คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : เริ่มการเป็นพี่เลี้ยงเด็ก
บทนำ
ร่างโปร่งชะเง้อมองเข้าไปในรั้วบ้านอย่างตื่นเต้นหลังจากเตรียมความพร้อมมาตลอดทั้งคืน
ชายหนุ่มทำท่าเงอะงักอยู่พักหนึ่งจึงตัดสินใจกดกริ่งหนึ่งครั้งละและยืนรอพยายามไม่ให้ตัวเองตื่นเต้นจนเกินไป
ไม่นานบุรินทร์ก็เห็นผู้ชายคนหนึ่งเดินออกมาเลื่อนรั้วพร้อมกับสายตาตั้งคำถาม
“สวัสดีครับ” บุรินทร์ไหว้คนตรงหน้า “ผม-”
“เข้ามาข้างในก่อน” ยังไม่ทันจะแนะนำตัว เสียงทุ้มก็ดังขัดขึ้นมาก่อน
บุรินทร์จึงยอมเดินตามร่างสูงกว่าของคนตรงหน้าเข้าไปในตัวบ้านอย่างรีบร้อน
“พ่อ! เฮียไม่ไปโรงเรียนนะ!”
เสียงดังลั่นเมื่อเปิดประตูเข้ามา
ตากลมมองต่ำลงไปเกือบหนึ่งเมตรเจอเด็กยืนแก้ผ้ากอดอกอยู่ห้องรับแขก
ใบหน้าของเด็กบูดบึ้งอย่างเด็กเอาแต่ใจ
“เฮียอย่าตะโกน
ไปอาบน้ำพ่อจะทำอาหารเช้าไว้ให้” แต่น้ำเสียงของผู้เป็นพ่อก็ยังใช้ในโทนเดียวกับที่พูดกับเขา
“ไม่เอา!”
“ไปอาบน้ำ”
“ไม่ไปโรงเรียนนะ!”
“เฮีย ไปอาบน้ำ”
“พ่อ!”
“เฮีย”
ร่างโปร่งกำลังยืนมึนอยู่ในบ้านเดี่ยวชั้นเดียวอย่างไม่รู้ว่าจะทำอะไรดี
รู้สึกว่าตัวเองกำลังอยู่ผิดที่ผิดทางจนเหงื่อเม็ดเป้งซึมออกข้างขมับมองไปทางลูกที
พ่อที จนตากลมโตสองชั้นเผลอไปสบตาเข้ากับตาเฉี่ยวของเจ้าของบ้านจึงได้สติรีบคว้าร่างของเด็กน้อยเข้าห้องน้ำและชำระร่างกายโดยไม่สนใจเสียงร้องโวยวาย
และแรงทุบจากมือเล็กรวมทั้งน้ำที่กระเซ็นใส่จนเสื้อที่อุตส่าห์เจียดเงินซื้อมาใหม่เปียกชุ่มลามไปถึงกางเกงยีนส์สีซีดตัวเก่งอีกต่างหาก
อะไรวะเนี่ย!!
ได้แต่คร่ำครวญอยู่ในใจ กว่าจะฟัดกันเสร็จ
ตัวเขาก็ชุ่มไปทั้งตัว...
“พ่อ!! ลุงคนนี้เป็นใคร!!”
เสียงใสของเด็กชายดังก้องห้องน้ำ
บุรินทร์รู้สึกเหมือนตัวเองกำลังหูอื้อและกำลังจะหมดความอดทนกับเด็กตรงหน้า
แต่พอนึกถึงคำพูดของน้าสาวที่พร่ำบอกก่อนที่จะกลับบ้านต่างจังหวัดก็ได้แต่สงบจิตใจเอาไว้และอาบน้ำให้ร่างเล็กจนเสร็จ
“พ่อ!!”
“เงียบก่อน!” บุรินทร์ดุเสียงเบากลัวเจ้าของบ้านได้ยิน
“พ่อ! ลุงคนนี้อื้อ!!”
ตาสองชั้นเบิกกว้างรีบยกมือตะครุบปากเล็กช่างส่งเสียงก่อนที่จะเปล่งเสียงน่ารำคาญออกมาอีก
แต่คิดว่าเด็กดื้อจะหยุดไหม? บอกเลยว่าไม่
สองร่างตัวโตและตัวเล็กยุดยื้อกันอย่างไม่มีใครยอมใครจนมีเสียงระฆังดังช่วยชีวิตบุรินทร์ไปได้บ้าง
“น้องเฮียเงียบ พ่อปวดหัว”
เสียงทุ้มเอ่ยออกมาไม่ดังนัก
แต่ก็พอหยุดร่างทั้งสองที่ไม่ยอมให้กันสงบลงได้บ้าง
ร่างโปร่งผละออกจากร่างของเด็กชายแทบจะทันทีที่ตัวเล็กวิ่งเข้าไปหาคนเป็นพ่อทั่งที่สภาพล่อนจ้อน
“ก็ลุงคนนี้เขาเอามือมาปิดปากเฮีย!”
“ก็...”
บุรินทร์ทำท่าจะเถียงแต่ก็ต้องหุบปากฉับเมื่อเจอสายตาคมดุจ้องเข้า
แต่ก็ยังไม่วายทำปากขมุบขมิบเถียงอยู่ดี
ลูกของคุณนั่นแหละที่เอาแต่ตะโกนจนขี้หูจะเต้นระบำอยู่แล้ว!
“คุณชื่ออะไร”
“ผม?” มือกร้านชี้มายังตัวเอง
เมื่อเจ้าของบ้านพยักหน้าจึงแนะนำตัว “อ่า...ผมชื่อบุรินทร์
เรียกว่าบีนก็ได้ครับ ผมมาแทนน้าเกตุจนกว่าคุณจะหาพี่เลี้ยงคนใหม่ได้”
คนฟังดูไม่แปลกใจหลังจากเขาแนะนำตัว
อีกอย่างน้าเขาก็คงบอกไว้แล้วเหมือนกัน
บุรินทร์ฉีกยิ้มแห้งทั้งยกมือเกาแก้มอย่างเก้อ ๆ
“เดี๋ยวคุณบุรินทร์ออกไปรอที่ห้องรับแขกก่อน
ผมจะแต่งตัวให้ลูกเอง”
ได้ยินเจ้าของบ้านบอกแบบนี้จึงไม่รอช้าสาวท้าวออกจากห้องโดยไวแทบจะวิ่งเลยด้วยซ้ำ
บุรินทร์พาร่างตัวเองมานั่งจุมปุ๊กอยู่ที่โซฟาห้องรับแขกพรางสำรวจไปพลาง ๆ
ก็ไม่รู้จะพูดอย่างไรดี...
โซฟาที่ควรจะเป็นที่รับแขก หรือนั่งพักผ่อนมีของเล่น และขยะจำพวกกระป๋องน้ำอัดลมรวมไปถึงถุงของอาหารจั๊งค์ฟู้ดวางอยู่เกลื่อน
ตามพื้นมีร่องรอยน้ำหวานหกเป็นวง
ไหนจะผ้าเช็ดตัวที่พาดอยู่ที่เก้าอี้คอมพ์ที่มุมห้อง
ว่าแล้วเชียวเขาหาผ้าเช็ดตัวไม่เจอเพราะมาอยู่ตรงนี้นี่เอง
ดูจากสภาพแล้วน่าจะไม่ได้ผ่านการทำความสะอาดมาประมาณหนึ่งอาทิตย์
ก็น่าจะเป็นช่วงที่น้ากานต์กวีของเขาลาออกพอดี
เอาเป็นว่าสภาพในบ้านเลอะเทอะไปจนถึงสกปรก
หากให้ลูกอยู่ในสภาพแวดล้อมอย่างนี้มีหวังได้สุขภาพย่ำแย่กันพอดี
กานต์กวีบอกกับเขาว่าคุณชนวิทเป็นคนที่ค่อนข้างจะรักความสะอาด
แต่เท่าที่ดูแล้วไม่ได้ไกล้เคียงกับคำนั้นเลยสักนิด แถมที่บอกว่าลูกชายนั้นเป็นเด็กน่ารักเขาขอเถียงว่าไม่จริง
สิ่งที่น้าสาวบอกมาล้วนตรงกันข้ามกับสิ่งที่บุรินทร์สัมผัสมาทั้งสิ้น!
นั่งขมุบขมิบปากบ่นอยู่คนเดียวได้สักพักร่างทั้งสองร่างก็พากันเดินออกมาจากห้องพร้อมชุดเสื้อขาวกางเกงแดงใส่เสื้อกันเปื้อนสีเดียวกัน
ใบหน้าใสของเด็กน้อยมุ่ยแอบแลบลิ้นหลอกเขาอีก
ไอ้เด็ก...
“น้องเฮียไหว้คุณลุง”
“ผมเพิ่งอายุยี่สิบสอง!”
บุรินทร์แก้ความเข้าใจผิดทันควัน
เขารู้มาว่าพ่อลูกติดคนนี้อายุยี่สิบเก้า! จะให้ลูกมาเรียกเขาว่าลุงได้ไง!
ถึงเขาจะถูกพนักงานเซเว่นเรียกว่าพี่บ่อย ๆ ทั้งที่อายุน้อยกว่าแต่เขาไม่ยอมเป็นลุงแน่
ๆ
“...น้องเฮีย ไหว้”
“ ‘หวัดดีลุง”
“...”
“...”
“...”
ไอ้เด็กเฮีย!!!
TBC.
::: พูดคุยกับคนเขียน :::
นิยายเรื่องนี้เคยอัพที่เล้าเป็ดมาแล้วค่ะ 55555555
แต่ยังไม่จบ (แป่ว!)
แต่เรานำมาลงในเด็กดี หลังจากเริ่มมีความขยันในการตกแต่งหน้านิยายขึ้นมาบ้าง....
เราตั้งใจจะอัพอาทิตย์ละครั้ง คือทุกวันศุกร์ แต่ด้วยหลายเหตุผลบางทีก็อาจจะลงไม่ทันบ้าง
ขอฝากนิยายเรื่องนี้ด้วยค่ะ ขอบคุณที่เข้ามาอ่านนะคะ ^^
ความคิดเห็น