คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #12 : Chapter 12
หลังจากที่เด็กชาย
คริสและราฟนั่งเครื่องบินจากลอนดอนมาถึงอิตาลีก็ใช้เวลานานพอสมควร
หลังจากลงเครื่องบินทั้งสามก็ต้องนั่งรถต่อไปอีกแต่ก็ใช้เวลาไม่นานก็มาถึงที่หมาย
บรรยากาศภายในนั้นมีคฤหาสน์ที่ดูจะเก่าแก่ข้างนอกเต็มไปด้วยต้นไม้
ดอกไม้ที่ดูๆแล้วสวยงามอย่างกับภาพวาด เมื่อรถจอดทั้งสามก็ลง
โดยคนรออยู่ข้างนอกสองคนคนด้านขวามีเรือนผมสีน้ำตาล
ดวงตาสีเขียวส่วนคนด้านซ้ายมีเรือนผมสีดำยาว ดวงตาสีดำ
“ไง ไม่เจอลื้อนาย อั๊วคิดถึงมากเลย”
“ไงน็อค สบายดีไหม
คงไม่โดนเจ้าราฟแกล้งเหรอนะ”
ทั้งสองกล่าวออกมาพร้อมกับจองมองไปที่ราฟด้วยสายตาที่ไม่ค่อยเป็นมิตรเท่าไรนักและหันไปยิ้มให้กับคริส
“คิดถึงหรืออยากให้แฮกข้อมูลของพวกหมาป่าดำละ
อวี่หาน”
เด็กชายกล่าวออกมาพร้อมมองไปยังผู้ชายผู้มีเรือนผมสีดำยาวที่ตอนนี้มีแต่รอยยิ้ม
ชายคนนี้คือ จิวเกอ อวี่หาน ผู้นำตระกลูจิว
และยังเป็นหัวหน้ามาเฟียที่มีอิทธิพลในจีนอีกด้วยอย่าง เสือขาวหิมะ
“อั๊วคิดอยู่แล้วว่าลื้อต้องรู้ อาน็อคติส”
“แล้วไม่บอกใช่ก่อนละอวี่หาน”
คริสกล่าวออกมาด้วยสายตาที่อารมณ์ไม่ดีเพราะอวี่หานเป็นพันธมิตรกับกลุ่มตนเวลาที่ตัวเองต้องไปทำธุระที่จีน
“ลื้อคิดว่าตัวเองว่าหรือไง อาคริส”
“โปรดไปคุยกันข้างไหน
ยืนคุยแบบนี้ก็ไม่ดีด้วยนะครับบอส”
ผู้มีเรือนผมสีน้ำตาลกล่าวออกมาหลังจากที่ดูแล้วน่าจะคุยกันอีกยาวแน่ๆและก็คิดว่าถ้ายังยืนคุยกันอยู่ลูกน้องคนอื่นจะเกร็งน่าดู
“จริงด้วยสินะ ขอบใจ เซฟ ไปกันเถอะเซนคุงนายด้วยอวี่หาน”
หลังจากนั้นทั้งสามก็เดินเข้าไปโดยมีเซฟและราฟเดินตามหลังไปเพื่อไปที่ห้องรับแขกของคฤหาสน์แห่งนี้
“ก่อนจะเข้าเรื่องของนายอวี่หาน
คริสโตเฟอร์เรื่องที่จับคนที่มีส่วนร่วมเกี่ยวกับอุบัติเหตุได้แล้วใช่ไหม”
“คิดว่าฉันเป็นใครละ ฉันไม่เคยโกหกนายอยู่แล้วเซนคุง
จับไว้ที่คุกนะ”
“งั้นก็ดี
ส่วนนายอวี่หานต้องการแค่ข้อมูลของพวกหมาป่าดำใช่ไหม”
“ตามที่ลื่อพูด อั๊วต้องการแค่ข้อมูล”
อวี่หานกล่าวออกมาพร้อมกับยิ้มร่าเริงออกมาเพราะคนต้องหน้าของอวี่หานเป็นคนที่แฮกข้อมูลได้ดีเยี่ยมเลยทีเดียว
“แต่ไม่ใช่เร็วนี้แน่ ฉันพูไว้ก่อน
ฉันต้องได้สิ่งที่อยากได้ก่อนไม่งั้นเธออย่างหวังอวี่กานว่าจะได้ข้อมูลของพวกหมาป่าดำ”
“ก็คิดไว้แล้ว
อั๊วไม่รีบเหรอจะปีนี้หรือปีหน้าก็ได้หรือถ้าลื่อไม่ทำให้อั๊วก็ไม่ว่า
เพราะยังไงลื่อก็อายุยังน้องอั๊วก็ไม่อยากให้ลื่ออยู่ในวงการนี้เหรอ”
“ไงฉันไม่ทำ ง่ายดี อีกอย่างคริส”
“อะไรเหรอเซนคุง”
“พรุ่งนี้ขอยาต่างๆด้วยนะ
จะเอาไปทรมาณคน หึหึหึ”
เด็กชายกล่าวออกมาพร้อมกับลุกขึ้นแล้วเดินออกมาไปโดยที่มีเซฟเดินตามไปด้วย
นั้นทำให้ทั้งสองคนที่นั่งอยู่ถอนหายใจ เด็กชายเดินตรงไปสุดทางโดยที่เซฟเดินตามอยู่ตลอด
บรรยากาศที่เงียบจนดูอึดอัดเป็นอย่างมาก จนมาถึงห้องนอนของเด็กชาย
“นี้เซฟ”
“มีไรหรือน็อค”
“นายคิดว่าไงถ้าผมจะตลบหลังคริสโตเฟอร์
หือ”
“ทำไมถึงจะทำแบบนั้นละ”
เซฟถามออกมาโดยที่ตอนนี้ยืนอยู่ข้างหน้าของเด็กชายแล้วกุมลงมาดูใบหน้าของเด็กชายด้วยแววตาที่ประหลาดหน่อยๆ
“มนุษย์ต้องการอำนาจและชื่อเสียง
ผมก็แค่ใช้แค่นี้เพื่อเข้ามาในที่ๆสามารถหาข้อมูลที่ต้องการเท่านั้นเอง”
“ไม่แปลกใจว่าทำไมถึงให้ฉันเข้ามาประปนอยู่ที่นี้”
“เมื่อผมรู้และได้ข้อมูลที่ต้องการ
คริสโตเฟอร์ก็หมดประโยนช์”
“นายมันเจ้าเล่ห์น็อค แต่..”
เซฟกล่าวออกมาพร้อมกับลำตัวกุมลงไปทำความเคารพต่อเด็กชายตรงหน้าของตัวเองด้วยความซื่อสัตย์
“เพราะคุณ เป็นนายท่านของผม ท่านน็อค”
“พูดซะซึ้งเลย”
เด็กชายกล่าวออกมาพร้อมกับทำท่าว่าตัวเองน้ำตาไหลนั้นทำให้เซฟที่เห็นถึงกับกล่าวออกมา
“ทำไปก็ไม่มีประโยนช์ ในเมื่อนาย
น็อคนายไม่เคยเศร้าหลังจากเกิดเหตุการณ์ศูนย์เสียครอบครัวไปเหรอนะ”
“ชิ ไอคนรู้เรื่อง”
เด็กชายกล่าวออกมาแล้วเดินไปที่หน้าต่างมองดูวิวที่ตอนนี้มืดไปแล้วดวงสายตาที่เคลียดแค้น
ดวงตาที่สามารถฆ่าคนได้ มือของเด็กชายกำไว้แน่น
“ไม่ว่ายังไง
เหตุการณ์ในวันนั้นก็ไม่ใช่เรื่อบังเอิญแน่นอน”
เด็กชายกล่าวออกมาด้วยเสียงที่เย็นและบรรยากาศที่เย็นลงตามไปด้วย
ความเย็นที่เหมือนความตาย ความโดดเดียวที่อยู่รอบๆเด็กชาย
“แต่ว่านะเซฟ
พวกคริสโตเฟอร์คงคิดว่าฉันเป็น XXXX แน่เลย”
“นั้นสินะ”
“แต่ความจริงพวกนั้นไม่รู้เลยว่าคนที่พวกนั้นคิดอยู่ใกล้คัวเองเสมอ
จริงไหมละเซฟ”
เด็กชายกล่าวออกมาพร้อมกับมองไปยังเซฟด้วยรอยยิ้มที่เต็มไปด้วยเรื่องสนุกและเรื่องที่น่าสนใจไปอีก
“หึหึ ความสนุกที่ฉันบอกมันใกล้จะเริ่มแล้วน็อครอดูได้เลย”
“หึหึหึ จะรอดูละ”
-------------------------------------------------------------
สวัสดีค่ะชินะค่ะ ตอนนี้มีเนื้อเรื่องต่ออยู่นิดหน่อยเป็นการพูดคุยของอวี่หานและคริสแน่นอนว่ามันจะมีผลต่อไปในอนาคตด้วยนะ
ความคิดเห็น