คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #13 : เดี๋ยวเราดูแลดินเอง
เ้าวันเสาร์ 07.00 น.
‘‘ินๆ ทานี้’’ โอมวัมือเรียินหน้าึะแพทย์
‘‘อะไรลใมึให้มาถึ่อนเวลาเนี่ย’’ ินถาม
‘‘อยู่ีๆ็สะุ้ื่นึ้นมาอะ’’ โอมอบ
‘‘ปะ เ้าไป้าในัน’’ ินวน
11.45 น.
….. โทรศัพท์ินสั่น ……
‘‘ินๆโทรศัพท์มึเ้าปะ’’ โอมถาม
‘‘ไหนๆส่มาให้หน่อย’’ ินอบพร้อมยื่นมือไปรับาโอม
….. ในสายโทรศัพท์ …..
‘‘ิน ูทัไปไม่อบเลยนะมึ่า’’ แทนทำเสียอแ
‘‘ูทำานะไ ปิเสียอยู่ มีไรหรือเปล่า’’ ินถาม
‘‘เสร็ี่โมอ่า อยาเอมึแล้ว’’ แทนทำเสียอแ่อไม่หยุ
‘‘บ่ายโมนี่แหละ ทำไมอะ’’ ินถาม
‘‘เอ้า็นัเราาย เ้าหิว้าว รอินพร้อมินน้า’’ แทนทำเสียน่ารัใส่
‘‘มามาเ้าไร นลุ ถ้ามึหิว็ินไป่อนเลย เี๋ยวูินับโอม็ไ้’’ ินอบพร้อมหันไปมอหน้าโอม
… โอมทำมือาบาทใส่ แล้วยับปาบอให้ินไปับแทนสอนพอ …
‘‘โหไม่เอา อยาินับมึ่าวันนี้’’ แทนยัอ้อนิน่อไป
‘‘เออ็ไ้ ั้นเี๋ยวรอแปปนะ บ่ายโมเี๋ยวไปิน้าว้วย’’ ินอบพร้อมพยัหน้าให้โอม
‘‘ให้ไปรับป่าว’’ แทนถาม
‘‘ไม่เป็นไรเี๋ยวูเินไปับโอมเอ’’ ินหันไปมอโอม
‘‘ูหรอ’’ โอมพูเบาๆ …. ินพยัหน้า
‘‘็ไ้ แ่านเสร็แล้วบอ้วยน้า เี๋ยวเอันหน้าทาเ้าประู 1 เลยนะ’’ แทนนั
‘‘ไ้เลย เอัน’’ ินอบ
12.40 น.
‘‘ั้น็ามนี้เนอะทุน ไว้หลัเรียนแลปเมีวันันทร์เรา่อยมาทำ่อ แล้วเรื่อรายื่อนไป่วยานที่อ.อมาไ้ยัอะ’’ ินหันไปถามเพื่อนๆ
‘‘ไ้แล้วนะ เี๋ยวเ้ารวบรวมส่ไปให้’’ อยเพื่อนอินและโอมอบ
‘‘ไ้เลยเอันวันันทร์นะทุน’’ ินโบมือบ้ายบายเพื่อนๆ
ระหว่าเินไปห้าหน้ามหาวิทยาลัย
‘‘มึว่าานเราะเสร็ทันมั้ยวะ’’ โอมถาม
‘‘ยัไ็้อทัน ูเื่อว่าถ้าเพื่อนเราหรือเรามีปัหารไหนเรา็ะ่วยันเว้ย’’ ินอบ
‘‘แ่็แปล านรับน้อ้อให้น้อมานั่ทำ ที่อื่นเป็นมั้ยวะ ทำไมพวอุปร์เียร์หรือที่เี่ยวับิรรมรับน้อ้อให้ปี 1 ทำวะ’’ โอมบ่น
‘‘เอาหน่า เราไ้รับานมาแล้ว ็ทำให้เ็มที่’’ ินแปะหลัโอมเบาๆ
‘‘เออละนี่มึไปห้าับแทน่อะ’’ โอมถาม
‘‘ใ่ ไปิน้าวับมันแหละ แล้วมึอะ ไปิน้าว้วยันป่าว’’ ินถาม
‘‘เหอะไม่เอาอะ ไม่อยาเป็น ABC’’ โอมอบ
‘‘อะไรวะ ABC’’ ินถาม
‘‘็ ไ แ่อยาพูแบบไฮโ อิ้ลิ้แมนพลีส ยูโน้ว’’ โอมอบแบบวนๆ
‘‘มึนี่นะ ั้นแยันรนี้เลยป่าว เี๋ยวู้ามถนนไป’’ ินโบมือบ้ายบาย
ทันในั้นมีมอเอร์ไ์ับออาประูม.ผ่านมาอย่ารวเร็ว
‘‘เห้ยิน!!’’ โอมะโนเรียิน้วยวามใ
ินหันไปทาวาอย่ารวเร็วแล้วรีบถอยลับอย่าเร็วนสะุาัวเอล้มลที่พื้น
‘‘เห้ยมึเป็นไรป้าว เ็บรไหนมั้ย’’ โอมวิ่เ้ามาินที่นั่ลอยู่ที่พื้นและ่วยพยุัวินึ้นมา
‘‘ไม่เป็นไรมึ’’ ินอบ
‘‘น้อรับะเินออมาูทาหน่อยนะรับมีรถหรือเปล่า ไม่ใ่เินออมาลำบานับรถเา’’ นับมอเอร์ไ์พูเสียัใส่ิน
‘‘พี่แหละับ็เร็ว ออมาาอยะลอหน่อยมั้ย ูนะ้ามถนนหน่อยมั้ย ไม่ใ่ออมาอย่าเร็ว รถอะไม่มีเลยเนี่ยพีู่สิ แ่เพื่อนผมไม่ิว่าะมีนับไวอย่าพี่ไ’’ โอมพยุินลุึ้นและเถียแทนิน
‘‘อะไรอมึวะ อย่าเสือ’’ นับมอเอร์ไ์เริ่มโมโห
‘‘ไม่เป็นไรมึ … อโทษนะรับพี่ รถพี่ไม่เป็นอะไรใ่มั้ยรับ’’ ินถาม
‘‘ไม่เป็นไร ถอยไปหน่อย พี่ะไปละน้อไม่เป็นไร็ีละ ฝาูแลเพื่อน้วยอย่าให้ปาแบบนี้อี’’ นับมอเอร์ไ์ับออไปพร้อมมอหน้าโอม
‘‘แม่โรวน ออมาาอยแล้วพุ่มาแบบนี้ น่า่าิบหาย’’ โอมบ่นพร้อมพยุิน
‘‘มึ็่าเาไปละนี่ อบใมาๆนะมึ ูุ่ม่ามมาเลย อโทษที่รบวนนะ’’ ินพูพร้อมโ้หัวให้โอมเบาๆ
‘‘อโทษไรมึ ปะๆ เินไป้วยันเี๋ยวูไปส่ถึมือแทนเลย’’ โอมอบ
‘‘เห้ยไม่เป็นไรูเินไปเอไ้มึ มึลับหอฝั่นี้หนิ มึไปรอรถเลย็ไ้’’ ินปิเสธ
‘‘ูะปล่อยมึเินไปนเียวไ้ไ ไปๆ ามมา ส่ถึแทนู่อยลับ’’ โอมยืนยันะไปส่
13.10 น.
‘‘เย่ มาแล้ว … เอ้าโอมหวัี’’ แทนทัทายโอม
‘‘ีแทน พามาส่รับ’’ โอมส่ินให้แทน
‘‘ทำไมอะ มีอะไรหรือเปล่าทำไมหน้านิ่แปลๆ’’ แทนถาม้วยวามสสัย
‘‘ไม่มีไรหรอ เอันมึ’’ ินทำท่าบ้ายบายโอม
‘‘้ามถนนเมื่อี้มีมอไ์ะนไอินอะ’’ โอมฟ้อ
‘‘เห้ย ใร ทำไม เิอะไรึ้น เ็บรไหนหรือเปล่าิน’’ แทนถาม
‘‘ไม่เ็บ ไม่เป็นไรหรอ’’ ินอบแบบหลบหน้า
‘‘ไหน มาูิ มือำทำไม แบออมา’’ แทนับมือินแบออ
แผลรลาฝ่ามือและรอบนิ้วโป้ มีเลือออ
‘‘ไหนบอไม่เป็นไริน อย่าปาแ็ อบใมานะโอม เี๋ยวเราูแลินเอ’’ แทนหันไปอบใโอมพร้อมับแนินพาเินเ้าประูห้าไป
แทนพาเินไปทาห้อน้ำ
‘‘มาๆ เี๋ยวทำเอ’’ ินบอ
‘‘ไม่้อเลยเี๋ยวทำให้ เี๋ยวไปล้าน้ำแล้วทำแผลหน่อย’’ แทนอบ
‘‘ูมีรบแล้ว น้ำเปล่า แอลอฮอล์ สำลี และพลาสเอร์อยู่ในระเป๋า’’ ินบอ
‘‘โห นี่มึะไปปินิหรอวะมีรบเลย’’ แทนถาม
‘‘็เผื่อเิสถานาร์แบบนี้ไ ะไ้ใ้เลย’’ ินอบ
‘‘ปะั้นไปล้าน้ำที่ห้อน้ำเหอะ เสร็แล้วไปนั่ทำแผลรหน้าห้อน้ำ็ไ้’’ แทนบอ
‘‘ไม่เอาอะเย็น ไป้านอันเหอะ’’ ินบอ
‘‘เออ็ไ้ ปะ’’ แทนอบ
ม้านั่ในสวนสาธาระเล็ๆหน้าห้า
‘‘มออะไร’’ ินถาม
‘‘มึรู้สึยัไ’’ แทนถาม
‘‘หมายถึแสบหรอ นิหน่อย’’ ินอบ
‘‘เปล่าไม่ใ่หมายถึเรื่อแสบ’’ แทนถามพร้อมหันไปสบาิน
ทัู้่มอาันประมา 5 วิ เวลาสั้นๆแ่นี้แ่เ็มไป้วย 5 วามิ 10 วามรู้สึ 15 เรื่อราว 20 วามเิน ทำไมมันถึถามแบบนี้ รู้สึอะไร ็รู้สึเินน่ะสิ นที่ัวเออบมาทำแผลให้ ะใหู้รู้สึอะไรล่ะแทน
‘‘หมายถึมึะเป็นหมอ แ่ใหู้มาทำแผลให้เนี่ย’’ แทนถาม่อับทสนทนาแล้ว้มหน้าลิพลาสเอร์
‘‘ไม่นะ หมอ็เ็บเป็นปะ ูิว่าวันนึู็้อไ้รับารรัษาอยู่ละถ้าูป่วย ปิมาเลย’’ ินอบ
‘‘เออ็ริ ูเยินะว่าถ้าหมอเป็นนไ้เอะรู้สึไนมาถามมึเนี่ย’’ แทนถาม
‘‘อย่าทีู่บอแหละ หมอเบาหวาน็เป็นเบาหวานไ้ หมอิ็อาะเรียเป็น หมอเ็็อาะมีลูป่วยไ้ มันเป็นเรื่อที่เินวามาถึแหละ เราเรียนไปรัษาน็ใ่ว่าเราะไม่ไ้รับารรัษาเลย แ่็…. นั่นแหละ’’ ินอบ
‘‘แ่็อะไรวะ’’ แทนถาม
‘‘มึแ่เป็นเพื่อนนแรที่ทำแผลใหู้เยๆ ูยัไม่เยมีใรทำแผลให้เลยนอาัวเอและแม่’’ ินอบ
‘‘นีู่เป็นนแรอมึี่เรื่อแล้วเนี่ย ภูมิใั’’ แทนแว
‘‘นแรอะไรวะ’’ ินถาม
‘‘เอ้า็ทำแผลมึนแร แถมมึเห็นนมูเป็นนแรอี’’ แทนอบ
‘‘บ้า นมนั่นูแวเล่นเว้ย ไป่ายลูเสือ ่ายร.็เห็นมั้ย’’ ินอบ
‘‘เอ้าหรอ เสียายเลย ั้น็เป็นนแรที่ไ้ทำแผลให้มึู็ีใสุๆละ’’ แทนบอ
‘‘อื้อ อบใมานะ ไปิน้าวัน’’ ินอบ
13.30 น.
‘‘หิวั มึินไ้อยู่ใ่ปะ’’ แทนถาม
‘‘ไ้ิ ับ้อนไ้สบายๆ แ่ไม่้อบีบแร’’ ินอบ
‘‘ถ้าไม่ไหวบอนะเี๋ยวูป้อน’’ แทนบอ
‘‘เห้ยไม่้อ เวอร์หน่า’’ ินบอ
‘‘ูทำรินะถ้ามึไม่สะวบอูไ้เลยููแลมึเอ’’ แทนบอพร้อมสบาินเพื่อแสวามริใ
14.10 น.
…. ทัู้่ิน้าวเสร็ และออไปเินเล่น่อ ….
‘‘ไหนมึว่าะทำอะไร่อนะ’’ ินถาม
‘‘มาแ่ิน้าวนี่แหละ หิว อยาินับมึ’’ แทนอบพร้อมมอไป้าหน้า
‘‘เอ้า เออว่ะมึ็บอะมาเินเล่น อะแล้วอยาไปเินไหน่อ ูลืมบอูอยู่ไ้ถึแ่สี่โมรึ่นะ นัพ่อมารับ’’ ินบอ
‘‘เห้ยริปะ นึว่าะอยู่ถึเย็นๆ่ำๆเลยโห่ อยาอยู่ับมึนานๆ’’ แทนหันมาหาินทำาปริบๆ
‘‘ไม่ไ้ พ่อะมารับไ ะให้พ่อูรอหรือไ เหลืออีั้ 2 ั่วโมว่า ะเินไปไหนล่ะทีนี้’’ ินถาม
‘‘ไปร้อเะัน’’ แทนวน
‘‘อื้อ’’ ินอบ
ินและแทนเินไปร้านาราโอเะพร้อมัน ระหว่าทาเินไปทั้สอ็เียบใส่ันลอทา เหมือนนที่ไม่สนิทันหรือเหมือนแฟนที่ทะเลาะัน ….หรือไม่็เหมือนับู่ที่ำลัมีอะไริอยู่ในใัวเอลอเวลาทั้สอน ในใอิน็เ็มไป้วยวามสุที่ไ้มาิน้าวับแทน แถมแทนยัทำแผลให้อี ที่สำัไปว่านั้น..
‘‘ทำไมมึลอะ’’ แทนถาม
‘‘ห๊ะ ลอะไร ูลอะไรไป้วยหรอ’’ ินถามอย่าใ
‘‘็มาร้อเะนี่ไ’’ แทนถาม่อ
‘‘ทำไมวะ’’ ินถามลับ
‘‘็ูทรอย่ามึไม่น่าะอบร้อเะ’’ แทนถาม
‘‘ทรอย่าูมันยัไรับ’’ ินหันไปถาม
‘‘็ไม่ิว่าะอบทำอะไรแบบนี้ไ แปลที่อบลเลย’’ แทนบอ
‘‘เี๋ยวรอููโว์สเ็ปร้อเพล ฮ่าๆ’’ ินวน
‘‘อื้อหือ รอเลยรับ’’ แทนอบ
‘‘ปะ let’s go’’ ินทำมือี้ไป้าหน้า
….. ินเินไป้าหน้า้วยวามื่นเ้น แ่็พบว่าแทนไม่เินามมา ินึหันหลัไปหาแทน …..
‘‘ทำไมวะ’’ ินถาม
‘‘มึร่าเริแล้วน่ารัมา’’ แทนอบไปพร้อมับยืนยิ้มให้ิน้วยวามเอ็นู
‘‘น่ารัอะไร ามมาเร็วๆ’’ ินอบปัเพราะเินและรีบหันไป้าหน้าไม่ให้แทนเห็นวามเินอัวเอ
หน้าร้านาราโอเะ
‘‘ุลู้าสนใเป็นี่ั่วโมะ’’ พนัานถาม
‘‘1 มั้ย’’ ินหันไปถาม
‘‘2 เลย’’ แทนอบ
‘‘มีั่วโมรึ่มั้ยรับพี่’’ ินหันไปถามพนัาน
‘‘ไ้่ะ เป็นั่วโมรึ่ 1 ห้อนะะ แ่ถ้าใ้เวลาไม่หมสามารถลับมาร้อไ้่ออี 1 รั้่ะ’’ พนัานบอ
‘‘ไ้รับ’’ ินอบ
พนัานยื่นบัรใส่รหัสให้ิน และพาทัู้่เินเ้าไปที่ห้อ
‘‘ทำไมั่วโมรึ่วะ’’ แทนถาม
‘‘็นละรึ่ไ รึ่ทา มึอยา 2 ูอยา 1’’ ินอบ
‘‘ัไปรับ’’ แทนบอ
ระหว่าร้อเพล ทัู้่สลับันเลือเพล ร้อ้วยัน ินื่นเ้นมาับารไ้ร้อเพล เพราะเป็นารลายเรียอีวิธีอิน
‘‘มึูมีวามสุัวะ’’ แทนบอ
‘‘อื้อ เวลาูเรียูะอบร้อเพลอยู่ที่ห้อนเียว แ่ารไ้มาร้านาราโอเะแบบนี้เสียูมันูเหมือนร้อบนเวทีี อบสุๆ นัร้อืออีวามฝันูเลยนะนี่อนเ็ๆ แ่แมู่ไม่สนับสนุนอะ … เอ้ย ููื่นเ้นไปปะ โทษที’’ ินอบ
‘‘ไม่เลย ูอบ’’ แทนบอ
‘‘ู็อบเหมือนันแทน …. อบารร้อเพล และอบมึ้วย’’ ินไ้แ่ินเียวอยู่ในใ
16.05 น.
‘‘สนุโร มึร้อเพลเพราะมาเลยนะเนี่ย’’ แทนม
‘‘อบในะ มึ็เหมือนัน’’ ินอบ
‘‘ี้ราวหน้ามา้วยันอีนะ… อ้าว แบม’’ แทนอบ ินยัไม่ทันอบแทนลับ ็เหลือบไปเห็นแบม
‘‘อ้าว แทน สวัสี เธอือินเพื่อนแทนใ่มั้ย’’ แบมยิ้มทัทาย
‘‘สวัสีแบม เราินเอ’’ ินยิ้มและอบ
‘‘เทหรือเปล่า’’ แบมแว
‘‘เทบ้าอะไร ไม่ใ่ะหน่อย’’ แทนรีบัทันทีอย่าเร็ว นินหันไปมอหน้าแทน
‘‘โอเ้ เ้าใแล้ว อบแท้วยแทน อบ้าัเลย’’ แบมบอแทน
‘‘อะ รู้แล้วหน่า แทแบมมีหรอถ้าเราเห็นะไม่อบ เี๋ยวส่ินเสร็ะรีบอบเลยรับ’’ แทนอบ
‘‘ีมา แบบนี้่อยุยรู้เรื่อหน่อย’’ แบมอบพร้อมำเบาๆ
…. อะไรัน ไปุยแทัน้วยหรอ ุยอนไหน เาะุยันเรื่ออะไรนะ เรื่อาวเือน เรื่อิรรม เรื่อเรียน หรือว่ามันะเป็นอย่าที่เราิ แ่แทนะอบแบม็ไม่แปล แ่ถ้ามันเิึ้นริเรา็…. ทำไมไม่วนันมาให้บๆนะ
‘‘แล้วนี่มาทำไรอะ’’ แทนถามแบม
‘‘มาหาื้อหนัสืออะ นัเพื่อนไว้้วย… ั้นเราไป่อนนะ ไว้เอันนะแทน ไว้เอันนะิน’’ แบมอบและยิ้มบอลาินับแทน
‘‘เรับ เอัน’’ แทนอบ
‘‘ไว้เอันนะ’’ ินอบ โ้หัวแล้วินำเินออมา
16.15 น.
‘‘รับพ่อ…. เรียบร้อยแล้วรับ พ่อมาที่ห้าร้ามมหาลัยเลย็ไ้รับ ผมมาเินเล่นรอ’’ ินรับสายุพ่อ
……..
‘‘พ่อมารับแล้วหรอ’’ แทนถาม
‘‘อื้อ’’ ินอบ
‘‘โห หมเวลาสนุแล้วสิ’’ แทนบ่น
‘‘ไปหาหนัสืออ่านิ’’ ินอบเสียนิ่ๆ
‘‘ห๊ะ หนัสืออะไรหรอ’’ แทนถาม้วยวามสสัย
‘‘เปล่า ็ถ้ามันะไม่สนุ็ไปหาหนัสือสนุๆอ่านะสิ’’ ินยัทำเสียนิ่่อไป
‘‘มึเป็นอะไรปะเนี่ย’’ แทนถาม
‘‘เปล่าะหน่อย ะลับแล้ว ไปแล้วนะ’’ ินอบและเินนำไป
‘‘ู้อเห็นมึึ้นรถ่อน ูถึะลับ’’ แทนบอ
‘‘อือ’’ ินอบ
หลัานั้นบรรยาาศ็เียบๆไปเลย แทนยัสสัย่อไปว่าเิอะไรึ้น แ่ินรู้อยู่แ่ใ มัน…. แบบนี้เาเรียว่าหึใ่มั้ย ถ้าเราลับเาะไปเอันหรือเปล่า หรือไม่้อเอหรอมั้ ยัไ็ไปแทุยันอยู่แล้วหนิ อยาลับไวๆัเมื่อไหร่พ่อะมาถึัทีนะ ินิวนนถึหน้าห้า
‘‘ไปแล้วนะ’’ ินบอแล้วรีบเินรไปที่รถ
‘‘เี๋ยว่อนิน’’ แทนเรียิน ินหันหลัลับมาสบาับแทน
…. ทั้สอสบาัน
‘‘เอันนะ’’ แทนบอ
ินไม่อบอะไร ยิ้มให้แล้ว้มหน้าเินึ้นรถไป แทนยมือสวัสีพ่อินที่เปิระรถลมา
ระหว่าบนรถ
‘‘มีอะไรหรือเปล่าลู ทำไมูนิ่ๆแปลๆ’’ พ่อินถาม
‘‘ไม่มีอะไรหรอรับ ผมเหนื่อยาทำานเยๆ’’ ินอบ
……..
ความคิดเห็น