คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : Tonic (ตอนที่ 1)
แค่อยากให้เธอได้รู้ใจ
Tonic (ตอนที่ 1)
“ซินนนนนนนนนนนน”
ชายหนุ่มร่างสูงในระดับมาตรฐานชายไทย หน้าหล่อ เนียน ใส เปล่งเสียงเรียกชื่อคนรักด้วยน้ำเสียงที่สดใสและแฝงไปด้วยความเสน่หา
“ทำไม”
เอี๊ยดดดดดดดดดดด.....โครมมม!!
“-[ ]-”
ชายหนุ่มชะงักกึกเมื่อเสียงหวานของอีกคนตอบกลับมาแบบห้วนๆไรซึ่งความรักและเสน่หาตอบ
“เรียกทำไมแล้วก็คราวหน้าเรียกค่อยๆได้ไหมซินแสบหู”
จะแหกปากทำไมก็ไม่รู้ แล้วดูทำเสียงเข้าเดียวชาวบ้านเขาก็รู้กันพอดีว่าเป็นอะไรที่มากกว่าเพื่อนรวมงานกัน นิสัยกวนประสาทของมันเนี่ยแหละที่จะทำให้ความแตก แก้ยังไงก็ไม่หายสักทีเฮ้ออออ....
“ก็เค้าคิดถึงตัวเองนิไม่มีงานตั้งสองอาทิตย์ตัวเองก็ไม่ยอมให้เค้าไปหาที่บ้านให้มาที่บ้านเค้าตัวเองก็ไม่มา ตัวเองไม่คิดว่าเค้าจะคิดถึงบ้างหรอ...??”
“แล้วไง...ก็เห็นโทรไปกวนประสาททุกวันยังไม่หายคิดถึงอีกหรอไง”
“กวนประสาทหรอคนตั้งใจโทรไปหาทุกวันมาว่าได้ไงเนี่ย...แล้วอีกอย่างมันก็ได้ยินแค่เสียงไม่ได้เจอหน้า ไม่ได้สัมผัสกาย มันจะไปหายคิดถึงได้ไง”
“ซินยังหายคิดถึงเลยขอแค่ได้ยินเสียงให้รู้ว่า ไม่ได้ป่วย ไม่ได้เจ็บ อะไรซินก็ดีใจแล้ว”
ฟอดดดดด !!!
“เฮ้ยยยย...ไอ้บ้า !!”.
ชายหนุ่มหอมแก้มคนผมสวยเข้าไปฟอดใหญ่ทำให้คนผมสวยแผงเสียงด่าออกไปด้วยความตกใจ
“ไม่เห็นต้องตกใจนัทดูแล้วว่าไม่มีใคร”
“ไม่ได้นะนัทถึงดูแล้วก็เหอะ”
“ครับๆไม่ทำแล้วไว้ทำที่บ้านก็ได้เนอะ”
“บ้า >////<”
“ซิน”
“อื้มมมม”
“วันนี้มาค้างบ้านนัทได้มั้ย ?? ”
เจอคำถามตรงๆแบบนั้นร่างบางถึงกับไปไม่ถูก ตอบไม่ได้เพราะรู้จุดประสงค์แฝงที่ร่างสูงชวนเขาไปบ้าน
“เรื่องนั้น....”
“ไม่ได้หรอครับ ๐_๐”
ร่างสูงทำเสียงอ้อนถึงดูไปแล้วมันจะดูขัดกับใบหน้าที่สุดแสนจะมาเฟียของเขาก็ตาม แต่ตอนนี้ในสายตาของร่างบางมันเป็นอะไรที่น่าเอ็นดูเสียงจริง (น่าเอ็นดูเนี่ยนะ ความรักทำให้คนตาบอดจริงๆ - -)
“จะว่าไม่ได้มันก็ไม่เชิง คือแบบว่ามัน....”
“นะครับไปเหอะซินไม่สงสารนัทบ้างหรอสองอาทิตย์เลยนะ...ตั้งสองอาทิตย์เลย”
มันก็แค่สองอาทิตย์ไม่ใช่สองเดือนนะว้อยยยย...คุณมึงจะให้ได้ทุกวันเลยหรือไง
“ในหัวมีแต่เรื่องอย่างว่าหรือไงหะ..!!”
เส้นความอดทนของร่างบางขาดผึ่งเมื่อร่างสูงเข้ามาออดอ้อนเขาไม่หยุด
“เรื่องอะไร เรื่องอย่างว่า....อะ อะ อะ คิดทะลึ่งอยู่อ่ะสิ”
“-///-”
แล้วไม่ใช่หรือไงว่ะไอ้ที่คุณมึงคิดอยู่เนี่ย
“ทีแรกนักก็คิดแค่ว่าอยากกินสปาเก็ตตี้ฝีมือซินก็เท่านั้นกลางคืนก็ขอนอนกอดให้อุ่นๆก็เท่านั้น แต่ในเมื่อซินคิดถึงขั้นนั้นนัทก็คงปล่อยซินกลับไปไม่ได้แล้ว ต่อให้ต้องลากกลับไปก็ต้องเอากลับไปให้ได้”
“ไอ้บ้าไม่เอา”
“จะเอา....ถ้าไม่ไปจะโทรไปขอป๊า”
“เฮ้ย !!”
“ทีนี้ป๊ารู้เลยว่านัทกับซินเป็นอะไรกัน แล้วก็ต้องรู้ว่านัทจะเอาซินไปทำอะไร แล้วเช้ามานัทก็จะมาเล่าให้ป๊าฟังทุกขั้นตอนที่นัททำเลยคอยดู”
“อย่านะ......!!”
“จะไปไหมล่ะ”
“ไม่ไป”
อย่ามาขู่ให้ยาก -*- เราแข็งพอว้อยยยยยย
“ไม่ไปบอกป๊านะ”
“กล้าก็เอาสิ”
“- -....หึ”
ชายหนุ่มค่อยๆหยิบโทรศัพท์เครื่องน้อยขึ้นมากดๆเลื่อนๆไปเรื่อยๆ ดวงตาคมเบิกกว้างเล็กน้อยแล้วยกยิ้มมุมปากขึ้นก่อนจะกดไปที่หน้าจอเบาๆแล้วยกโทรศัพท์ขึ้นมาแหนบที่หู
“สวัสดีครับป๊าวันนี้นัทจะขอให้ซินไปค้าง....”
“อย่านะ....!!”
ร่างบางกระโดดตัวลอยเข้าไปแย่งโทรศัพท์มาจากร่างสูงและรีบดูหน้าจอทันที
“ไม่ได้โทรนิ”
“ก็ใช่”
“โกหกหรอนิสัยวะ ทำไมต้องโกหกด้วยว่ะ”
“อยากให้ไปนิ”
ทำหน้าเป็นหมาหงอยอีกแล้ว
“เฮ้อออ...ไปก็ได้ครับ”
“จริงนะ...!!...น่ารักที่สุดนัทไม่ทำอะไรหรอกนัทสัญญา”
“เชื่อไม่ได้ครับที่รักคนเนี่ย”
“5555....รู้ทัน”
“ซื้อไว้ตั้งแต่เมื่อไหร่เนี่ยของพวกเนี่ย”
“เมื่อวานครับพอรู้ว่ามีงานนัทเลยคิดว่าจะชวนซินมาทำกินกันเลยออกไปซื้อของมาเตรียมไว้”
“ถ้าซินไม่มาจะทำไงของไม่เน่าหมดหรอ”
“ก็ใส่ไว้ในตู้เย็นไม่เน่าหรอก”
“ถ้านานมากมันก็เน่าได้นะ - - ถึงจะเก็บไว้ในตู้เย็นก็เถอะ”
“ไม่นานหรอกเพราะรู้ว่าซินต้องมาแน่ ^^”
“เออๆเดาเก่งมากครับไปนั่งรอนะเดี๋ยวซินทำเสร็จจะเรียก”
“อื้มมมมมม”
เวลาว่าง่ายมันก็น่ารักดีแต่ไอ้ตอนกวนประสาทนี่อยากจะฆ่าให้ตายคามือ ชอบทำตาเล็กตาน้อยใส่แฟนคลับบ้างล่ะ พิธีกรในงานบ้างล่ะ อยากจะจิกหัวมาตบซะตรงนั้นเลย แต่ยังดีนะที่ยังไม่มีข่าวอะไรให้หนักใจมาก
“เสร็จหรือยังครับบบบบบ”
“เสร็จแล้วครับ”
“เย้....”
ปัญญาอ่อนแค่สปาเก็ตตี้จานเดียวดีใจเหมือนได้ทอง
“หอมมากเลยไหนลองสิ....อื้มมมมอร่อย ^๐^”
แต่ก็....น่ารักดีเหมือนกันแหะ
“ซิน”
“อืม”
“นอนไม่หลับเนอะ”
“อะไรอีกนอนไปเดี๋ยวก็หลับเองแหละ”
“ไม่หลับหรอกก็อยู่ใกล้คนที่รักแค่นี้จะให้หลับลงได้ไง”
“จะสื่ออะไร”
“ได้มั้ย”
“ไม่ได้”
“ทำไมเล่า”
“ไหนสัญญาว่าอะไร”
“ก็ซินบอกไม่เชื่อแล้วก็ยอมตามมาแล้วนิ....ก็แสดงว่ายอม”
“............”
“นะครับนานๆครั้งเองไม่ได้ขอทำทุกวันสักหน่อย”
“ครั้งเดียวนะ”
“อืมๆ....^^”
(กรุณาคลุมดำในช่วงที่หายไปค่ะหรือกด Ctrl + A)
ชายหนุ่มพลิกตัวขึ้นคร่อมร่างบางทันทีที่เจ้าตัวอนุญาตแล้วเริ่มด้วยจูบที่แสนหวานชวนฝัน ไม่นานก็กรายเป็นจูบที่แสนร้อนแรง มันช่วยปลุกเร้าอารมณ์ของคนตัวเล็กได้ดีทีเดียว ลิ้นอุ่นๆของชายหนุ่มเริ่มรุกเร้าเข้าไปในโผล่งปากงาม กวาดความหวานภายในอย่างดูดดื่ม
“ถอดเสื้อนะ”
“จะถามทำไมมาถึงขั้นนี้แล้วยังจะถามอีก”
“ปากเล็กๆของคนน่ารักคนเนี่ยมันชั่งประชดประชันเก่งจริงๆนร้า...หาอะไรมาอุดดีไหมจะได้เลิกประชดสักที ^^”
“ลองอุดมาสิจะกัดให้ขาดใช้การไม่ได้เลย...บวกด้วยด่า 7 วันแบบไม่ซ้ำ - -”
“-[ ]-”
“หึ”
“หึ...แต่ก็ตรงนี้ล่ะที่ทำให้นัทรักซิน”
“นายเป็น Masochism หรอ - -”
“ถ้านัทเป็น Masochism ซินก็เป็น Sadism ล่ะ”
“จะบ้าหรอไงไม่ได้เป็น...อ๋า.....!! ไอ้นัทไอ้บ้า....อือออ....ชอบทำตอนไม่ตั้งตัวตลอดเลย...อืออือเจ็บ....”
“ก็ซินน่ารักมากนินา นัททนไม่ไหวอีกอย่างมันเป็นความผิดของซินด้วยที่เกิดมานารักเกินเหตุ”
“ไอ้บ้า....อ๋า...นัท...อืออือ....ซินเจ็บอย่าเพิ่งขยับนะ”
“...!!!!!!...”
“เจ็บอ่ะ....อืออือ”
“เจ็บหรอ....เจ็บมากมั้ย นัทขอโทษนะ”
“อือ...เจ็บมากเลยอย่าเพิ่งขยับนะ”
ชายหนุ่มลืมตัวเพราะความน่ารักของร่างบางทำให้เขาเคลิ้ม เขาส่งความเป็นชายของเขาเข้าไปในช่องทางสีกุหลาบของร่างบางทั้งๆทีร่างบางยังไม่พร้อม ความเจ็บปวดร้าวไปทั่วบริเวณช่องทางด้านหลัง ร่างบางรีบร้องบอกผู้เป็นที่รักเพื่อขอความเห็นใจ ซึ่งมันก็ได้ผลชายหนุ่มหยุดการกระทำทุกอย่างทันที
น้ำตาหยดน้อยไหลลินอาบข้างแก้มขาวบาง มันเป็นเครื่องบ่งบอกให้ร่างสูงรู้ว่าร่างบางเจ็บมากจริงๆ ที่ผ่านมาถึงเขาจะสอดเข้าไปแบบกะทันหันร่างบางก็ไม่ได้เจ็บมากขนาดนี้ คงเป็นเพราะทั้งคู่ไม่ได้มีสัมพันธ์ทางกายกันมานานเลยทำให้ร่างกายของร่างบางไม่ชินเมื่อมีสิ่งแปลกปลอมเข้ามา
ร่างสูงค่อยๆจูบไปที่ดวงตางามเพื่อซับน้ำตาที่ไหลเป็นทางของคนรักด้วยความอ่อนโยน เขาพยายามไม่ให้ร่างกายช่วงล่างขยับเขยื้อนเพราะร่างบางยังคงเจ็บอยู่ ร่างสูงค่อยๆจูบปลอบไปทั่วใบหน้าหวานไล่เรื่อยลงมาที่ลำคอขาวแล้ววนไปยอกเล่นที่อกสวยดูดเม้มตรงจุดที่ไวต่อความรู้สึกของร่างบาง เมื่อเจ้าตัวถูกรุกเร้าเช่นนั้นร่างบางก็เปล่งเสียงหวานออกมาเบา เบา มือเรียวกำผ้าปูเตียงไว้แน่นหน้าหวานเชิดสูงสูดลมหายใจเข้าปอดอย่างติดขัด ร่างสูงค่อยๆขยับช่วงล่างเบา เบา แต่ดูเหมือนว่าร่างบางจะยังไม่พร้อม
“อือ...นัทอย่าเพิ่งนะซินยังไม่ไหว...อือ...เจ็บ”
“..........”
ร่างสูงไม่พูดอะไรตอบแต่ก็ยินดีทำตามไม่ขยับช่วงล่างต่อ เขามองใบหน้าหวานที่ตอนนี้กำลังหลับตาพริ๊มเพราะความสุขบวกความเจ็บปวดที่ได้รับ ใจหนึ่งเขาก็สงสารแต่ความต้องการที่มีมันดันมีมากกว่า ชายหนุ่มกดจูบลงไปที่ริมฝีปากบางอย่างเร้าร้อนพร้อมกับขยับช่วงล่างค่อยๆ
“ฮื้ม..!!...อือ...อืมๆ”
เสียงครางในลำคอของร่างบางบ่งบอกให้รู้ว่าเขาเจ็บมาก แต่ไม่สามารถพูดอะไรออกมาได้เพราะปากของคนรักยังคงประกบปิดช่องทางพูดอยู่ มือที่เคยกำผ้าปูเตียงแน่นตอนนี้เปลี่ยนมากอดที่หลังกว้าง และเมื่อชายหนุ่มขยับแรงขึ้นร่างบางก็กดเล็บจิกลงไปที่กลางหลังของอีกคน ชายหนุ่มรู้สึกเจ็บแล้วแสบที่กลางหลังแต่นั้นก็ไม่ได้ทำให้เขาหยุดขยับช่วงล่างได้
“อื้มมมมม...อืออือ...อืม...ฮัทฮินเฮ็บ....อืออๆ”
น้ำใสๆไหลอาบแก้มอย่างต่อเนื่อง เมื่อร่างสูงเห็นอย่างนั้นเขาก็รู้สึกผิดที่ทำให้ร่างบางร้องไห้แต่ความต้องการมันก็รุมเร้าจนเขาไม่สามารถหยุดได้ มันอาจจะดูเหมือนว่าเขาเห็นแก่ตัวแต่เขาก็ต้องการจะกอดซินจริงๆ ชายหนุ่มได้แต่พูดปลอมคนรักที่อยู่ในอ้อมกอดเบา เบา
“เจ็บมากไหมซินนัทขอโทษนะ...ทนหน่อยนะครับ”
“เจ็บอ่ะ....อืออือ....อ๋า...ฮืมมๆ”
“ขอโทษครับ...ขอโทษ”
ชายหนุ่มค่อยๆเคลื่อนไหวตัวเบา เบา ไปเรื่อยๆ ร่างบางที่นอนอยู่ด้านล่างตอนนี้หยุดร้องไห้แล้วแล้วดูเหมือนเขาจะเคลื่อนไหวตามจังหวะของคนที่อยู่ด้านบนด้วยความเต็มใจแล้วด้วย เมื่อชายหนุ่มเห็นเช่นนั้นเขาจึงชักความเป็นชายของเขาของมาจนเกือบสุดแล้วใส่เข้าไปอย่างสุดแรง ร่างบางตกใจสะดุดเฮือกแต่ก็ไม่ได้ว่าอะไร ชายหนุ่มเคลื่อนไหวตัวอย่างสุดแรงอยู่สักครู่เขาก็ปลดปล่อยทุกๆอย่างเข้าไปในตัวของร่างบาง เช่นเดียวกับร่างบางที่ปลดปล่อยน้ำรักออกมาเต็มมือของร่างสูง สองร่างหอบหายใจเพราะความเหนื่อยอยู่สักพัก ชายหนุ่มก็เป็นฝ่ายพูดขึ้นมาก่อน
“นัทขอโทษนะที่ฝืนทำทั้งที่ซินยังไม่พร้อม....เป็นไงบ้าง”
“ปวดไปทั้งตัวเลยล่ะ”
“!!!...ขอโทษนะ”
“ฮ่า ฮ่า...ไม่เป็นไรหรอกแต่ต่อไปเราต้องคบกันไปอีกนานนัทต้องถนอมร่างกายซินหน่อยนะ เดี๋ยวมันจะพังไปเสียก่อน นอกจากนัทจะไม่คบกับซินนาน - -”
“จะบ้าหรอใครจะยอมปล่อยมือจากซินง่ายๆ นัทไม่มีวันปล่อยมือจากซินเด็ดขาด นัทจะรักซินไปแบบนี้จนกว่าวันที่ซินต้องการไปเท่านั้น”
“งั้นนัทคงต้องติดหนึบอยู่กับซินแบบนี้ไปตลอดเพราะซินก็จะรักนัทไปตลอดไม่ปล่อยมือจากนัทง่ายๆเหมือนกัน”
“ก็น่ารักแบบเนี่ยใครจะไปปล่อยให้ไปเป็นของคนอื่น”
ชายหนุ่มกอดร่างบางไว้แน่นต่างคนต่างจ้องตากันไปมา และเขาก็มอบจุมพิตแสนหวานให้ร่างบางผู้ซึ่งเป็นที่รักเพียงคนเดียวของเขา ค่ำคืนที่แสนเงียบเหงาในวันวานที่ทั้งสองไม่ได้เจอกันถูกเติมเต็มด้วยบทเพลงรักที่มอบให้กันในวันนี้ สุขจนล้นจะพูดแบบนั้นเลยก็ว่าได้
ดูเหมือนว่าความรักของทั้งคนจะราบรื่นแต่การจะมีความสุขได้นั้นมันต้องผ่านความทุกข์ไปก่อน และเหตุการณ์ที่จะทำให้ความรักของทั้งสองต้องติดขัดก็กำลังจะมาถึง
“Singular งั้นหรอดูก็รู้ว่าเป็นอะไรกัน แกล้งเข้าไปทำให้แตกคอดีมั้ยนะ...อิอิ...เข้าทางซินคงยากงั้นคงต้องเป็นทางผู้ชายสินะ....หึหึ...พี่นัทค่ะรอต้าด้วยนะค่ะ”
.........To be continued.........
หายไปนานอีกแล้วค่ะพี่น้องวันนี้กลับมาแล้วนะยังไงก็อย่าทิ้งกันเด๋อคร้าาาาา ^^
ความคิดเห็น