คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #30 : แคท
อนนั่รออยู่ในเรือันเียบๆรอบ้ามืสนิท
อนลุออาเรือไปยืนหน้าถ้ำที่พวเาออมาเาไ้ยินเสียนเินเ้ามายปืนออมาเล็ในท่าพร้อมเหนี่ยวไ
“พรึบๆ”ไฟในถ้ำสว่าึ้นนมาถึรที่อนอยู่เาเหนี่ยวไทันที
“ปั้”
”แร็”ไวมา
ปืนอนโนปัหลุมืออนมอไม่เห็นว่านที่เินเ้ามาเป็นใรเพราะแสไฟที่สอาทา้านหลัแ่ไม่ใ่อาเียวแน่นอนอนึาบออมามือวาฟันไปที่น้าหน้าทันทีมือ้ายปามีสั้นออไป
”แร็”เาหลบาบออนไ้และปัมีสั้นอเาทิ้อนพุ่ัวเ้าไปหาฝ่ายร้ามฟันาบลไปเาเอี้ยวัหลบาบออนและล็อัวอนา้านหลัเราใ้เวลาสู้ันไม่ถึนาที้วย้ำเา็ล็อัวอนไ้แล้วอาเียวยัทำไม่ไ้เลย
”ปาป๊า”
”ปาป๊า”
!!เป็นเาหรออนนิ่ไปไม่ิ้นแล้วนที่ล็ออน็นิ่
เ็สอนวิ่เ้ามาหาทันทีที่เพทายพาึ้นมาาเรือแล้วอน้านหลัอนอันที
รับอโยที่เพทายยัยืนอยู่รลาและที่มือยัถือาบอยู่นพี่อ้าน้ายนน้ออ้านวาส่วนนเป็นพ่ออเาา้านหลั
”.” อนสบาเพทายที่มอมาแบบอึ้ๆอน็อึ้
”เอ่อ”….
“หึ”
”อนนี่ปาป๊า”นพี่
”ปาป๊ารับนี่อน”นน้อ
”หึหึเอาหละเ็ีเธอ้อปล่อยอนอเธอ่อน”อนถอนหายใออมาเมื่อโนปล่อยัวเาเินเ้าไปยืน้าเพทายยืนมอพ่อลูทัทายันเียบๆ
เราเินามสามพ่อลูออมา้านนออนมอเาา้านหลัเหมือนเิมอย่าที่อนเยมอ แ่อย่าน้อยรั้นี้เา็เ้าใล้ว่าเิม..
อาเียวและนอื่นๆรออยู่้านนอบานอน็ุ้นหน้าแ่บานเาไม่รู้ัอนับเพทายเินไปยืนอยู่หลัลุ่มอาเียวเียบๆ อาเียวพาพวเราไปพัที่บ้านหลัแรที่พวอาาพัอยู่อาเียวไม่ไ้เล่า่อนหน้านี้เิอะไรึ้นเา็ไม่ไ้ถามุเย่วและนสนิทพัหลัลาุหลี่และทีมพัหลัถัไป
อนเินเ้าไปในบ้านและเ้ามิิไปทันทีเา้อารพัืนนี้มีเรื่อให้เาใหลายเรื่อเินไป
อนเ้าอนออมาามิิเินเ้าไปหาอาเียวและทุนในทีมที่นั่อยู่ลาบ้าน
อาเียวและทุนำลัเ็ทำวามสอาปืน
“ไเราหิวรึเปล่าเินทำ้าว้มไว้”
”รับ”
”ถึหิว็ยัินไม่ไ้นะมีเ็รอเธอิน้าวอยู่”อนมวิ้ว
”มาหาสอรอบแล้วรับุอน”อาาบอยิ้มๆ
”รับ”…
อนเินออาบ้านที่เาพัเมือืนเินออมา้านนอ้านอสวยมาหมอลอยึ้นาน้ำรอบัวอนมีหมอบาๆลอยผ่านอนอบอาาศเย็นเาเินเอามือล้วระเป๋าปล่อยใไปับสิ่สวยามรหน้าวาามอทุนที่ยืนอยู่แถวนั้นเป็นุๆนอุเย่วทุนหันมามอเมื่ออนเินผ่าน อนไม่ไ้ทัหรือยิ้มให้ใรเาเินรไปที่บ้านรลามันเหมือนบ้านลาหมอัๆ
“อน”
”อน”
อนถอนสายาาวามสวยามรอบัวอ้าแนออรับเ็สอนที่วิ่มาอ
”เ็ีเธอิน้าวหรือยั”อนถาม้มลหอมหัวทุยๆนั่นอย่าอใไม่ไหวหอมั!
”รอ”
อนูมือเ็ไปที่หม้อ้าม้มที่วาอยู่ที่โ๊ะัวยาวเาพึ่เห็นว่ารอบ้านมีนอุเย่วอยู่หลายนรวมทัุ้เย่ว้วย
อนไม่ไ้ทัใรเาเินไปั้าว้มให้เ็ทั้สอนละถ้วยเ็สอนเินามเาไม่ห่าอนวา้าวลพร้อมับพยัหน้าให้น้อินเ็สอนั้าว้มเ้าไปนละำและวา้อนลทันทีเยหน้ามามอหน้า้อาอน
.อน??.
อนมอหน้าเ็สอนสลับไปมา่อนะั้าวม้มเ้าปา
”แ๊ๆ”เ็มมา!!
อนหยิบ้าว้มออมาามิิสามถ้วยวารหน้าเ็น้อยแทนอันเ่าีนะเาัมา้วย อนไม่ไ้ิะปิบัใรเรื่อมิิเพราะยัไอยู่้วยันไป็้อรู้อยู่แล้ว
อนนั่ินเียบๆไม่มอใรมอแ่เ็สอนับวามสวยามรอบัวเท่านั้น นานที่นั่ถัาเ็น้อยไปอนอยามอแทบายยัไม่ล้ามอเลยรับ
”.”
มือเล็ๆเอื้อมมาแะผมอน
”ผมยาว” อนยิ้มให้เ็ายรหน้าเอื้อมมือไปแะผมเ็ทั้สอนบ้า
”เธอ็ยาว”
”ให้ปาป๊าั”นพี่
”ปาป๊าัเ่”นน้อ
”.”….อน เาะล้าให้หัวหน้าเย่วเทียนัผมให้ไ้ยัไรับ
”อนอยาเอแท”
“ิน้าวให้เรียบร้อย่อนรับ”
..
อนเอาแทออมาวาบนโ๊ะรหน้าเ็ทั้สอหลัานั้นวามวุ่นวาย็เิึ้นทันที
“ แร๊!ปืนหลายระบอเล็มาที่แททันทีอนอุ้มมันึ้นมาอเพราะมันใ
”สัว์ลายพันธุ์”
”แ่ว” “แ่ว”
”ออมา่อนรับอัราย”
”วามันล”
”แ่ว”
”มันลายพันธุ์หรือเปล่า”
”เอาัวุายทั้สอออมา”
เสียนวุ่นวายไปหมานั้นอน็โนระาัวา้านหลัล้มลับพื้นมีนะึแทออไปาอนเาึลับถีบนรหน้าออไปอนเามิิไปทันที
”อน”
”ปล่อยอน”
ความคิดเห็น