คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : Supertonic (ตอนที่ 2)
ตอนที่แต่งนั่งฟังเพลงนี้ตลอดเลยขอบอก....5555
แค่อยากให้เธอได้รู้ใจ
Supertonic (ตอนที่ 2)
“ว๊ายยยยยยยยยยย”
เสียงร้องของหญิงสาวที่ร้องด้วยความตกใจ เพราะกำลังจะล้มดังมาเข้าหูของชายหนุ่มสองคนกำลังเดินมาคู่กันพอดี ชายหนุ่มคนตัวสูงกว่าก็รีบทะหล้าเข้าไปประครองเธอไว้ได้ทัน แต่กระเป๋าที่เธอถือมาด้วยนั้นกับตกลงไปแทน ข้าวของที่อยู่ในนั้นกระเด็นออกมานอกกระเป๋ากระจายทั่วพื้นไปหมด ซึ่งของเหล่านั้นก็มีแต่พวกเครื่องสำอาง เป็นชายหนุ่มร่างบางอีกคนที่เข้าไปเก็บของให้
โหหหหหหหห....ผู้หญิงคนนี้พกเครื่องสำอางเยอะจังเลย
เมื่อคนผมสวยเก็บของใส่กระเป๋าให้หญิงสาวเรียบร้อย เขาก็ส่งกระเป๋าให้หญิงสาวพร้อมยกยิ้มมุมปากเล็กน้อยแบบพอให้รู้ว่ายิ้มด้วยความเป็นมิตร หญิงสาวหันมองร่างบางด้วยหางตาแล้วก็รับกระเป๋าไป อันที่จริงเรียกว่าเธอกระชากมันออกไปจากมือของร่างบางเลยก็ว่าได้
ร่างบางยืนงงกับท่าทีของหญิงสาวที่แสดงต่อเขาแต่ก็ไม่ได้พูดอะไร และยังคงส่งยิ้มให้หญิงสาวเหมือนเดิม
“ไม่เป็นอะไรใช่มั้ย..??”
“ค่ะไม่เป็นอะไรขอบคุณพี่นัทมากๆเลย...คุณซินด้วยนะค่ะ”
“ซุ่มซ่ามจริงๆนะเรา”
“พี่นัทอ่ะต้าไม่ได้ซุ่มซ่ามนะ >0<”
“55555....นี่เพื่อนพี่ชื่อซินไม่ต้องเรียกคุณหรอกมั้ง”
“ให้ต้าเรียกว่าพี่สินะค่ะ”
“ใช่ก็พี่กับซินเราเป็นเพื่อนที่สนิทกันมากกกกกก....เพราะงั้นไม่ต้องคิดมากเรียกพี่ซินเลยเข้าใจเปล่า”
“นัท...!!”
ร่างบางเสียงเข้มให้ร่างสูงหยุดบรรยายความสัมพันธุ์ของเขาสองคน
“- -;”
“........ถ้าพี่นัทว่างั้นต้าก็ตกลงค่ะหวังว่าพี่ซินจะไม่รังเกียด”
“ไม่หรอกครับ ^^”
“พวกพี่ไปก่อนนะ ^^ ....ไปกันเถอะครับซิน”
“^^”
ร่างบางพยักหน้าเล็กน้อยให้หญิงสาวเป็นเชิงว่าไปนะครับ แต่หญิงสาวกลับทำเมินร่างบางแล้วก็เอาแต่มองร่างสูง ร่างบางรู้สึกไม่พอใจเล็กน้อยที่ตัวเองโดนเมิน
“รู้จักกันหรอ”
“ฮะ!!”
“รู้จักกับน้องเขาหรอ”
“อืมใช่”
“..........................”
“หึงหรอ^^”
“ประสาท...เอาอะไรคิด”
“หึงล่ะสิๆ....555”
“เอาเรื่องจริงหรือเอาแบบพูดเล่นๆล่ะ”
“เรื่องจริงสิครับ”
“ซินว่าน้องเขาแปลกๆ...นัทรู้มั้ย...เมื่อกี้ตอนที่ซินส่งกระเป๋าคืนให้น้องเขาน่ะน้องเขากระชากกระเป๋าออกไปจากมือซินเลยนะ”
“ซินคิดเป็นเองหรือเปล่า”
“นัทว่าซินคิดไปเองหรอ ว่าซินสร้างภาพไปเองงั้นหรอ - -”
“เปล่า...นัทแค่ถามดู”
“ซินไม่เคยใส่ร้ายใครนะนัทก็รู้”
“น้องเขาคงไม่ชินกับผู้ชายน่ะอย่าคิดมากเลยนะ”
“หรอ...ก็ได้”
รูปร่างท่าทาง การแต่งตัวแต่งหน้า แล้วก็พกเครื่องสำอางขนาดนั้นไม่เชื่อหรอกว่าไม่ชินกับผู้ชาย...หรือว่าน้องเขาแอบชอบนัท....เป็นไปไม่ได้แต่ถ้าจะชอบจริงๆก็ต้องสู้กันหน่อยล่ะของใครใครก็หวง ถ้ามาแตะล่ะก็ตบตายคามือเลยคอยดู
“คิดอะไรอยู่หรอ”
“คิดว่าของของซินไม่ยกให้ใครง่ายๆหรอกถ้าจะยกให้นั้นหมายความว่า ซินเบื่อของชิ้นนั้นแล้ว”
“คิดอะไรแปลกๆนะเรา”
หลังจากนั้นยัยแม่ค้าขายเครื่องสำอางคนนั้น (ดาต้า) ก็เข้ามาเกาะแกะนัทตลอด มองหน้าแล้วก็ยังไม่หยุด ไอ้บ้านั้นก็ไม่รู้ตัวว่ากำลังโดนยั่ว เด็กบ้านั้นกล้ามากนะคิดมาแย่งของเรา
“นัทไปได้ยังอ่ะซินหิวแล้วนะ”
“อ้าวแล้วก็ไม่บอกนัท”
แกก็หัดดูเองบ้างสิว่าแฟนตัวเองเป็นอะไรยังไง
“.....คุยต่อไปก็ได้นะ”
พูดจบร่างบางก็เดินหันหลังให้คนทั้งสองที่กำลังคุยกันอย่างออกรสชาติ
เดี๋ยวนัทก็ต้องเดินตามเรามา....เชื่อสินัทรักเราจะตาย
ครึ่งชั่วโมงผ่านไป
ไอ้นัท ไอ้แฟนนรกจะให้รอไปถึงไหนว่ะ จำไว้เลยนะ....ใส่ใจกันหน่อยก็ดีนะอย่างปล่อยทิ้งๆกว้างๆ ไม่งั้นซินอาจจะคิดไปไกลว่านัทไม่รักกันแล้วก็ได้นะ เฮ้ออออออออ....บางครั้งการมีแฟนนี่ก็ไม่ได้ทำให้มีความสุขเสมอไปนะ บางครั้งมันก็เริ่มเบื่อที่ต้องมานั่งคิดมากว่าเขาจะยังรักเราอยู่หรือเปล่า....ทำอะไรอยู่ คิดถึงเราไหม ไปหว่านเสน่ห์สาวที่ไหนหรือเปล่า...เบื่อ!!...อยากจะตะโกนใส่หน้าผู้หญิงคนนั้นจริงๆว่านี่ “ผัวกูนะ” แต่ทำไม่ได้เพราะยังไม่รู้ว่าทั้งสองคนเป็นอะไรกัน แค่เพื่อนบ้านกันธรรมดาล่ะมั้ง...เราไม่สมควรจะละแวงนัทสินะ...แต่เพราะรักมากเลยทำให้หวงทำให้หึงผู้หญิงทุกคนที่เข้าใกล้ จะคิดไกลในบางครั้งก็ไม่เห็นจะแปลก...เรื่องนี้บอกนัทไม่ได้เดี๋ยวจะหาว่าเราจุกจิก
ครืดดดดดดดดดดดด ครืดดดดดดดดดด
โทรมาแล้ว...ขอด่าทีเหอะ
“มีอะไร”
“กลับบ้านยังไงเอ่ยที่รัก”
“แท็กซี่”
“เฮ้ย!!....ทำไมไม่ให้ป๊ามารับ”
“......................”
“ซิน”
“..............”
“กินอะไรยังครับ”
ไม่ต้องมาเปลี่ยนเรื่องเลย
“...............”
“ให้นัทไปหาได้มั้ย”
“...............”
“ซินนัทขอโทษดาต้าเขาขอร้องนัทเลยทิ้งเขามาไม่ได้”
ตู๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดด
“ดาต้าเขาขอร้อง” งั้นหรอขอถามหน่อยเหอะนังนั้นมันเป็นแม่แกหรอไง กล้ามากนะที่ให้ฉันรอแล้วยังมาแก้ตัวด้วยเหตุผลปัญญาอ่อนแบบนี้อีก แล้วที่เลวที่สุดคือการที่แกมาเอยชื่อมันให้ฉันฟัง ตอนรอทั้งหิวทั้งโมโหจนอยากจะบ้า นี้หรอคนที่รักกันเขาทำกันแบบนี้หรอ ขอห่างสักพักเหอะขอปรับอารมณ์ก่อนอย่าเพิ่งมาให้เห็นหน้าเลย
“ซินนัทมาหาน่ะลูก”
ตายยากจริงๆทั้งที่ยังไม่อยากเจอหน้า
“ซินปวดหัวอยากนอนไม่อยากคุยกับใครตอนนี้”
“ซินเปิดประตูให้นัทหน่อย”
แมร่งไม่คิดจะฟังกูเลยใช่ไหมเนี่ย
“ไม่....บอกว่าซินปวดหัวกลับไปก่อนเหอะ”
“นัทรู้ว่าซินโกหก...ออกมาคุยกันก่อนนะนัทขอร้อง”
แอ๊ดดดดดดดดดดด
“มีอะไร”
“ไปคุยกันในห้องกันดีๆดีกว่านะซิน”
“มีอะไรก็คุยตรงนี้แหละ”
“ซิน....ได้โปรดเถอะ...อย่าโกรธนัทเลยไปคุยกันดีๆในห้องดีกว่านะ”
คิดว่าทำหน้าสลดแล้วเราจะยอมง่ายๆหรอ
“..........................”
“ได้โปรดเถอะเราขอร้อง”
“..................เข้ามาสิ”
“.......................”
“มีอะไรก็รีบๆพูดมา”
“นัทขอโทษที่ทิ้งให้รอนะ รู้ทั้งรู้ว่าซินหิวนัทก็ยังปล่อยให้ซินรอ...แถมปล่อยให้กลับแท็กซี่อีก ขอโทษนะขอโทษจริงๆอย่างอนนัทเลยนะ”
“................ขอเป็นครั้งสุดท้ายได้มั้ยนัท....ซินกลัวจริงๆนะกลัวว่านัทจะทิ้งซินไป”
หยดน้ำใสๆเริ่มไหลออกมารอบดวงตาของร่างบาง ชายหนุ่มสะดุ้งสุดตัวเขาโผล่เข้ากอดร่างบางไว้แน่นพร้อมกับกระซิบเบา เบา ที่ข้างหูคนรักว่า.....
“นัทรักซิน”
“๐////๐”
“รักมากที่สุดมากกว่าที่ซินรู้ มากจนไม่รู้จะอธิบายออกมาเป็นคำพูดอย่างไร”
“อืออือ...จริงๆนะ”
“ดาต้าเขาก็เป็นแค่น้องสาวนัทไม่คิดอะไรกับเขาเลยสักนิด เรื่องชู้สาวซินไม่จำเป็นต้องห่วงเลยนะ....แล้วต่อไปมีอะไรเราขอเลยนะ คุยกันก่อนอย่าคิดเองนัทกลัวว่าเราจะเลิกกัน กลัวซินทิ้งนัทด้วยเรื่องที่ไม่เป็นเรื่อง”
“อืม...ซินจะพยายามไม่คิดไปเองก่อนนะ”
น่ารักน่าหยิกว้อยยยยยย....น่ารักแบบนี้ไอ้นัทไม่ขอทน
“ซินนัทขอโทษนะ”
ชายหนุ่มกดจูบหวานซึ้งลงไปที่ริมฝีปากบางของคนตัวเล็ก
“จะขอโทษทำไมเราเป็นแฟนกันไม่ใช่หรอ”
“คำๆนี้เก็บไว้พูดกับนัทแค่คนเดียวนะ อย่าไปพูดกับผู้ชายอื่นนะขอร้องไว้เลย”
“ทำไม”
“ไม่ชอบครับ”
“ถ้าสักวันเราเลิกกันซินคงต้องมีวันเปิดใจให้คนอื่น”
“ไม่มีวันนั้นหรอกซินขอแค่ซินอย่าทิ้งนัทก่อนก็พอแล้ว ถ้าซินทิ้งนัทนัทก็คงต้องยอมปล่อยมือซินไปแล้วก็จะไม่ว่าหรอกถ้าซินจะไปเปิดใจให้ใครเพราะมันเป็นสิ่งเดียวที่นัทจะสามารถมอบให้ซินได้ก่อนที่เราจะลาจากกันไกล”
“พูดได้โอเวอร์จริงๆพ่อสามีคนเนี่ย”
“เฮ้ยยยยยย....ซินให้เป็นสามีแล้วหรอแต่ก่อนพอนัทพูดซินตบหัวนัทแทบหลุด”
“55555....ให้เป็นแค่เวลาพิเศษๆนะจ๊ะ....^^”
น่ารักเป็นบ้าเลยว้อยยยยยยยยยยไม่ขอทนแล้วววววววววววววววว
(กรุณาคุลมดำในส่วนที่หายไป หรือ กด Ctrl+A)
ปากบางสัมผัสกับปากหนาอย่างดูดดื่มเนิบๆ กลิ่นหอมหวานภายในช่องปากชั่งเย้ายวน จุดซ้อนเร้นที่เคยสงบตอนนี้กลับตื่นตัวอย่างเต็มที่
“ดูเหมือนว่าเราสองคนจะมีอารมณ์แบบสุดๆแล้วนะ”
“ซิน....เดี๋ยวนี้พูดจาลามกเก่งนะ”
“ก็เรียนมาจากใครล่ะ”
“เรื่องนั้นไม่รู้แหะเห็นทำแบ๊วใส่ผู้ชายอื่นไปทั่ว”
“ซินก็ต้องทำน่ารักๆมากๆสิจะได้มีคนเอ็นดูเยอะๆ”
“อายุตั้งเท่าไหร่แล้วยังจะทำแบ๊ว”
“แล้วน่ารักป่ะล่ะ”
“เห็นจนชิน”
“ไม่ให้ทำแล้วหยุดเลยพอ....เชอะ”
“ทนไหวหรอทั้งที่น้องชายของซินออกจะพร้อม”
“พร้อมแต่ไม่ได้ใช้งานนิเดี๋ยวก็หาย”
“ทำไมจะไม่ได้ใช้นี่ไง”
พูดจบร่างสูงก็ใช้มือหนาจับแกนกลางของร่างบาง ก่อนจะชักขึ้นลงเบาๆ
“หือออ....บอกว่าไม่ให้ทำแล้วไง”
“ซินทนได้แต่นัททนไม่ได้หรอกนะ”
“ข่มขืน!!”
“สมยอม”
“เชอะ”
สองปากเริ่มเกี่ยวพันกันกี่ครั้งร่างสูงเริ่มปลดเปลื้องเสื้อผ้าของทั้งตัวเองและของคนรักที่กำลังเคลิ้มจากการสัมผัสที่เริ่มเพิ่มความรุนแรงขึ้นทุกที่
“เบา เบา สิ”
“เจ็บหรอ”
“เปล่ามันจะ.....จะ >////<”
“จะถึง.....เร็วเกินไปมั้ง”
“หือ!!....ไม่ไหวแล้ว”
“อย่าปล่อยนะ”
ร่างสูงรีบเอามือไปปิดตรงช่องเล็กๆส่วนบนของร่างบางไว้ ร่างบางสะดุ้งเฮือกแล้วหันไปมองหน้าคู่รักอย่างสงสัย ว่าทำไมไม่ยอมให้เขาปล่อยและแล้วความสงสัยก็หมดลง เมื่อร่างสูงใช้ปากครอบลงไปที่จุดอ่อนไหวของร่างบางแล้วเริ่มเคลื่อนไหวคอขึ้นๆลงๆ จนกระทั้งร่างบางปลดปล่อยน้ำรักของเขาออกมา
“ถ้าปล่อยให้เสร็จกับมือเราก็ไม่ได้ซิมซินน่ะสิ”
“ไอ้โรคจิต”
มือหนาเริ่มรุกเร้าบนเรือนร่างของร่างบางอีกครั้งและแล้วก็ไปหยุดที่จุดอ่อนไหวด้านล่าง กดจูบลงที่ริมฝีปากงามก่อนจะเคลื่อนที่ไปที่ลำคลกดจุมพิตหนักๆลงไปจนเป็นรอยแดงละเรื่อ อกสวยชูชันสู้ปากที่ตอนนี้กำลังทำหน้าที่กดจูบลงไป เสียงหวานเปล่งออกมาไม่ขาดสาย ตอนนี้ชายหนุ่มพร้อมที่จะรวมรักกับคนรักแล้ว เขาค่อยๆจับสิ่งสำคัญของเค้าใส่เข้าไปในช่องทางสีกุหลาบ
“หื้ออออ....อ๊านัท”
“ซินเจ็บไหม”
“ไม่เจ็บเท่าไหร่...มาเถอะนัทเข้ามาในตัวเราให้เต็มที่เลย”
ร่างสูงไม่รอให้คนรักเชิญชวนเป็นครั้งที่สอง เขาใช้กำลังเกือบทั้งหมดที่มีแทรกตัวเข้าไปอย่างไม่ยั้งกระแทกแกนกายเข้าไปอย่างสุดตัว
“นัทไม่ไหวแล้วซินอา....”
“ถ้าไม่ไหวก็เอาออกไปสิใครให้ทน”
ร่างบางพูดออกไปทั้งที่ตัวเองก็ยังไม่เสร็จอย่างแกล้งๆ เขารู้อยู่แล้วว่าร่างสูงไม่ทำอะไรครึ่งๆกลางๆอยู่แล้วยังไงนัทก็ต้องทำต่อจนเสร็จ......
“บ้าหน่านัทหมายถึงจะเสร็จแล้ว....ในเวลาแบบนี้ซินก็ไม่หยุดแกล้งนัทนะ”
พูดไปพรางก็ทำหน้าที่ไปพราง ร่างสูงเริ่มเร่งจังหวะให้เร็วขึ้นๆ จนกระทั้งวินาทีแห่งสวรรค์มาเยือน ร่างสูงปลดปล่อยทุกสิ่งทุกอย่างเข้าไปในตัวร่างบางอย่างเต็มรัก ซึ่งร่างบางเองก็ไม่ได้รังเกียดอะไร สองร่างหอบเหนื่อยอย่างรุนแรง ร่างกายไร้เรี่ยวแรงจะทำอะไรต่อจากกิจกรรมเมื่อกี้
“รักนะครับ”
“ซินก็รักนัทนะครับ ^^”
นัทเป็นของฉันไม่ให้ใครหรอกเรื่องนังเด็กนั้นต้องหาทางจัดการไม่ให้มายุ่งมากซะล่ะ หาทีเองนะน้องสาวมายุ่งกับของๆเราคิดหรอว่าเราจะปล่อยไปง่ายๆ
.........To be continued.........
ความคิดเห็น