your manager จัดการเธอ จัดการหัวใจ

“วง B-troboyz บอยแบนด์ชื่อดัง แนวเพลง R&B ผสม ฮิพฮอพ ประกอบไปด้วยสมาชิกสี่คน ได้แก่ จิน เฮนรี่ บ๊อบบี้ และธัน ด้วยเสน่ห์อันล้นหลามบวกกับความสามารถ ทำให้พวกเค้าถือเป็นบอยแบนด์ที่ประสบความสำเร็จของเอเชียอีกวงหนึ่ง มีแฟนคลับกว่า 300ล้านคนทั่วโลก ยอดขายอัลบั้มถล่มทลายตั้งแต่อัลบั้มที่เดบิวต์ และเตรียมที่จะมีคอนเสิร์ตใหญ่ในอีก 10 ประเทศทั่วโลก เร็วๆนี้”

“ไม่อาวววววววววววววววววววววววววววววว” ฉันตะโกนดังออกมาอย่างสุดเสียง หลังจากที่จบการบรรยายสรรพคุณวงดังกล่าว ของรุ่นพี่ในบริษัท

“ไม่เอาค่ะ ยังไงฉันก็ไม่เอา ไม่ๆ เด็ดขาด ฉันเพิ่งมาทำงานได้แค่ปีเดียวเองนะคะ ฉันไม่อยากลาออก แถมอีกอย่างฉันก็เป็นผู้หญิงด้วย จะให้ฉันไปเป็นเมเนเจอร์วงผู้ชายได้ไงกันคะ” ฉันยังคงยืนกรานคำเดิม พร้อมกับทำหน้าตาที่จริงจังขึ้น

“นะๆๆ ชาริน พี่ขอร้องนะ เพราะแกเป็นผู้หญิงนี่แหละ ไอ่พวกนั้นมันจะได้เกรงใจบ้าง อีกอย่างแกไม่ต้องกลัวหรอกนะว่าพวกมันจะทำไรแก พวกมันชอบผู้หญิงสวยๆ” รุ่นพี่พยายามคะยั้นคะยอฉันอีกรอบ

“เดี๋ยวนะ!!!  ชอบผู้หญิงสวย ….. นี่พี่ด่าฉันเหรอออออ”

“เปล่าซะหน่อยยย นะชารินนะ งานนี้งานเดียว เดี๋ยวพอหาเมเนเจอร์คนใหม่ได้ เธอก็ไม่ต้องทำแล้วนะ ขอร้องงง”

“ฉันขอกลับไปคิดดูก่อนละกันนะคะ เรื่องนี้เรื่องใหญ่กับฉันมาก ให้ฉันไปขัดส้วมยังสบายกว่าไปเป็นผู้จัดการพวกนั้นซะอีก”

“ได้ๆๆ เธอกลับไปคิดดูก่อนนะ แต่ ฉันขอคำตอบว่าตกลงละกันนะ ไปละ” รุ่นพี่จากไปพร้อมกับรอยยิ้มที่เต็มไปด้วยความหวัง แค่ฉันบอกว่า ฉันขอกลับไปคิดดูก่อนเนี่ยนะ!!!!!!

……………………………………………………………………………………………………………………………………………………………

ฉันชื่อ ชาริน ค่ะ ชื่อเนี่ยไม่ใช่เกาหลีอะไรหรอกนะคะ แต่คือ น้ำชาที่รินออกมานี่แหละค่ะ อายุ 24 ปี ตอนนี้ทำงานอยู่ในบริษัทเพลงยักษ์ใหญ่แห่งหนึ่ง ตำแหน่งอะไรก็ไม่รู้ค่ะ ใช้งานมั่วซั่วไปหมด วันนึงเป็นโปรดิวเซอร์อยู่ดีๆ ก็โดนเด้งไปเป็นคอสตูม แต่งตัวยังไม่ทันเสร็จก็โดนสั่งให้ไปทำฝ่ายบุคคล สักพักก็ใช้ให้ไปซื้อกาแฟ คงเพราะฉันยังเด็ก และทำงานที่นี่ได้ปีกว่าๆ ล่าสุดยังโดนให้กลายสภาพไปเป็นผู้จัดการวงบอยแบนด์ชื่อดังอีกด้วย หึๆ ใครก็คิดว่ามันดีใช่มั้ยคะ แต่สำรับฉันและคนในบริษัทรู้ดีค่ะว่ามันไม่ใช่!!! วง B-troboyz เบื้องหน้าที่ออกจะหล่อ เท่ห์ ดูดี คาริสม่าพุ่ง เป็นกันเองกับทุกคน แต่เบื้องหลังนี่ร้ายกาจมาก เป็นวงที่เอาแต่ใจสุดๆ ขี้วีน ขี้เหวี่ยง ไม่มีระเบียบ แถมชอบข่มพวกเมเนเจอร์คนเก่าๆ จนต้องเปลี่ยนมาแล้วกว่า 20 คน ตลอดการเดบิวต์ 2 ปีที่ผ่านมา พูดแค่นี้ก็ขนลุกแล้วค่ะ แถมฉันเองก็เป็นผู้หญิงด้วย ถ้าเกิดไรขึ้นคงสู้พวกนั้นไม่ไหวแน่ๆ

“แม่ หนูโดนสั่งให้ไปเป็นผู้จัดการ B-troboyz  อ่า หนูต้องตายแน่ๆ”

ฉันโทรศัพท์ไปหาแม่ที่อยู่ต่างจังหวัด หวังระบายและหวังว่าแม่จะเข้าใจความรู้สึกของฉัน

“กรี้ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด” เสียงกรี้ดดังออกมาจากโทรศัพท์ ฉันต้องรีบเอาโทรศัพท์ออกห่างตัว

“อะไรแม่ เป็นอะไร เกิดอะไรขึ้น!!??” เมื่อเสียงเงียบลงฉันรีบถามแม่ทันที กลัวว่าจะมีอะไรเกิดขึ้น

“B-troboyz แม่ชอบมากเลย ฝากถ่ายรูป เฮนรี่หน่อยสิ แม่ชอบมากเลลย เดี๋ยวนะๆ จินก็หล่อ บ๊อบบี้ก็น่ารัก แถมธันก็เท่ห์มากๆ โอ้ยๆๆ แกนี่โชคดีจริงๆ เอาเลยนะๆๆ”

“เดี๋ยวนะแม่ …. แม่รู้จักวงนี้ด้วยเหรอ”

“ยิ่งกว่ารู้จักอีก แม่น่ะเป็นสมาชิกในแฟนคาเฟ่ด้วยนะ วันนี้แม่เพิ่งไปคอมเม้นรูปมาด้วยย”

“ไม่จริงใช่ม้ายยยยยยยยยยยยยยยยย แม่หลอกหนู TT” ทำไมฉันถึงรู้สึกเสียใจเมื่อได้ยินสิ่งที่แม่พูด

“นี่ๆ นี่เป็นโอกาสที่ดีแล้วนะ แกรับตำแหน่งนี้ไปเลย”

“ไม่ได้หรอกแม่ วงนี้ไม่ใช่อย่างที่แม่เห็นหรอก เบื้องหลังจริงๆแล้ว วงนี้ร้ายกาจจะตาย ลูกสาวแม่อาจจะตายได้นะ”

“นี่แกพูดอะไรของแกเนี่ย ตายอะไรกัน ไปทำงานแล้วอย่าบ่น อย่าเลือกงาน ตามใจผู้ใหญ่สิ จะได้มีคนคอยสนับสนุน หากไปปฏิเสธแบบนี้ ต่อไปมีงานอะไรดีๆ เค้าอาจจะไม่สนใจแกเลยก็ได้นะ ถ้าร้ายกาจจริงๆ ก็อดทนไปก่อน เพื่อความเจริญก้าวหน้าในหน้าที่การงานนะลูก”

“อืม ที่แม่พูดก็ถูกนะ แต่หนูกลัวนี่ TT” ฉันพูดด้วยน้ำเสียงสั่นเครือ ทำไมฉันถึงกลัวแบบนี้เนี่ย ทั้งๆที่จริงๆแล้วฉันก็ผ่านการทำงาน ผ่านคนมามากพอสมควร โดนใช้งาน โดนโขกสับมาก็เยอะ

“แม่เชื่อว่าแกทำได้ แกต้องทำได้ ไปรับงานซะ”

“อื้มม ขอบคุณมากนะแม่ หนูจะไม่ทำให้แม่ผิดหวัง หนูจะต้องเจริญในหน้าที่การงานได้แน่นอน ><”

“ดีมากลูกรัก แล้วก็อย่าลืมบอก B-troboyz นะว่าแม่ชอบมากกกกกกก แค่นี้ก่อนนะ เดี๋ยวแม่ไปเล่าให้พวกคนข้างบ้านฟังก่อน” ตู๊ดๆๆๆๆๆ และแม่ก็ตัดสายไปอย่างรวดเร็ว ทิ้งให้ฉันที่กำลังสับสนว่าจะต้องโหมดไหนดี ระหว่างเศร้า ดีใจ หัวเราะ หรืออะไรฉันงงไปหมดแล้ววววววววว

เช้าวันรุ่งขึ้น ณ บริษัท

“รุ่นพี่ ฉันตัดสินใจแล้ว” ฉันเดินไปหารุ่นพี่ที่เสนองานให้ฉันเมื่อวาน

“ว่าไง ตกลงแกรับงานใช่มั้ย ชารินนน”

“อืม ฉันรับ”

“อ๊ากกกก ดีมากก”

“แต่!! ฉันมีข้อแม้นะ ว่าถ้าเกิดฉันทนพวกนั้นไม่ได้ ฉันก็จะขอถอนตัวออกมาก่อน”

“เอาหน่า แกรับมือได้อยู่แล้ว เดี๋ยวฉันไปบอกบอสก่อนนะ แล้วจะขอให้บอสเพิ่มเงินเดือนให้แกด้วยย”

“ก็แหงล่ะ ต้องแบบนั้นอยู่แล้ว”

แล้วรุ่นพี่ก็รีบวิ่งไปยังห้องทำงานบอสทันที ส่วนฉันเองก็ยังงงอยู่ว่านี่ฉันตัดสินใจถูกแล้วจริงๆใช่มั้ย เอาวะ!ลองสักตั้ง อะไรจะเกิดก็ให้มันเกิดไป!!