๐ห้องเก็บของ๐

...

[ B2 : Talk ]

เบสๆ แกฝากนิยายไว้ในนี้ได้นะ =O=;;

ถ้าจะเอาข้อมูลหรือเพลงอะไรใส่ไว้ก็ใส่ตอนที่ 67 - 79 นะ

เว้นไว้ให้แก 13 ตอน เห็นมั๊ยว่าเลขโคตรสวย 555+

แต่ถ้าไม่พอก็เพิ่มตอนใหม่ไปแล้วกัน -_________-++

( อิโมหน้าต้องบานๆ จะได้เหมือนแก =_= )

รักแก จุ๊บ =3=

...

~แก้เสร็จแล้วววววว โฮะๆๆ =w=~

...

เครดิต

www.dek-d.com

www.bloggang.com [ gauaoa / fluffyboy101 ]

www.imeem.com

www.mbaprogramsthailand.com

www.dseason.com

www.zheza.com [ CyRiL ]

www.siamzone.com

...

เก็บไว้ๆ~

[ Greentea : talk ]

แต่พอไปถึงฐานทัพโกโรโกโสของยัยเลมอน พวกเราทั้งหมดก็ต้องตะลึงเพราะ...

"แกทำฉัน...ตายซ้าาาาาาา"

ยัยเปรี้ยวเลมอนนั่งอยู่บนฐานทัพของตัวเอง แล้วมีถุงดำ หรือที่เรียกว่าถุงขยะวางไว้ข้างๆ ตัว =_=;; มือข้างนึงจับถุงก็อบแก็บขนาดใหญ่ (มากๆ) ที่มีอะไรอยู่ข้างในก็ไม่รู้ ส่วนอีกข้างกำของที่อยู่ในถุงออกมาเตรียมปาพร้อมทำหน้าสะใจไปด้วย -*- ยัยแว่นต้องคิดอะไรเพี้ยนๆ แน่ รู้สึกเหมือนตัวเองเป็นผี แล้วยัยเลมอนจะปาข้าวสารเสกใส่เลยแฮะ -O-;; (พระเอกฉันเริ่มติดเชื้อ คิดอะไรบ้าๆ - -*)

"ฮะ...เฮ้ยๆ นั้นมันอะไรวะ =[]=;;"

"ก็กระเทียมป็อบๆ ชูวีดูวั๊ปปั๊ปปา~ ที่ฉันพัฒนาขึ้นไง เตรียมรับไว้ให้ดีๆ นะ"

"อะไรคือกระเทียมป็อบๆ ชูวีดูวั๊ปปั๊ปปา..."

"รู้ว่ารออยู่นะ ใจเย็นๆ นะคะ ฉันกำลัง กำลัง โยนไป~ =O=" (ทำนองเพลง Miz Call Miz U - FFK)

"นึกออกแล้ว มันเป็นระเบิดกระเทียม หลบเร็ว!!!"

แป๊ะ เปรี๊ย เปรี๊ย เปรี๊ย แป๊ะ แป๊ะ เปรี๊ย

"แค่ระเบิดลูกเล็กๆ แค่เนี่ย ถ้าโดนมันขึ้นมาจะเกิดอะไรขึ้นหรอฮะ ทำไมพี่กรีนต้องหลบ"

"เออใช่...ถูกของไอ้ซีมัน ข้าจะบ้าจี้หลบตามเอ็งไปทำไม =_=^^"

"ไอ้ห่า!!! ถ้าระเบิดนี่คนอื่นเป็นคนปาข้าก็ไม่กลัวหรอก..."

"..."

แป๊ะ เปรี๊ย เปรี๊ย เปรี๊ย แป๊ะ แป๊ะ เปรี๊ย

"แต่ระเบิดนี่ยัยเลมอนเป็นคนผลิต แถมปาเอง มันน่ากลัวกว่าไดนาไมต์อีกนะเฟ้ย"

"จริงหรอ TOT..." ไม่จริงมั้ง -*-

"ข้ารู้จักยัยนั่นดี ถ้าเอ็งไม่หลบก็อย่าหลบ ถ้ากระเทียมนั่นโดนแขน เนื้อเอ็งจะกระเด็น"

"นะ...เนื้อกระเด็น T_T" (ไอ้เอ)

แป๊ะ เปรี๊ย เปรี๊ย เปรี๊ย แป๊ะ แป๊ะ เปรี๊ย

"ถ้าโดนขา ขาเอ็งก็จะระเบิด"

"ระ...ระเบิด T^T" (ไอ้บี)

แป๊ะ เปรี๊ย เปรี๊ย เปรี๊ย แป๊ะ แป๊ะ เปรี๊ย

"ถ้าโดนหัว หัวเอ็งจะติดไฟ เอ็งกำลังไว้ผมใช่มั๊ย ดีเหมือนกัน เอ็งจะได้เกรียนเหมือนเดิมไง"

"กะ...เกรียนหรอ ผมนี่ไว้มาตั่งนานนะ กว่าจะยาวได้ขนาดนี้ หยุดปานะเฟ้ย!!! T[]T" (ไอ้ซี)

"เชี่ยยยย มัวแต่โศกา เดี๋ยวตบเกรียนแตก -*-"

แป๊ะ เปรี๊ย เปรี๊ย เปรี๊ย แป๊ะ แป๊ะ เปรี๊ย ตูม!!!

"แย้กกกกกกกกกกกกกก!!! TTOTT"

"ทะ...ทำไมดังตูมละฮะ พี่กรีน"

"ก็เพราะมันไปโดนจิ้งจก แมลงสาปหรือไส้เดือนสักตัวมั้ง เลยดังตูม"

"โฮะๆๆ กร๊ากกกกก >O<"

"หยุดปาลงมานะเฟ้ย TOT เห็นแก่ผู้ตกทุกข์ได้ยาก"

"ฉันไม่ใช่ลูกเสือ เนตรนารีนะเฟ้ย - -*"

แป๊ะ เปรี๊ย ตูม!!! เปรี๊ย เปรี๊ย แป๊ะ แป๊ะ เปรี๊ย ตูม!!!

"มันอันตรายนะ หยุดปาลงมาสักทีสิวะ"

"ก็ได้ๆ หยุดปากระเทียมป็อบๆ ชูวีดูวั๊ปปั๊ปปา~ ก็ได้..."

"ขะ...ของกระจอกแบบนั้น...ทำอะไรพวกเราไม่ได้หรอกเว้ย >_<" พอยัยเลมอนหยุดปา ไอ้พวกที่วิ่งหนีกันกระเจิงก็รีบตะโกนกู้หน้าตัวเองทันที

"ใช่ๆ แค่ระเบิดลูกเล็กๆ ชิ"

"โด่เอ๊ย~ ของห่วยๆ พวกเราไม่กลัวหรอก" ไม่กลัวแต่วิ่งป่าราบเลยนะเอ็ง - -^

และคำแก้ตัวอีกมากมาย เลมอนเริ่มขมวดคิ้วด้วยความไม่พอใจ...รนหาที่ตายอีกแล้วพวกเอ็ง ขนาดผมว่าผมแน่แล้วนะ พอเจอยัยแว่นทำเอาผมปอดแหกเลย T_T

"โฮะๆๆ..." ผมจำเสียงนี่ได้ ทุกครั้งที่ยัยเลมอนวางแผนแกล้งผมเสร็จ ยัยนี่จะหัวเราะแบบนี่แหละ!!! T[]T

"ฉิบหายแล้ว" ผมบ่นเบาๆ แล้วรีบมองหาที่ซ่อนตัว ขณะที่ไอ้พวกนั้นยังหัวเราะและกู้หน้าตัวเองต่อไป โดยไม่รู้ชะตากรรมอีกไม่กี่นาทีข้างหน้า

"ทีวีด็อกแด็กๆ ขอนำเสนอ...เอ๋อ...เอ๋อ เทคโนโลยีรุ่นใหม่ล่าสุดสะดุดสะดุด ที่เลมอนสุดสวยคนนี้เป็นคนประดิษฐ์ขึ้นเอง...แท๊ม แท แด แด๊ม แทม แท่ม แท่ม แทม แท๊ม~ มันคือ..."

"คือ..." ทุกคนจ้องมองไปที่ยัยแมลงสาป (ฉายาเยอะขึ้นเรื่อยๆ)

"คือ..." เลมอนลากเสียงให้ดูลุ้นขึ้นอีก

"คือ..." พวกนี้ก็พูดว่าคือตาม คืออะไรละฟะ มัวแต่ คือๆๆๆ อยู่นั่นแหละ -*-

"มันคือ...ประทัดดุ๊กดิ๊กๆ ชุปปี้ดูลัลลัลล้า~ ..."



( เดี๋ยวมาต่อชาติหน้า )
กร๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก


ห้องว่างๆ
...

~Link~

Dic Online click~

Search Google~

Search In Dek-D~

Music Online~

music เกรียน Online~

Code Javascript~

...

~Code~

Code_ Scrollbar

Code_Password

Code_ เปลี่ยนสีลิ้งค์

Code_ theme

Code_ บทความใส

Code_BG เต็มจอ & ไม่เลื่อน

Code_ BG