ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    {Fic EXO} My angel `HunHan´

    ลำดับตอนที่ #8 : 'My angel 07 [100%]

    • อัปเดตล่าสุด 11 ธ.ค. 56


    'MY ANGEL 07

     






     










              ...บริษัท Oh Group

     



                    เพี๊ยะ!

     

              เสียงตบหน้าของคุณโอที่ตบหน้าลูกชายของตน โดยไม่สนใจลู่ฮานที่ยืนดูเหตุการณ์นั้นอยู่ด้วย สาเหตุที่คุณโอตบเซฮุนนั้นเนื่องจากลูกชายของเขาไปมีเรื่องชกต่อยกับพนักงานบริษัททั้งๆที่เขาเพิ่งจะได้มาทำงานแค่ไม่กี่วัน แต่เซฮุนกับหาเรื่องมาให้เขาปวดหัวจนได้

            “วันๆแกก็หาแต่เรื่องมาให้ฉันเซฮุน แกเป็นถึงรองประธานบริษัทอนาคตผู้บริหารของบริษัท แต่กับตัวเป็นนักเลงแบบนี้ พนักงานคนไหนเขาจะนับถือแกห่ะ?” คุณโอตะโกนใส่หน้าเซฮุนอย่างโมโหเป็นถึงลูกประธานบริษัทแต่ทำตัวไม่ต่างกับนักเลงข้างถนนเลย

          “เรียกมาแค่นี้ใช่มั้ย?” พูดจบเซฮุนก็เดินออกจากห้องไปทันที แต่ก็ต้องก็ต้องหยุดเดินทันที หลังจากที่สายตาไปเห็นหน้าพนักงานหญิงที่ยืนร้องไห้อย่างหนักอยู่หน้าห้องอย่างกล้าๆกลัวๆ

           “ไม่เป็นไรแล้วใช่มั้ย คราวหลังอย่าไปยอมมัน หัดสู้ซะบ้างสิ” เซฮุนพูดกับพนักงานหญิงที่เขาเพิ่งเข้าไปช่วยจากพวกพนักงานชายเลวๆภายในบริษัทของเขาเอง จบมีเรื่องชกต่อยเกิดขึ้น ทำให้เซฮุนต้องโดนตบและด่าออกมา

           “ฉันขอโทษนะค่ะ ฮึก.. เป็นเพราะฉันทำให้เจ้านายต้องโดนแบบนี้ ฮือๆ” พนักงานผู้หญิงคนนั้นพูดขอโทษอย่างรู้สึกผิดที่ทำให้เซฮุนเจ้านายคนใหม่ของเธอต้องโดนท่านประธานตบและด่าอย่างไม่ถามถึงเหตุผลว่าเซฮุนไปมีเรื่องกับพนักงานชายคนอื่นทำไม

         “ดิฉันจะเข้าไปบอกท่านประธานว่าเจ้านายมาช่วยดิฉัน ถ้าเจ้านายไม่เข้ามาช่วยดิฉันป่านนี้ฉันอาจโดนพวกนั้นทำร้ายแล้ว” พนักงานหญิงคนนั้นไม่พูดเปล่า เธอกำลังจะก้าวเข้าไปในห้องของท่านประธานบริษัท

        “ไม่ต้องหรอก ช่างมันเถอะฉันชินแล้ว เธอน่ะดูแลตัวเองดีๆ อย่าไปยอมมันหัดสู้มันซะบ้าง ไม่งั้นไอ้พวกเลวนั้นมันจะได้ใจ” พูดจบเซฮุนก็เดินออกไปจากตรงนั้นทันที โดยเขาไม่ได้สังเกตเลยว่าเหตุการณ์ทั้งหมดที่เกิดขึ้นเมื่อกี่ได้ถูกลู่ฮานจับจ้องจนรู้เรื่องราวความจริงทั้งหมดแล้วว่า เพราะอะไรเซฮุนถึงไปดีเรื่องกับพนักงานคนในบริษัท ความจริงลู่ฮานวิ่งตามเซฮุนออกมาเงียบๆโดยที่เจ้าตัวรู้ เพราะเขาเป็นห่วงเซฮุนที่โดนคนเป็นพ่อของตัวเองแท้ๆตบหน้าโดนไม่ยอมฟังเหตุผลอะไรเลย

        “โถ่ เซฮุนบอกแต่คนอื่นว่าอย่าไปยอม แล้วทำไมตัวนายถึงยอมให้พ่อตบหน้ายอมให้พ่อเข้าใจนายผิดๆล่ะ” ลู่ฮานพูดขึ้นอย่างรู้สึกเห็นใจเซฮุนทันที

     

     

     

     

     

     

                   ...ชั้นดาดฟ้าของบริษัท...

     

             

              แสงแดดที่สอดส่องลงมากระทบผิวกายของร่างสูง บวกกับสายลมที่พัดแรงจนทำให้ร่างกายของเซฮุนรู้สึกหนาวจนต้องเอาแขนทั้งสองมากอดตัวเองไว้เป็นการบรรเทาความหนาว ตั้งแต่ที่แม่จากเขาไปเซฮุนก็มีอ้อมกอดที่ค่อยกอดเขาไว้ก็คือป้ากาอินเพียงแค่คนเดียว แต่อ้อมกอดของป้ากาอินนั้นก็ยังไม่สามารถอบอุ่นได้เท่ากับอ้อมกอดของแม่แท้ๆของตน ที่จากคนไปต่อหน้าตา ทำให้ทุกครั้งที่เค้ารู้สึกหนาวจับใจต้องการอ้อมกอดที่อบอุ่นจากใครสักคน แต่ตัวของเขาทำได้เพียงก็กอดตัวเองบรรเทาความหนาวนั้นแทน

     

     

        “แม่ครับ ทำไมแม่ไม่อยู่กับผม ฮึก..ผมอ่อนแอ่อีกแล้ว ผมไม่สามารถเข้มแข็งแบบที่แม่สอนได้จริงๆครับ ไม่มีแม่แล้วทุกอย่างมันดูยากขึ้นไปหมด” ทันทีที่พูดจบเซฮุนก็ไม่สามารถกลั้นน้ำตาของตนเองเอาไว้ได้ นับแต่ตั้งแม่จากเขาไป มีบ่อยครั้งที่เซฮุนแอบร้องไห้คนเดียวเงียบๆ

        “พระเจ้าได้โปรดเห็นใจลูกได้มั้ย ส่งแม่กลับคืนมาให้ผมได้มั้ยครับ?” และมันก็จะเป็นแบบนี้ทุกครั้งที่เซฮุนร้องไห้ เขาจะอ้อนวอนกับพระเจ้าบนสวรรค์ให้ส่งแม่ของเขาคืนมาให้กับเขาทุกครั้ง ทั้งๆที่รู้ว่าไม่มีทางเป็นไปได้

         “แม่รู้มั้ยครับตั้งแต่แม่จากผมไป ทุกอย่างมันว่างเปล่ามันอ้างว้างไปหมด เหมือนผมอยู่คนเดียวทั้งๆที่มีคนรอบข้างผมมากมาย ไม่เหมือนตอนที่มีแม่อยู่กับผมแค่แม่คนเดียว แต่ผมกับอบอุ่นมากกว่าอยู่กับคนรอบข้างที่รายล้อมผมมากมาย ฮึก...” พูดจบเซฮุนก็ดูแหวนที่นิ้วชี้ซึ่งแหวนวงนั้นเป็นของแม่เป็นสิ่งของสุดท้ายที่เขาได้จากแม่ ก่อนที่แม่จะจากเขาไปไกลแสนไกลอย่างไม่มีวันกลับมาหาเขาอีกเลย...

     

     

     

     

     

     

             ...บ้านตระกูลโอ...

     

     

     

         “เซฮุนลูกรัก อดทนอีกหน่อยนะลูก อีกไม่นานนางฟ้าของลูกก็จะมาปกป้องลูกแทนแม่แล้ว เข้มแข็งไว้นะเซฮุน”

        “แม่.. แม่กลับมาหาผมแล้วใช่มั้ย ไม่นะแม่อย่าจากผมไป ฮึก..ไม่นะ แม่ครับ!

     

           และแล้วร่างกายของเซฮุนก็ต้องสะดุ้งตื่นขึ้นทันที ตื่นจากฝันที่เขายังสามารถมองแม่ของเขาได้ ในฝันที่มีแม่ค่อยให้กำลังกับเขาตลอดเวลา ในฝันที่มีแม่ของเขา ในฝันที่เขาสามารถกอดแม่ของเขาได้ แต่แล้วทั้งหมดที่เขาฝันนั้นในความเป็นจริงแล้ว มันไม่มีเลยสักอย่าง มีแค่ความอ้างว้างในใจของเซฮุนคนนี้

     



         “ฝันอีกแล้วสินะ พ่อขอโทษนะเซฮุน” คุณโอตกใจเสียงร้องของเซฮุนจนต้องมาหยุดอยู่หน้าห้องของลูกชายตนเอง แต่ก็ไม่กล้าพอที่จะเข้าไปกอดปลอบลูกชายของเขาเอง

    ทุกครั้งที่เซฮุนฝันถึงแม่ เซฮุนจะร้องเสียงดังมากดังจนตัวเขาได้ยิน แต่เขาก็ทำได้แค่เพียงยืนเป็นห่วงลูกชายอยู่หน้าห้องนอนของลูกตนเอง

         “คุณหนูของป้า คุณหญิงค่ะได้โปรดคุ้มครองคุณหนูเซฮุนด้วยนะค่ะและขอให้คุณหนูกับคุณท่านเข้าใจกันสักทีเถอะนะค่ะ” กาอินที่ได้ยิน และหลังจากเห็นคุณโอก็ทำได้เพียงแค่บอกกับคุณหญิงของบ้านที่เสียชีวิตจากทุกคนในบ้านนี้ไปแล้ว เพราะถ้าหากว่าคุณหนู กับคุณท่านของเธอเข้าใจกัน พวกเขาทั้งสองคงมีความสุขมากกว่าตอนนี้...

     

    Minor!
    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×