คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : chapter1 : ครูคนใหม่
#ฟิคลมหายใจนัมจิน
ตอนที่1 ครูคนใหม่
เช้าวันใหม่ของอีกวัน ร่างโปร่งผิวขาว สวมเสื้อสีเทา กางเกงขายาวสีน้ำตาลอ่อน สวมหมวกสีกรม และสวมใส่แว่นตากลมที่รับกับใบหน้าหวานได้เป็นอย่างดี มือบางกระชับหนังสือ และอุปกรณ์ในการ 'สอน' เด็กนักเรียนคนแรกในชีวิตตั้งแต่เรียนจบมา รวบรวมความกล้า ก่อนจะเดินตรงไปยังบานประตูสีน้ำตาลของบ้านหลังหนึ่ง
เอาว่ะเป็นไงเป็นกัน!
กริ่งงงงงง~
นิ้วเรียวเอื้อมไปกดกริ่งข้างๆประตูบ้าน ก่อนจะรอให้คนด้านในเปิดประตูให้ เพียงไม่นาน ประตูไม้สีน้ำตาลเข้มก็ถูกเปิดออกพร้อมกับร่างของหญิงสาววัยกลางคน
"เอ่อ..สวัสดีครับ ผม..คิม ซอกจิน เป็นคุณครูที่จะมาสอนเด็กนักเรียนที่ชื่อ คิม นัมจุนน่ะครับ"
"อ้อ!..งั้นเชิญคุณครูเข้ามาข้างในก่อนนะค้ะ นัมจุนยังนอนไม่ตื่นเลยค้ะ"หญิงสาวเอ่ยพลางยิ้มให้ จนร่างโปร่งต้องยิ้มกลับไปด้วยความเกร็งก่อนจะแทรกตัวเข้าไปภายในบ้าน และไม่ลืมที่จะปิดประตูลง
"แม่เป็นแม่ของนัมจุนเอง ถ้านัมจุนดื้อหรือเกเรียน คุณครูจัดการกับนัมจุนได้เลยนะค้ะ"หญิงสาวเอ่ยกับซอกจิน
"..ครับคุณแม่"ร่างโปร่งตอบไปพลางลูบท้ายทอยแก้เขิน
"งั้นแม่ฝากนัมจุนไว้กับคุณครูเลยนะคะ แม่ต้องไปทำงานแล้ว ฝากคุณครูดูแลด้วยนะค้ะ"
"ครับผม^^"สิ้นสุดบทสนทนา แม่ของนัมจุนยิ้มให้ ก่อนจะเดินออกไปจากบ้านไป
คิม ซอกจินเดินตรงไปยังห้องนั่งเล่นของบ้าน ก่อนจะวางกระเป๋าเป้สีดำลงบนโต๊ะไม้สีครีม ก่อนจะยกนาฬิกาข้อมือขึ้นมาดูเวลา
8โมงกว่าแล้วสิน้ะ
นักเรียนควรตื่นได้แล้ว
นึกได้ดังนั้นขายาวจึงพาตัวเองออกมาจากห้องนั่งเล่น ตรงไปยังบันได ขึ้นไปชั้นสองของบ้าน ก่อนจะพบห้องนอนสองห้อง ซอกจินตรงไปยังประตูที่มีป้ายติดไว้ว่า 'ห้องคนหล่อคิม นัมจุน' มือบางที่กำลังเอื้อมไปเคาะประตูชะงักเล็กน้อย ส่ายหัวเบาๆให้กับชื่อห้องของลูกศิตย์ตัวเอง ก่อนมือบางจะเคาะประตูอีกครั้ง
ก็อกๆ
"นักเรียนตื่นครับ..ได้เวลาเรียนแล้ว.."
...
ไร้สัญญาณตอบรับใดๆทั้งสิ้น ซอกจินยกมือขึ้นเคาะประตูอีกครั้งพร้อมกับตะโกนเรียก
"นี่..นักเรียนตื่นได้แล้วนะ"
"ไม่ตื่นเว้ยย..จะนอน! ถ้าคุณครูมนุษย์ย่าอยากสอนมากนัก ก็ไปสอนเสาบ้านก่อนไปผมจะนอน.."เอ่ยออกมาอย่างไม่เกรงกลัวต่อสิ่งใดๆ ตอนนี้นัมจุนรู้เพียงว่า เค้ายังไม่อยากเรียนกับครูแก่ๆตอนนี้
อื้อหื้อออ คิม ซอกจิน จะไม่ทน!!
ร่างโปร่งเอื้อมมือไปบิดลูกบิดประตู ก่อนจะเปิดออกไปอย่าถือวิสาสะเพราะประตูนั่นไม่ได้ล็อค ก่อนจะเดินตรงไปที่เตียงนอนที่มีร่างสูงลูกศิตย์ตัวดีที่นอนขดตัวอยู่ใต้ผ้าห่มผืนใหญ่
"นี่!นักเรียนตื่นเดี๋ยวนี้เลยน้ะ กล้าว่าฉันได้ยังไงห้ะ!!ฉันพึ่งอายุ23เองน้ะ ตื่นขึ้นมาเดี๋ยวนี้น้ะนักเรียนนนนนนน!!!"ซอกจินตะโกนลั่น มือบางก็พลางเขย่าเรียกคนใต้ผ้าห่มให้ตื่นขึ้นมา
"โอ้ยๆๆ..ตื่นแล้วๆ วุ้ยยย"นัมจุนสถบออกมาอย่างหัวเสีย ก่อนจะค่อยๆลืมตาขึ้นมา โฟกัสภาพให้ชัดๆ ก่อนภาพตรงหน้าจะปรากฎชายหนุ่มผู้มีใบหน้าจิ้มลิ้ม ดูเยาว์วัย
ผิดคาดเว้ย...
น่ารักชิบหาย...
"..ใครว้ะ"เอ่ยถามออกไปอย่างกวนๆ พร้อมๆกับใบหน้าที่กวนตีนเป็นเอกลักษณ์
"นี่..ฉันเป็นครูใหม่ของนาย ถ้ารู้แล้วก็รีบลุกออกไปอาบน้ำได้แล้ว"
"หรอ..ทำไมครูขี้บ่นจังอ้ะ รอแปบดิ"ว่าจบ นัมจุนก็ลุกออกจากเตียง ซอกจินเบี่ยงตัวพอให้ร่างสูงได้ก้าวลงจากเตียวได้สะดวก
"อาบน้ำก่อนน้ะครับ..คุณครูคนสวยย ฮ่าๆ"
"นี่..นาย! ไอ้เด็กบ้า!"เอ่ยจบนัมจุนก็รีบคว้าผ้าขนหนูที่พาดไว้บนเก้าอี้คอมพิวเตอร์ ก่อนจะวิ่งเข้าห้องน้ำไป ทิ้งไว้ให้ร่างโปร่งยืนกัดฟันกรอดด้วยความหมั่นไส้
เห้อออ นี่มันไม่ใช่เล่นๆเลยนะ
การเป็นครูให้เด็กม.ปลายปี3เนี่ยมันไม่ง่ายเลยจริงๆ
.
.
ร่างสูงโปร่งในสภาพที่กำลังเช็ดผม เดินลงมาจากบันได ก่อนจะเดินตรงมายังห้องนั่งเล่นเพื่อจะมาดูทีวี ขายาวก้าวเข้าไปข้างใน ก่อนจะพบกับซอกจินที่นั่งรออยู่แล้ว
"อ้าว..เสร็จแล้วหรอ ดีเลยงั้นมานั่งนี่ ตรงนี้"เอ่ยพลางชี้ไปทางด้านที่วางอยู่ที่ใกล้กับร่างโปร่งพอสมควร
"ครับๆๆๆ"ตอบรับก่อนจะนั่งตรงตำแหน่งที่ร่างโปร่งบอก
"เอ่อ..อะนี่ พึ่งตื่นใช่ไหมละ กินคุกกี้กับนมรองท้องไปก่อนสิ จะได้ไม่หิว"เอ่ยอย่างแก้ๆกังๆ เพราะความประหม่า ที่ไม่รู้จะเริ่มต้นตรงไหน ก่อนมือบางจะเอื้อมไปหยิบจานคุกกี้กับนมสดที่วางไว้บนโต๊ะ ยื่นมาวางไว้ตรงหน้านัมจุน
"ไม่กินได้ปะไม่ชอบวะ"
"ไม่กินก็ไม่ต้องกิน...แล้วนี่ช่วยพูดให้มันเพราะๆหน่อยได้ไหม"เอ่ยพลางดึงจานคุกกี้และนมกลับมาวางไว้ฝั่งตนเอง
"คร้าบบบบ พอใจไหม?"
"ไม่..นายต้องบอกว่า ไม่กินได้ไหมครับ คุณครูซอกจิน"
"โห่!..ไม่เอาไม่พูดหรอกกระดากปากมาก"นัมจุนค้านเสียงแข็ง
"ก็แล้วแต่...ฉันจะได้กรอกคะแนนความประพฤติของนายให้มันเป็นเลขศูนย์เพราะนายมันไม่มีมารยาท"
"เห้ย!อย่าน้ะ-...-"ร่างสูงเบิกตาเท่าไข่ห่าน อย่าทำกับเค้าแบบนี้เลย ให้เค้าจบม.ปลายปีสามอย่างสบายๆหน่อยเถอะ
"ถ้าไม่ให้เขียนนายก็ควรทำอย่างไร.."ซอกจินยิ้มให้นัมจุนอย่างถือไพ่เหนือกว่า ก่อนนัมจุนจะจิ๊ปากขัดใจ ก่อนจะเอ่ยออกไปอย่างไม่เต็มใจนัก
"..ไม่กินได้ปะคุณครูซอกจิน"
"ไม่เอา พูดใหม่"
"โอ้ยยยย..ไม่พูดได้ไหมเนี่ย นี่ครูผมเหนื่อยแล้วน้ะ ผมไม่สบายอยู่ครูอย่าลืมดิ"
"ไม่เกี่ยวกัน ถ้าให้พูดแค่นี้เหนื่อย นายก็ไม่ต้องทำมาหากินอะไรแล้ว"ซอกจินบ่นยาว นัมจุนถอนหายใจให้กับคุณครูคนใหม่ที่แสนจะจู้จี้จุกจิกอย่างเบื่อหน่าย
เห็นน่ารักๆแบบนี้ขี้บ่นชะมัด
ร้ายใช่ย่อย
"..ไม่กินได้ไหมครับ คุณครูซอกจิน"
"ดีมาก พูดแบบนี้ตั้งแต่แรกก็จบแล้ว"เอ่ยปากชมคนตรงหน้า ก่อนจะหันไปเลือกวิชาแรกที่จะสอนในเช้าวันนี้ที่ร่างโปร่งคิดว่าในเช้าๆนัมจุนคงเข้าใจได้ง่ายๆ มือบางหยิบหนังสือเล่มนึงขึ้นมา
หนังสือวิชาคณิตศาสตร์...
#ฟิคลมหายใจนัมจิน
มาแย้ววว ลงตอนดึกๆเพราะวันนี้ทุกคนคงนอนดึกกันแน่ๆ อิ้อิ้ วันนี้มาลงดึกมาก หวังว่าทุกคนคงจะมาอ่านฟิคกากๆของไรต์เตอร์คนกากแต่เสือกสวย...ไร้สาระมากๆล้วนๆแล้วมีแต่น้ำไม่มีเนื้อผสมลย-0- ยังไมม่คนที่หลงเข้ามาอ่านก็อย่าติชมงานเขียนของไรต์ในแต่ละตอนให้ด้วยน้า หรือจะติดแท็กในทวิตว่า #ฟิคลมหายใจนัมจิน อันนี้ไรต์ก็ไม่ว่ากัน จะสี่ทุ่มแล้ว ยังไงก็อ่านฟิคของไรต์จบตอนนนี้เม้นเสร็จแท็กเสร็จก็อย่านอนดึกกันน้ะค้ะ..รัก
ปล.พน.วันเกิดนัมจุน ไรต์จะทำอะไรให้นัมจุนดีอ้ะ-///-
ความคิดเห็น