่มเพื่อนฉันวะ"  ดิวเดินไปถามสามสาวนั่นก่อนจะเอานิ้วมือจิ้มไหล่บางๆของแพรววา สาวสวยที่นิสัยดีที่สุดแถมลูกคุณหนูสุดๆ

"ไม่เสือกสิค่ะ"  แพรววาก็ใช่ย่อยแถมยังตอบหน้าตายแบบยิ้มตายด้านด้วยนะนั่น เหอะ เหมาะสมจะเป็นแฟนกันจริงๆนะเนี่ย

"อ่า พอดีผมชอบเสือกด้วยสิครับ"  ฉันว่าสองคนนี้กำลังเล่นสงครามประสาทกันอยู่แน่เลยเชื่อสิ

"งั้นก็เอาที่สบายใจเลยค่ะ"  แพรววาพูดพร้อมก่อนจะสะบัดผมใส่ดิวอย่างเชิดๆแต่ฉันมองว่าเธอกำลังข่มพวกฉันอยู่แต่ฉันไม่ถือสาหรอก

"เฮ้ออยากจะบ้าตายจริงๆ"  ดิวพูดพร้อมส่ายหน้าก่อนจะเดินมาขนาบคู่กับพวกฉันและเพื่อนเขาอีกสามคน

"แต่กูว่าแป้งสวยนะแถมนิสัยดีด้วย"  น้ำพุพูดพร้อมทำหน้าเหมือนกำลังฝันหวานในทุ่งดอกลิลลี่แต่ฉันมองว่าเขาน่าจะฝันร้ายเสียมากกว่า

"มึงใช้ตามองหรือหัวตีนแม่โป้งมองวะ?"  เคนถามน้ำพุพร้อมจ้องหน้าอย่างนึกตลกสิ่งหนึ่งที่คนอย่างน้ำพุตามไม่ทันคือนิสัยของผู้หญิงเพราะเขามองโลกในแง่บ๊วกบวกไง

"นั่นสิฉันเองก็คิดเหมือนแกนะเคน"  เกลพูดพร้อมส่ายหน้าให้น้ำพุอย่างเหนื่อยจิตเหนื่อยใจเพราะพวกฉันเคยเตือนน้ำพุหลายครั้งมากๆเรื่องผู้หญิงแต่ไม่รู้ว่าจะเขารู้ตัวบางมั้ยเนี่ยสิ

"เฮ้ยแต่ฉันว่าแป้งสวยแถมน่ารักมากจริงๆ"  นี้ยัยแป้งเสกมนต์อะไรให้เพื่อนฉันหรือเปล่าทำไมมันดูได้หลงไม่เลิกหรือจะโดนเป่าหูจนหลงหัวโงไม่ขึ้น

"งั้นก็เอาที่สบายใจเลยน้ำพุเอ๊ยขี้เกียจพูดแล้ว"  ดิวพูดพร้อมถอนหายใจเล็กน้อยก่อนจะเดินมาเคียงคู่ฉันซึ่งตอนนี้เขายื่นลูกอมที่ห่อด้วยกระดาษสีชมพู

"ขอบคุณนะ" ฉันรับมาก่อนจะแกะซองกระดาษออกและพบเป็นลูกอมสีน้ำตาลพอเข้าปากกลับรู้สึกและรับรู้ถึงกลิ่นหวานๆและน้ำตาลที่ไม่หวานมากจนเกินไปด้วย

"ว่าแต่งานโปรเจคกลุ่มไปถึงไหนแล้วแสนดี?" ดิวถามฉันอ่าที่จริงฉันแบ่งงานให้พวกเขาหมดแล้วล่ะที่เหลือฉันแค่รวบรวมงานของทุกคนเฉยๆแค่นั่นดูเหมือนจะสบายใช่มั้ยล่ะแต่เปล่าเลย น้ำพุยังไม่ได้และเกลกันทำไฟล์งานเสียหายความลำบากเลยมาตกที่ฉันซึ่งตอนนี้ฉันกำลังเร่งรีบทำงานตัวนี้ให้เสร็จทันเวลานัดส่งอาจารย์ด้วยเนี่ยสิ

"อ่อทำเสร็จแล้วอ่ะดิว"  ฉันตอบดิวด้วยใบหน้ายิ้มแย้มแต่ข้างในกลับรู้สึกแย่มากๆฉันไม่อยากให้พวกเพื่อนๆต้องมาเสียความรู้สึกกับฉันเพียงเพราะฉันไม่มีความรับผิดชอบอะไรสักอย่างเลย

แบบนั้นฉันไม่โอเคเท่าไหร่จริงๆนะ

"ถ้าไม่ไหวบอกเราได้นะแสนดีอย่าเก็บไว้คนเดียว...มีเพื่อนไว้ทำไมล่ะหื้ม"  ดิวพูดจบก่อนจะตบไหล่ฉันเบาๆและยิ้มให้ก็จริงนะมีเพื่อนไว้ทำไมแต่แบบนี้ฉันอยากจะทำให้เพื่อนภูมิใจฉันมากกว่านะ

"เฮ้ยหิวข้าวไปกันได้ยัง?"   บอลถามพวกเราก่อนที่ฉันจะก้มดูเวลาในนาฬิกาข้อมือซึ่งบ่งบอกว่าเที่ยงแล้วตอนนี้นักศึกษาน่าจะเยอะนะฉันคิดว่างั้นนะ

 

"ไปดิหิวเหมือนกัน" เกลพูดจบก่อนจะหยิบกระเป๋าสะพายและตามด้วยเมย์ลุกขึ้นมาด้วยนั้นอ่าที่จริงฉันเองก็ยังไม่ได้กินข้าวเลยเหมือนกัน

"พวกมึงไปก่อนเลยพอดีพี่สาเรียกกูอ่ะ"  ดิวพูดจบก่อนจะหยิบจับของใส่กระเป๋าเป้และเดินออกไป พี่สาคือครูห้องพยาบาลและเป็นเพื่อนพี่สาวของดิวด้วยนั่นแหละแต่ไม่รู้ว่าทำไมถึงเรียกดิวไปหาเนี่ยสิ มีปัญหาอะไรกันหรือเปล่านะ

"อะไรว่ะอุตส่าห์วันนี้เงินกูออกจะชวนไปกินของแซ่บๆสะหน่อย"  เคนพูดจบพร้อมชูแบงค์พันหน้าแบงค์ซึ่งฉันมองว่ามันโคตรเยอะเลยนะนั่น

"งั้นเป็นวันอื่นแล้วกัน...งั้นวันนี้ไปเจอกันที่แคนทีนนะ"  เกลพูดจบก่อนจะลากฉันและเมย์เดินออกจากโต๊ะไปก่อน

"กินอะไรดีอ่ะ?"  เมย์ถามฉันและเกลวันนี้มีแต่ของน่ากินไปหมดเลยเลือกยากด้วยสิว่าจะเลือกกินอะไรดี

"นั่นสิเลือกยากเหมือนกันเนอะแสนดี"  เกลพูดจบก่อนจะขอแยกไปอีกทางส่วนฉันและเมย์สุดท้ายเลือกอะไรไม่ได้

"ถ้าพวกน้องเลือกไม่ได้ให้พวกพี่เลือกให้มั้ยครับ?"  อ่าพี่โจ้นี่เองฉันก็นึกว่าใครซะอีกยิ้มแบบยิ้มกระชากใจไง

"พี่โจ้แสนดีตกใจหมดคิดว่าใครมากวนประสาท"  ฉันพูดจบพร้อมตีที่อกพี่โจ้จังๆก็มันตกใจหนิน่าให้ทำไงได้ล่ะ

"อ้าวน้องสาวมึงหรอโจ้?" พี่ผู้ชายอีกคนถามมองจ้องหน้าฉันอย่างสนอกสนใจเหมือนได้พบเจอของเล่นชิ้นใหม่

"เออน้องรหัสกูเอง...และเป็นน้องของไอ้ภัทรด้วย"  พี่โจ้ตอบพี่ผู้ชายคนนั้นก่อนที่จะบอกอีกว่าฉันคือน้องสาวของพี่ภัทรผู้ชายที่ใครก็รู้จักในทางที่ดีนะ

"โหมึงแค่พี่รหัสเองไม่ใช่พี่ชายของน้องแสนดีสะหน่อยทำท่าเหมือนจะกันกูได้อ่ะ" พี่ผู้ชายคนนั่นพูดจบก่อนจะผลักพี่โจ้หลีกทางตัวเองแต่ฉันมองว่าพี่ผู้ชายคนนี้โคตรเจ้าชู้แถมเจ้าเล่ห์มากๆฉันมองออกนะถึงชื่อฉันจะแสนดีแถมซื่อเหมื่อนพวกคุณหนูแต่บอกไว้เลยฉันทันนิสัยคนอื่นและฉันก็ร้ายพอตัวเหมือนกันฉันไม่ได้แสนดีเหมือนชื่อเล่น...

"กูว่ามึงออกมาห่างๆจากน้องแสนดีหน่อยก็ได้เดี๋ยวมึงเจอพี่ชายสุดหวงเข้าไปแล้วจะหนาวนะไอ้ฝุ่น"   ที่จริงพี่โจ้เคยอาสาไปส่งฉันที่บ้านแล้วล่ะแต่ฉันก็ปฏิเสธไปแล้วนะเพราะรู้พี่ชายจอมเฮี้ยบนั่นหวงน้องสาวอย่างฉันมากขนาดไหนสุดท้ายพอปฏิเสธไม่ได้พี่โจ้เลยมาส่งฉันแต่พอเจอพี่ภัทรดักรออยู่หน้าบ้านเข้าไปพี่โจ้ถึงกับจอดรถตรงบ้านหนึ่งเลยทีเดียวและบอกฉันว่ามีธุระเร่งด่วน

นั่นเลยทำให้ฉันถึงบางอ้อทันทีว่าพี่ภัทรออกมายืนรอรับฉันอยู่หน้าบ้านอยู่พอดีนั่นคือข้อสรุปว่าพี่ภัทรคือพี่ชายที่นิสัยและหน้าตาเข้าหากันคือได้รับฉายาว่าเป็นพี่ชายที่โคตรขี้หวง

"ขอให้เจอก่อนแล้วกันกูจะได้รู้ว่าขี้หวงสมชื่อมั้ย"  เหอะเดี๋ยวรู้เรื่องเลยค่ะว่าขี้หวงจริงมั้ย

"เหอะๆขอให้เจอไวๆแล้วเจอกันตอนบ่ายนะครับน้องแสนดี"  พี่โจ้พูดจบก่อนจะลากเพื่อนเขาที่ชื่อฝุ่นเดินออกไปด้วยเพราะพี่ฝุ่นเหมือนพยายามจะรั้งอยู่ต่อแต่ฉันอยากให้ไปไกลๆนะ

"แกฉันว่าพี่โจ้แอบชอบแกแน่เลยอ่ะ"  ยัยเมย์พูดพร้อมเอามือปิดหน้าและบิดตัวเป็นเกลียวแต่ขอโทษนะฉันคิดกับพี่โจ้แค่พี่ชายและพี่โจ้ก็คิดกับฉันเหมือนน้องสาวคนหนึ่งด้วยซ้ำ

"อย่าจับฉันจิ้นไปทั่ว...ฉันไม่ชอบ"  ฉันไม่ชอบให้คนอื่นมาจับฉันไปคู่กับคนนั่นคนนี้เลยนี่มันไม่ใช่เลยด้วยซ้ำ และฉันไม่ชอบให้คนอื่นมาคิดว่าฉันควรคู่กับคนนั่นคนนี้เลยถ้าอยากจะคว่ำบาตรก็ทำไปเลยเหอะฉันไม่ได้แคร์เพราะคนพวกนั่นไม่ใช่พ่อแม่ที่จะมาแคร์ฉันมีเหตุผลมากพอที่คิดได้และคิดเองเป็น

"เฮ้ยฉันก็แค่พูดเล่นๆแกอย่าทำหน้าแบบนี้ดิ...ฉันเริ่มรู้สึกแย่แล้วนะ" เมย์พูดพร้อมทำหน้าสำนึกผิดข้อเสียของฉันคือไม่ชอบอะไรหรือดีใจหรือเสียใจมากๆฉันมักจะแสดงออกมาทางหน้าตาหมดเลยแต่ฉันคิดว่ามันคือข้อเสียที่ฉันไม่ชอบเลยสักนิด

บางครั้งฉันก็ท้อและเหนื่อยกับตัวเองเหมือนกันนะ...

CHARACTER

เกรย์

-ปิดปากเงียบไว้นะคะน้องแสนดี...ถือว่าพี่เตือนแสนดีแล้วนะคะ^^-

แสนดี

-ตลกดีนะคะJ-

โฮป -อย่ายิ้มมาก...ระวังจะเสียบริสุทธิ์ไม่รู้ตัวนะครับ-

น้ำพุ - มองผู้หญิงอย่ามองที่นิสัยให้มองที่หน้าตา

เรื่องหุ่นไม่ต้องถามถึงเดี๋ยวพี่พาไปวิ่งลดน้ำหนักเองจ้ะ-

ดิว - กัดกันให้ตายไปเลย -

เคน - มึงใช้ตามองหรือหัวตีนแม่โป้งมองวะ? -

แพรวา  - ไม่เสือกสิค่ะ ^^ -

เนม  - นายชอบฉันเหรอคะ? -

แนน  - พวกเธอเคยคิดดีกับพวกเราบ้างมั้ย? -

เกล  -ความคิดคนเรามันห้ามกันไม่ได้หรอกนะคะ-

เมย์  -หนูไม่อยากกิ๊กกับพี่เลยค่ะแต่พี่กำลังจะสวมเขาให้เพื่อนหนูตั้งหาก!!-

แดน -อะไรที่เป็นของเรามันก็คือของเรา-

ภัทร  -พี่น้องใจเหมือนกันนะครับ-

รัฐ  -เอ๊ะ หรือน้องอยากเป็นกิ๊กกับพี่หรอครับ?-

เชน  -เมียหายว่ะ!!-

TAlK

ไม่ได้อยากให้มันออกมาแนวนี้เย้ยยย งงเหมือนกันว่าทำไมเขียนออกมาแบบนี้อะ

อ่านเสร็จอย่าลืมให้กำลังนักเขียนหรือจะคอมเม้นต์ก็ได้ค่ะ ^^