คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : 2 : คนในความทรงจำ
ตึก ตึก ตึก
เสียงของสิ่งที่เรียกว่า " หัวใจ " ที่เต้นอยู่ใต้หน้าอกด้านซ้ายเริ่มเร่งจังหวะขึ้นเมื่อมองเห็นร่างสูงที่มีใบหน้า
เข้ม จมูกโด่งเป็นสัน ริมฝีปากรูปกระจับ บวกกับนัยน์ตาสีนิลคู่นั้นทำไห้ผู้ชายคนนี้ดูน่าค้นหาและดูน่ากลัว
ไปพร้อมกัน ผมกวาดสายตามองตามร่างสูงที่เดินไปหากลุ่มรุ่นพี่ปีห้าที่อยู่อีกฝั่งของศูนย์อาหารแห่งนี้พวก
เขาเริ่มทักทายกันและทุกอย่างก็เริ่มเข้าสู่สภาวะปกติ
" ผู้ชายคนนั้นเป็นใครหรอ ? " ถามขึ้นเมื่อเห็นว่าทุกอย่างเริ่มเข้าที่เข้าทาง
" มึงมาเรียนวิศวะ นี่มึงไม่รู้จักพี่เขาหรอ " เซียทำหน้างงประมาณว่าไอ้นี่ไปอยู่หลังเขามารึไง
" นั่นนะ ประธานสาขาของพวกเราไง พี่ดรีมนะ " ฟิวเริ่มอธิบายไห้ทามฟัง
" พี่ดรีมประธานสาขา หล่อ หล่ำ นี้แหละสเป็คกู " เซียพูด
" คนอะไรมี นอ " เดย์แขวะเซีย จากนั้นทั้งคู่ก็ลงมือทะเลาะกัน(?)
"ไทม์เป็นไร ว่ะ หน้าซีดๆ ไม่สบายหรือเปล่า " ฟิวสังเกตเห็นจึงถาม แดนกับเซียเลิกทะเลาะแล้วหันไป
มองหน้าผมบ้าง
"เออ นั่นสิ เป็นไรว่ะ เมื่อกี้ยังเห็นดีๆอยู่เลย " เดย์ถามด้วยความเป็นห่วงและสงสัยเพราะก่อนหน้านี้ผมยัง
คุยหยอกล้อกับตนเองอยู่เลย
" นะ นี่อย่าบอกนะว่ามึงกับพี่ดรีม " เซียเอามือปิดปากและอีกข้างชี้หน้าผม
" กูว่าใช่ ชัวร์ " เดย์จ้องตาไม่กระพิบ
" มะ มะไม่ ไม่มีอะไรทั้งนั้น " ผมรีบยกมือส่ายไปมาเพื่อปฏิเสธ
" กูว่า แม่งต้องมีอะไร ในกอใฝ่แน่ๆเลย " ฟิวพูด ผมยิ่งหน้าซีดเข้าไปไหญ่
" ฮ่าๆๆๆๆ " แล้วเพื่อนทั้งสามคนของทามก็หัวเราะขึ้นพร้อมกันอย่างไม่ต้องสงสัยเมื่อเห็นท่าทางลุกลี้
ลนของผม
" หัวเราะบ้าอะไรของพวกมึงว่ะ "
" ก็หน้ามึงแม่ง ยังกะเห็นผี " เซียพูดไปขำไป
" แม่งยิ่งกว่าผีซะอีก " ผมบ่นอุบอยู่คนเดียว
" เออ กินไรแม่ง เร็วๆกูหิวแล้ว " ผมรีบเปลี่ยนเรื่องทันทีเพราะกลัวว่าเพื่อนๆจะเล่นจับผิดกันอีก
" เอาข้าวผัดปู สอง ไทม์ ฟิว พวกแกกินอะไร " เซียถามขึ้นเมื่อมีพนักงานเอาเมนูอาหารมาไห้
" อืม เอาเหมือนพวกแกล่ะ " ผมซึ่งไม่รู้จะกินอะไรจึงสั่งเหมือนเซียและเดย์
" แล้วฟิวล่ะ " เซียถามขึ้น
" เอาเหมือนๆกันแหละ " ฟิวตอบไปอย่างไม่ได้ใส่ใจอะไรมาก
"โอเค เอาข้าวผัดปูสี่ครับ " เซียหันไปพูดกับพนักงานอย่างสุภาพ
" ไหนมึงบอกว่า เรื่องกินเรื่องใหญ่ไงว่ะ " เซียถามขึ้นเพราะปกติมันไม่ใช่นิสัยของเพื่อน
" กูเห็นหน้าหมาบางตัวแล้วกระเดือกไม่ลงว่ะ"
" เฮ้ย !! ใครว่ะ " เซียหันซ้ายหันขวาเพื่อมองหาบุคคลที่ว่า
ใครว่ะบังอาจทำไห้เพื่อนกูกระเดือกอาหารไม่ลงอยากเจอหน้าจริงๆที่สามารถทำให้ไอ้ฟิวเพื่อนรักของผม
ผู้ซึ่งคลั่งไคล้ในการกินถึงกับกระเดือกอาหารไม่ลง อิอิ
หลังจากนั้นอาหารก็มารสเลิศ (?) ข้าวผัดปูก็ถูกยกมาวางต่อหน้าแล้วจากนั้นพวกผมก็เริ่มลงมือ
จัดการกับอาหารอยู่ตรงหน้า เมื่อจัดการเสร็จเช็คบิลแล้วก็ไปรวมตัวกันที่ห้องประชุมประจำคณะเพื่อรอเข้า
ประชุมสาขาอย่างที่ไอ้ฟิวมันบอก
ขณะ นี้พวกผมเข้ามานั่งหน้าสลอนอยู่ในห้องประชุมเรียบร้อยแล้ว
" สวัสดีครับ ผมนายปรมินทร์ นันธนุศาสตร์ นักศึกษาปีห้าคณะวิศวกรรมศาสตร์ สาขาวิศวะการบินครับ
ที่ผมเรียกพวกคุณทุกคนมาประชุมในวันนี้ เพราะ. .."
.
.
.
เฮอะ ประชุมบ้าบออะไรผมไม่ใส่ใจหรอกเพราะฉะนั้นผมจึงนั่งฟุบหน้าลงไปกับโต๊ะคิดอะไรเรื่อย
เปื่อยไม่ได้สนใจเรื่องที่ประธานสาขาแหกปากตะโกนอยู่ปาวๆหรอก
..... " กู ไม่ ได้ ชอบ มึง ว่ะ ไอ้เด็กแว่นหน้าสิว ".....
คำพูดของใครบางคนที่เคยพูดกำผมเมื่อหลายปีก่อน ผมจำได้ดีและไม่มีวันลืมและคอยดูผมจะทำให้
เจ้าของคำพูดนี้ถอนคำพูดไห้ได้ คอยดู
" นี่คุณ คนที่ฟุบหน้าอยู่นั่นนะ " เสียงไอ้ประธานตะโกน ใครว่ะ ใครกันที่นอนฟุบหน้าคงไม่ใช่กูหรอกมั้ง
ที่ทำน่ะ
" นี่คุณ คุณ นั่นแหละ " ใครวะ รีบๆแสดงตัวออกมาสิ ปล่อยไห้มันตะโกนอยู่ได้เดี๋ยวแม่งก็ลุกไปตบ ใคร
วะใคร รีบลุกขึ้นซะที กูง่วง กูจะนอนต่อ
" ไทม์ ไทม์ ไทม์ ทะ " เสียงไอ้เซียที่นั่งข้างผมมันกระซิบเรียกผมเบาๆ กลัวคนอื่นรู้ชื่อกูรึไงแม่ง ไอ้นี่ก็
เรียกอยู่ได้รำคาญ
" อืมม " ผมครางตอบรับมันไปก่อนที่เสียงเรียกจะหายไป พร้อมกับเสียงฝีเท้าของใครบางคนที่มาหยุด
ตรงหน้าผม
" ไม่ทราบว่า เมื่อคุณทำกิจกรรมเข้าจังหวะมาหรอครับ ถึงได้อดหลับอดนอนขนาดนี้ " เสียงนุ่มของใคร
บางคนดังอยู่ข้างๆหูผม
" เฮ้ย!! " ผมรีบเบิกตาตื่นขึ้นมาทันที ไอ้คุณประธานสาขามันมายืนอยู่ตรงหน้าผมและเอ่ยวาจาที่โคตร
สุภาพว่า
" กูถามมึงว่า เมื่อคืนมึงเอากันยันสว่างเลยหรอ ถึงได้ง่วงซะขนาดนี้ " ร่างสูงที่ยืนอยู่ตรงหน้าเอ่ย
หึ ผมแค่นยิ้มแล้วตอบไปว่า " ก็ประมาณนั้นครับ พี่สนป่ะล่ะ ผมจะได้เจียดเวลา เอ้ย ไม่สิ แบ่งเวลาถูก "
แร๊งงงง !!!
เอาแล้วไง น้องไทม์เริ่มล่ะ
ฮุ ฮุ จะเป็นไงต่อ โปรดติดตามตอนต่อไปนะคร้า ^ ^
ความคิดเห็น