Love Innocent รักใสใสกับนายหน้าหล่อ

ลำดับตอนที่ #4 : ++หล่อใสใสกับวันเปิดเทอม++100%

          แฮก แฮก แฮก

จะไม่ให้ฉันหอบได้ไงล่ะ ก็วันนี้น่ะเป็นวันเปิดเทอมวันแรก แล้วฉันยังตื่นสายอีก โอ้ย เหนื่อยมากกกกกกกกก จะไปโรงเรียนทันไหมเนี่ย

 

 

         โรงเรียนเซนต์คว็อดเรนเนียล

 

         “ขออนุญาตเข้าห้องค่ะ/ขออนุญาติเข้าห้องครับ” เอ๊ะมีคนมาสายเหมือนฉันด้วยหรือเนี่ย แต่ก็ยังดีที่มีคนมาสายเป็นเพื่อนโชคดีจริงๆเลย

 

         ฉันหันหลังไปมองคนที่มาสายเหมือนกับฉันแต่ก็ต้องพบว่าเขาคือ O[]O ฟะ...ฟะ...ฟะ...แฟนต้า เขาอยู่ในชุดนักเรียนที่ค่อนข้างจะผิดระเบียบเสื้อเชิ้ตที่หลุดลุ่ยออกนอกกางเกง เน็คไทที่ผูกแบบหลวมๆผิดกับฉันที่แต่งตัวถูกระเบียบตั้งแต่หัวจรดปลายเท้า  นี่เขาอยู่โรงเรียนเดียวกับฉันเหรอเนี่ย ไม่น่าเชื่อเลย ทำไมฉันถึงโชคร้ายแบบนี้นะ

 

         “นี่พวกเธอน่ะ วันแรกก็มาสายเลยนะ” อาจารย์บอกเสียงดุ

 

         “ขอโทษค่ะ” ฉันบอกพลางยกมือไหว้ด้วยความสำนึกผิด แต่แฟนต้าน่ะเหรอเขากลับทำหน้านิ่งเฉย

 

         “เอาล่ะๆ นี่มันก็เป็นความผิดครั้งแรกแต่ครูจะทำโทษโดยการให้เธอสองคนน่ะ ทำความสะอาดโรงยิมเป็นเวลา1เดือน” หะ..หา O_O 1เดือนเลยเหรอไม่นานไปหน่อยเหรอคะอาจารย์ ฉันได้แต่ร้องขอในใจเท่านั้นแหละ แต่มันจะดีมากเลยถ้าฉันทำโดยที่ไม่มีแฟนต้า ฉันไม่อยากเจอหน้าเขา แล้วนี่เขายังจะมาเรียนโรงเรียนเดียวกับฉันอีกเหรอ นี่พระเจ้าจงใจจะแกล้งฉันเหรอ TT^TT ถ้าเขาเอารูปนั้นไปประจานแล้วฉันจะทำยังไง

 

         “นี่เธอจะยืนทำหน้าอาลัยอาวรณ์อีกนานมั้ย” อะ...อ้าว มีฉันที่ยืนอยู่หน้าห้องคนเดียวนี่นา “เข้าห้องมาสิ เพื่อนๆเขารออยู่นะ”

 

          ฉันเดินเข้ามาในห้องซึ่งมันไร้ซึ่งโต๊ะที่ฉันจะนั่ง อ๊ะ นั่นไงเจอแล้ว เฮ้ยนั่นมันเวฟนี่นาเขาอยู่ห้องเดียวกับฉันด้วยเหรอเนี่ย ดีจัง แล้วฉันก็เดินไปที่โต๊ะที่ว่างนั้นและโต๊ะของคนที่ฉันจะนั่งข้างๆก็คือเวฟนั่นเอง ^_^

 

           “หวัดดีสบู่ จำฉันได้ไหม” เวฟเอ่ยทักทายฉัน

 

           “จำได้สิ ^_^” ฉันบอกเขาพร้อมทั้งยิ้มตาหยีๆแบบที่เขาชอบทำแต่ตอนนี้ฉันยิ้มแบบนี้จนเป็นนิสัยแล้วล่ะ

 

           “อิอิ ดีใจจังที่จำได้น่ะ ”

 

           “^_^” ฉันไม่ได้พูดอะไรเพียงแต่ยิ้มกลับไปเท่านั้น

 

           “เอาล่ะ ก่อนอื่นอาจารย์ต้องขอสวัสดีนักเรียนทุกคนนะคะ อาจารย์ชื่อ อาจายร์ พรนุต จะมาเป็นอาจารย์ที่ปรึกษาของห้องเรา” อาจารย์พรนุตแนะนำตัว

 

         “วันนี้เป็นวันเปิดเทอมวันแรก งั้นอาจารย์ขออธิบายเรื่องต่างๆเกี่ยวกับโรงเรียนของเราก่อนนะ บลาๆๆๆๆ” และอาจารย์ก็ได้อธิบายเรื่องต่างๆของโรงเรียน

 

   

         
           ฉันสังเกตเห็นความผิดปกติของห้องเรียน ที่ตอนนี้บรรดาเพื่อนๆกลับนอนหลับกันสบายเหมือนกับกินยานอนหลับมาเป็นโหลอย่างนั้นแหละ รวมทั้งแฟนต้าด้วย

 

           “เอาล่ะ ห้องเรายังไม่มีหัวหน้าห้องเลยนะ นักเรียนคนไหนอยากเสนอใครก็ยกมือแล้วเสนอมาได้เลยคนที่ถูกเสนอก็ขอให้ยืนขึ้นด้วยค่ะ”

 

          “หนูขอเสนอ วรรณชิต ค่ะ” เสียงผู้หญิงคนหนึ่งเอ่ยขึ้นมา

 

          “เอาล่ะ วรรณชิต ยืนขึ้น” อาจารย์สั่ง แต่คนที่ยืนขึ้นกลับเป็นคนที่นั่งข้างฉันหรือนั่นก็คือเวฟนั่นเอง “นักเรียนคนไหนอยากเสนอใครอีกมั้ยคะ”

 

          “หนูขอเสนอ สิรภัทรค่ะ ” และคนที่ยืนขึ้นก็คือแฟนต้านั่นเอง ห๊ะ แฟนต้าเหรอ หึหึ สาธุขอให้เขาได้เป็นหัวหน้าห้องด้วยเถอะจะได้รับหน้าที่หนักฮิฮิ

 

          “นักเรียนคนไหนอยากให้วรรณชิตเป็นหัวหน้ายกมือ” พรึบ พรึบ อ้าวทำไมยกกันเยอะแบบนี้ล่ะเอาลงๆอีตาแฟนต้าจะได้เป็นหัวหน้าห้อง(นักอ่านอย่าเข้าใจผิดนะ บังเอิญว่าแค่อยากให้เขามีงานหนักแค่นั้นเอง)

          “1…2…3…4…5,...” อาจารย์พรนุตนับไปเรื่อยๆและจดบันทึกไว้

 

         “เอาล่ะ แล้วนักเรียนคนไหนอยากให้สิรภัทรเป็นหัวหน้าห้องยกมือขึ้น” พรึบ พรึบ พรึบ นักเรียนยกมือขึ้นตามที่อาจารย์บอกและหนึ่งนั้นก็มีฉันด้วย

 

         “1…2…3…1…5,…” อาจารย์พรนุตนับและจดบันทึกไว้

 

         “ซุบซิบๆๆๆๆ”นักเรียนในห้องต่างคุยกันว่าใครจะได้เป็นหัวหน้าห้อง

 

          “เอาล่ะๆ คนที่ได้เป็นหัวหน้าห้องก็คือ สิรภัทรนะคะ” โอ้เย้ในที่สุดอีตาแฟนต้าก็ได้เป็นหัวหน้าห้อง หึหึ รับรองนายได้ทำงานหนักแน่ “และแน่นอนว่ารองหัวหน้าห้องก็คือ วรรณชิต นะคะ”

 

 

         ออด~~~ออด

 

         ช่างรู้เวลาออดซะจริงๆพออาจารย์พรนุตพูดเสร็จก็ออดพอดี อาจารย์ไม่พูดพล่ามทำเพลงเดินออกไปทันที อ้อ ฉันลืมบอกไปอย่างหนึ่งน่ะอาจารย์โรงเรียนนี้ตรงเวลาเป็นอย่างมากถ้าได้ยินเสียงออดแล้วล่ะก็เป็นต้องเดินออกไปทันที

 

        “สวัสดี ฉันชื่อฟอสซิวนะ ยินดีที่ได้รู้จัก” ฉันเงยหน้ามองต้นเสียงและก็พบว่าเธอคือผู้หญิงคนที่เสนอชื่อเวฟนั่นเอง

 

        “อ๋อจ้ะ ยินดีที่ได้รู้จัก ฉันชื่อสบู่ ไปกินข้าวด้วยกันมั้ย”

        “ได้เลย”

 

         ฉันและฟอสซิวเดินไปที่โรงอาหารด้วยกัน

 

         “นี่สบู่ ไม่น่าเชื่อเลยเนอะว่าแฟนต้าจะมาอยู่โรงเรียนเราน่ะแถมยังมาอยู่ห้องเดียวกับเราอีก ช่างโชคดีจริงๆเลย” ฟอสซิวเอ่ยขึ้นมาในขณะที่กำลังต่อแถวซื้อข้าว

 

         “เอ่อ...จ้ะ”

 

         “เขาน่ะ ทั้งหล่อทั้งเก่ง ตอนเขาแข่งน่ะฉันโหวตให้เขาตลอดเลยนะ” เอ่อ...เธอนึกว่าฉันไม่โหวตหรือไง

 

        “จ้ะๆ ได้ข้าวละไปหาที่นั่งกันเถอะ”

 

         ฉันพูดตัดบทเพราะไม่อยากพูดถึงแฟนต้ายิ่งพูดยิ่ง... แล้วฉันก็ต้องซวยต้องไปทำความสะอาดกับเขาที่โรงยิมทุกเย็นตั้ง1เดือนแน่ะ TT^TT





           UPDATE 80%

           หลังเลิกเรียน

 

          “สบู่ เธอแน่ใจนะว่าจะไม่ให้ฉันไปเป็นเพื่อนน่ะ”

 

          “อื้ม แน่ใจสิ” จะไม่ให้ฉันไม่ยอมให้ฟอสซิวไปได้ไงล่ะ ถ้าเกิดนายนั่นเอาความลับเรื่องรูปนั่นบอกฟอสซิวล่ะก็...เป็นเรื่องใหญ่แน่

 

         “งั้นฉันก็กลับบ้านก่อนนะ”

 

         “บาย จ้ะ”

 

         ฉันรีบเก็บของใส่กระเป๋าแล้วรีบไปเดินไปโรงยิมทันทีแต่ก่อนจะเดินออกประตูก็ต้องชะงักเมื่อ...

 

 

         “สบู่ เธอจะไปโรงยิมใช่ป่ะ” เวฟนั่นเองตกใจหมดเลยอ่ะ

 

         “ใช่แล้ว”

 

          “’งั้น ฉันเดินไปส่งที่โรงยิมนะ”

 

          “เอาแบบนั้นก็ได้”

 

          ฉันและเวฟกำลังเดินไปที่โรงยิมแต่...

 

        “ กรี๊ด ๆ   ๆๆๆๆ  แฟนต้า” เสียงกรี๊ดของบรรดาแฟนคลับของแฟนต้าที่อยู่ในเซนต์คว็อดเรนเนียลนี้ แต่เขากลับทำหน้าเฉยๆ

 

        “เหอะๆ แฟนต้านี่เสน่ห์แรงเนอะ” เวฟพูด

 

        “นั่นสิเนอะ ก็เขาเป็นถึงดารานี่นา” ฉันบ่นพึมพำกับตัวเอง

 

       

 

        โรงยิม

 

        “นี่ ขี้เหร่แล้วยังมาสายอีกนะเธอ” แฟนต้าบอก

 

        “เออฉันขี้เหล่ มีปัญหาอะไรป่ะ” ฉันพูดพลางทำหน้ากวนประสาทเขา

 

        “เอาล่ะ อย่าทะเลากันเลยนะ รีบทำดีกว่าจะได้เสร็จเร็วๆ”

 

        “เหอะ นี่นายอย่าบอกนะว่าจะช่วยยัยติ๊งติ๊งนี่น่ะ”

 

        “หนอยย นายว่าใครติ๊งต๊อง”

 

        “ก็เธอนั่นแหละ แล้วขอบอกอีกอย่างนะครูพรนุตบอกว่าให้ทำกันสองคน ไม่ให้ใครมาช่วย ชัดไหมครับ”  เขาบอกพลางทำหน้าทะเล้น

 

        “งั้น ของนายครึ่งนู้น ของฉันครึ่งนี้” ฉันตัดปัญหาโดยการแบ่งเขต

         “โอเค งั้นฉันช่วยเธอเองนะสบู่” <--- เวฟ

 

         “ไอ้คุณเวฟครับ ครูพรนุตบอกว่าไม่ให้ใครช่วยครับ” <--- แฟนต้า

 

         “แต่...ไอ้คุณแฟนต้าครับ ฉันช่วยสบู่ไม่ได้ช่วยแก”<--- เวฟ

 

         “เอ่อ... =_=” <--- ฉัน

 

          แล้วแฟนต้ากับเวฟจะทะเลาะกันทำไมล่ะเนี่ย เดี๋ยวก็เย็นกันพอดีแหละ คนยิ่งกลัวๆผีอยู่ด้วยไม่รู้ว่าดรงเรียนนี้จะมีผีหรือเปล่าเนี่ย อึ๋ยนึกแล้วก็สยิว งั้นฉันขอลงมือถูเลยนะ

 

          ~~ บนทางเดินแห่งความฝันนี้ อาจไม่มีพรหมแดงปูทาง ล้าลันล้า ~~

 

            โอ้ววว ร้องเพลงนี้แล้วมีกำลังใจขึ้นเยอะเลย

 

             “เนี่ยเห็นมั้ย สบู่ไปถูแล้ว” เวฟบอกพลางหยิบไม้ถูพื้น

 

             “เออ เห็นแล้วไม่ได้ตาบอด อยากถูก็ถูเลย” แฟนต้าพูดพลางหยิบไม้ถูพื้นเหมือนกัน

 

             เฮ้อ หยุดทะเลาะกันได้ก็ดี

 

 

             เฮ้อเสร็จซะที เย้ๆๆๆ ~~จะไปเป็นดาวโดดเด่นบนฟากฟ้า โอ้ เย้

 

            “เวฟ ฉันไปละนะ บาย” ฉันลาเวฟพลางใช้หางตามองแฟนต้า

 

            “เอ้ ในห้องน้ำห้างสรรพสินค้า G น่ะใครกันน้าที่...”

 

            “นี่...แฟนต้าฉันไปแล้วนะ” ฮึ่ย...ฉันรู้นะว่านายจะพูดว่าอะไรน่ะ ดีนะเนี่ยที่พูดขัดทันซะก่อนน่ะ

 

             ฉันรีบวิ่งออกมาเพราะไม่อยากได้ยินแฟนต้าพูดอะไรทั้งนั้น เชอะ ขอฉันได้เอานายคืนบ้างเถอะ

    UPDATE 100%