ยุทธภพนี้(จิ้น)ไม่มีกั๊ก

ลำดับตอนที่ #1 : เริ่มต้นก็จิ้น(วาย)ล่ะ!!!

 

" จ้อกแจ้ก จอกแจ้ก "

          เสียงผู้คนเดินผ่านไปผ่านมาทำให้ ซือฝู รู้สึกไม่ดีหน่อยๆกับการที่เขาต้องมาอยู่ท่ามกลางผู้คนแบบนี้

ถ้าไม่จำเป็นต้องออกมาซื้อของเองนะจะกลับไปเล่นผิงเหลี่ยนที่บ้านซักหน่อย ป่านนี้จะหิวรึยังนะ...

          หยางผิง เป็นเมืองขนาดใหญ่ทางทิศตะวันออก ติดกับทะเล ฉีฟาน ซึ่งเป็นเมืองท่าสำคัญและเป็นเส้นทางคมนาคมไปยังที่ต่างๆ สินค้าส่วนใหญ่มักจะมาเเวะพักที่นี่เสมอ ทำให้มีร้านค้าต่างๆและนักท่องเที่ยวหลากหลาย

          ซือฝูเลี้ยวเข้าไปที่ร้านค้าเจ้าประจำที่ตกแต่งแค่เอาต้นไม้มาไว้หน้าร้าน บางครั้งเค้ายังสงสัยเลยว่าจะเอามาตั้งไว้ทำไม

"กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดด"

          เสียงกระดิ่งหน้าร้านออกเสียงโหยหวนหลังจากที่เขาเปิดประตูเข้าไป

เจ้าตาตี่ยังไม่เปลี่ยนเสียงริงโทนของร้านอีกหรือเนี่ย

"ไงที่รักวันนี้มีอะไรให้ผมช่วย"

         ชายผมสีดำยาวประบ่าเดินออกมาจากทางไหนก็ไม่ทราบ มือข้างหนึ่งกอดคอซือฝู มืออีกข้างไม่อยู่สุขกค่อยๆเลื่อนต่ำลงถึงท้องน้อย เสียงลมหายใจข้างหูดังติดๆขัดๆ

"ปล่อยข้าน่า หลัน วันนี้ข้าไม่ได้จะมาเล่นกับเจ้านะ"

"เล่นกับข้าก่อนที่จะซื้อของของข้าไม่ได้เหรอ"

          หลันยังคงไม่ยอมผละมือจากซือฝู หากมีใครเดินเข้ามาในร้านเวลานี้คงจะเห็นผู้ชายสองคนกำลังกอดกันโดยมีชายผมดำกำลังทำหน้าหื่นๆอยู่เป็นแน่
 
"ข้าเตือนเจ้าเเล้วนะ"

          ฉับพลันปรากฎคลื่นเล็กๆเหนือมือซือฝู ก่อนที่เขาจะจัดการกระเเทกคลื่นนั้นใส่ท้องของหลันขณะที่เจ้าตัวเผลอ ความเเรงของคลื่นนั้นทำให้หลันกระแทกเข้ากับฝาผนังสีแดงที่ตกแต่งด้วยโคมไฟสีส้มจนร้าว

"อุ๊บ...แรงดีไม่มีตก แต่นี่แหละที่ข้าชอบ"

"จะเอาอีกรอบเหรอ...หลัน"

"ไม่เป็นไร...ข้าเกรงใจ" หลันตอบซือฝูด้วยมุกคลาสสิกตลอดกาล ก่อนจะเปลี่ยนหัวเรื่อง

"เอาขากบ 2 น้ำลายหมี 1 ขี้เล็บมังกร 3 อ้อ...แล้วก็ขี้มูกภูตอีก 5"

"โอเค..จัดไป"

          หลันหยิบถุงใบใหญ่ให้กับซือฝู เมื่อเขาได้ของครบแล้วก็เดินออกจากร้านไป ขณะที่เขากำลังจะเดินออกจากร้านนั้นก็เอี้ยวตัวมาหาหลันก่อนจะพูดว่า

"ชุดผ้าไหมสีเขียวอ่อนลายมังกร เหมาะกับเจ้าดีนะหลัน" ทันทีที่เจ้าตัวได้ยินถึงกับหน้าเเดงแปร๊ด ก่อนจะตะโกนเรียกซือฝูที่กำลังจะก้าวออกจากร้านไป

"เดี๋ยว!..ตอนเย็นข้าไปหาที่บ้านนะ" หลันตะโกนบอกทั้งๆที่หนาแดงอยู่ ซือฝูยิ้มน้อยๆให้หลันก่อนจะก้าวเดินอีกครั้ง...

"แล้วเจอกัน..."