คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : Mediant (ตอนที่ 3)
แค่อยากให้เธอได้รู้ใจ
Mediant (ตอนที่ 3)
“นัทซิงกูลาร์รับถือกระเป๋าให้ดาต้ากั๊กพัฒนาสัมพันธ์เมินคนมองควงกลบข่าวเกย์ เป็นหนึ่งในสมาชิกวงดูโอของ “ซิงกูลาร์” สำหรับ “นัท โชติวุฒิ บุญญสิทธิ์” เจ้าของเพลงฮิต “เบาเบา” ที่นอกจากกระแสเพลงจะแรงแล้ว ก่อนหน้านี้ยังกระแสข่าวว่าเขาเป็นคู่ขาคู่เกย์กับเพื่อนร่วมวง แต่ก็ออกได้มาแก้ต่างกันแล้วว่าเจ้าตัวแมน100 % ล่าสุดเจ้าตัวก็ตกเป็นข่าวกับผู้หญิงซะที หลังจากมีคนแอบเห็นว่าหนุ่มนัทตามหนีบถือกระเป๋าให้นักสาวร่วมค่ายอย่าง “ดาต้า ดรัลชรัส ศุขีวิริยะ” ว้าว...จนหลายคนเม้าท์แซดว่าเขาทั้งคู่แอบกิ๊กันหรือเปล่า”
“นัทนี้มันอะไรกันทำไมมีข่าวแบบนี้ออกมาได้ ไหนว่าไม่มีอะไรกันไง”
คนผมสวยเดินตรงเข้ามาหาผู้เป็นแฟนด้วยอารมณ์ที่กำลังครุนกรุ่น ใบหน้าหวานในตอนนี้บอกได้เลยว่าตอนนี้ยัวะสุดๆ
“อะไรครับ”
“เรื่องนัทกับนังเด็กดาต้าน่ะสิลงข่าวในอินเทอร์เน็ตหลาเลย”
“ถ้าจะให้นัทตอบนัทก็คงตอบเหมือนเดิมอ่ะครับซิน”
(นึกถึงเสียงแบบกลัวเมียสุดๆอ่ะค่ะเพื่อความสมจริงในการอ่าน)
“แน่นะ”
“คร้าบบบบบบบบบ...”
“โอเคเชื่อก็ได้”
“^^”
“ยิ้มอะไร”
“นัทดีใจนะที่ซินมาถามนัทก่อนไม่งอนแบบคราวก่อนอีก”
“ก็เราสองคนตกลงกันแล้วนิเนอะ”
“น่ารักเข้าใจอะไรง่ายๆแบบนี้สิสมเป็นแฟนนัท”
(พี่นัทแกเข้าใจอะไรง่ายๆเป็นหรอ)
“^^”
นัทไม่รู้เรื่องอะไรแสดงว่าคนปล่อยข่าวคือนังเด็กนั้น
“ซินครับ”
“ครับ”
ชายหนุ่มเดินเข้าไปกอดคนรักของเขาทางด้านหลัง
“คราวหน้าอย่าพูดแบบนั้นอีกนะมันไม่น่ารักรู้มั้ยครับ....มันไม่เหมาะกับซินของนัทเลยรู้มั้ย”
“แบบไหนหรอ...??”
“ก็แบบเรียกคนอื่นว่า “นัง” อ่ะไม่เอาแล้วนะ”
“ก็ซินโมโหนิ”
“โมโหก็ไม่ได้ที่หลังอย่าให้ได้ยินอีกนะ”
“ทำไมเรียกน้องสาวสุดที่รักแบบนั้นแล้วเคืองไง”
“แน่ะยังจะมาพูดแบบนี้อีก”
ชายหนุ่มทำขึ้นเสียงแล้วก็ทำตาดุใส่ ร่างบางจึงหยุดพูดประชดแล้วเปลี่ยนเป็นพูดเสียงงึมงำแทน
“ก็ซินโมโหจริงๆนะ”
“รู้ครับว่าโมโหแต่ไม่อย่าให้พูดไม่น่ารักเข้าใจมั้ยเอย”
“.......................”
“นัทขอคำตอบครับ....ซิน”
“...........”
“ไม่ตอบใช่มั้ย”
สิ้นเสียงร่างสูงก็จี้เข้าที่สีข้างของร่างบางทันที ร่างบางจั๊กกะจี้เลยทำให้หลุดหัวเราะออกมา
“ฮ่า ฮ่า ฮ่า....ไม่เอาแล้วนัทซินยอมแล้ว”
“ไม่เชื่อหรอก...ซินน่ะดื้อจะตายต้องทำโทษซะบ้าง”
“ฮ่า ฮ่า ฮ่า....ไม่เอาไม่ไหวซินยอมแล้ว...โอ๊ยนัท”
“ยอมแล้วแล้วไหนคำตอบครับ”
“ฮ่า ฮ่า ฮ่า.....ซินเหนื่อยยอมแล้วๆ...ละ....แล้ว............”
ไม่ว่าร่างบางจะพูดยังไงร่างสูงก็ดูเหมือนว่าจะไม่ยอมหยุด เขายังคงตั้งหน้าตั้งตาจั๊กกะจี้ร่างบางต่อไปอย่างนั้น จนกระทั้งร่างบางนิ่งเงียบไป
“5555....ไม่ต้องมาแกล้งเลยยังไงนัทก็ไม่หยุด...นี่แนะๆ”
“..............”
“ซิน.....จริงหรอ”
“..........................”
“ซิน!!!!!”
ร่างสูงทำอะไรไม่ถูกได้แต่เรียกชื่อของคนรักพร้อมกับเขย่าตัวของซินตลอดเวลา
“ผายปอด....ต้องผาดปอดก่อน”
ชายหนุ่มจัดแจงยกต้นคอของคนรักให้สูงขึ้นเพื่อให้เป่าลมเข้าไปได้สะดวก
“คนสลบแล้วก็ยังไม่เว้นหรอใจร้ายจังคนลามก”
“ซิน!!......เรานึกว่าซินเป็นอะไรไปซะแล้ว”
“นัทอ่ะบ้าเล่นอะไรไม่ดูเลยนะซินแทบไม่ลอดจะฆ่ากันแล้วไปมีใหม่ใช่มั้ย”
“จะบ้าหรอ.....นัทขอโทษนะ”
“ยกโทษให้นัทก็ได้...นัทเองก็ต้องยกโทษให้ซินด้วยนะ”
“ครับๆยอมทุกอย่างเลยครับ....ต่อไปจะไม่เล่นแรงๆแบบนี้แล้ว ใจนัทแทบหยุดเต้นเลยรู้มั้ย”
“55555....ไม่เป็นไรแล้วซินไม่เป็นไรแล้วขวัญเอยขวัญมา ^^”
“นัทรักซินไม่อยากหางไม่อยากจากซินไปไหนเลยจริงๆอย่าให้มาอยู่ด้วยกันจริงๆ”
“อิอิ...น้ำเน่าอีกแล้ว”
ร่างสูงโผล่เข้ากอดร่างบางแน่นแล้วก็แผละออกมาจ้องตา สุดท้ายก็คอยๆเคลื่อนใบหน้าเนียนเข้าหาร่างบาง ดวงตาคมเหลือบมองที่ริมฝีปากบางเป็นเชิงบอกให้ร่างบางรู้ว่าเขากำลังจะทำอะไร ร่างบางหลับตาพริ้มรอคอยสิ่งที่กำลังจะเกิด นัทมอบจุมพิตแสนหวานเป็นการปลอบใจให้ร่างบางหายขวัญเสียจากเหตุการณ์เมื่อสักครู่
(อันที่จริงคนที่สติแตกคือพี่นัทนะ - -)
มันเป็นจุมพิตที่เนิบๆไม่มีความร้อนแรงใดๆเป็นจุมพิตที่ชวนให้ฝันหวาน แล้วดูเหมือนทั้งคู่จะไม่ยอมให้มันหยุดลงง่ายๆเลย
“นัทรักซินนะ ^^”
“ซินก็รักนัทครับ”
“สวัสดีครับทุกคน”
“อ้าวซินวันนี้มาคนเดียวหรอ”
จะถามทำไมเนี่ยก็เห็นอยู่ว่ามาคนเดียว ยิ่งอารมณ์ไม่ดีอยู่นะ ต้องเข้าบริษัทคนเดียวเนี่ย
“ครับวันนี้นัทติดธุระด่วนอ่ะครับ”
“ซินพรุ่งนี้ซินต้องไปบริษัทคนเดียวนะพอดีงานเข้าครับ”
“ทำไมงั้นอ่ะ”
“ขอโทษนะครับที่รัก”
“ก็ได้ๆ”
เบื่อเลยนัทไม่มาไม่รู้จะแกล้งใครเลย รีบไปฟังงานแล้วเอากับไปทำที่บ้านดีกว่า
“สวัสดีค่ะพี่ซิน”
อารมณ์ยิ่งไม่ดีอยู่ดันมาเจอยัยเด็กบ้าที่คิดจะแย่งนัทอีก ต้องใจเย็นไว้ก่อนรักษาภาพนิสสสสสสหนึ่งซิน
“สวัสดีครับน้องดาต้า”
“พี่พอมีเวลาคุยกับต้าหน่อยได้มั้ยค่ะ”
“ได้สิครับพี่ก็คิดอยู่ว่าถ้ามีโอกาสก็อยากคุยกับน้องเหมือนกัน แต่กลัวเสียมารยาทมาเรียกคนทำงานไปคุยเรื่องส่วนตัว”
“หึ...นี่พี่ซินว่าต้าหรอค่ะ”
“น้องดาต้าคิดเองไม่เป็นหรอครับ....เรื่องแค่นี้เองนะ”
“เอาล่ะค่ะเราไปหาที่สงบๆคุยกันดีกว่า”
ฉันรับรองว่าเธอไม่ได้สงบแน่
“เชิญครับพี่ที่ไหนก็ได้แล้วแต่น้องจะสะดวก แต่พี่ต้องไปบอกพี่ทีมงานก่อนนะครับ”
“เชิญค่ะ”
“ต้าขอเข้าเรื่องเลยก็แล้วกัน พี่รู้ใช่มั้ยว่าต้ารู้จักพี่นัท”
“พอทราบครับ”
“ต้าชอบพี่นัทต้าขอคบกับพี่นัทได้มั้ยค่ะ”
หน้าหรือนั้นทำไมมันด้านแบบนี้กล้ามาขอกันง่ายๆได้ไงว่ะ -*-
“น้องเนี่ยง่ายดีนะครับ”
“ค่ะต้าเป็นคนง่ายๆ”
“น้องบอกว่าน้องชอบนัท...แล้วนัทชอบน้องหรือเปล่าครับ”
“เรื่องนั้นมันเป็นปัญหาตรงไหนหรอค่ะ”
“เป็นสิครับถ้านัทไม่ชอบน้อง ต่อให้พี่อนุญาตไปนัทก็ไม่แลน้องหรอกครับ เรื่องแค่นี้เองน้องน่าจะเข้าใจไม่น่าจะต้องให้พี่บอกเลยนะ.....หึ”
“ต้ารู้นะว่าพวกพี่เป็นอะไรกัน”
“หรองั้นก็ง่ายเลย”
“พี่ไม่กลัวต้าเอาไปแฉงหรอ”
“ใครจะเชื่อน้องครับพี่ขอถาม...แล้วอีกอย่างพี่กับนัทเราก็เป็นข่าวเรื่องคู่กันมานานแล้วตั้งแต่เปิดตัว ทำไมพวกพี่จะรับไม่ได้ถ้าจะมีเพิ่มมาอีกสักข่าว”
“ใจกล้าจังนะค่ะไม่กลัวด้วย”
“แน่นอนครับ”
“ผิดกับรูปลักษณ์ภายนอกที่ดูอ่อนแอ”
“ถึงพี่จะดูอ่อนแอแต่น้องอย่าลืมว่าพี่ก็คือผู้ชายคนหนึ่งถึงแม้ว่าพี่จะรักชอบผู้ชายด้วยกันเองก็เถอะ”
“แล้วเมื่อกี้ถ้าต้าได้ยินไม่ผิดพี่บอกว่า “งั้นก็ง่าย” พี่หมายความว่าไงค่ะ”
“ก็ในเมื่อน้องรู้ว่าพี่กับนัทเป็นอะไรกันแล้วทำไมน้องยังมายุ่งกับคนของพี่อีกล่ะครับ น้องหาเองไม่ได้หรอ หรือเป็นพวกชอบแย่งของชาวบ้านครับ”
“ปากพี่เนี่ยร้ายใช่เล่นนะค่ะ ก็อาจใช่ที่ต้าเป็นพวกชอบแย่ง ถ้าเป็นแบบนั้นพี่จะทำยังไงค่ะ”
“ในฐานะเจ้าของพี่ขอเตือนน้องไว้ตรงนี้เลยนะว่าอย่ามายุ่งกับของๆพี่จะดีกว่า พี่น่ะรักแรงเกียดแรงตอนโมโหจัดๆไม่รู้จะทำอะไรบ้าง เพราะฉะนั้นอย่า...มา...ยุ่ง...กับของๆฉันไม่งั้นเธอจะเจอดี”
“คะ...คิดว่าฉันจะกลัวแกหรอ”
“ไม่คิดหรอก...แต่เอาสิลองดูนังเด็กนรก”
“แกกล้าเรียกฉันแบบนั้นได้ไง”
“คนอย่างเธอถ้าไม่ใช่นรกแล้วจะมีอะไรส่งมาเกิดได้....ขอตัวนะมีการงานต้องทำ...แล้วอีกอย่างอย่าลืมที่พูดเมื่อกี้ถ้ากล้าก็ลองดู....ขอย้ำอย่ามายุ่งกับของๆฉัน อย่ามายุ่งกับนัทแฟนสุดที่รักของฉัน...เข้าใจนะจ๊ะน้องนรกส่งมาเกิด ^^ ”
“อ๊ายยยยยยยยยยยยยยยย....แกคอยดูเถอะฉันจะแย่งมาให้ได้เลย”
ถ้าคิดว่าทำได้ก็ลองดูเถอะคนอย่างฉันไม่มีวันให้ใครมาลบคมง่ายๆหรอกเว้นแต่...นัทอยากจะไปเท่านั้น
“ซินเมื่อวานเป็นไงบ้างงานโอเคเนอะ...??”
“โอเคสิโอเคที่สุด....ซินได้ทำในสิ่งที่สนุกมากๆด้วย”
“เออดีแล้วนัทเป็นห่วงตลอดเลย”
“พี่นัทค่ะ”
“อ้าวววววว....ว่าไงต้ามีงานหรอวันนี้เข้ามาบริษัทได้”
“ใช้แล้วค่ะ.........สวัสดีค่ะพี่ซิน”
“สวัสดีครับ”
“พี่นัทกลางวันเราไปทานข้าวกันมั้ยค่ะ”
“ได้สิ.......ซินไปกันนะ”
“ต้าหมายถึงเราสองคนพี่นัทกับต้า”
“.................”
นรกแตก..................สงสัยเบื่อโลกอยากตายมาก
“ถ้าซินไม่ไปพี่ก็ขอบายครับ”
“งั้นหรอค่ะ...ไว้โอกาสหน้าก็ได้ค่ะ”
“นัทมาทางนี้หน่อยสิ”
“ครับพี่....ซินอยู่นี่ก่อนนะเดี๋ยวนัทมา”
“อืม”
“มาเป็นก้างขวางคอได้ตลอดเลยนะค่ะ”
“น้องเองก็เสนอหน้ามาได้ทุกวันเลยนะครับ....ไม่เบื่อหรอครับการไล่ตามแฟนชาวบ้านเนี่ย”
“ของมันอยากได้ก็ต้องไม่เบื่อสิค่ะ”
“นี่แม่ใยสังเคราะห์อาบสารเคมีขอเตือนอะไรหน่อยนะ พี่ไม่ใช่คนใจเย็นอย่างภาพที่น้องเห็นนักหรอกนะ”
ร่างบางเดินเข้าหาหญิงสาวเรื่อยๆ หญิงสาวเองก็เดินถอยหลังจนติดผนัง มือบ้างหนึ่งถูกยันเข้ากับผนังเพื่อล็อคไม่ให้หญิงสาวคู่กรณีหนี้ไปไหน
“พี่ซินจะทำอะไรตะ....!!”
หญิงสาวเปล่งเสียงเหมือนต้องการจะให้คนมาเห็นว่าร่างบางกำลังจะทำอะไรเธอ แต่เธอก็ไม่สามารถพูดได้จบประโยชน์ เนื่องจากร่างบางใช้มือเรียวปิดปากเธออยู่
“พี่ขอเตือนนะถ้าน้องยังขืนยุ่งกับคนของพี่ไม่เลิกรอยนิ้วมือพี่มันอาจจะไปอยู่ที่คอหรือหน้าน้องก็ได้นะครับ”
“คิดจะขู่ต้าหรอ”
“น้องดาต้าคิดว่าพี่ว่างมากหรอครับที่จะมานั่งคิดเรื่องขู่น้อง พี่น่ะคนจริงครับคิดจริงทำจริง ถ้าอยากรู้อยากลองก็ทำต่อไปแต่ถ้าเข้าใจก็ถอยห่างไปซะ”
“!!.............”
“สองคนทำอะไรกันครับ”
“คุยปรับความเข้าใจกันน่ะไม่มีอะไรครับผม ^^”
“พี่นัทค่ะเรื่องไปทานข้าวกลางวันต้าตกลงนะค่ะถ้าพี่ซินจะไปด้วย”
“หรอครับซินว่าไงไปมั้ยเอย”
“ไปสิน้องเขาอุตส่าห์ชวน”
ได้สิถ้าเธอจะประกาศสงครามกับฉัน
“โอเคงั้นตรงตกลงเจอกันตอนเที่ยงกว่าๆแล้วกันเนอะ”
“ได้ค่ะ....แล้วเจอกันนะค่ะทั้งสองคน....หึ”
“พี่นัททานอะไรดีค่ะ”
หญิงสาวนั่งเอาตัวเบียดร่างสูงพร้อมทั้งส่งเสียงหวานร้องถามร่างสูงว่าต้องการอะไร ร่างกายเบียดชินแนบทุกส่วน ภาพเหล่านั้นสะท้อนในแววตาของร่างบางซึ่งตอนนี้เป็นเดือนเป็นแค้นมาก ตัวชายหนุ่มเองก็รู้ถึงความรู้สึกของคนรักเขาพยายามดันให้หญิงสาวออกห่าง
“ต้าครับไม่ต้องชิดพี่มากก็ได้นะพี่มองเห็นครับ.....5555+”
แต่.....
“ถ้าห่างออกไปต้าก็ไม่เห็นสิค่ะว่าพี่อยากทานอะไร”
ก็ไม่มีผลใดๆเธอยังคงเบียดชายหนุ่มอยู่อย่างนั้น
“พี่ขอตัวไปห้องน้ำก่อนดีกว่า”
“แต่ว่าพี่ยังไม่ได้สั่งอาหารเลยนะค่ะ”
“ให้ซินสั่งให้พี่แล้วกันครับ”
ร่างสูงรีบพูดตัดบทแล้วเดินออกห่างจากโต๊ะไปอย่างรวดเร็วเพราะเขาสัมผัสได้ว่าร่างบางกำลังโกรธมาก
“- -++”
“๐_๐!!...มองอะไรค่ะ”
“กล้ามากนะ”
สายตาที่มองไปที่หญิงสาวบ่งบอกถึงว่าอาฆาตในตัวหญิงสาวมาก มองไปแล้วเหมือนจะกินเลือดกินเนื้อเลยทีเดียว
“!!...ต้าไปเข้าห้องน้ำด้วยดีกว่า”
หญิงสาวรีบหนีไปห้องน้ำทันทีเมื่อเจอเข้ากับสายตาบวกกับน้ำเสียงของร่างบาง
“เชอะนึกว่าจะแน่”
นานไปแล้วนะไปห้องน้ำกันถึงไหนเนี่ยหิวแล้วนะว้อยยยยย....อย่าให้ไปเจอว่าทำอะไรกันอยู่เชียวพ่อจะแหกอกให้ดู....นั้นไงยืนคุยอะไรกันอยู่ได้ไม่ยอมกลับไปที่โต๊ะสักที
“ต้ารักพี่นัทค่ะ”
“พี่ก็รักต้าเหมือนกันครับ”
อะไรนะหูเราผาดไปรึเปล่าเมื่อกี้นัทพูดว่ารักมันอย่างนั้นหรอ
“แต่....พี่ซินเขาไม่เข้าใจ”
“ไม่เป็นไรอีกหน่อยซินต้องเข้าใจแล้วยอมรับมันได้เชื่อสิอย่าเศร้าไปเลย”
ไม่ไม่....ไม่มีทางอืออือ....ไม่จริงงงงงงงงง
“ซินรอนานมั้ยครับทานกันเถอะนะ....ทำไมดูตาแดง”
“คงไปเห็นไปได้ยินอะไรที่บาดตาบาดหูมาล่ะมั้งค่ะ”
“จริงหรอซิน...!!!”
“ไม่มีอะไรกินกันเถอะนะ”
“ไม่มีอะไรก็ดีแล้ว...นัทเป็นห่วงนะครับ”
“อืมมมม”
บอกไม่ได้...บอกนัทไม่ได้ถ้าบอกต้องจบแน่....เราต้องอดทน
.........To be continued.........
สวัสดีทุกคนเค้ากลับมาอัพแล้วนะอย่าลืมแวะเข้ามาอ่านกันนะค่ะ...
ขอบคุณทุกๆคนที่สละเวลาเข้ามาอ่านกัน
รักคนอ่านทุกคนนะค่ะ
White Witch
ความคิดเห็น