{Fic EXO} My angel `HunHan´

ลำดับตอนที่ #6 : 'My angel 05 [100%]

G  Minor!

'MY ANGEL 05

       
    …Seoul University…

       

        “คริสนายหาที่จะไปฝึกงานได้หรือยังอ่ะ?” เสียงของซิ่วหมินถามขึ้นทันทีหลังจากที่หมดคาบเรียนสุดท้ายของภาคเรียนเทอมหนึ่ง เพราะหลังจากหมดภาคเรียนเทอมหนึ่งแล้วนักศึกษาคณะนิเทศศาสตร์ต้องไปฝึกงานนอกสถานที่อย่างน้อยเป็นเวลา1-2เดือน และนี้ก็เป็นอีกหนึ่งบทเรียนเกี่ยวกับคณะของพวกเขา เนื่องจากจุดประสงค์ของการให้นักศึกษาฝึกงานนั้นเป็นการทดสอบความรู้ที่พวกเขาได้เรียนมา และเป็นการฝึกการทำงานที่พวกเขาจะต้องไปเจอในอนาคต

        “ฉันไปฝึกที่KBSน่ะ” คริสตอบซิ่วหมินด้วยเสียงเหนื่อยๆ เพราะตัวเขาไม่อยากไปฝึกงานอะไรนั้นเลยสักนิด แต่ทางคณะบังคับให้ต้องฝึกงานนอกสถานที่ทุกคน ถ้ามีนักศึกษาคนใดไม่ฝึกงานนอกสถานที่ก็จะไม่จบตามหลักสูตรที่คณะกำหนด

        “จริงเหรอ!? ฉันก็ไปที่KBSเหมือนกัน ดีใจจังไปฝึกงานครั้งแรกก็มีเพื่อนอย่างนายไปด้วย งั้นฉันก็สบายใจได้ล่ะ ฮ่าๆ” ซิ่วหมินพูดขึ้นอย่างดีใจ เพราะการฝึกงานครั้งนี้มีคริสไปฝึกที่เดียวกับเขา ตอนแรกเขากังวลเกี่ยวกับการฝึกงานครั้งนี้มาก เพราะตัวซิ่วหมินไม่เคยออกไปฝึกงานนอกสถานที่เลย หรือจากฝึกงานแค่ในมหาลัยเท่านั้น

        “เฮ้อ... ดีจังพวกนายได้ไปฝึกด้วยกันด้วยอ่ะ แต่ฉันได้ไปฝึกแค่คนเดียวเอง” เสียงของลู่ฮานบ่นขึ้นทันทีหลังจากรู้ว่าเพื่อนสนิทของเขาทั้งสองคนได้ไปฝึกงานที่เดียวกัน

        “อ้าว แล้วนายได้ไปฝึกที่ไหนล่ะลู่ฮาน?” ซิ่วหมินถามลู่ฮานขึ้นทันทีอย่างสงสัย เพราะตอนเขาส่งรายชื่อฝึกงานไปเขาจำได้ว่าเขาก็ส่งรายชื่อของลู่ฮานไปด้วย แต่ทำไมลู่ฮานถึงไม่ได้ไปฝึกที่เดียวกันกับเขา และคริส

        “ฉันได้ไปฝึกที่บริษัท Oh Groupน่ะ” ลู่ฮานตอบไปอย่างเซ็งๆ แน่นอนสิว่าการฝึกงานนอกสถานที่ครั้งแรกของเขาก็ต้องไปฝึกคนเดียว มันก็อดที่จะทำให้เขารู้สึกเซ็งเป็นธรรมดา

        “บริษัทยักษ์ใหญ่เลยนะนั้น นายช่วงนี้จริงๆนะลู่ฮาน บริษัทมีแต่คนเก่งๆทำงานกันทั้งนั้นเลย เอ่อฉันไปรู้มาอีกอย่างว่าประธานบริษัทนี้มีลูกชายชื่อ โอ เซฮุน เด็กที่มาศึกษาดูงานที่คณะเราครั้งที่แล้วด้วยนิ สงสัยคงได้สืบทอดตำแหน่งแน่ๆ ไอ้เด็กนั้นมาเก่งใช้ได้เลย” คริสพูดขึ้นทันทีหลังจากที่ลู่ฮานบอกต้องไปฝึกงานที่บริษัทของตระกูลโอที่มีแต่คนเก่งๆ ใครๆก็อยากจะไปทำงานที่บริษัทนี้ และยิ่งในขณะนี้ของลู่ฮานที่ได้ไปฝึกงานในบริษัทนี้ด้วย น้อยคนที่จะได้เข้าไปฝึกงาน เพราะบริษัทนี้ขึ้นชื่อเรื่องการคัดเลือกพนักงานเข้าทำงานในบริษัทมาก

        “โหย ไอ้เซฮุนหน้านิ่งๆนั้นอ่ะเหรอ ลู่ฮานอ่าต้องดูแลตัวเองดีๆนะถ้าไปฝึกงานที่บริษัทของตระกูลโอจริงๆอ่ะ ฉันได้ข่าวมาว่าเซฮุนลูกชายคนเดียวของท่านประธานบริษัทนี้ขึ้นชื่อเรื่องความโหด เย็นชา ไม่แคร์ความรู้สึกของคนอื่นด้วยอ่ะ” ซิ่วหมินพูดขึ้นทันทีหลังจากที่ได้ยินชื่อว่าโอ เซฮุน ลูกชายของท่านประธานบริษัท แน่นอนว่าใครๆก็ตามพูดเป็นเสียงเดียวกันว่าเซฮุนนั้นโหด เย็นชา แถมพูดอะไรก็ไม่แคร์ความรู้สึกของอื่น ไม่พอใจอะไรก็จะโมโหใส่ตลอด

        “เย็นชาเหรอ ไม่หรอกมั้งที่เห็นเห็นเขาก็น่ารักดีนิ” ลู่ฮานพูดไปตามความจริง เพราะจากที่ตัวของเขารู้สึกเซฮุนเป็นเด็กที่ดูอ่อนโยน แต่ก็มีความเหงา เพราะหลังจากวันนั้นที่เขาช่วยเซฮุนวันที่เขาจ้องตากัน ลู่ฮานรู้สึกถึงความเหงาอ้างว้างในตัวของเซฮุน

        “นายรู้ได้ไงว่ามันน่ารักน่ะ ไปอยู่กับมันมาตอนไหนห่ะ?” คริสถามขึ้นทันทีหลังจากที่ลู่ฮานพูดจบ

        “เออใช่ๆ นั้นสินายไปอยู่กับเด็กนั้นมาหรือไง?” ซิ่วหมินด้วยกับคริส พร้อมกับช่วยคริสจี้เอาคำตอบจากปากลู่ฮาน

        “อยู่สองคนอะไรเล่า ก็ตอนทำกิจกรรมในหอประชุมไง  ฉันก็ดูเขาน่ารักดีออก พวกนายก็เห็นว่าฉันอยุ่กับพวกนายตลอดไม่ได้แยกตัวออกมาคนเดียวซะหน่อย” ลู่ฮานจำเป็นต้องโกหก เพราะถ้าตอบไปว่าจริงๆเขาอยู่กับเซฮุนสองคนตอนที่เสร็จกิจกรรมอาทิตย์ที่แล้ว คริสกับซิ่วหมินต้องเคืองเขามากแน่ๆ ดูจากลักษณะแล้วคริสกับซิ่วหมินไม่ค่อยชอบเซฮุนถ้าตอบไปตามความจริงมีหวังลู่ฮานต้องโดนบ่นยาว

        “ให้มันจริงอย่างที่พูดเถอะ” คริสพูดขึ้นอย่างไม่ค่อยเชื่อเท่าไหร่หนัก ก่อนจะลากซิ่วหมินไปร้านกาแฟข้างมหาลัยที่พวกเขาสองคนชอบกินกันเป็นประจำทิ้งให้ลู่ฮานนั่งอยู่คนเดียว

          …บ้านตระกูลโอ...

        “เดือนหน้าแกปิดเทอมแล้วใช่มั้ยเซฮุน?” เสียงของคุณโอดังขึ้นในขณะที่กำลังนั่งทานอาหารค่ำกับลูกชายของตนเอง

        “ใช่ ทำไม?” เซฮุนตอบคนเป็นพ่อของเขาแบบไม่เต็มใจที่จะคุยด้วยเท่าไหร่หนัก

        “ฉันจะให้แกเข้าไปช่วยงานที่บริษัท ไปเป็นพี่เลี้ยงนักศึกษาฝึกงานที่จะมาฝึกงานที่บริษัทของเรา เห็นแกว่างๆหัดทำตัวให้มีประโยชน์ซะบ้าง” คุณชายโอบอกหน้าที่ของเซฮุนที่จะต้องทำในปิดเทอมภาคเรียนนี้ เพราะเขาเห็นว่าเซฮุนอยู่แต่กับ ไม่ก็ออกไปเที่ยวใช้ตังค์เล่น ไม่ได้ทำตัวให้มีประโยชน์เท่าไหร่

        “นักศึกษาฝึกงาน? ทำไมอยู่ๆถึงรับเข้าฝึกงานที่บริษัททุกทีไม่เห็นจะอยากรับพวกนักศึษาฝึกงานนิ หรือว่าเด็กฝึกงานคนนี้มีดีเหรอ?” เซฮุนเอ่ยถามคนเป็นพ่ออย่างสงสัย เพราะทุกทีตัวเขาไม่เคยเห็นพ่อยอมรับนักศึกษาฝึกงานง่ายๆแบบนี้

        “หัวแกมันก็คิดได้อยู่แค่นั้นแหละเซฮุน ฉันแค่คิดว่าถ้าบริษัทเราได้คนรุ่นใหม่ๆมาทำงานภายในบริษัทบ้าง บริษัทเราคงได้รูปแบบการทำงานที่ทันสมัย ถูกใจคนรุ่นใหม่ๆ เพราะฉันจะหวังพึ่งแกก็คงไม่ได้ วันๆเอาแต่หาเรื่องปวดหัวให้ฉัน” คุณโอบอกไปตามเหตุผลที่เขายอมรับนักศึกษามาฝึกงานในบริษัท เพราะตัวเขาเองก็คิดว่าคงทำงานรูปแบบเดิมๆที่ทำมาหลายปีแบบนี้คงไม่ได้

        “ให้ไปช่วยงานวันไหนก็บอก” พูดจบเซอุนก็เดินขึ้นห้องไป ถึงแม้ว่าเขาจะขัดทุกอย่างที่พ่อของเขาสั่ง แต่ยกเว้นอยู่เรื่องเดียวคือเรื่องช่วยงานที่บริษัทที่เขายอมทำตามที่พ่อของเขาสั่ง เพราะตัวของเขาเองชอบทำงานเกี่ยวกับภาพยนตร์ งานของบริษัทประจำตระกูลเขาเอง