Love Innocent รักใสใสกับนายหน้าหล่อ

ลำดับตอนที่ #2 : บทนำ

บทนำ

 

          “ผู้ที่ชนะการประกวดในปีนี้ได้แก่…”  พิธีกร บ้า!! รีบๆบอกซิ ถ้าขวัญใจของฉันออกล่ะก็... ฮึ่ม งานนี้ฉันทุ่มทุนไปเยอะนะยะ

 

          “ S 10… แฟนต้าครับ ”

 

          “กรี๊ด  !!!! แฟนต้าชนะแล้วแฟนต้าชนะแล้ว ไชโย ”

 

          “โอ้ย จะกรี๊ดอะไรนักหนาเนี่ย พี่สบู่ หูฉันกับแม่จะแตกอยู่แล้วเนี่ย” น้องสาวของฉันเอ่ยขึ้นอย่างเสียขวัญเมื่อฉันกรีดร้องลั่นบ้านด้วยความดีใจขนาดนั้น

 

          “แหม ก็คนมันดีใจนี่นา” 

 

          “งั้นฉันไปนอนก่อนนะพี่”

 

          “แม่ก็ไปนอนละนะ”

 

          “ค่าๆ แต่หนูยังไม่นอนนะคะ” อ้าว ไม่มีใครสนใจฉันเลยเหรอหนีไปนอนกันหมด อุ๊ย สวัสดีค่ะ สบู่คือชื่อของฉันเอง แหะๆ ถึงชื่อมันจะแปลกๆอยู่แต่ฉันก็ชอบชื่อนี่นะ แล้ว คนที่อยู่กับฉันเมื่อกี้ก็คือน้องของฉัน ชื่อ แชมพู และ ก็แม่ของฉันเอง ส่วนต้นเหตุที่ทำให้ฉันกรีดร้องขึ้นมาก็เป็นเพราะว่ารายการเมื่อกี้เป็นรายการสำหรับคนที่มีความสามารถทางวงการบันเทิง แต่ เน้นไปทาง การร้องเพลง การแสดง และก็การเต้น หรือว่า แดนซ์ซิ่งนั่นเอง (ขออินเตอร์นิงนึง หุหุ) และคนที่ฉันเชียร์อยู่นั่นก็คือ แฟนต้า ผู้ที่มีหน้าตา เสียงร้อง ฐานะ เพียบพร้อมทุกอย่างและเขาก็ได้แชมป์มาจริงๆด้วย งานนี้ฉันโหวตทุก20นาที(จริงๆนะขอบอก) เวลาเห็นโทรศัพท์มือถือของใครอยู่ตรงหน้าฉันล่ะก็ หึหึ ฉันจะรีบเก็บมาโหวตทันทีเลยล่ะ ฮ้าว ง่วงจังเลย ZzZ

 

 

 

                

           “สบู่ แม่เตรียมใบสมัครโรงเรียนของลูกแล้วนะ”

 

           “ค่ะ แล้วหนูต้องไปยื่นใบสมัครวันไหนคะแม่”

 

           “อาทิตย์หน้าจ้ะ”

 

           “อ๋อ ค่ะแม่ วันนี้ข้าวต้มกุ้งฝีมือใครเหรอคะ”

 

           “อิอิ ฝีมือฉันเองแหละพี่อร่อยชิมิล่า” น้องสาวของฉันเอ่ยขึ้น หน้าตาระรื่น 

 

 

           “จริงเหรอคะแม่”

 

           “จริงจ้ะ วันนี้แชมพูเป็นอะไรไม่รู้คึกลงมาขอแม่ทำอาหารตั้งแต่เช้าเลยล่ะ” 

 

           “บอกได้คำเดียวเลยค่ะ...” หน้าของยัยแชมพูเต็มไปด้วยความตื่นเต้น “อร่อยที่สุดเลย ^-^”

 

           “แหมๆ พี่ก็อย่าชมฉันสิ เดี๋ยวก็ลอยซะหรอกเนี่ย”

 

           “ฮ่า ๆ ๆ ๆๆๆๆๆ ๆ” ฉันกับแม่ระเบิดหัวราะออกมาพร้อมกัน เมื่อเห็นสีหน้าของยัยแชมพูในตอนนี้ แม่กับน้องใครเนี่ยช่างน่ารักอะไรอย่างนี้ 

 

            ฉันคิดว่าฉันโชคดีแล้วล่ะที่มีครอบครัวที่อบอุ่นแบบนี้ถึงแม้จะไม่มีพ่อก็ตาม ฉันก็ไม่รู้หรอกนะว่าในตอนนี้พ่อจะเป็นอย่างไรเพราะแม่ไม่เคยที่จะเล่าเรื่องของพ่อฉันให้รู้เลย ถึงฉันจะถามจะต้องการคำตอบอย่างไรแต่แม่ก็ปากแข็งไม่ยอมเอ่ยปากบอกให้ฉันและน้องได้รับรู้เรื่องราวของพ่อตัวเองเลย แต่แม่ก็ทำทุกอย่างเป็นทั้งแม่และพ่อแบบนี้ถึงแม้ฉันและน้องจะไม่มีพ่ออยู่ด้วยแต่ฉันก็ไม่เคยรู้สึกว่าขาดอะไรเลย ฉันโชคดีจริงๆ

 

             

           “พี่สบู่ ไปซื้อของกันเถอะพี่”

 

           “…”

 

           “พี่ฟังฉันอยู่หรือเปล่า” หา อะไรนะเมื่อกี้ฉันเหมือนว่าใครเรียก สงสัยหูแว่วจริงๆ “พี่ไปซื้อของกันเถอะ!!!!!” เอ่อสงสัยหูมันคงไม่แว่ว แล้วล่ะนะ

 

           “ได้ยินแล้วๆ จะตะโกนทำไมเนี่ย”

 

           “ก็ฉันบอกพี่ตั้งหลายครั้งแล้วแต่พี่ไม่ตอบนี่”

 

           “พี่ขอโทษ ปะไหนบอกว่าจะไปซื้อของก็รีบไปเปลี่ยนเสื้อผ้าสิ”

 

           “จ้ะๆ”

 

 

 

 

            ห้างสรรพสินค้า S

 

             “อูยย แชมพูไปซื้อของก่อนเลยนะ พี่ไปเข้าห้องน้ำก่อน”

 

             “ปวดอึเหรอพี่”

 

             “ยัยน้องบ้า ปวดฉี่ต่างหากล่ะ”

 

             “แหมพี่จริงจังไปได้ ฉันแค่ล้อเล่น”

 

             

             ตึก ตึก ตึก   นั่นไงห้องน้ำ โอยยไม่ไหวแล้ว

 

             เฮ้อ ค่อยยังชั่วหน่อย

 

             ระหว่างที่ฉันหมุนประตูลูกบิดเพื่อที่จะออกจากห้องน้ำไปล้างมือก็พบว่า

 

             ฉ่า

          

             “กรี๊ดดดดดด” ฉันกรีดร้องขึ้นมาทันทีเมื่อมีผู้ชายคนหนึ่งกำลังหันหลังยืนฉี่อยู่ “ไอ้บ้า ไอ้ลามก ไอ้หื่น” ฉันเอามือปิดตาและรัวด่าผู้ชายคนนั้นเป็นชุด 

 

 

             “เฮ้ย เธอเข้ามาได้ไงเนี่ย” หมอนั่นพูดโดยไม่หันหน้ามา หนอยย ย หน้านายคงทุเรศมากสินะถึงไม่กล้าหันมาคุยกันซึ่งๆหน้าน่ะ

 

             “นายนั่นแหละเข้ามาได้ไง อ่านหนังสือไม่เป็นหรือไงนี่ห้องน้ำหญิงนะยะ”

 

              หมอนั่นหันหน้ามา เอ๊ะ ใบหน้าเรียวยาวรูปไข่ คิ้วโก่งสวยได้รูป ดวงตาไม่โตไม่ตี่ จมูกโด่งเป็นสัน ริมฝีปากบาง ทรงผมซอยรากไทร ผิวพรรณขาวเนียนแบบผู้หญิงยังอายและที่สำคัญส่วนสูงของหมอนี่มัน ฟะ ฟะ แฟนต้า งั้นเหรอ ฉันเห็นเขาในโทรทัศน์บ้านฉัน เขายังไม่ดูดีขนาดนี้เลยนะ

 

               “มองหน้าฉันเหมือนจะกลืนฉันลงไปอย่างนั้นแหละ ” หยึย เขาเดินเข้ามาใกล้ฉันขนาดนี้ตั้งแต่เมื่อไหร่เนี่ย

 

              แล้วแฟนต้าใช้นิ้วเรียวยาวของเขาชี้ไปที่... 

 

              โถฉี่ของผู้ชายงั้นเหรอ

 

             งั้นก็แสดงว่า ฉันเข้าห้องน้ำผิดไม่ใช่เขา

 

              “แชะ แชะ” เฮ้ย แฟนต้าถ่ายรูปฉันซึ่งข้างหลังของฉันมีประตูแต่มันจะไม่มีอะไรเลยถ้ามันไม่มีป้ายเขียนบอกว่า ห้องน้ำสำหรับสุภาพบุรุษ -///-

 

              “นายจะทำอะไรน่ะ”

 

              “เก็บหลักฐานไง”

 

              “นี่ นะ...นายลืมรูดซิบ”

 

             “ ห๊ะ” แฟนต้าทำหน้าเหวอ รีบปล่อยโทรศัพท์มือถือ i phone ลงอย่างรวดเร็วเมื่อฉันหลอกเขา ใช่แล้วล่ะฉันหลอกเขา เอาล่ะรีบเผ่นก่อนที่นายนั่นจะรู้ตัวดีกว่า

 

            

 

               น่าขายหน้าจัง ฉันเข้าห้องน้ำผิดและฉันก็ยังไปโทษว่าเขาซึ่งก็คือแฟนต้า เข้าห้องน้ำผิดและคำด่าที่รัวเป็นชุดของฉันนั่นอีกน่ะ แต่ก็คงไม่เป็นไรหรอกยังไงฉันกับเขาเราก็ไม่ต้องเจอหน้ากันอีกแล้วนี่นา 







           รักนักอ่าน : นางมารในเงามืด