คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : บทนำเรื่อง 100% +สำนวนแก้ใหม่
ระบบสุริยะัรวาลหนึ่มีาวื่อว่า เโลเวีย มีแผ่นินว้าให่ ทุ่ห้าเียวี แผ่นินให่มีทั้หม สามแผ่นิน ทวีปแรมีลัษะโเ่นพิเศษ มีุมนหลาสีนาให่ระายัวอยู่ทุสารทิศทั่วปพี มอูผิวเผินเหมือนุมนธรรมา
แ่หาไ้เ้ามาสัมผัสสามารถทราบไ้เลยว่าบาอย่าทำให้เมือเหล่านี้แ่าออไป นั้นือพลัาริสัลในำนานสิบธาุ มีเพียอาาัรที่อม่อพบวามเหี่ยวแห้ น้ำพิษ และลิ่นสาปอันเหม็นาว ทำให้แยัวาอาาัรทั้มวล ย้ายไปั้รราบนเาะลาทะเล
ไร้ผู้นอาศัย ส่วนมาำพวอมนุษย์ ปีศา พวผิปิหน้าาอัปลัษ์ หรือทำผิน้อถูเนรเทศมายัินแนทุ์ยาแห่นี้ ถูปรอโยษัริย์ผู้เปี่ยม้วยวามเมา วามื่อสัย์ เา่าส่าามเหลือเินทั้หล่อและลา
รูปร่าสูให่ผอมเพรียว ิ้วหนาใบหน้าผอม ผมสีำเ้มสะพายาบสั้นไว้้าหลั สวมเสื้อสีฟ้าาเสีาวที่ทำาผ้าฝ้าย มีระเป๋านาิ๋วึ่บรรุล่อส่อทาไลทำาไม้เลื่อื่อทนทาน่อทุสิ่ ยืนมอาวปีศาทุนบนยอหน้าผาสู
เอื้อมมือวาับ้ามึออาฝั ูาบรแสะวันสะท้อนับใบหน้าอปีศาทุน “้าสัา่อพวเ้าว่า พรุ่นี้ำนำพาวามรุ่โรน์และยุทอมามอบให้...ปีศาและมนุษย์ะไ้อยู่ร่วมันอย่าสันิ” ปีศานหนึู่แน
“ไโยให้ับ ท่านฮาโล” เสียอาวปีศาเริ่มัึ้นเรื่อยๆ พูื่ออายผู้ให้ำสัา่อาวปีศา ฮาโลหยิบระาษสีาวึ้นมา วาบนมือแล้วเป่าลม ระแสลมพัพาเอาระาษลอย้ามน้ำ้ามทะเล บินผ่านเมือหลาสีหลายธาุ ระาษยัมิเหี่ยวเา บุบสลาย ลอยึ้นไปยัทิศเหนือ
ปราสาทยัษ์บนยอหออย ระาษสอเ้าหน้า่าบานหนึ่ที่เปิอ้า เลื่อนัวลบนโ๊ะไม้สีน้ำาลอ่อน ายนหนึ่เินเ้ามาแะอระาษ อ่าน้อวามพร้อมทั้ส่ระาษอบ ใ้วิธีเียวันส่ลับืน “พรุ่นี้แล้วสินะ”
อรุวันใหม่ฮาโลเิน้วยวามสบายใ เาทำท่าายบริหาร สูลิ่นไออธรรมาิพร้อมอาาศอันแสนบริสุทธิ์ เา้ามสะพานเื่อมระหว่าแนปีศาับอาาัรบนแผ่นินให่ ฝีเท้าเร็วว่านทั่วไปหลายเท่า สำหรับเาือารเิน
สายาอผู้อื่นมอเห็นแ่ร่าอเาผ่านหน้า้วยวามเร็ว เห็นลำัวแ่มอาอเาเหมือนภาพเาไม่หยุนิ่เลื่อนไหวลอ ้วยวามรวเร็วในฝีเท้ทำให้เห็นยอเาสูัน้าหน้าพร้อมนัรบผู้ทรเียริหลาหลายนเินึ้นบันไวน
“อทาหน่อยรับ” เสียมาแ่ไล ทำให้นที่ไ้ยิน่าหลีทาให้ เห็นใบหน้าอฮาโลพร้อมาที่มอไม่เห็นอย่าัเน “ฝีเท้าไวั่เสือ ุเทพเ้าลมาุิ” ายนหนึ่เอ่ยเป็นบทลอน อีน่อ “ลอน่าแสนี่เ่า ทำไมแไม หุบปาอแ” ายผมทอะอใส่
แ่ถึระนั้นท่าทาอพวเาไม่อาหยุารเลื่อนไหวอหนุ่มฝีปาสุภาพ เาะโนบอนล่วหน้าเพื่ออทา นที่ไ้ยินหลีทาให้เาเินผ่านไ้อย่าสะว “อบุมารับ พวุ่าน้ำใาม” เหนหน้ามอยอปราสาทอีไลมา
เาปัเหื่อรหน้าผา อาาศ้าบนร้อนมาๆ แถมแสะวันยัส่อถึ เมื่อถึั้นสุท้ายพบายสวมเสื้อสีาวถือไม้เท้ายาวอ้าแนรับ เาวิ่เ้าไปอแ่วิ่เร็วมาไม่ทันระวั สะุหลุมนาเล็ ลำัวพุ่ไป้วยวามเร็วระแทร่านั้นลไปนอนับพื้น
“ลุึ้น อย่ามัวั้า” เารีบึ้นพร้อมปัฝุ่นบนลำัวอายผู้นั้น “อโทษรับ” ายนนั้นยิ้มแล้วอฮาโล “ไปห้อประุมัน” พวเาเินเ้าไปในปราสาท พบผู้นเินันวุ่นเหมือนมานในรั ่าทำานันอย่ายันันแ็
เินมาถึห้อโถให่ พบโ๊ะยาวทรสีเหลียมสลั้วยอัระพร้อมรูปภาพประอบายสิบนนั่บนเ้าอี้ แ่ละท่านูบุลิแ่าันสิ้นเิ บานสวมน์ บานอ่านหนัสือ บาน้อเม็มาทาฮาโล เาในเอามือเาหัว
“แนะนำให้รู้ััน ฮาโล พวเาือราาทั้สิบาแ่ละอาาัร” เาวาสายามอายผมาวท่าทาสุุมเยือเย็น าวผมฟ้าับายผมำผู้ำลัถือบาอย่าบนานส่ให้ันและัน และที่เหลือ็ไม่่อยมีอะไรมานั ายผมาวระแอมเสียในลำอ
“เริ่มารประุมเถอะ ท่านโฮเลีย” ผู้ายที่ยืน้าเาือ เทพเ้าแห่าวเโลเวีย นามท่านือ โฮเลีย ใบหน้าอเายัหนุ่มแน่นมาว่านอื่นเพียแ่นำเสียนั้น่า่าันสิ้นเิ ฮาโลิในใ เานั่ลบนเ้าอี้โยหันหน้าไปยับัลลั์สีาวอาบ้วยแสะวันที่ลอผ่าน่อบนเพาน
“วันนี้้าเรียพวเ้ามาเพื่อ ่วยันลวามเห็นเรื่อารปรับปรุอาาัรปีศาให้ร่มเย็นเป็นสุ” เทพ
โฮเลียเริ่นนำหัว้อในารสนทนาอวันนี้ “่อไป อเิผู้ปรออาาัรปีศา ฮาโล ่วยอธิบายรายละเอียทั้หมให้ฟัที”
ฮาโลยืนึ้น้วยวามประหม่าเล็น้อย สายาทุวับ้อใบหน้าอเา “ะ้า เห็นว่า” ายผมฟ้าแวทันที “เป็นอะไรไป แมวัลิ้นเหรอ” เาพยายามพูให้ัถ้อบัำ แ่ปาสั่นทำให้พูอะไรลำบา แถมเอามือวาเาหัวไป้วย
“อะ แอ่ม....หวัว่าพวท่านฟัสิ่ที่เาพูนะ ให้เียริน้อ้า้วย” เทพโฮเลียพูโประโยที่สร้าวามประหลาใให้เหล่าราันย์ “นะ ...น้อ....ะ...าย...ระ...เหรอ” พี่าย่วยีวิน้อผู้นี้มาเลย “เอาละรับ สิ่ที่ผมอยาให้ทุท่าน่วยลวามเห็นือารพันาอาาัรปีศา”
ายผมาวโ้แย้ทันที “พันาให้ีึ้นหรือยัไ” เทพโฮเลียระแอมในลำอ “ให้เาพูให้เสร็่อน
ไวนอล” เาหยุพูฟัเรื่อาปาน้อายอเทพ่อ “อยาให้มีาร้าายแลเปลี่ยนสิน้าัน สานสัมพันธ์ระหว่ามนุษย์ับปีศา ถือว่าพวเราเป็นหนึ่ในินแนธาุ้วยไ้ไหมรับ” สีหน้าอราันย์ทุนเร่เรียผิปิ
“สุท้ายอให้ทุท่านลวามเห็น้วยวามยุิธรรม อย่าเห็นแ่วามิส่วนัวที่ยึหลัับปีศาในแ่ร้ายอีรับ.....พวเา็เหมือนเราอย่าัสินนาภายนอ....สิ่ที่ผมะพูมีเพียเท่านี้” เาเินออาห้อโถให่ไป้วยสีหน้าเร่เรียอย่ามา
เทพโฮเลียมอเา้วยวามเศร้าแล้วถอนหายใ แ่เา็ทำหน้านิ่แล้วหันมาุยับราันย์ทั้สิบ “พวเ้ามีวามิเห็นเ่นไร ่วยบอ้าทีเมื่อัสินเสร็ อย่าถือเอาวามที่เาเป็นน้อ้ามาัสินให้เห็นอบ ้นหาำอบในใริอพวท่านแล้วพู้วยวามริเท่านั้น”
พวเาปรึษาหารือัน หลายนสีหน้าเรียยเว้นายผมาวับผมฟ้า พวเาลุึ้นาที่นั่แล้วเินเ้าหาฮาโลผู้มอท้อฟ้า้วยวามเหม่อลอย “นาย อยาพันาแนปีศามาเลยสินะ” เาไม่หันหน้าแ่พู้วยน้ำเสียถ้อยวาาสุภาพ
“ไม่ว่าพวท่านะัสินใอย่าไร ผมมีหน้าที่้อยอมรับผลที่ออมา้วย” น้ำเสียเผยวามท้อแท้ สิ้นหวั ถอนหายใเป็นห้วๆ “อย่าิมา เ้าไป้าใน รอฟัำัสิน่อน” เาทำามเินามทั้สอลับเ้าห้อโถให่ เทพโฮเลียมอน้อรับนบัลลั์
“ำัสินอพวท่านือ” เาะโนเสียัพร้อมยืนึ้น ราันย์นที่เหลือยืนึ้นพร้อมูแนวา “เห็น้วย…เห็น้วย....เห็น้วยยย” ำัสินัระหึ่ม้อทั่วห้อโถ ผู้นนอห้อหรืออาศัยภายในปราสาทเี่ยหูฟัเสียที่ะโนอย่าใใ่อ
“เิอะไรึ้น” ทหารหรือผู้น้านอุบิบุยัน้วยวามสสัย อัศวินสวมุเราะเหล็สวมผ้าลุมรูปปราสาทบนยอเา เ้ามาใล้ๆพวนที่สุมหัวุยัน “นินทาอะไรัน รีบลับไปทำานเี่ยวนี้” พวเาผวาแล้ววิ่ลับออไป้านอ
“ไม่ไหวๆ พวนี้เนี่ย ่าทำัวเหมือนนั่าวาวราวัสไม่มีผิ” บุลสวมผ้าุลมเินออมาาห้อโถให่ อัศวิน้อรูปร่าพิาราอย่าพิถีพิถัน วาับ้ออในมือเป็นวัถุสีำทรเหลี่ยม แล้ววามิในหัว็แวบเ้ามา
เี่ยว่อนนั้นมันเทปบันทึเหุาร์นี่นา หรือว่ายัยนั้นอีแล้ว เารีบวิ่ไปหาหิสาวในผ้าลุม เธอไหวัวทันรีบวิ่ไปหาลุ่มนที่เพิ่ไล่ออเมื่อี้ อัศวินำราม “พวเียวันั้นเหรอ ายยยยยยยยย” มือ้ายุม้ามาบแล้ววิ่เ้าหา้วยวามเร็วัาบเมื่อเ้าประิัว
แ่พลาเธอและพรรพวึ้นพาหนะทรลมลอยหายไปในอาาศทันที เาเอาาบปัพื้นินแล้วะโนเสียั “หนีไปไ้อีแล้วเรอะ ยัยบ้าาาาาาาาาาา” แล้วเาหันหลัลับ้วยวามเศร้าพบนทำานในปราสาทเินผ่านัวเาไปนหม
“เฮ้ยยยย พวแะไปไหนัน ใรอนุาิให้ลับไม่ทราบ” ไม่มีใรสันอบเิหน้าันเป็นแถว ยเว้นหิรานหนึ่ “เทพเ้าอนุาิให้พวเราลับ หลานาย เาบอให้พวเราลับไปหารอบรัว วันนี้ะัานลอันนะ”
อัศวินทำหน้า เารีบย้อนลับไปยัปราสาท ริ่ไปยัห้อโถพบราันย์ทั้หลายนั่ื่มลอ เทพเ้ายืน้าน้าอัศวิน “เ้าไม่้อวิ ิ นั่าวนั้นมาทำ่าวถูหมาย ไม่ไ้แอบมา เพียแ่อยาทำให้เ้าปวหัวเล่น เ้าัวบออย่านั้น”
“อีเรื่อ เนื่อาไม่มีนทำานแล้ว วันนี้เ้า่วยเสิรฟ์อาหารที” เทพับหัวไหล่เา “รับผม” เาเริ่มานอย่าไม่ลัเล เทพโฮเลียเ้าไปร่วมวลอเนื่อในารอนุาิพันาแนปีศา ฮาโลนั้นมีวามสุมานยิ้มหน้าบาน
พวเาเลิมลอันโยหารู้ไม่ว่าบาอย่าำลัืบลานเ้าสู่ปราสาท เาำๆบนท้อฟ้าำนวนมหาศาลิ่สู่ปราสาท หลบามอในปราสาท ภายในเามืปราวาสีแำนวนมา ร่ายัษ์ออัศวินำลัเินถือถาอาหารสวมผ้าันเปื้อนผ่านห้อมืในปราสาท
เสียหัวเราะลึๆในวามมืัึ้นเป็นห้วๆ เสียเลื่อนไหวไปมาสร้าวามนลุให้ับเ้าอัศวิน เาลืนน้ำลายลในลำอ “แเป็นใรัน” เาปล่อยานพร้อมัาบใ้วามรู้สึรับรู้ารเลื่อนไหว มันอยู่รไหน ห้อนี้มืมาๆ มันอยู่รไหนัน.....รนั้นไ
ลืมาพร้อมแทไป้าหน้าปราว่าไม่พบอะไร วามเ็บปวเริ่มแพร่ยายึ้น “อุ๊บ ทำไมัน” แสสว่าในห้อมืเลยวามริ เาถูแท้วยาบอัวเอ “เป็นไปไ้ยัไ” ล้มหน้าทิ่มพื้น เาสีำไหลึมเ้าร่าอัศวิน แนวาระุพร้อมรอยยิ้มเ้าเล่ห์
“้าลับมาแล้ว”
เมื่อะวันยามเ้าวันใหม่ทอแสผ่านหน้า่าส่อใบหน้าอเหล่าราันย์พบอัศวินอ้วนยืนหันหลัเ้าหาำแพ พวเาลุึ้นยืนมอ “ิ เป็นอะไรไป” เทพโฮเลียที่นั่หลับาบัลลั์ลืมามอเ่นัน เสียหัวเราะที่วนนลุัึ้นเป็นห้ว
มบหน้าีาวเหมือนระูหันหน้ามอทุนสร้าวามหวาลัว “พวแ้อายยยยยย” เทพโฮเลีย็อมานหมสิ “หาาาาา แเอเป็นไปไม่ไ้” ายผมฟ้าพู้วยวามหวาลัวน้อเอามือมาุมหัว “าร์สินะ” ฮาโลเอ่ยนามออมมารปีศาที่เยร่าีวินำนวนมาในอีอันาล
“แเอเหรอ ผู้ปรออาาัรเิมอ้า” เาัาบสีทอ ท่อาถาบาอย่าปลายาบแปรสภาพเป็นหัวูเห่านาเล็ำนวนมาพุ่เ้าหาเทพ แ่ฮาโลระโผ่าหัวูาเป็นสอท่อน อาวุธในมือทั้สอส่อแส มีสั้นนาเล็
“ไม่น่าเื่อ มีธรรมาๆทำไมถึัไ้” าร์ปล่อยูอีรั้ เาวิ่ฝ่าเ้ามาเรื่อยๆ หัวูระเ็นระอนไปทั่ว อมมารผวานิๆ “แเป็นใรัน” เาวัมือวาทะแยึ้นบน้ายแล้วสลับับอีมือ ร่าออัศวินถูู้วยปลายมีอันแหลมม รอยโหว่รูปาบาท
“อาาาา แนะ เีรยมัวายเ้าหนุ่ม”ลำแสสีาวสว่าวาบา้าหลั ระแทร่าอัศวินระเ็นนำแพ เาหันหลัพบไวนอลถือริสัลสีาว “นั้นมัน” อมมารพู้วยน้ำเสียสั่นๆ “ทำไมัน มันถูทำลายไปแล้วมิใ่เหรอ”
เหุาร์ ุนั้นหยุนิ่ั่วะย้อนามทรำออมมารลับไปยัอีเพียั่ววูบ ร่าอายหนุ่มวิ่ฝ่าอุปสรร์่าๆ แทร่าอมมารนหนึ่ท่ามลาสมรภูมิอันุเือ แล้วสิ่ที่ปราในใปีศาับวูบหายไป ลับมายัสถานาร์ ปัุบัน
“ฝาไว้่อนเถอะ” มันำลัะหนีหายไป ไวนอลยิลำแสสีาวระแทร่าอัศวินร่า เสียร้ออันโหยหวนยั แ่ร่าายสูหายเนื่อาพาลานุภาพอันแรล้าอวัถุบนอุ้มืออไวนอล “ิ อให้นายหลับให้สบายไปั่วีวิ”
ฮาโลปลอบใ “เา้อเ้าใ” เาำลัะเินออาห้อโถ “เี่ยว น้อ้า” เทพโฮเลียเินมาโยมีายผมฟ้าพยุร่า “อบใที่่วยพวเรา ใน่าืนนี้” เายิ้มพร้อมอพี่ายอัวเอแล้วโ้ำนับทุนบิายไป้าหลัพร้อมฮัมเพลและ้าวาออาห้อโถ
เาำๆปรา้าหน้า “ยัไม่เ็อี” รีบวิ่ผ่านห้อ่าๆนานาเห็นเาสีำวิ่ไล่ามิ เร่ฝีเท้าทั้หมระโออปราสาทพร้อมหยิบมีสั้น้วยวามเร็ว วาสายามอทุอูที่ไหลผ่านลำัวไม่ว่าะหิ้ห้อย สัว์ลาืน เสียลม
“อะไรัน าฝาไปเอเหรอ” เสียหัวเราะ่ำๆออมาเป็นห้วัา้าหลั “แเป็นใรัน” เาำรอบลุมร่าเอาไว้พร้อมปิบัแสสว่าทุอย่า เสียทุแบบพร้อมทุสรรพสิ่ สิ่สุท้ายที่เาไ้ยินือเสียอพร้อมำลัึา แ่มัน็สายไปแล้ว...
เที่ยืนอาาัรแนปีศามีแสไฟำนวนมาเินเรียแถวเป็นบวน นำโยไวนอลพร้อมเทพโฮเลียถือผ้าลุมอฮาโล ปีศาหลายยร้อห่มร้อไห้ พาันอผ้าลุม “อมมาร้อใ้ในารายอท่านฮาโล”
เทพโฮเลียปลอบ “สิ่ที่ฮาโลเยไ้บอในารประุมพวเราะำเนินารให้” เทพโฮเลียไ้สาบาน่อหน้าเหล่าเรมนุษย์ว่าะรัษาำมั่นที่ให้ไว้ โยืนนี้ั้ื่อว่าืนฮาล เพื่อระลึถึบุลที่น่ายย่อ โยเพาะับเทพแล้วเาือน้อายที่ร่วมทุ์ร่วมสุันมาเนิ่นนาน เรื่อราวอเาะ้อถูารึไว้ โฮเลียพูทิ้ท้ายเอาไว้
เหล่าเทพ่าพาันลับไปยัที่พัพิอน าวปีศาหันหลัลับเ้าบ้านที่เ่าอม่อนอาพัเมื่อไหร่็ไ้ สายลมอันหนาวเหน็บพัผ่านบ้านแ่ละหลั ไ้ยินเสียฟันระทบัน “ปี ศา” เสีย่ำเอ่ยมาามสายลม พวมันึ่ำลั่มาหลับลืมาโ
“ปี ศา” ไ้ยินอีรั้แถมัึ้นเรื่อยๆ พวเาออาบ้านเพื่อมาุมนุมันลาเมือ ปีศาาเียวถาม “มีใรไ้ยินเสียนั้นไหม” ปีศาัวอื่นบอว่า เห็น ่าพาันสสัยว่าใรัน เาสีำปรา่อหน้า่อา ร่าโรระูิปี แบร่าอฮาโลไว้
“้าลับมาแล้ว” พวปีศามวิ้ว บาัวอเี้ยวในปา บาัวพ่นวันำโม “เ้าปีศา ทำอะไรับท่านฮาโล ไม่ทราบ” โรระูใ้าถีบปีศาาเียว ที่เหลือมันโรธเหมือนผึ้แรั “้าือสมุนออมมาร หาพวเ้ายัรัอมมาร สวามิภัิ์่อท่านเี่ยวนี้”
ปีศาาเียววิ่เ้ามาีแน เลือสีม่วพุ่า้อ่อ ร่าอฮาโลถูอุ้มโยปีศาแร้ เ้าปีศาใ้แนอี้าับหัวอปีศาาเียวแล้วบีบนสุแรเิ เลือทะลัระเ็นลมาบนพื้นแห้แล้ เลือำนวนมาไหลรวมัวันเป็นบ่อเลือนาให่ ลิ่นสาบมาึ้น ร่าอปีศาที่ภัี่อฮาโลายเป็นเบือ ไม่มีผู้ใเหลือรอาารบุรุอปีศานนี้
อมมารปรา้าหลัสมุนล่าวำมเยพร้อมยื่นอเหลวสีม่วในวใส เา้มหน้าุเ่า “ท่านรับ แล้วะทำยัไ่อไปี” อมมารีร่าอฮาโลแล้วเี้ยวระูอย่าเมามัน “ไม่้อห่ว” ใ้ลิ้นเลียราบโลหิสีำที่ิามนิ้ว
“พวเราะบุพรุ่นี้ โย้าะใ้นามใหม่ว่าเฮิส ้าวแห่ยมโล” สมุนเอถาม้วยวามสสัย “เหุใ ท่าน้อเปลี่ยนนาม้วยอรับ” มันพ่นเศษระูลับไปในาศพ “เพราะว่า้าอบ็เท่านั้น ไม่ไ้มีวามหมายอะไรพิเศษ”
เสียหัวเราะอมันั้อทั่วแนปีศา าปีศาเลื่อนไหว เศษระูเริ่มเลื่อนไหว้วยลใหายใอสมุนอมมาร ่อัวันเป็นโรระูเเินไ้ำนวนนับไม่ถ้วน “อทัพอ้า พรุ่นี้เรียมัวเปิศึอีรั้”
วันรุ่ึ้นาวบ้านในแ่ละอาาัรทำานันอย่ายันันแ็ ำเนินีวิประำวัน้วยวามเรียบ่าย สบายๆามสไล์อแ่ละน นระทั่มีนเผ่าหนึ่เห็นเาำๆำนวนมาบนท้อฟ้า หลายน่า่วยันส่อูว่ามันืออะไร?
ร่าให่มหึมาิ่ลมาร่าผู้นำนวนมา ทหารหลายนเอาอาวุธมา่อปีศานยัษ์ “พวเ้ามาทำอะไรที่นี่” พวมันแสยะยิ้ม “อมมารหวนืน พวเรา้อ่าล้าเผ่าพันธุ์พวเ้า ะนั้นเรียมัวาย” ทหารยัมิทันไ้ป้อันัวถูีเป็นิ้นๆ
สายลมำนวนมาอันยัษ์ระเ็นนหายหลั ไวนอลเินมาอย่าส่าผ่าเผยัาบพร้อมปล่อยระแสลมอีรอบพันยัษ์ปลิวลาอาาศ “เ้าาร์ ลับมาเหรอ ทุนเรียมัวสู้รบ พาผู้หิและเ็ไปไว้ในที่ปลอภัย”
เาสีำโผล่มารัร่าอไวนอล เาพยายามิ้นให้หลุ เสียหัวเราะัึ้นพร้อมหน้าาอนรู้ั “ฮาโล เหรอ เป็นไปไม่ไ้” ฮาโลเอาปลายมีู่่อลำอ วาอไวนอลับ้อใบหน้าอเาีพิล “าร์ แนี่เอ” ปลายมีแทแนราาไวนอลแล้วถีบลอยนำแพ
ศึสรามเริ่ม้นโยเหล่าราามิทันไ้ั้ัว ผู้นำนวนมาล้วนายไปอย่าไร้่า ารบุยัำเนิน่อไป ไวนอลับราาที่เหลือถูับไปทรมานอย่าอนาถในุออมมาร เหลือวามหวัสุท้ายือเทพโฮเลียึ่ไ้รวบรวมเหล่าายรร์ทั้หมไว้ในปราสาท
“พวเรา้อบุเพื่อแ้แ้นให้ลับนที่เรารั ทุๆสิ่ทุอย่าที่อมมารทำ้อำระ” หลายนะโนร้อ้วยวามเียแ้น เทพโฮเลีย้าวึ้นนั่บนบัลลั์ “พวเราะทำารบุภายในืนนี้ ึเมื่อไหร่ พวเราะุ่มโมี อย่าให้พวมันไหวัวทัน เ้าใไหม”
พวเาโฮ่ร้อ้วยวามฮึเหิมมีำลัใ ่าีาบอโฮเลียเริ่มทำอาวุธให้เหล่านัรบพร้อม่อมอาวุธประำัวท่านือ ไม้เท้าายสิทธิ์อเทพ รูปร่าเหมือนไม้เท้าอผู้สูอายุ เพียแ่ำเล่าลือหนึ่ล่าวว่าแฝ้วย
พลานุภาพที่ไม่มีผู้ใสามารถยับยั้ไ้
่าทำอาวุธพยายามัไม้เท้าให้เาพร้อมผูผ้านำโประำัวอท่านเอาไว้ แล้วเินึ้นไปุเ่าพร้อมส่มอบให้ท่าน โฮเลียลูบลำพร้อมูอาวุธ วาับ้อไม้เท้า “าร์ ไม่สิ เฮิส เรียมัวรับรรมที่่อเอาไว้” ท่านเินลาบัลลั์มิสวมุเราะ ้าวออนอปราสาทพร้อมเหล่านัรบ
ารเินทารั้นี้หลายีวิหลั่น้ำาบ้าเมื่อเินผ่านบ้านอันเป็นที่รัถูเผานไม่เหลือา “ไหวไหม หาพวเ้าไม่ไหว ้าะไปลุยนเียว็ไ้” ำพูอเทพทำให้นัรบบานถึับุเ่าร้อไห้ “อโทษรับ ที่ผมอ่อนแอ”
“ไม่หรอ นเราเิมามีสิทธิ์ที่อ่อนแอในาเรื่อบ้า แ่เรา้อฝ่าฟันไปให้ไ้ อย่ามัวแ่มปลั๊ับวามทุื ิถึลูหลานเ้า ไม่อยาให้พ่อ้อมัวแ่มในวามทุ์ ะนั้นลุึ้นเถิ” เาเอาแนมาถูใบหน้าที่มีราบน้ำา “ผมะ่วยท่านให้ถึที่สุ”
เทพยิ้ม้วยวามปลื้มปิิ “เพื่อเห็นแ่พวเ้า ้าะ่วยย่นระยะเวลาเินทาให้เร็วที่สุ” พวเาแปลใมาเห็นวล้อแสสีาวปราใ้เท้า “ทุนมารวมัวัน” เหล่าทหารทั้หมมารวมันภายใ้วลมนาให่ “เอาละ พาพวเราไปยัทาเ้าแนมาร”
ลำแสสีาวสว่า้าทั่วร่าอนัรบสลายลายเป็นลำแสไปทีละนพร้อมผู้นำอพวเา ท่ามลาวามมืเหนืออาาัรปีสา โรระูสอัวเฝ้ายามป้อันสะพาน้ามไปยัแนมาร ลำแสสีาวปราพร้อมเหล่านัรบหล่นาท้อฟ้าอันว้าให่ทับระูเินไ้แหัไม่เหลือิ้นี
“พวเราเริ่มทำามแผนารเี่ยวนี้เลย” นัรบแบ่ันแยย้ายออไปเป็นสามลุ่ม “ไปเอันยัุนัพบ”เทพโฮเลีย้าวารวเร็วเหมือนหมาิ้อใ้หัวไม้เท้าทุบไปยัปีศาแ่ละัวที่วาไว้ ร่าายอพวมัน็สลายเป็นฝุ่นไ้ทันที
พลานุภาพนั้นสร้าวามื่นเ้นให้เหล่านัรบมา นระทั่ปราสาทสีำทมิฬรูปร่าเหมือนราไม้ำนวนมา่อัว “มาแล้วเหรอ โฮเลีย” อมมารปราาย่อหน้า ร่าายอมันเป็นฮาโลิปีพร้อมถือมีสั้นสอเล่ม “แ มันปีศาั่ว”
“อบใที่ม อีอย่า ถ้าะวาแผนทำให้ีว่านี้่อน” มันระแอมปีศานหนึ่ปาบาอย่าาบนยอปราสาทออมมาร “นี่มัน แ ่าเลวทรามเ่นนี้” หัวอนัรบที่เพิ่แยออไปสอลุ่มถูมัใส่ใยแมมุมพร้อมส่ืนแ่เทพ
นัรบที่ิามเทพเิวามหวาลัวยเว้นผู้ายนเิมที่ไ้รับวามปลอบอเทพ “พวเราอย่าหันหลัลั สู้เพื่อทุสรรพสิ่อพวเรา” ัาบพร้อมวิ่ผ่านหน้าเทพ อมมารแสยะยิ้มวัมือเรียอทัพระูวิ่เ้าประทะวามหวัอเโลเวียทั้มวล
เทโฮเลียร่ายาถาโบราเสอัศวินิปีสีาวึ้นมา่วยรบพร้อมวิ่ฝ่าปีศาพร้อมำนวนมา อมมารเที่ยวแทนอื่น้วยอาวุธอน้อโฮเลีย นทั้สอประันหน้าันในที่สุ โฮเลียเอาหัวไม้เท้าฟาหน้าอมมารพร้อมถีบร่าออมมารนระูำนวนมา
ระโหลสีาวรอบหัวพอี “ใรปิไฟเนี่ย” โฮเลียอาศัยัหวะนี้ทุบระโหลสีาวบนหัวมันนเปราะแล้วทุบอีรั้ร่าอมันระแทพื้นหน้าทิ่มปพี แ่มันหัวเราะอย่าบ้าบิ่น “ทำไ้แ่นี้เหรอ” ลุึ้นพร้อมำหวัไม้เท้าแล้วปล่อยไฟเผาผลาร่าายนั้นนไหม้ แ่เายััฟันสู้โยแย่มีสั้นอฮาโลแทอมมาระเอ
“อุ๊ ไม่ริ” โลหิอมันสีำทมิฬเหมือนหน้าาไม่มีผิทะลัออมาำนวนมา “แสิ้นฤทธิ์แล้ว” เาท่อาถาบาอย่าปลายมีส่อแสสีาวสว่า้าทั่วแนปีศา “ลา่อน และลาา เฮิสสสสสสสสส” เทพโฮเลียหันหน้าลับมาพบวามผิหวัและโศเศร้ายิ่นัที่เห็นไม่มีผู้ใรอนอาน ึรีบวิ่เ้าไปในปราสาท ้าวลบันไ้วยวามเร็วมิทันระวัสะุล้ม
ยััฟันสู้อแ่นี้หยุ้าไม่ไ้หรอ พบสหายพร้อมเหล่าทหารบานที่ยัเหลือรอ “เอาละพวเราไม่เป็นไรนะ” เหล่านยิ้มให้บานบาเ็บนพูไม่ไ้ เทพโฮเลียร่ายมน์เลื่อนย้ายพร้อมพูาถาโบราอีบทไป้วยัน
ร่าอผู้รอีวิลายเป็นลำแสไปนหม เทพโฮเลียร่ายอีาถาพร้อมส่ท้าย้วยำพูว่า “ไปายะ อมมาร” ปลายมีทั้สอที่ปัาร่าออมมารระเบิ “โฮเลียยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย” แนมารถูแรระเบิอันทุสรรพสิ่แหลสลายไปพร้อมๆันเทพโฮเลียหายัวพร้อมลำแสสีาวำนวนมาพ่ออห่าแนอมมาร
ูม ูม……ูมมมมมมมมมมมมม!!!!
แรระเบิวาล้าทุสรรพสิ่มลายสูไร้ผู้รอีวิยเว้นเทพโฮเลียับนอื่น พวเาะโน้วยวามีอีใ “พวเรานะแล้ว” บ้า็ร้อไห้ บ้า็ีใ บ้า็เยๆ แ่เทพโฮเลียเอ่ยถ้อยำสิ่ให้ใวามแ่ทุน “อให้ทุท่านที่รอีวิ นำเรื่อไปเล่าให้รุ่นลูหลาน่อไปว่า นี่ือบทเรียนอันสำัอพวเรา ำเอาไว้”
เทพโฮเลียอให้ราาสอน่วยสร้าแท่นหินบาอย่าสลัไว้้าน้าสะพาน มีวามว่า“ห้ามผู้ใ้าวหรือย่ารายเ้ามายัินแนแห่นี้ ไม่ว่าะ้วยเหุผลใ็าม หาละเมิ ะ้อพบวามหายนะ” เทพโฮเลีย้อวะวันยามเ้าหลัสราม วาอท่านหลั่น้ำาออมา “บแล้ว ฮาโล อบใมา”
แสแวันใหม่ส่อผืนินแห่นี้ หวัว่าเรื่อในราวนี้ะ่วยเือนสิาวเทนิอมหลายๆเรื่อ พวเรา้อพบวันใหม่ที่สใสว่านี้แน่นอน......
ความคิดเห็น