คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #34 : R27 ((ตอนที่5))
“มันเ็บน่ะ!!! ปล่อยไ้ไหม!!!” ผมพูแล้วสะบัแนัวเอให้หลุ “ราวนี้ทำอะไรผิอีล่ะ!!!”
“ยัไม่รู้ัวอีหรือไ”
“ถ้าเรื่อแรมโบ้ล่ะ็ไม่้อเลยล่ะ เพราะเาเป็นเหมือนน้อายันแล้วยัเป็นผู้พิทัษ์อัน้วยเามีสิทธิมาหาันไ้แล้วอีอย่า ราวนี้ัน็ไม่ไ้โทรเรียเพราะั้น อย่ามาพาลโธร” ผมพูัเป็นุ
“แล้วนายิว่าอีฝ่ายิแ่นั้นหรือไ”
“หมายวามว่าไ”
“นายิว่าเ้าแรมโบ้มันเห็นนายเป็นพี่ั้นหรอ...ไม่เห็นสายาที่เ้านั้นมอนายหรือไ”
“...รีบอร์นนายยัไม่หายไ้แน่ๆ นายำลัสับสน” ผมพูแล้วระแทัวนั่ลบนโฟา้วยวามหุหิ
“บอแล้วใ่ไหมว่าอย่าทำให้ันหุหิอี ไม่อย่านั้นะโนลโทษ แน่นอน” เาพูแล้วเินเ้ามาหาผมพูแล้วอุ้มผมึ้นพาบ่าอย่า่านาย
“ว๊า!!!! ปล่อยนะ” ผมร้อแล้วพยายามิ้น
“หยุโวยวายไ้ไหม…” รีบอร์นพูแล้วเินเ้าไปในห้อนอนอเา แล้วโยผมลบนเีย
“โอ๊ย!!!”
“ไม่อบารพูีๆใ่ไหม...” เาพูเบาๆแล้ว้มัวลมาูบผม ผมออแรผลัเาสุแรเิเลยเท่าที่ะทำไ้
“ปล่อยไ้ไหม นายเป็นอะไรอนายเนี่ย!!!”
“...แล้วนายิว่าไล่ะ” ผมพูแล้วรวบแนทั้สอ้าอผมึ้นเหนือศีรษะทันที ่อนะ้มลมาระมูบที่ออผม “หยุนะ!!! รีบอร์นบอให้หยุไล่ะ!!!”
“...” แ่เาไม่มีท่าทีว่าะหยุเลยแม้แ่น้อย เาระาเสื้อผมออ ว๊า!!! ทำไมอารม์รุนแรัเลย เริ่มลัวแล้วนะ!!!
“ะ...ันเริ่มลัวแล้วนะ รีบอร์น...” ผมพูเสียสั้น เาหยุแล้วมอหน้าผม่อนยิ้มที่มุมปาามแบบบับอเา
“็ะให้ลัวไ...ะไ้ไม่ล้าทำอี” เาพูแล้วมือ็ไปนแถวๆอบาเผม ผมพยายามว้าาเไว้ไม่ไห้เาถอออไ้ หัวใเริ่มเ้นแร “ปล่อยเี๋ยวนี้เลย มือนายน่ะ”
“มะ...ไม่”
“นับหนึ่ถึสิบ” เาพูไม่รู้ทำไมผมเอามือออทันที
“...นะ...นายไม่ทำอะไรันใ่ไหม” เาพยายามพู
“ทำอะไรล่ะ” เาพูแล้วูบที่แ้มผมเบาๆ ่อนะเลื่อนมาประบูบที่ปา้วยวามร้อนแร มืออเานไปทั่ว่อนะึาเอผมออ ผมหายใสะุ้ทันที แ่รีบอร์น็ยัไม่ยอมถอนูบออผมพยายามสีเาเพื่อบอว่าผมำลัะาอาาศหายใายแล้ว เาึถอนูบออ่อนะูบเลื่อนลไปที่ออ ร่าายอผมไม่ิที่ะปิเสธเาแ่ลับอบสนอับสัมผัสอเา
“อะ...อา...ระ...รีบอร์น...ยะ...อย่า” ผมพยายามพูออมา
“...” แ่เาไม่สนใผมเลยแม้แ่น้อย
“อะ!!” ผมสะุ้สุัวแล้วพยายามถอยหนีเมื่อรู้สึถึสิ่แปลปลอม เมื่อนิ้วอรีบอร์นแทรเ้ามาทา้านหลัอผม “เอาออไป ันเ็บนะ!”
“...เี๋ยว็ินเอ” เาระิบที่้าหูอผม ่อนะสอนิ้วเพิ่มเ้ามาอี ผมัฟันแน่นเมื่อเาสอนิ้วเ้าออ
“อะ...อา...หยุ” ผมพยายมพูออมา แ่เสียอผมแผ่วเบามา แล้วผม็สะุ้สุนเผลอิเล็บไปที่หลัอเาเมื่อเาสอสิ่นั้นเ้ามาในัวอผม ผมพยายามยับหนี น้ำาอผมไหลออมา้วยวามเ็บ รีบอร์น้มลูบเ็น้ำาให้ผมแล้วระิบที่้าๆหู
“อย่าเร็...แล้วะไม่เ็บ” เาพู ่อนะ้มลูบเพื่อปลอประโลมผม
“มะ...ไม่ไหวแล้ว อร้อล่ะรีบอร์น ันไม่ไหวแล้ว” ผมพูแล้วพยายามหนี แ่็ไม่เปนผลเมื่อเารั้ผมเอาไว้ แ่เมื่อวามรู้สึเ็บปวเริ่มลายเป็นวามสุผม็แทบวบุมัวเอแทบไม่ไ้นเผลอร้อราออมา
“...แบบนั้นแหละีแล้วล่ะ” รีบอร์นพูับผม แล้วบรรมอบวามรู้สึให้่อ...
..........................................................................................................................................................
“ูท่าทาวันนี้ีโน่ัะไม่มาสินะ...” ผมพูแล้วมอภาพในาน อนนี้ผมอยู่ในานเลี้ยอเหล่ามาเฟีย มันเป็นานเลี้ยที่หรูหราริๆ แ่ผมไม่มีอารม์ที่ะสนุ้วยเพราะไม่อยาะเินไปไหนสัเท่าไร...ทำไมนะหรอ...เพราะเอวผมเ็บะนแทบไม่อยาะนั่เินหรือนอนเลย ะบ้าาย
“เป็นอะไรไป ปินายอบานเลี้ยนี่...อบมาิน” รีบอร์นพูแล้วเินมาหาผม เาถือแ้วน้ำผลไม้มาให้้วย ยัมีหน้ามาถามอีว่าทำไม นายนั้นแหละ้นเหุเลยล่ะ ผมสะบัหน้าหนีไม่อยาะพู้วย “เอ้านี่น้ำอนาย”
“ไม่อยาิน”
“...ามใแล้วัน” เาพูแล้วัมือลับ แ่ผมเอื้อมมือไปว้าไว่่อน
“ิน็ไ้ เสียายอ” ผมพูแล้วรีบแ้วมา
“...”
“ุือวอโเล่ใ่ไหม่ะ” ผู้หินหฯพูแล้วเิมมาหาผม เธอเป็นสาวาว่าาิผมทอแ่ัวสุยอ หน้าอยิ่ไม่อยาพูถึ...ล้าแ่เนอะ
“อ่า...รับ...”
“น่ารััเลยนะ่ะ ันไม่ิเลยมาะมีหัวหน้าแ๊ไหนที่น่ารัเท่านี่มา่อน อายุ็ยัน้อย้วยแถมเป็นถึวอโเล่...” เธอพูแล้วับแ้มผม
“...” ทำไมมีแ่นบอว่าน่ารั ผมเป็นผู้ายนะ
“ันื่อแทเทอรีน่ะ ยินีที่ไ้รู้ั”
“ผมาวาะ สึนะโยิรับ” ผมพูแล้วับมือับเธอ
“นี่นามบัรัน่ะ แล้วหวัว่าเราะไ้พบันอี” เธอพูแล้วส่นามบัรให้ผม แล้วเินาไป ผม้มลอ่าน...เธอเป็นสืบั้นหรอ...เอ๊...
“เลิเล่นไร้สาระไ้แล้ว” รีบอร์นพูแล้วึนามบัรนั้นออไปามือผม
“...ันอ่านอยู่นะ”
“แล้วไ ไม่้อไปสนใหรอน่า” เาพูแล้วีมันทิ้ =[]=
“...”
“เอาล่ะ ั้แ่มาานเลี้ยนาย็เอาแ่ยื่นนิ่ๆ ถ้าไม่อยาร่วมาน็ลับ”
“ไม่” ผมพูแล้วเินหนีเาเ้าไปในลุ่มน
“โอ้~ สวัสีรับ วอโเล่” ผู้ายนหนึ่พูแล้วเินมาหาผม ผมหันไปมอเา
“สวัสีรับ ไม่ทราบว่าุ...”
“ผมื่อโเฟ...ยินีที่ไ้รู้ั ว่าแ่ทำไมุมาเินนเียวในานล่ะรับ” เาพู
“มันแปลั้นหรอรับ” ผมพู
“ไม่เลยรับ ผมเพียแ่ิว่านระับุรายล้อมไป้วยผูุ้้มันมามาย” เาพูแล้วยิ้มให้ะว่ามันเป็นำมีไหม หรือเาะบอว่าผมูอ่อนแอ
“ผูู้แลมีแ่นเียว็พบ สำหรับพวระอที่อยหมายีวิท้อนภาอวอโเล่” รีบอร์นพูึ้นเาเินามผมมาั้นหรอ ายนนั้นัสีหน้าแล้วมอรีบอร์น ูเหมือนว่าะรู้ว่ารีบอร์นเป็นใรยัไนะ
“โอ้...นั้นสินะรับ ถ้าเป็นุรีบอร์นเรื่อนี้ไม่มีปัหาอะไร” เาพูแล้วยิ้มแห้ๆ “ั้นผมอัว่อนนะรับ”
“...”
“...นายเินามมาทำไม”
“พูยัับว่าปล่อยนายไปนเียวไ้ั้นแหละ”
“...ันโแล้วนะ”
“แ่นายสายาันนายยัไม่โ”
“ทำเป็นพูีไป นายอายุน้อยว่าันนะ”
“แล้วยัไ แ่็มีวามเป็นผู้ให่มาว่า” เาพู ผมัฟันแน่นแล้วหันหลัเินหนีทันที เวลามอหน้าเารๆ ภาพอเมื่อืนที่ผ่านมามันเ้ามาในสมอเป็นาๆ ผมไม่อยาเื่อเลยว่าัวเอะยอมให้เรื่อแบบนี้เิึ้นไ้
“นายโรธอะไร” รีบอร์นยัเินามมา เาว้า้อมือผมแล้วลาออไปที่ระเบียที่ไม่มีน
“ปล่อยนะเ็บ!!” ผมพูแล้วสะบั้อมือออ “นายะทำแบบนี้ไม่ไ้นะ นายไม่มีสิทธิ์”
“ทำไมะไม่ไ้ นายเป็นอันนะสึนะ” เาพู
“มัน็แ่อารม์ั่ววูบอนาย เพราะนายำลัโธรมา่าหา” ผมพูแล้วมอไปทาอื่นพยายามไม่สบา แ่มือให่อเา ับที่าผมเบาๆแล้วให้ผมหันหน้ามามอเารๆ
“ใรว่าอารม์ั่ววูบ...”
“หมายวามว่าไ...”
“ันไม่ไ้ทำไปเพราะอารม์ั่ววูบหรอนะ” เาพู
“...แล้วนายทำทำไม”
“...นายยัไม่รู้อีหรือไ ลอหลายปีที่ผ่านมา ันแสใหนายเห็นบ้าแล้วนะ”
“...ันไม่เ้าใ” ผมพูรีบอร์น้มลมาแล้วูบผม ่อนะถอนูบออ
“ทีนี่็เ้าใไว้ะ้วย...เ้าไป้าในไ้แล้ว” เาพูแล้วูมือผมเ้าไปในานเลี้ย ผมยืนรออยู่สัพัเพราะรอรีบอร์นเินไปเอาเรื่อื่มมาให้...
“วอโเล่ใ่ไหมรับ” ผมหันไปามเสียทำไมนทัผมบ่อยัเลย น่าลำา...
“รับ” ผมพู แล้วหันไปมอพนัานเสริฟเรื่อื่นอานนี่ ผมมอเธอ “มีอะไรั้นหรอรับ”
“มีสุภาพบุรุษท่านหนึ่บอว่าให้นำเรื่อื่มมาให้ท่านรับ” เาพูแล้วส่แ้มบนถาให้ ผมมอเาๆ
“ใรั้นหรอรับ”
“ไม่ทราบรับ เาใส่หมวแล้ว็...”
“ั้นหรอรับ” ผมพูยิ้ม เป็นรีบอร์นล่ะมั้ “อบุมา”
“ยินีรับใ้รับ” เาพูแล้วเินาไป ผมยิบแ้วนั้นึ้นมาิบ นิหน่อยๆแล้วหันหลัเินออไปรับลมรอที่ระเบีย ่อนะที่รู้สึแปลๆ
เพล้!! แ้วในมือผมหล่นลพื้นแทันที
.........................................................................................................................................................
.........................................................................................................................................................
อโทษที่อัพ้ามาๆนะ่ะ
พี่ีมีสอบีน+ารบ้านเยอะนะ่ะ
>_< อ๊ายยยยย
สัา่ะ ่ววันหยุยาวนี้ะอัพ่อเนื่อไม่าเลย
TT^TT
เเ่ว่าอายเเล้ว่วยเม้น้วยนะ่ะ
ความคิดเห็น