The_HerthHunterล่ารักกเปิดหัวใจนายเกมเมอร์

ลำดับตอนที่ #1 : 1_ประเดิมเรื่องราวของนักสู้

"พรึบ"

มีเสียงเดินทำให้ผมลุกขึ้นถือปืนทันที

ผมไม่พูดถามอะไรมากมายรีบเดินช้าไปตามเสียง

"แกร็ง"

ผมขึ้นไกปืนคู่ใจของผม

มีเสียงมาจากด้านหลังผมหันกลับไปเล็ง

"เดียวๆ อย่ายิง"

บีส เพื่อนผมยกมือเหนือหัวแล้วเดินมาช้า

"วันหลังอย่ามาให้ตกใจ"

ผมลดปืนลง

"แหม่ นายมันหาตัวง่ายซะที่ไหน หาา กันนี่"

บีส เรียกผมเล่น

"อยากเรียกแบบนั้นต้องเรียก กันสุดหล่่อ"


ตูมมมม

เสียงระเบิดจากด้านหลังทำผมและบีสหันไปมอง

"เก็บของแล้วไปลุยกัน"

ผมเดินไปเก็บของของผมเอง

"นายนี้เจ๋งใช่เล่น"

บีสพูดรัหว่างผมกำลังเก็บกระเป๋าที่นอนของผม หรือ ไอคลังแสงแบกหลังที่มันเรียก

"ไปดูตรงที่ระเบิดกัน"

ผมพูดพร้อมชี้นิ้ว

"ครับๆ"

บีสเดินแบบขี้เกียจไปพลาง

ผมเดินไปพบชายคนหนึ่งกำลังนอนอยู่ กระเป๋าทหารของเขากระจุยเหลือแต่สายสะพายเพราะการระเบิดผมพลิกตัวเขาขึ้นมาดูบาดแผล

"ฝ่ายไหนอีกหละ"

บีสถามผม

"ไม่รู้เหมือนกันเนี้ย"

ผมตอบพลางมองเสื้อ

"เอาเป็นว่าช่วยมันก่อนละกัน"

ผมพูดแล้วรีบพาคนคนนั้นไปพิงต้นไม้แล้วกางกระเป๋าของผมออกมา

"นี้ไม่มีอะไรที่ไม่ได้เอามาบ้าง"

บีสถาม

"ก็รูปของ คาตารินน่า อ่านะ"

คาตารินน่า คนที่ผมแอบหลงมานานแล้ว

"ไม่เอามาหรอ ทำไมหละ"

บีสถามพลางแตะดินเล่น

"เดียวพลาดแล้วจะตายก่อนสิ"

ผมกวาดมือหาผ้าพันแผลจนเจอแล้วรีบพันแผลให้ชายคนนั้นต่อ

"ขึ้นต้นไม่ไปมองรอบๆ"

ผมรีบสั่งก่อนจะประมาทไป

"กำลังๆ"

บีสทำท่าทางขี้เกียจแล้วปีนต้นไม้

ไอเพื่อนคนนี้มีนดูขี้เกียจแต่ก็เก่งมากละกันไว้ใจได้

"นายเป็นใคร"

ชายคนนั้นถาม

"เจ้าของระเบิดที่นายกำจัดแบบพิเรนไง"

ผมตอบพลางพันแผลต่อไป

"ช่วยฉันทำไม..."

ผมไม่ตอบและบอกว่า

"นายเป็นคนแรกที่โดนระเบิดลูกโปรดของฉันแล้วไม่ตาย"

ผมสอดผ้าพันแผลแล้วถอยออกมา

"นายเป็นใคร"

เขามองหน้าแล้วบอกว่า

"เรา ทามส์ นักล่าอิสระ"

ทามส์บอก

"รู้จักไว้แค่นี้ก่อนเวลายิงทิ้งจะได้ไม่ลังเล"

บีสลงมาตอนไม่รู้แล้วห้ามผม

"ไปเขาเมือนกัน"

ผมพยุงตัวทามส์แล้วพาเขาเมือง