ลำดับตอนที่ #1
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : CP1 :Love Forever Cafe
Love Forever Cafe
"เจ้านายครับลาเต้ปั่นโต๊ะสี่ครับ"
"โอเค เสร็จแล้วยกไปเสิร์ฟได้เลย" มือเรียวเล็กค่อยๆวางแก้วกาแฟลงบนถาด
"วันนี้ขายดีมากอ่ะผมอยากให้มีวันหยุดสักอาทิตย์ละสามวันจริงๆ ฮ่าาา"
"นั่นนายประชดหรือยังไง" โยซอบขมวดคิ้ว
"โธ่พูดจริงสิครับ ถ้าลูกค้าน้อยก็อดได้ทิปสิ ใช่ไหมครับรุ่นพี่ดูจุน"
"งั้นพี่ลดเงินเดือนนายโอเคมั้ยเอาแค่ทิปอย่างเดียวพอ"
"โธ่รุ่นพี่ก็"
วันนี้ลูกค่อนข้างแน่นร้านส่วนใหญ่จะเป็นคู่หนุ่มสาวมานั่งกินกาแฟ ชิมเค้กสูตรใหม่ๆของที่ร้าน และที่สำคัญ สาวๆจะแวะมานั่งจิบกาแฟ คู่กับมองเด็กๆในร้าน
โยซอบ: เจ้าของร้านหน้าหวาน อันนี้ขวัญใจหนุ่มๆล่ะ
ดูจุน: พี่ชายและเป็นที่ปรึกษากิติมาศักดื์ของโยซอบ พี่ดูจุนทำธุรกิจพวกไนท์คลับกลางวันจะมาช่วยน้องบ้าง
กิกวัง: เพื่อนสนิทและผู้ช่วยของยังโยซอบ
แทวอน: หัวหน้าพนักงานในร้าน นักศึกษาหนุ่มบริหารปีสี่มหาลัย K (มาฝึกงาน)
และเด็กหนุ่มหล่อๆอีกหลายคน
เจ้าของร้านคนเก่งที่ประสบความสำเร็จตั้งแต่อายุ23ส่ายหัวไปมารอยยิ้มน้อยๆผุดออกมาจากดวงหน้าหวาน เขารักร้านกาแฟแห่งนี้มากเพราะแลกมากับเขาต้องใช้ความพยายามอย่างมาก กว่าจะได้มันมา ใช้เวลาในการเจราต่อรองกับคุณพ่อตั้งนานกว่าจะได้รับอนุญาติให้ไปเรียนเป็นบาริตต้า ที่อิตาลี เรียนจบยังต้องมาเรียนเรื่องบริหารต่อ โชคดีที่มีพี่ชายคนเก่งอย่างดูจุนคอยช่วยเหลือ ไม่งั้นคงไม่ได้มายืนอยู่จุดๆนี้แน่นอน
เสียงกระดิ่งร้านดังกุ๊งกิ๊งๆ เป็นสัญญาณบอกว่ามีผู้มาเยือน
"เลิฟฟอร์เรฟเวอร์สวัสดีครับ"
เสียงฮัน แทวอน เด็กหนุ่มหน้าหล่อเหลากล่าวทักทายลูกค้า ด้วยความนอบน้อม
"วันนี้รับอะไรดีครับ?"
"เจ้านายนี่เสน่ห์แรงจริงๆเลยนะ วันนี้คุณดงอุนแวะมาเหมากาแฟร้านเราอีกแล้ว นี่ก็นั่งกินกาแฟไปสามถ้วยละ หวังว่าจะได้เห็นหน้าเจ้าของร้าน" แทวอนเอ่ยแซวเจ้านายตัวเล็กที่นั่งหน้งอเป็นเบ็ดตกปลา
"ย๊าานายเลิกพูดไปเลยนะ ฉันไม่สนใจหมอนั่นหรอกวันๆเอาแต่ลอยไปลอยมาไม่คิดจะทำงานทำการอะไรบ้างเลย"
ทำไมโยซอบจะไม่รู้ว่าทำไมดงอุนต้องมาซื้อกาแฟบ่อยๆ จะมีอะไรซะอีกนอกจาก เที่ยวมาม่อเขาอะดิ เกลียดจริงๆผู้ชายแบบนี้ นึกว่าตัวเองรวยแล้วไม่ต้องทำงานรึไง ชิ อารมณ์เสีย
"โยซอบอา พี่จะไม่ออกมาให้ผมเห็หน้าหน่อยหรอ? มันทรมานนะพี่" เสียงไอ้เด็กหน้าแขกบ่นโอดครวญมาร่วมชั่วโมงดังขึ้นรอบที่ร้อยได้แล้วมั้ง
"จะบ่นอะไรกันนักกันหนาห้ะ!!" เสียงลี กิกกวังเพื่อนรักยังโยซอบ ดังขึ้นอย่างหมดความอดทน กิกวังเป็นผู้ช่วยของโยซอบ และเป็นไม้เบื่อไม้เมากับดงอุนประจำ
"เขาไม่ออกมาก็แสดงว่าเขาไม่อยากเจอแค่นี้ยังไม่เข้าใจอีกรึไงหา! กินเสร็จก็รีบๆออกไปซะทีพื้นที่ร้านจะได้ว่างคนอื่นจะได้เข้ามานั่งสักที จ่ายตังค์แล้วก็รีบๆไป ชิ่วๆๆๆ"
"พี่กิกวัง อย่ามาใจร้ายกับคนหล่อสิครับ เพราะพี่เป็นแบบนี้แหล่ะถึงไม่มีใครมาจีบสักที"
------------ตุ้บตั้บ เพล้ง โครม----------------
อย่าตกใจไปครับ กิกวังกำลังฆาตกรรม ดงอุนล่ะ
"ย้าาาากกกพี่กิกวังผมขอโทษษษษษษษษษษษษษษษษษษษษษษษษษษษษษษ"
บางทีผมว่าผมควรเปิดค่ายมวยนะว่ามั้ยครับ
"เจ้านายครับลาเต้ปั่นโต๊ะสี่ครับ"
"โอเค เสร็จแล้วยกไปเสิร์ฟได้เลย" มือเรียวเล็กค่อยๆวางแก้วกาแฟลงบนถาด
"วันนี้ขายดีมากอ่ะผมอยากให้มีวันหยุดสักอาทิตย์ละสามวันจริงๆ ฮ่าาา"
"นั่นนายประชดหรือยังไง" โยซอบขมวดคิ้ว
"โธ่พูดจริงสิครับ ถ้าลูกค้าน้อยก็อดได้ทิปสิ ใช่ไหมครับรุ่นพี่ดูจุน"
"งั้นพี่ลดเงินเดือนนายโอเคมั้ยเอาแค่ทิปอย่างเดียวพอ"
"โธ่รุ่นพี่ก็"
วันนี้ลูกค่อนข้างแน่นร้านส่วนใหญ่จะเป็นคู่หนุ่มสาวมานั่งกินกาแฟ ชิมเค้กสูตรใหม่ๆของที่ร้าน และที่สำคัญ สาวๆจะแวะมานั่งจิบกาแฟ คู่กับมองเด็กๆในร้าน
โยซอบ: เจ้าของร้านหน้าหวาน อันนี้ขวัญใจหนุ่มๆล่ะ
ดูจุน: พี่ชายและเป็นที่ปรึกษากิติมาศักดื์ของโยซอบ พี่ดูจุนทำธุรกิจพวกไนท์คลับกลางวันจะมาช่วยน้องบ้าง
กิกวัง: เพื่อนสนิทและผู้ช่วยของยังโยซอบ
แทวอน: หัวหน้าพนักงานในร้าน นักศึกษาหนุ่มบริหารปีสี่มหาลัย K (มาฝึกงาน)
และเด็กหนุ่มหล่อๆอีกหลายคน
เจ้าของร้านคนเก่งที่ประสบความสำเร็จตั้งแต่อายุ23ส่ายหัวไปมารอยยิ้มน้อยๆผุดออกมาจากดวงหน้าหวาน เขารักร้านกาแฟแห่งนี้มากเพราะแลกมากับเขาต้องใช้ความพยายามอย่างมาก กว่าจะได้มันมา ใช้เวลาในการเจราต่อรองกับคุณพ่อตั้งนานกว่าจะได้รับอนุญาติให้ไปเรียนเป็นบาริตต้า ที่อิตาลี เรียนจบยังต้องมาเรียนเรื่องบริหารต่อ โชคดีที่มีพี่ชายคนเก่งอย่างดูจุนคอยช่วยเหลือ ไม่งั้นคงไม่ได้มายืนอยู่จุดๆนี้แน่นอน
เสียงกระดิ่งร้านดังกุ๊งกิ๊งๆ เป็นสัญญาณบอกว่ามีผู้มาเยือน
"เลิฟฟอร์เรฟเวอร์สวัสดีครับ"
เสียงฮัน แทวอน เด็กหนุ่มหน้าหล่อเหลากล่าวทักทายลูกค้า ด้วยความนอบน้อม
"วันนี้รับอะไรดีครับ?"
"เจ้านายนี่เสน่ห์แรงจริงๆเลยนะ วันนี้คุณดงอุนแวะมาเหมากาแฟร้านเราอีกแล้ว นี่ก็นั่งกินกาแฟไปสามถ้วยละ หวังว่าจะได้เห็นหน้าเจ้าของร้าน" แทวอนเอ่ยแซวเจ้านายตัวเล็กที่นั่งหน้งอเป็นเบ็ดตกปลา
"ย๊าานายเลิกพูดไปเลยนะ ฉันไม่สนใจหมอนั่นหรอกวันๆเอาแต่ลอยไปลอยมาไม่คิดจะทำงานทำการอะไรบ้างเลย"
ทำไมโยซอบจะไม่รู้ว่าทำไมดงอุนต้องมาซื้อกาแฟบ่อยๆ จะมีอะไรซะอีกนอกจาก เที่ยวมาม่อเขาอะดิ เกลียดจริงๆผู้ชายแบบนี้ นึกว่าตัวเองรวยแล้วไม่ต้องทำงานรึไง ชิ อารมณ์เสีย
"โยซอบอา พี่จะไม่ออกมาให้ผมเห็หน้าหน่อยหรอ? มันทรมานนะพี่" เสียงไอ้เด็กหน้าแขกบ่นโอดครวญมาร่วมชั่วโมงดังขึ้นรอบที่ร้อยได้แล้วมั้ง
"จะบ่นอะไรกันนักกันหนาห้ะ!!" เสียงลี กิกกวังเพื่อนรักยังโยซอบ ดังขึ้นอย่างหมดความอดทน กิกวังเป็นผู้ช่วยของโยซอบ และเป็นไม้เบื่อไม้เมากับดงอุนประจำ
"เขาไม่ออกมาก็แสดงว่าเขาไม่อยากเจอแค่นี้ยังไม่เข้าใจอีกรึไงหา! กินเสร็จก็รีบๆออกไปซะทีพื้นที่ร้านจะได้ว่างคนอื่นจะได้เข้ามานั่งสักที จ่ายตังค์แล้วก็รีบๆไป ชิ่วๆๆๆ"
"พี่กิกวัง อย่ามาใจร้ายกับคนหล่อสิครับ เพราะพี่เป็นแบบนี้แหล่ะถึงไม่มีใครมาจีบสักที"
------------ตุ้บตั้บ เพล้ง โครม----------------
อย่าตกใจไปครับ กิกวังกำลังฆาตกรรม ดงอุนล่ะ
"ย้าาาากกกพี่กิกวังผมขอโทษษษษษษษษษษษษษษษษษษษษษษษษษษษษษษ"
บางทีผมว่าผมควรเปิดค่ายมวยนะว่ามั้ยครับ
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น