รักข้ามเวลา

ลำดับตอนที่ #1 : บทนำ

  

 
 

*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-
   
   5555 55+ เสียงหัวเราะดังสะนั่น ซึ่งมาจากใครไปไม่ได้นอกจาก “ยัยลูเซีย” นักเรียนหญิงชั้นม.3 ของโรงเรียน ………….. 

โป่ะ! ยัยลูเซีย แกเป็นบ้าไรของแกอยู่ๆก็หัวเราะ บ้ารึเปล่า!

ก็จะไม่ให้หัวเราะได้ไงละ ดูนั่นสิ

ไหนของแกว่ะ เอ้อ! ลืมแนะนำเลย ฉันชื่อ มาริ เป็นเพื่อนสนิทของยัยลูเซีย ที่สำคัญ ฉันเป็นถึงนักกีฬาพายเรือเลยน่ะ เรียนก็เก่ง

55 แต่เสียดายแกเป็นทอม!

โป่ะ ! ใครบอกแกย่ะ อีบ้าลูเซีย

โอ้ย! เลิกตบหัวข้าน้อยได้รึยัง หัวข้าน้อยจะกลายเป็นโรตีแล้วววว!

55 ก็แกมาว่าฉันทำไมล่ะ!

กริ้ง!!! เสียงอ๊อดดังแล้ว ทุกคนรีบลุกจากที่และไปเข้าแถวที่ระเบียงเพื่อสวดมนต์ และ กลับบ้าน

พอเสร็จ ลูเซียรีบเก็บกระเป๋า แล้ววิ่งออกจากห้อง

นี่ยัยฝอยขัดหม้อ แกจะรีบไปหาป้าแกเหรอ เสียงอันเป็ยเอกลักษณ์ ที่ใครๆก็ต้องรู้ คือเสียงของ ยังเพลม

55 ความจริง มันชื่อ เพชร แต่ให้เรียกมันว่า เพลม เอาซะ สวยเลย เรื่องนี้ชั่งเหอะ แต่ที่ยอมไม่ได้คือ มันเรียกฉันยัยฝอยขัดหม้อ เพราะ หัวฉันยุ่งยูยี่ ทุกวัน มันเลยเรียกงี้กันทั้งห้องเลย

ว้ายตายแล้ว! ฉันไปก่อนน่ะ ไม่รอล่ะ ป้าเพชรซี่ 

อีบ้าลูเซีย! อย่ามาเรียกงี้น่ะ

แบร่ๆๆ ;’p และลูเซียก็วิ่งหนีไป

มันจะรีบไปไหนของมันเนี่ย!!? มาริ เกิดความสงสัยจึงชวนยัยเพชร เอ้ย! เพลม ไปดู

กรี้ดๆๆๆๆๆ!!!!  หล่อ น่ารัก ขาว อ้ายยยย! >//////<

เหอะๆๆ ฉันว่าละยัยนี่มันบ้าเด็ก ดูสิ เพลม อ่าว! O.o หายไปไหนเนี่ย

ว้ายตายแล้ว กรี้ดดดดดดดดดด!

แกก็ไม่ต่างจากมันเลย!

อึก! พวกแกตามฉันมาทำไม?

หึๆๆ ในที่สุดฉันกับยัยมาริก็ได้รู้ความลับของแกละ

อย่างนี้มันต้องประกาศ 555

มาริจ๋า! อย่าเลยน่ะ จุบๆ ป้าเพชร เอ้ย! เพลมคนสวย จ๋า

ไม่ต้องเลยน่ะยัยลูเซีย!!

เอางี้ไมเรามช่วยลูเซียกันเถอะ!

จริงเหรอ มาริ!

อื้ม!!!

^/////////^ เขินจัง

อ่าว!ยัยเพลมหายไปไหนเนี่ย

มาริ ลูเซีย ทางนี้ๆ !

อ่าว แกไปทำอะไรตรงนั่นละยังป้า… เอ้ย เพลม!!

ดูน้องคนนั่นสิ เห็นไม ตอนเข้าค่าย ม.2 มันนอนเต้นเดียวกับฉัน น่ารักมาก ว้าย! เขินจัง >/////<

อ่าว!พี่เพลม สวัสดีครับ ^^ แล้วก็ พี่ทั้ง2 สวัสดีครับ

…..  O.o”

อ๋อ! ผมชื่อ ศร คับ

อ๋อ สวัสดีค่ะ พี่ชื่อ ลูเซีย ส่วนนี่ มาริ ค่ะ ไม่ต้องจีบมันน่ะ ไอ่สองตัวเนี่ย ผิดเพศ 55

โป่ะ! แป๊ะ! ยัยบ้า ยัยบ๊อง ยัยต๊อง ยัยฝอยขัดหม้อ ยัย………

55 ผมไปก่อนน่ะครับ บาย! ^^*

ยัยลูฝอย แกพูดงี้ได้ไงอ่ะ ฉันไม่ยอมๆๆๆ!

ขอโทษค่ะๆ (จริงๆ ก็แอบสะใจนิดๆ)

ชิเชอะชะ! (ฉันแค่แกล้งเธอย่ะ 55 สนุกจัง ยัยลูฝอยเชื่อฉันด้วย โฮะๆ)

“อีกนานไม เธอจะทำใจได้หรือป่าวววว โวโอ!” T.T

โอ้ยยยย! แสบหูโว้ยยย!!!!! ใครร้องเพลงฟ่ะ! >.<”

อะไรยัยลูต๊อง ! ฉันเนี่ยแหละร้องทำไม มีไรมิทราบ!!

อีบ้า นี่ร้องแล้วเหรอ นึกว่าหมูออกไข่ !!

(อุ้ยๆ! 55 โทษทีค่ะ คุณผู้อ่าน ลืมแนะนำมันล่ะ มันชื่อนายภูผา เป็นนักดนตรีค่ะ บังเอิญมันชอบเพื่อนฉัน แล้วเราก็ได้รู้จักกันในHi)

อ้ายยย! ไอ่ภูเขาเงิน อย่ามาพูดงี้น่ะย่ะ ฉันชื่อลูเซียๆๆๆๆ จำไว้

เฮ้อ!ช่างเหอะ ชื่อไรก็ชั่งเธอเหอะ ว่าแต่ ….. O.o?

มองหาใครย่ะ อ้อ 55 มองหายัยพีชเหรอ? เหอะๆ นู้นๆ -*-“

ไม่เอ้า ไม่ไป ไปเองสิ๊!! (ยัยพีชพยายามลบหลีกจากการที่ยังสวนกะหล่ำ 55 มันให้ไปส่งหาหวานใจมันน่ะ 55

เพื่อเป็นการไม่ให้ งง จะแนะนำนะบัดนี้! เริ่มจาก ยัยพีช เป็นเพื่อนสนิทเช่นกัน แต่อยู่คนละก๊ก มันอยู่ห้อง4 ส่วนฉันห้อง1 ส่วนยัยสวนกะหล่ำ ชื่อจริงๆ มันชื่อ แนต อยู่ห้อง4คนละก๊วน เช่นกัน เอาเป็นว่าจบบทนี้ก่อนน่ะ)