ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    นางรัก

    ลำดับตอนที่ #1 : เขาเป็นใคร

    • อัปเดตล่าสุด 15 ม.ค. 50


    1

    คุณเคยคิดไหมว่าสิ่งที่คุณไม่คิดว่าจะเกิดขึ้นในชีวิตคุณได้ มันจะเกิดขึ้น

    ตอบคำถามไว้ในใจนะค่ะ เพราะฉันก็คิดว่ามันเป็นไปไม่ได้เหมือนกัน

    แต่แล้วมันก็เป็นไปได้

     

    โฮ่งๆ โฮ่งๆๆ (ฟุดฟิดๆ) อืม ใครมาทำอะไรแถวๆหัวฉันเนี่ย

     

    ว๊าย พอลืมตาขึ้นฉันก็เจอกับเจ้าหมาสีดำตัวใหญ่

     

    โฮ่งๆๆๆๆมันหันหลังกลับแล้วเห่าเสียงดังเหมือนจะเรียกใครมา เอ๊ะมันจะเรียกใครมานะ

     

    จิม แกจะเห่าเสียงดังทำไม เสียงใหญ่ และ ทุ้ม แต่ฟังดูกังวานและไพเราะดังขึ้นทางที่หมาดำใหญ่ตัวนั้นเห่า

     

    มานี่มาจิม อ้าวนี่เธอ ดูเหมือนเค้าจะเพิ่งสังเกตเห็นเธอ

     

    แต่จากแววตาที่เค้ามองจิมอย่างขี้เล่น กลับเปลี่ยนมาดุดันเมื่อมามองเธอ สายตาที่เค้าจ้องมองมานั้น ทำเห็นเธอหดขาที่นั่งอยู่ด้วยความกลัว กลัวสายตา ของเขา

     

    เธอมาทำอะไรตรงนี้ กึก... คำถามนี้สะดุดใจเธอมาก เธอมาทำอะไรตรงนี้ ใช่ เธอมาทำอะไรตรงนี้ แล้ว เธอเป็นใคร ที่นี่ที่ไหน เขาคงเห็นแววตาที่สั่นระริกของเธอจึงตามด้วยน้าเสียงดุดัน

     

    ว่าไงหละ ฉันถามว่าเธอมาทำอะไรตรงนี้ เขาเร่งรัดเอาคำตอบ จากเธอ

     

    เอ่อ ฉันไม่รู้ค่ะ

     

    ไม่รู้ ตอบมาได้ยังไงว่าไม่รู้ เธอไม่รู้แล้วใครจะรู้ เขาตวาดเสียงดัง ทำให้หญิงสาวที่ตัวหดอยู่แล้ว หดลีบไปกว่าเดิม

     

    ก็ฉันไม่รู้นี่ค่ะ ฉันไม่รู้จริงๆ ฉันจำอะไรไม่ได้ซักอย่างเดียว เธอตอบกลับไปเสียงสั่น

     

    มานี่ เธอจะมารยาไปถึงไหนห๊ะ!” เขาตวาดและฉุดมือเธอให้ลุกขึ้น

     

    โอ๊ย เธอร้อง เพราะมือของเขาบีบมือเธอซะแน่น จนกระดูกเธอจะหักอยู่แล้ว

     

    นี่คุณ ฉันเจ็บนะค่ะ โอ๊ย!” เธอพยายามจะร้องบอกเขา

     

    เธอเจ็บเป็นด้วยหรือไง นางมารร้าย ทำไมหละ ทำไมเค้าต้องว่าเธอรุนแรงแบบนี้

     

    เธอไปทำอะไรให้เขางั้นหรอ เธอคิดอย่างสับสน ดวงตาค่อยๆปิดลง เพราะทนความเจ็บจากศีรษะไม่ไหว และ ภาพที่เธอเห็นนั้นค่อยๆดับลง

     

    เค้าคงสังเกตได้จากน้ำหนักตัวของเธอที่เพิ่งมากขึ้น ทำให้แขนของเค้ารับตัวเธอได้โดยอัตโนมัติ

     

    เฮ้ๆ นี่เธอ นี่ๆ เธอเป็นอะไรไปน่ะ แล้วก่อนที่เขาจะพูดต่อ เค้าก็เห็นเลือดสีแดงไหลมาจากศีรษะของเธอ

     

     

    นี่เขาทำกับเธอรุนแรงไปงั้นหรอ  เขาทำเธอเป็นอันตราย

     

    เมื่อเขารับรู้ถึงอาการเจ็บปวดของเธอ เขาก็รีบพาเธอเข้าไปในบ้านทันที

    แม่ แม่ แม่ครับ

     

    เป็นอะไรนคร ตะโกนซะลั่นบ้าน ว๊าย! แม่นี่ ทำไมเลือดออกเยอะอย่างนี้

     

    ผมก็ไม่รู้ครับแม่ พอดีจิมไปเจอเธอนอนสลบอยู่ที่ก้อนหินท้ายบ้านน่ะครับ

    นครตอบ

     

    หึ แล้วไปช่วยมาทำไม ปล่อยให้คนอื่นมาเจอก็ได้นี่นคร รางคนา พูดหน้าตาบูดเบี้ยว

     

    โถ่ แม่ครับ เรื่องนั้นเอาไว้ก่อนเถอะครับ มาช่วยกันเช็ดเลือดให้เธอก่อนดีกว่าครับ นครไม่สนใจสิ่งที่แม่พูด เขาสนใจร่างบางที่เลือดท่วมมากกว่า

     

    เชอะ ใจอ่อนทั้งนายทั้งหมา รางคนาบ่น และเดินเข้าไปเอาผ้าในบ้าน

     

    นี่ๆ เธอ นครยังเขย่าตัวของหญิงสาวไม่หยุด

     

    เอ๊ะ นี่อะไรมันสั่นๆนะ หญิงสาวค่อยๆลืมตาขึ้น

     

    อ้าว เธอฟื้นแล้ว แม่ครับ! เธอฟื้นแล้วครับ นครร้องออกมาอย่างดีใจที่เห็นเธอฟื้น

     

    แต่เขาทำหน้าดีใจได้พักเดียว หน้าดีใจนั้นก็ทำหน้าดุดันเมื่อคิดอะไรได้

     

    ฉันมาอยู่นี่ได้ไงค่ะ เธอมองไปรอบๆ อย่างสงสัย

     

    ฉันพาเธอมา ชายหนุ่มที่เธอเห็นเมื่อกี้ตอบ

     

    ฉันเป็นอะไรไปหรอค่ะ หล่อนถาม หน้าบ่องแบ้วน่าสงสาร

     

    ชั้นจะไปรู้เธอหรอ! อยู่ดีๆก็ล้มพับไปเฉยๆ!” ร่างใหญ่ตวาดด้วยน้าเสียงดุดัน

     

    พอเถอะนคร อ่ะนี้ผ้า เช็ดเลือดให้เค้าซะแล้วพาไปโรงพยาบาลซะ รางคนา

    พูดอย่างใจเย็น พร้อมทั้งยืนผ้าขาวสะอาดให้นคร

     

    แต่แม่ครับ...

     

    พาเค้าไปเถอะ ท่าจะเจ็บจริง หรือเราจะปล่อยให้เค้านอนเลือดท่วมอยู่อย่างนี้ รางคนาพยายามพูด

     

    ก็ได้ครับ แต่ฉันไม่ได้คิดจะช่วยเธอนะ อย่าเข้าใจผิด ฉันแค่ไม่อยากให้เลือดเธอมาเปรอะบ้านฉัน!” นครตะโกน ทำให้ร่างบางที่นอนอยู่บนเก้าอี้ สะดุ้งอย่างตกใจ และน้าใสๆก็เริ่มเอ่อขึ้นมาเปรอะรื้อนคอบตา

    นครมองเธอน้ำตาคลออย่างแปลกไป

    แม่ครับ ผมไปเอารถก่อนนะครับ

     

    อืม ไปเถอะ

     

    ครับ แม่ครับ แม่ไปเอาผ้าห่มให้ด้วยนะครับ เพื่อ เธอ หนาว นครพูดอ้ำอึ้ง

     

    จ๊ะ รางคนาตอบรับและเดินเข้าบ้านไป

    ทิ้งให้ สาวน้อยร่างบาง ร้องไห้ออกมาอย่างสุดจะทน ทำไมเค้าต้องตวาดเธอแบบนี้ด้วย เธอไปทำอะไรให้เค้างั้นหรอ เธอเสียใจ ถ้าเธอทำให้เค้าไม่พอใจ

     

    ดูเหมือน จิมจะเป็นเพียงตัวเดียวที่รับรู้ถึงความเจ็บปวดของสาวร่างบาง

    มันจึงเข้ามาเลียมือสาวน้อยเพื่อ ปลอบโยน

     

    ขอบใจมากนะ คนที่นี่คงมีแกคนเดียวที่เข้าใจฉัน หญิงสาวยิ้มให้จิมอย่างเป็นมิตร

     

    เฮ้อ ใจอ่อนกันจริงนะ ว่าไหมจิม เสียงของรางคนาดังมาจากในบ้าน

    เธอเดินมาพร้อมกับผ้าห่มในมือ

     

    อ่ะ เอาไปซะสิ รางคนายื่นผ้าห่มให้หญิงสาว หญิงสาวรับไว้แล้วตอบขอบคุณ

     

    ไม่ต้องขอบคุณหรอก รางคนาพูดเหมือนไม่เชื่อว่าหญิงสาวขอบคุณด้วยใจจริง

     

    อ่ะ ไปขึ้นรถไปโรงพยาบาลซะสิ แม่คุณ นั่งอยู่ได้ รางคนา พูดเหมือนไล่ ทำให้หญิงสาวสปริงตัวลุกขึ้นอย่างรวดเร็วพร้อมกับเดินไปขึ้นรถที่คนขับหน้าตาไม่สบอารมณ์

     

    เธอไปทำอะไรให้พวกเขานะ พวกเขาถึงไม่ชอบเธอขนาดนี้

    +++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++

     

    ขอบคุณนะค่ะที่เข้ามาอ่าน

    แต่ทว่า

    อ่านแร้ว กรุณาเม้นนะค่ะ

    เม้นๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ

    555+

    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×