คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : L F 1 : เซอร์ไพรส์ในวาเลนไไทน์ ( เปลี่ยนชื่อตอนจ่ะ)
L F 1 : เซอไพร์ในวาเลนไทน์ ( เปลี่ยนชื่อตอนจ่ะ)
14 กุมภาพันธ์
“ยัยเอ” เสียงยัยมีนาเพื่อนรักร้องเรียกทันทีที่เห็นเงาฉันกะโอม เรามาโรงเรียนด้วยกันทุกวัน แหม ก็เราเป็นแฟนกันนิ
“อะไรย่ะ รอ้งมาแต่ไกลเชียว อายเค้ามั่ง” ฉันว่ามัน คนอื่นมองพวกเราสามคนกันเป็นตาเดียว ก็จะไม่มอง
ได้ไง ยัยมีนาตะโกนเรียกชื่อฉันด้วยน้ำเสียงอันทรงพลังตั้งแต่ที่ฉันเดินเข้ามาหน้าประตูโรงเรียน แค่ปกติ
เดินกะโอมเค้าก็มองกันอยู่แล้วนะ
“เอ ผมเข้าห้องเรียนก่อนนะครับ” เสียงนุ่มพูดขึ้นหลังจากที่เขาเดินมาส่งฉันจนถึงหน้าห้อง โอมก็เดินมาส่ง
ทุกวันนะ เพราะเขาเรียนอยู่อาคารสี่ส่วนฉันอยู่อาคารสอง
“จ๊ะ โอม”
“เย็นนี้ กลับบ้านพร้อมกันนะครับ ผมมีเซอไพรส์” ร่างสูงก้มหน้าลงมากระซิบที่ข้างหู ทำให้หัวใจของ
คนฟังเต้นแรง หน้าก็ร้อนไปหมด
แฟนเค้าน่ารักป่าว
“เอ ครับ เป็นอะไรหรอ หน้าแดงเชียว เขินหรอ” แหนะยังมีหน้ามาแซวเล่นอีก
“โอม อ่ะ บ้าที่สุดเลย” แกล้งเออีกแล้ว
“ฮ่า ๆๆ ครับๆผมไม่แกล้งแล้ว ไปนะครับ เย็นนี้รอผมนะ”
Avileen prat
“เอ ป่ะเข้าห้องเถอะ” ยัยมีนาชวนฉันเข้าห้องเรียนทันทีที่โอมเดินจากไป
“เข้าไปก่อนเถอะ” ฉันตอบมีนาไป
“ได้ๆ งั้นรีบตามเข้ามานะ” แล้วยัยมีนาก็เดินเข้าไปรอในห้องเรียน ปล่อยให้ฉันยืนมองแผ่นหลังของร่างสูง
ไปจนลับสายตา ความรู้สึกเศร้า ก็เข้ามาแทนที่ความรู้สึกเขินอายไป ทำใมนะ ทำใมรู้สึกเหมือนว่า ฉันจะ
ต้องสูญเสียเขา อย่างกับจะฉันต้องอยู่คนเดียวไปอีกนานแสนนาน วันนี้ฉันเรียนไม่รู้เรื่องเลย คงเป็นเพราะ
เรื่องเซอร์ไพรส์นั่น บวกกับอารมณ์แปลกที่เกิดขึ้นกับฉันทั้งวัน จนกระทั่งเลิกเรียน ตอนนี้ฉัน
ยืนรอโอมอยู่หน้าโรงเรียน เพื่อนๆทุกคนก็กลับกันหมดแล้วฉันยืนอยู่คนเดียวความรู้สึกนั่นกลับมาอีกแล้ว
ฉันกลัว กลัวจริงๆ กลัวว่าจะเสีย
รอยยิ้มที่แสนจะอ่อนโยน รวมทั้งฝ่ามือที่คอยกุมมือฉันเดินไปด้วยกัน ฉันกลัว
End
“เอครับ รอนานมั๊ย แฮกๆ”เสียงหอบหายใจของอีกฝ่ายบอกกับเสียงเสียงเรียกทำไห้ฉันต้องสะหลัดความ
กลัวนั่นออกไป
“จ๊ะ อ๋อป่าวจ๊ะ เหนื่อยมั๊ยวิ่งมาตั้งไกล” ฉันตอบไปพลางยิ้มไห้
“ป่าวเลย ไปกันเถอะครับ” ฉันตามข้างโอมมาเรื่อยๆจนถึงถนนเส้นหนึ่งที่มีรถวิ่งตลอดสาย
“เอ นั่งรออยู่นี่ นะ ปิดตาด้วย” ร่างสูงหยุดเดินแล้วหันมาสั่งฉันแทน
“ดะ ได้ จ๊ะ ปิดตาทำใมหรอ” ถึงแม้จะยังงงๆอยู่ว่าเค้าจะพาฉันมาที่นี่ทำใมแล้วจะไห้ฉันปิดตาทำใมแต่
ก่อนที่จะปิดตาฉันก็สังเกตได้ว่าถนนเส้นนี้นอกจากจะมีรถวิ่งกันวุ่นวายแล้วยังมีคู่รักอีกหลายคู่ที่พากันมา
เดินเที่ยวเพราะข้างริมฟุตบาทมีดอกไม้แห่งความรักอยู่เต็มไปหมด ก็
แหงละสิวันนี้วันวาเลนไทน์นี่นา
“จุ๊ๆ บอกมันก็ไม่เซอร์ไพรส์นะสิครับ อย่าแอบลืมตานะครับ” เสียงของร่างสูงสั่งแล้วเงียบไป
คำว่าเซอร์ไพรส์ของโอมทำไห้ฉันเผลอยิ้มออกมาโดยไม่รู้ตัวแอบคิดจินตนาการไปว่าเซอร์ไพรส์ของเค้าคือ
อะไร
พลั่ก !!!!
ฝากนิยายเรื่องแรกหน่อยนะค่ะ
ติชมได้ค่ะ ขอบคุณค่ะ
ความคิดเห็น