ลำดับตอนที่ #5
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #5 : ++หล่อใสใสกับการเริ่มต้นแผนการ++
FANTA’PART
“เฮ้ย ไอ้ต้าแค่ถูโรงยิมแค่นี้ นานจังนะเว้ย” <--- เซฟ
“สาวน้อยคนนั้น น่ารักดีนี่หว่า จีบได้ป่ะวะ” <--- ซูกัส
“ไม่ได้เว้ย” เอ่อ...ผมพูดอะไรออกไปเนี่ย
“อันแน่...วิดวิ้วๆ ” <--- ไอหมอก นี่แกก็เป็นกับเขาด้วยเหรอเนี่ย
“ชอบก็บอกว่าชอบไม่เห็นยาก -_-” หน้าแบบนี้ไม่บอกก็รู้ว่าใคร ไอ้เลิฟนั่นเอง
“นี่ ฉันไม่ได้ชอบยัยนั่นนะเว้ย”
“แล้วแกจะพิสูจน์ได้ไง” <--- เซฟ
“เอาแบบนี้มั้ยวะ เรามาเล่นเกมกัน” <--- ไอหมอก
“เกมไรวะ” <--- แฟนต้า(ผมเองแหละครับ)
“หึ ... -_-” <--- เลิฟ
“ก็ถ้าแกทำให้ยัยนั่นชอบแกได้แต่ก็ต้องไม่ตกหลุมรักยัยนั่นซะก่อนก็เป็นอันว่าแกชนะในเกมนี้แล้ว” <--- ไอหมอก
“โอเค แค่นี้ง่ายจะตาย” <---แฟนต้า(ผมเองแหละครับ)
“ขอให้เป็นแบบที่แกว่าเหอะว่ะ” <--- เซฟ
“เออ ฉันทำได้อยู่แล้วเว้ย แฟนต้าซะอย่าง”
“สาธุ -_-” <--- เลิฟ
END FANTA’PART
“พี่ ไปโรงเรียนวันแรกเป็นไงมั่ง” สบู่ถาม
“มันจะดีกว่านี้ถ้าเมื่อเช้าไม่ไปโรงเรียนสายแล้วโดนลงโทษให้ถูโรงยิมกับ...” เอ่อ เกือบหลุดปากไปแล้วเรา
“กับ???”
“เอาเถอะๆพี่เหนื่อย ไปอาบน้ำก่อนนะ” ฉันพูดตัดบทเพราะไม่อยากให้แชมพูรู้อะไรไปมากกว่านี้
“เอ้ หรือว่าพี่สาวเรามีความรัก”
“ว่าอะไรนะแชมพู”ฉันได้ยินแชมพูบ่นอะไนพึมพำอยู่คนเดียวแต่ฉันก็ไม่รู้หรอกว่ามันพึมพำอะไร เหอะช่างมันเถอะ
ฉันรีบวิ่งเข้าไปในห้อง เฮ้อ พรุ่งนี้จะเจออะไรอีกหรือเปล่าเนี่ย
~~เมื่อไม่มีสิทฺธิหวงจะไม่หวงจะไม่ห่วงเธอ ซักวันถ้าคิดถึงแล้วไม่ถึงจะไม่คิดเลยละกัน ~~ ฉันต้องหยุดความคิดของฉันแค่นั้นเมื่อโทรศัพท์มือถือของฉันดังขึ้น
08XXXXXXXX เอ้ เบอร์ใครไม่คุ้นเลยนะเนี่ย
“ฮัลโหล”
[นี่ฉันเองนะยัยติ๊งต๊อง]
“ฉันไม่รู้จักคนที่ชื่อฉันเองนะคะ ฉันคิดว่าคุณคงโทรผิดแล้วล่ะค่ะ”
[ฉันเองแฟนต้าสุดหล่อไง] น่าน บอกว่าไม่รู้จักไง.... ห๊า แฟนต้าเหรอ
“นายไปเอาเบอร์โทรฉันมาจากไหน”
[จะเอามาจากไหนไม่สำคัญ ต่อจากนี้ฉันจะโทรหาเธอทุกวัน]
“นายจะบ้าเหรอจะมาโทรหาฉันทุกวันทำไม”
[เอาเถอะน่า แล้วห้ามเปลี่ยนเบอร์หนีด้วยถ้าเปลี่ยนล่ะก็ฉันจะเอารูปที่เธอเข้าห้องน้ำผิดไปประจาน]
“เฮ้ย อย่านะฉันจะไม่เปลี่ยนเบอร์ก็ได้ๆ” นายนี่นะฉันคิดอะไรก็รู้ทันซะหมด
[เธอชอบกินอะไรอ่ะ]
“ช็อคโกแลต ถามทำไม”
[เธอน่ะ ไม่ต้องถามแค่ตอบอย่างเดียวก็พอ]
“แล้วนายจะรู้ไปทำไมเล่า”
[ถ้าพรุ่งนี้เป็นวันวาเลนไทน์ เธออยากจะได้ดอกอะไร]
“ถ้าปกติคงจะเป็นกุหลาบสีแดงนะ แต่ฉันอยากได้ดอกลิลลี่”
เอ๊ ทั้งๆที่ฉันอยากจะวางสายเขาไป แต่ทำไมฉันถึงได้ตอบคำถามเขาแบบนี้ล่ะเนี่ย
[ระหว่างสีดำกับสีขาวเธอจะเลือกอะไร]
“ฉันจะไม่เลือกทั้งสองสี”
[ทำไมอ่ะ]
“ฉันก็จะเอาสีทั้งสองมาผสมกันเหมือนกับคนเราที่ต้องมีสิ่งที่ดีและสิ่งที่ไม่ดียังไงล่ะ”
[เธอตอบไม่ตรงประเด็น แต่ก็เอาเถอะ]
“จะวางสายหรือยังเนี่ย”
[ยัง เธอเกิดวันอะไร วันที่เท่าไหร่ เดือนอะไร]
“เกิดวันเสาร์ ที่10 เดือน พ.ค.”
[เธอชอบกินอาหารอะไร]
“ส้มตำปูปลาร้า”
[รายการแข่งที่ผ่านมาเธอเชียร์ใคร]
“เชียร์แฟนต้า” เฮ้ยนี่ฉันพูดอะไรออกไปเนี่ยโอ้ยซวยแล้วไง
[เธอบอกว่าเชียร์ฉันเหรอ ฮ่าๆๆๆๆ ดีใจจัง]
“แต่ตอนนี้ฉันเหม็นขี้หน้านายที่สุด”
[แต่ฉันชอบเธอนะ] O///O อะ...ไอ้บ้า ฉันไม่เชื่อนายหรอกย่ะ
“…”
[ฉันล้อเล่นนะ อย่าบอกว่าเธอคิดจริง]
“อะ...ไอ้บ้า ฉันไม่ได้คิดซะหน่อย”
[ไม่คิดก็ไม่คิด เธอว่า i phon กับ BB อะไรดีกว่ากัน]
“ดีทั้งคู่ แต่ไม่มีปัญญาซื้อ”
[เหอะๆ เธอนี่ตรงดีเนอะ]
“เพิ่งรู้เหรอ”
[นี่เธอ...]
“สบู่ย่ะไม่ได้ชื่อเธอ”
[นั่นแหละ...คืนนี้...ฝันดีนะ ถ้า...ฝันถึงฉันก็จะดีมาก]
O_O วันนี้นายนี่มาแปลกแฮะ
[ว่าไง อย่าลืมที่บอกนะ ]
ตรู๊ด ตรู๊ด ตรู๊ด อ้าววางสายไปซะละ ประจำเดือนมาหรือเปล่านะนายเนี่ย เฮ้อ
ปิ๊บ ปิ๊บ
“สบู่ มีเพื่อนมารับไปโรงเรียนน่ะลูก”
“ใครเหรอคะแม่”
“ลงมาดูเองเถอะลูก”
ตึง ตึง ตึง ไม่ใช่เสียงฉันวิ่งลงบันไดหรอกนะแต่เป็นเสียงของน้องฉันต่างหากล่ะ
“กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดด” เฮ้ยแชมพูเป็นอะไรหรือเปล่าเนี่ย
“เฮ้ย แชมพูเป็นอะไรหรือเปล่าอย่าเป็นอะไรไปนะ ฉันรักแกนะ อย่าตายนะเว้ย” ฉันพูดรัวๆวิ่งออกมาจากห้องนอนของฉันรีบวิ่งลงบันไดไปอย่างรวดเร็ว แต่สิ่งที่ฉันเห็นก็คือ แชมพูและแม่ยืนอย่าปากหวอ จ้องหน้าแฟนต้าเหมือนจะกินเลือดกินเนื้อ ห๊ะ ฟะ...แฟนต้าอีกแล้วเหรอ
“ฉันมารับเธอไปโรงเรียนน่ะ”
ควับ ควับ แม่และสบู่หันมามองหน้าฉันเป็นตาเดียว
“เอ่อ งั้นหนูไปโรงเรียนก่อนนะคะแม่ พี่ไปละนะแชมพู”
ฉันพูดพลางเดินไปหยิบหมวกกันน็อคที่แฟนต้ายื่นให้
“ขึ้นมาเลยครับ...สบู่” เอ่อ นี่เป็นครั้งแรกที่เขาเรียกชื่อฉันนะเนี่ย
พอฉันซ้อนท้ายมอเตอร์ไซต์ของเขาแล้วเขาก็ออกรถทันที
“นี่ นายมารับฉันทำไม”
“ก็อยากมา” อ้าวไอ้นี่กวนTEENซะแล้วมั้ยล่ะ “นี่ เธอน้องกับแม่เธอจะเป็นอะไรหรือเปล่าอ่ะ”
“จะเป็นก็ตั้งแต่ที่นายมารับฉันไปโรงเรียนนั่นแหละ พรุ่งนี้ไม่ต้องมารับฉันแล้วนะ”
“ไม่เอา ฉันจะมารับเธอไปโรงเรียนทุกวัน”
“ไม่ได้เดี๋ยวคนเขาก็เข้าใจผิด เกิดฉันโดนแฟนคลับนายรุมตบขึ้นมาฉันจะทำยังไงล่ะ”
“เวอร์แล้วเธอน่ะ แล้วถ้าเธอไม่ให้ฉันไปรับนะ ฉันจะเอารูปเธอไปประจาน” เอาอีกแล้ว...มันขู่อีกแล้วครับถ่าน
“เลิกขู่ฉันสักทีจะได้มั้ยเนี่ย”
“เธอต้องสัญญาก่อนว่าจะให้ฉันมารับไปโรงเรียนพร้อมกัน”
“มันก็เรื่องของนายสิฉันไม่สัญญา”
พอจบบทสนธนาของฉันกับแฟนต้า ฉันก็รีบเดินไปที่ประตูโรงเรียนทันที
“เฮ้ สบู่” ฉันหันหลังไปตามเสียงเรียกก็พบว่าฟอสซิวนั่นเอง
“ว่าไงฟอสซิว”
“อันแน่ ซ้อนท้ายมอเตอร์ไซต์ของหนุ่มหล่อมาได้ยังไงจ๊ะ”
“อะไร ซ้อนท้ายใครไม่ได้ซ้อนท้ายใครซะหน่อย” ฉันพูดพลางหลบสายตาของฟอสซิวที่จ้องแต่จะจับผิดฉัน
“อ่ะอ่ะ ไม่ได้ซ้อนก็ไม่ได้ซ้อน แต่เธอระวังตัวให้ดีนะเมื่อกี้น่ะฉันเห็นยัยมุกกับเพื่อนน่ะ มองเธอเหมือนกับนางร้ายในละครหลังข่าวเลยแหละ”
“ฉันไม่กลัวหรอกน่า เพราะฉันมีเพื่อนที่ดี้ดีแบบเธอไง”
“จ้า มีอะไรก็บอกฉันได้ตลอดนะ ไปที่ห้องกันเถอะ”
“จ้า”
ครืด ครืด ไม่ใช่เสียงท้องร้องหรอกนะเป็นเสียงโทรศัพทืฉันเองเพราะตอนมาโรงเรียนฉันจะปิดเสียงไว้ตลอดเลยน่ะ
“ฮัลโหล ใครคะ” ฉันกดรับสายและกรอกเสียงลงไป
[นี่เธอยังไม่เมมเบอร์ฉันไว้อีกเหรอเนี่ย ฉันแฟนต้าไง] อ๋อแฟนต้านี่เอง
“นี่นายโทรมาหาฉันทำไมอีกเนี่ย”
[ฉันจะบอกว่า ตั้งใจเดินนะ]
“โธ่...ไอ้บ้าเอ๊ย” เหอะ...นายนี่มันเป็นบ้าอะไรอีกล่ะเนี่ย
[ถึงจะบ้าก็บ้ารักนะจะบอกให้]
“แหวะ ไอ้ขี้หลี”
[ถึงฉันจะขี้หลีแต่ก็เป็นแค่กับเธอนะ]
“โทรมาจะพูดแค่นี้ใช่มั้ย”
[เปล่าๆ จะบอกว่าคิดถึงนะครับ] O///O นี่ฉันเป็นบ้าอะไรไปเนี่ยทำไมใจฉันถึงได้เต้นรัวเป็นกลองชุดแบบนี้ล่ะเนี่ย แล้วไอ้ความรู้สึกที่ร้อนผ่าวบริเวณใบหน้านี่อีก โอ้ยยยย >/////<
“เล่า...เล่าให้หมดเลยนะ ไม่งั้นฉันงอนจริงๆด้วย”
“ไว้ไปในห้องก่อนนะเดี๋ยวเล่า”
“โอเค เลย”
ณ ห้องเรียนของนักเรียน เกรด 10 ห้อง 3
“เอาล่ะ เล่าได้”
“อ่า ก็วันนู้นฉันไปห้าง G แล้วก็....” และแล้วฉันก็เริ่มบรรยาย เอ๊ย เล่าเรื่องทั้งหมดให้ฟอสซิวฟัง
“โห นี่มันพรหมลิขิตชัดๆเลยนะเนี่ย”
“พรหมลิขิตบ้าบออะไรล่ะ เป็นเวรเป็นกรรมล่ะสิไม่ว่า”
“จะเป็นพรหมลิขิตหรือว่าเวรกรรมก็ช่างเหอะแต่ฉันอยากมีแบบเธอบ้างจังเลย” ยัยฟอสซิวพูดพลาง ทำหน้าเคลิ้มๆ
“ฉันว่านะแฟนต้าต้องชอบเธอแน่เลยอ่ะสบู่”
กึก ยัยฟอสซิวพูดในขณะที่กลุ่มของยัยมุกเดินเข้าประตูมาพอดี
ชิ้ง ชิ้ง ชิ้ง
และสายตาของพวกหล่อนเหล่านั้นก็จ้องมาทีใบหน้าของฉันพลางแสยะยิ้มทันที
“แล้วเราจะได้เห็นดีกัน” คนที่ฉันสงสัยว่าจะเป็นยัยมุกพูด
“คิดว่าฉันกลัวเธอหรือไงยะ” ยัยฟอสซิวพูด
“หุบปากไปเลยยัยซีด”
“ห๊ะ แกว่าใครซีดถึงฉันจะซีดแต่ก็ซีดทั้งตัวแต่ไม่เหมือนพวกเธอหรอกที่หน้าขาวเหมือนตูดลิงแต่ทั้งแขน ทั้งขาก็ดำเหมือนถ่าน”
อูยยยย แรงเหมือนกันนะเนี่ยเพื่อนเรา
“หนอยยย ฝากไว้ก่อนเหอะยัยซีด”
“แล้วรีบมาเอาคืนนะจ๊ะ” ฟอสซิวยัยพวกนั้นก็สะบัดตูดออกประตูห้องไปทันที
UPDATE 100%
ถ้าอ่านแล้วชอบก็เม้นมาบอกด้วยนะคะ
เพราะ 1เม้น = 1กำลังใจ
10เม้น = 10กำลังใจ
และก็ยังช่วยกำจัดความขี้เกียจออกไปจากตัวของไรเตอร์ได้อีกด้วยนะคะ ^^
หรือว่าที่ไม่มีคนเม้นเพราะนิยายไม่สนุกคะ ถ้าไม่สนุกยังไงไรเตอร์ก็ขอโทษด้วยนะคะ ^^
รักนักอ่านค่ะ ^_____^
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น