Silly girl~ รู้ซะบ้าง! ..ว่าเขาเป็นของฉัน (SHINee&T-ARA)

ลำดับตอนที่ #6 : Silly girl~ ( 5 ) ตกลงมันคืออะไรกันแน่??

TAEMIN CUT�

" เออว่าแต่น้องตัลล่ะ? ไม่อวยพรเหรอครับ? " นายคิมคีย์กล่าว
" เอ่อ คือว่า อิ้มม.. ฉันก็ขอให้.. ตุ้บบ." อยู่ๆยัยคริสตัลก็ล้มลงไป
" ยัยตัล!! เป็นอะไรหรือเปล่า? " ยัยจียอนถามยัยตัลแล้วก็เข้าไปช่วยพยุง ..ส่วนผมก็นั่งดูอยู่เฉยๆ (แมนมาก)
" เออ! สงสัยยัยตัลคงปวดหัวมั้ง! เดี๋ยวฉันพาไปส่งที่บ้านเอง .." ผมอาสาที่จะไปส่งยัยนั่น เพราะ คนหัวอกเดียวกัน ก็ต้องเข้าใจความรู้สึกกันเป็นธรรมดาล่ะครับ~
" นั้นพี่ฝากดูแลคริสตัลด้วยนะแทมิน! " ไอคิมคีย์นั่นพูดด้วยความเป็นห่วงเป็นใยพลางมองมาที่ผม
" ครับๆ " พอผมพูดเสร็จก็รีบไปพยุงยัยตัล พลางให้ขี่หลัง
" กลับบ้านดีๆนะ! " ยัยจียอนพูดพลางยิ้มหวานมาให้ผม
" เหอะ! " ผมยิ้มมุมปากแล้วก็เดินออกมาทันที ..แล้วผมจะยิ้มประชดยัยนั่นทำไมกันนะ? ( - 3 - )
" นายรู้ใช่ป่ะ? " อยู่ๆยัยคริสตัลก็บ่นอะไรพึมพำออกมา ..
" รู้อะไรอ่ะ? "~ ผมทำหน้าสงสัยพลางมองไปที่ยัยตัล
" ก็ ..ก็รู้เรื่องที่ฉันแกล้งเป็นลมไงเล่าา!! �" ยัยนั่นพูดตะคอก
" เรื่องนี้ฉันไม่รู้ ..แต่เรื่องที่ฉันรู้คือ ..เธอ .. ชอบ .. ไอ่พี่คีย์นั่นน่ะ เรื่องนี้ฉันรู้เป็นอย่างดีเลยล่ะ!! " ผมพูดตะคอกกลับไปด้วยอารมณ์ฉุนเฉียว
" น่ะ ..นะ ..นายกำลังพูดเรื่องอะไรอยู่! ฉันไม่รู้เรื่อง " ยัยนั่นพูดตะกุกตะกัก
" อย่าทำมาเป็นไม่รู้เรื่อง ..ฉันรู้ทุกอย่างดีหมดแล้ว เพราะฉันก็.. " ผมหยุดปากตัวเองไว้แค่นี้ ..ผมเกือบจะพูดอะไรไม่ดีออกไปซะแล้วสินะ! อยากจะตบปากตัวเองจัง! ชอบพูดอะไรพล่อยๆตลอดเลยเว้ยย!
" เพราะอะไรน่ะเหรอ? ฉันรู้ดีน่าาาาาา. คึคึ!~ " ยัยตัลท่าทางจะเมาแล้วล่ะพูดอะไรไม่รู้เรื่องเลย ( _ _ )
" เธอเมาแล้วเหรอห๊ะ? รู้ว่าดื่มไม่เก่งก็ดื่มไปซะเยอะ! กะจะประชดชีวิตหรือไง? " ผมพูดประชดพลางตะคอกไปด้วย
" นี่นายจะมาซ้ำเติมจิตใจฉันทำซากอะไรว่ะ? นายก็รู้ว่าฉันรู้สึกยังไงนิ!! ..ฉันก็ไม่รู้ว่าฉันไปชอบไอหมอนั่นตอนไหน! แต่จะให้ทำยังไง ..ก็มันรักไปแล้ว จะให้ฉันทำยังไง!!!!! " ยัยนั่นพูดกลับมาเป็นชุด แทบจะไม่มีช่องว่างให้หายใจเลยทีเดียว ..
" เพราะฉันรู้ไง!! ฉันถึงให้เธอหยุดคิดไว้แค่นี้ ..หมอนั่นมันเป็นแฟนเพื่อนรักของเธอไม่ใช่หรือไง? เธอกล้าทำร้ายจิตใจเพื่อนที่คบกันมานานได้อย่างไม่รู้สึกอะไรเลยงั้นเหรอ? " ..ที่ผมพูดไปมันก็ถูกใช่มั้ยล่ะครับ? แล้วก็อีกอย่าง ..ผมก็ไม่อยากเห็นน้ำตาของ(ยัยจี้)คนที่ผมชอบมาตลอดด้วย
" แล้ว ..นายไม่คิดถึงจิตใจของฉันบ้างหรือไง? ..นายไม่รู้เหรอ? ว่าการชอบใคร หรือรักใครสักคนหนึ่งมันยาก ..แล้วอยู่ดีๆ จะให้ฉันใช้เวลาแค่ไม่กี่วันแค่ไม่กี่นาทีเพื่อลืมเรื่องราวกับความรู้สึกดีๆไปง่ายๆมันไม่บ้าไปหน่อยเหรอ? " ยัยนั่นพูดด้วยน้ำเสียงสะอึกสะอื้น
" ฉันก็รู้แต่ว่ามันก็ .. " ผมพูดไม่ออกแล้ว ..หัวสมองผมมันตันไปหมด! ที่ผมพูดมันก็ถูก ..แต่ที่่ยัยคริสตัลมันก็ถูกอีกนั่นแหละ
" ไม่เคยมีใครสักคนเข้าใจความรู้สึกของฉันหรอกนะ ว่า .. ว่ามันรู้สึกยังไง!! " จู่ๆน้ำใสๆจากตาก็ไหลอาบแก้มของยัยนั่น�
" นี่เธอจะร้องทำไม? เรื่องแค่นี้เธอจะร้องไห้ทำไมห๊ัะ? ไม่เห็นหรือไงว่าเสื้อของฉันมันเปียกไปด้วยน้ำตาของเธอหมดแล้วนะ!! " ผมพูดไปพลางสะอึกสะอื้นไปด้วยอีกคน ..ผมมันเป็นคนใจอ่อนไม่ชอบเห็นใครร้องไห้นี่นา~

... ช่วงเวลามันผ่านไปสักพักแต่เหมือนยาวนาน ยัยคริสตัลก็หลับไปแล้ว ตอนนี้ผมเดินไปเรื่อยเปื่อย! เหมือนน้ำตามันจะไหล แต่มันก็ยังคงอยู่ในตาของผม ผมพยายามที่จะกลั้นมันไว้ เผื่อไม่ให้มันไหลออกมา! ผมมันเป็นผู้ชายนะ! จะมาร้องไห้ได้ยังไงกัน!! ..

ผมเดินมาเรื่อยๆจนถึงหน้าบ้านของยัยนั่น
" คุณลุง คุณป้าครับบ! ผมเอาคริสตัลมาส่งครับ! " ผมตะโกนออกไป
" จ้าๆ! ขอบคุณนะแทมินอา~ " แม่กับพ่อของยัยนั่นเดินออกมาจากบ้าน
" จะเข้ามาพักดื่มน้ำในบ้านก่อนมั้ย? " คุณพ่อของยัยตัลถามพลางยกยัยตัลออกไปจากหลังของผม
" อ่อ.. ไม่เป็นไรห
รอกครับ นี่ก็ดึกแล้ว ผมอยากจะรีบกลับบ้านน่ะครับ " ผมพูดพลางยิ้มหวาน
" นั้นก็ขอโทษที่ทำให้ลำบากนะแทมินกุน�กลับบ้านดีๆล่ะ! " �คุณป้าตะโกนหลังจากที่ผมเดินออกมาจากหน้าบ้านยัยนั่นไม่กี่เก้า

ผมทิ้งตัวลงไปนอนลงบนเตียง ..ทำไมวันนี้มันถึงยาวนานจังนะ!.. เมื่อไหร่เวลาแบบนี้มันจะผ่านไปซะที!!
" แทมินอา~ เชื่อสิพรุ่งนี้จะต้องดีขึ้น นั้นก็สู้ต่อไปนะ ไฟท์ติ้ง! " ผมพูดบ่นพึมพำกับตัวเองและหลับไป

JIYEON CUT�

ฉันตื่นเช้ามาโรงเรียนตามปกติ .. โอ๊ะ!!~ นั่นยัยคริสตัลนี่น่าา! วันนี้บังเอิญกันจังเลยเนอะ! :3
ฉันเดินเข้าไปทักทายยัยนั่น ..
" ว่าไงยัยตัล!! " ฉันเดินไปแตะหลังยัยนั่นเบาๆ แต่ทำไมวันนี้ยัยนั่นเหม่อจังเลยอ่ะ!
" อะ เออ! สวัสดีเว้ยย! " ยัยนั่นตอบรับกลับมา หลังจากเหม่อไปสักพัก
" สวัสดีครับสาวๆ!! " เจ้าของเสียงกวนประสาทมาอีกแล้วสินะ! ไออนยู
" สวัสดีค่ะไอเกรียนน! " ฉันหันกลับไปพลางทักทายกลับ ..เอ๊ะ!! นายแทมินก็มาด้วยเหรอเนี่ย!
" สวัสดีแทมินตัวน้อยย คึคึ~!! " ฉันพูดทักทายหมอนั่น ..แต่ทำไมหมอนั่นเงียบไปล่ะ???
" ไอแทม!! เจ๊จี้เขาทักแกแล้วทำไมแกไม่ตอบว่ะ? " ไอเกรียนอนยูช่วยสะกิดแล้วก็บอกให้ �
" อ่อ! สวัสดียัยจี้แล้วก็ยัยตัล " หมอนั่นสะดุ้งแล้วก็รีบตอบกลับทันที
" สวัสดีจ้าทุกคนน!!!! " น้ำเสียงสดใสนี่มันคุ้นๆนะ ..อ่อ! ..คู่กูคู่กัดไออนยูนี่เอง "พี่รัมโป(โบรัม)"
" สวัสดีครับคุณพี่รัมโปถั่วน้อยมินิ .. " นายอนยูพูดกวนประสาท
" ไม่ทันไรก็กวนประสาทซะแล้ว! เดี๋ยวจะโดนกระทืบ! " พี่โบรัมพูดขึ้นพลางกำมัด!
" สวัสดีค่ะพี่โบรัม! " ฉันวิ่งไปกอดพี่โบรัมทันที ..เพราะกลัวนายอนยูจะถูกพี่โบรัมทำร้ายเอาน่ะ~
เอ๊ะ! นั่นใช่พี่คีย์หรือเปล่าน้าา? .. " พี่คีย์คะ! ทางนี้ๆ! " ฉันตะโกนเรียกพี่เขาอย่างไม่อายใคร
" สวัสดีครับน้องจี้ น้องตัล น้องแทม น้องอนยู แล้วก็โบรัม (:�" พี่คีย์พูดอย่างนุ่มนวล..
" สวัสดีค่ะ! " ฉัน คริสตัลและพี่โบรัมตอบกลับไปพร้อมกัน..
" เออ! ว่าแต่จะยืนอยู่ตรงรนี้อีกนานมั้ย? เข้าไปในโรงเรียนกันได้แล้วนะ! " จู่ๆน้ำเสียงของคนที่ืยืนเงียบอยู่นานก็ดังขึ้น (แทมิน)
" ฉันก็ว่างั้น! รีบๆเข้าไปในโรงเรียนเถอะ! " คนที่ยืนเงียบอยู่นานคนที่ 2 (คริสตัล)ก็ตอบรับพลางเดินนำเข้าไปในโรงเรียนทันที!

.. หลังจากนั้นพวกเราก็แยกย้ายกัน ..

" กี่โมงแล้วว่ะ? จะหมดชั่วโมงยัง? จะพักยังว่ะ? ทำการบ้านมาเปล่า? รายงานเสร็จยัง? " ทุกๆ 4 ชั่วโมงที่นั่งเรียน ยัยตัลถามคำถามพวดนี้กรอกใส่หูฉันตลอด ( - 3 - )
" เย้ยย! ถึงเวลาพักแล้วเว้ยยัยตัล! " ฉันตะโกนออกมาด้วยความดีใจ ..ไม่ได้ขี้เกียจหรืออะไรนะ ..ก็แค่มันหิวอ่ะ!!
" ป่ะไปกินข้าวกัน! " ยัยตัลเก็บของใส่ลงกระเป๋าแล้วก็เดินมาจูงมือฉัน
" เออๆ! ว่าแต่แทมินอา~ ไม่ไปกินข้าวกับพวกเราเหรอ? " ฉันถามด้วยความเป็นห่วงเพราะว่าวันนี้นายแทมินแทบจะไม่ไ่ด้พูดคุยกับใครเลย
" ไม่เ่ป็นไร! วันนี้ฉันไม่ค่อยหิวน่ะ! พวกเธอไปกินกันเถอะ! " พอหมอนั่นพูดเสร็จก็เดินออกไปเฉยเลย

.. ฉันกับยัยตัลเดินมาที่โรงอาหาร ..
" นี่ยัยตัล! เธอว่านายแทมินกำลังหลบหน้าฉันอยู่เปล่าว่ะ? " ฉันถามด้วยความสงสัย..
" ไม่นิ!! ฉันไม่เห็นว่าหมอนั่นจะหลบหน้าเธอตรงไหนเลย! " ยัยตัลตอบกลับมาด้วยน้ำเสียงเรียบๆ
" อ่อเหรอ? นั้นฉันไปซื้อข้าวก่อนนะ! "
.. ฉันมาถึงก่อนยัยคริสตัล ก็เลยมานั่งจองโต๊ะไว้ก่อน .. เอ๊ะ! นั่นพี่คีย์นี่นา!
" พี่คีย์คะ! มากินข้าวด้วยกันมั้ย? " ฉันเรียกพี่คีย์ ..แล้วพี่เขาก็เดินมาพร้อมกับยัยตัล
" วันนี้เรียนเป็นยังไงบ้างคะ? " ฉันถามหลังจากที่สองคนนั้นนั่งลง ..ทำไมเดี๋ยวฉันถึงอยากรู้เรื่องของพี่คีย์ไปซะทุกกเรื่องเลยนะ! ..คงเป็นเพราะฉันชอบพี่เขามากแน่ๆเลย!
" ก็ดีครับ ..แล้วน้องจี้กับน้องตัลล่ะครับ? " พี่คีย์ถามกลับมา
" ก็ดีค่ะ!! " ยัยตัลตอบเสร็จก็กินต่อ!
" พี่คีย์ค่ะ วันนี้ต้องซ้อมละครสินะ! งั้นก็สู้ๆนะ ไฟท์ติ้ง! ~ " ฉันพูดให้กำลังใจพี่คีย์อย่างร่าเริง
" ครับเช่นกันนะ ไฟทติ้ง! ^ ^ " พี่คีย์ตอบกลับ
" นั้นฉันขอตัวก่อนนะ! " ยัยตัลพูดขึ้นพลางจะรุกออกจากเก้าอี้
" จะไปไหนครับ? อยู่คุยกันก่อนก็ได้ " พี่คีย์รีบถามแล้วก็คว้ามือยัยตัลอย่างเป็นห่วงเป็นใยทันที!
" ไม่เป็นไรค่ะ! " ยัยตัลพูดเสร็จก็เดินไปหนีไปเลย ..
" น้องจี้ครับ ..น้องตัลเป็นอะไรเหรอ? " พี่คีย์ถามซ้ำไปซ้ำมา
" จี้ก็ำไม่รู้เหมือนกันค่ะ (: " ฉันได้แต่ตอบประโยคนี้กลับไป ..เพราะฉันก็ไม่รู้เหมือกันว่าสิ่งที่พวกเขาสองคนทำอยู่มันคืออะไร?

" พี่ขอตัวไปก่อนนะครับน้องจี้ .. " �ฉันยังไม่ทันตอบรับพี่เขาก็เดินหนีฉันไปซะแล้ว .. วันนี้ทำไมทุกคนเปลี่ยนไปกันจังเลยนะ ( - ., - )

KRYSTAL CUT

หลังจากที่ฉันตีตัวออกมาจากพี่คีย์และยัยจี้ออกมาได้ ..ฉันก็มานั่งพักที่สวนหลังโรงเรียน�ฉันต้องทำอย่างที่นายแทมินบอกสิ ..ฉันไม่ควรเผลอใจไปมากกว่านี้ ฉันควรจะหยุด หยุดไว้เพียงเท่านี้ ..ถ้ามันเกินเลยไปมากกว่านี้ ฉันคงจะถอนตัวไม่ขึ้นอย่างแน่นอน ..ทำไม? ทำไมฉันต้องมาชอบ ทำไมฉันต้องมารักคนๆเดียวกับเพื่อนของฉันด้วยนะ!! มีคนอื่นให้ฉันเลือกตั้งมากมาย ..แล้วทำไม?.. ทำไมฉันถึงต้องรักหมอนี่ มันไม่มีเหตุผลเอาซะเลย!!!!!�

" น้องตัล!! " น้ำเสียงที่คุ้นเคย ..(พี่คีย์) ฉันรีบหันไปดูทันที
" พี่มาที่นี่ทำไมคะ? แล้วรู้ได้ยังไงว่าตัลอยู่ที่นี่? แล้วยัยจี้ล่ะคะ? ยัยจี้อยู่ไหน.? " ฉันพูดไม่หยุด

" เล่นถามแบบนี้พี่ตอบไม่ถูกเลยนะครับ!! ..พี่แค่มาเดินเล่นแล้วก็เจอน้องตัลพอดีน่ะ .. "�
" อ่อค่ะ! " ฉันพูดพลาง(ฝืน)ส่งรอยยิ้มยิ้มไปให้พี่คีย์
" ทำไมวันนี้ตัลดูสีหน้าไม่ค่อยดีเลย? ตั้งแต่เมื่อคืนที่น้องแทมพาน้องตัลกลับบ้านแล้วนะครับ? เป็นอะไรไปหรือเปล่า? .." พี่คีย์ถามฉัน .. ทำไมต้องถามเยอะขนาดนี้!! เราไม่ไ่ด้เป็นอะไรกันซะหน่อย!
" ไม่มีอะไรหรอกค่ะ! " ฉันได้แต่พูดคำนี้ออกไป ..พลางยื้มไปให้พี่เขา
" น้องตัล! อย่าคิดว่าพี่มองน้องตัลไม่ออกนะ ว่าน้องตัลคิดอะไรอยู่?!! " พี่คีย์ตะคอก จนฉันสะดุ้ง!
" พี่พูดเรื่องอะไรคะ? ตัลไม่เข้าใจ! " �พอฉันพูดเสร็จก็รีบเดินหนีออกมาทันที ..แต่ดันมีมือของคนที่คุยด้วยเมื่อกี้มาคว้าเอาไว้ ..
" ตัลคิดยังไงกับพี่ก็บอกมาเถอะ .. " น้ำเสียงอันนุ่มนวลเอ่ยคำที่ฉันไม่คาดคิดออกมา ..

�
ไรเตอร์มาอัพตามที่สัญญาไว้แล้วนะคะ! ถึงจะช้าไปมาก แต่ก็ต้องขอประทานอภัยไว้ด้วยนะ ( ; o ; )
ไรเตอร์ไม่ค่อยีมเวลาจริงๆค่ะ ..ช่วงนี้โรงเรียนก็เปิดแทอมแล้วด้วย ..แต่จะพยายามมาอัพให้ได้มากและเร็วที่สุดค่ะ! ขอบคุณทุกคนที่ยังติดตามมาถึงทุกวันนี้ ขอบคุณจริงๆนคะ ( >�^ < ) 

�
�
ไม่พูด ไม่ใช่ไม่รู้สึก แต่หากพูดไป แล้วมันต้องเจ็บมากกว่าเดิม ฉันขอเก็บมันไว้ข้างใน�#tipssad

�