รักต่างไซส์ หัวใจพลิกล็อค

ลำดับตอนที่ #9 : พี่ชาย...นายติ

ตอนที่ 9: พี่ชาย .. นายติ

ตกเย็น ฉันเดินเหี่ยวๆ ออกจากห้องเชียร์ โดยไม่รู้ชะตากรรมของพี่โอมของฉันแม้แต่น้อย เพราะฉันไม่ได้ยินเสียงพี่โอมพูดอะไรออกมาสักคำเดียวตลอดการซ้อมเชียร์ ...จากนั้นก็หอบหิ้วกระเป๋าและสมุดเล็คเชอร์ลงมารับน้องอุ๊งอิ๊งที่ฝากไว้กับยามของคณะตลอดทั้งวัน...อุ๊งอิ๊งเจอหน้าฉันมันก็รีบกระดิกหาง ดิ๊กๆ เข้ามาเลียมือฉันใหญ่ ...ดูอุ๊งอิ๊งมันจะคิดถึงฉันนะ ..ว่าแต่...วันนี้ฉันจะกลับบ้านไงฟะเนี่ย...กระเป๋า...สมุด...แล้วก็นังหนูอุ๊งอิ๊ง...ตัวปัญหา

“เฮ้ย หมาใครอ่ะน้องมิ้งค์เตี้ย” -____- เรียกงี้ล่ะไม่ต้องหันไปมองก็รู้เลยว่าใคร ..ตาคุณพี่ติแหงแซะ

“หมามิ้งค์เอง จะเอากลับบ้านเนี่ย” ฉันพยายามจับอุ๊งอิ๊งยัดเข้าไปในกระเป๋าใบโคร่งของตัวเอง ภาวนาไม่ให้มันเห่าขึ้นมาตอนอยู่ในรถเมล์แล้วกันนะ...รึถ้าเห่า ฉันจะบอกว่า...ว่า ท้องฉันร้องแล้วกัน ...=__= ฉันส่ายหัวให้กับข้อแก้ตัวของตัวเอง ทุเรศจริง

“เอามันยัดกระเป๋าทำไม มา ไปขึ้นรถพี่ เดี๋ยวไปส่ง” ฉันรีบตกลงแทบไม่ทัน เพราะกลัวคุณพี่ติจะเปลี่ยนใจ ..อุอุอุ...พี่ติคนดีของมิ้งค์ เราแม่ลูกจะไม่ลืมคุณเลยค่ะ  *-*

“พี่ไปส่งทุกวันก็ได้ บ้านก็อยู่ห่างกันไม่กี่ซอยเองนี่”

“ไม่อยากกวนนิ...น้องมิ้งค์เป็นคนดีมีมารยาท และขี้เกรงใจน่ะ” ฉันยกหางตัวเองอย่างชำนาญ ^-^ ตาพี่ติหันมามองฉันแบบไม่เชื่อถือเอาซะเลย ..ซึ่งก็ช่างมันเต๊อะ

“เอาเหอะ พี่แลกอย่างเดียว”

“อะไรล่ะ ชอบมีข้อแลกเปลี่ยนเรื่อยเลย”

“เลิกเรียกพี่ว่าคุณพี่ติ แล้วก็เลิกเรียกตัวเองว่าน้องมิ้งค์ซะที ได้ยินแล้วจะบ้าว่ะ”

“ฮะฮะ นึกว่าชอบซะอีก”

“ไม่ชอบ”

“เออ พี่ติ มิ้งค์บอกไอ้หญิงแล้วนะ”

“บอกอะไร”

“ก็ที่ฝากบอกเมื่อเช้าไง” ฉันมองพี่ติที่ดูทำหน้างงๆ เบื่อๆ ไงก็ไม่รู้ แต่ก็ยังพยักหน้ารับรู้ “ความดี” ของฉัน ...ฉันชักไม่ค่อยอยากจะเชื่อแล้วสิ ว่าตาพี่ติ นี่จะชอบเพื่อนฉันจริง

“ดีแล้วๆ ...ไปขึ้นรถกันเถอะ”

“พี่ติ บรรดาสายรหัสของมิ้งค์นี่ใครอ่ะ”

“ไม่บอก” ....ว่าแล้ววววว ไม่ได้คิดจะพึ่งอีตานี่นักหรอก

“เล่นตัวนัก เดี๋ยวไม่ช่วยเรื่องหญิงซะเลยนี่”

“เออ ไม่ช่วยก็ไม่ต้องช่วย”

“เฮ้ย ตกลงชอบไอ้หญิงจริงป่ะเนี่ย อุตส่าห์ช่วยเชียร์นะ”

“เอาเหอะ คิดว่าพี่ไม่รู้เหรอ ว่าน้องหญิงเค้าชอบพี่อ๊อฟอ่ะ”

“ง่ะ ไมรู้อ่ะ” รึว่ายัยหญิงมันไปจีบพี่อ๊อฟอย่างเปิดเผย O_o...ฉันไม่คิดว่ามันจะกล้าหรอกนะ แล้วงี้ฉันจะเอาอะไรไว้ต่อรองกะพี่ติล่ะนี่ -_-

“พี่รู้ตั้งนานแล้ว”

“อ่ะ งี้ก็รู้แต่แรกแล้วดิว่า แห้ว อ่ะ”

“ก็รู้อยู่ว่าคนที่พี่ชอบไปชอบคนอื่น ก็ต้องรู้ตัวดิว่าตัวเองแห้วอ่ะ” เสียงพี่ติดูอ่อนๆ ลงไปนิดนึง ...พี่ติก็น่าสงสารแฮะ ...ถ้าพี่โอมของฉันชอบคนอื่น...ฉันก็คงจ๋อยเหมือนกันน่ะแหละ

“ไม่เอาน่ะ อย่าทำซึมจิ ไงๆ หญิงมันก็ยังไม่ได้คบกะพี่อ๊อฟซะหน่อย เท่าที่มิ้งค์ดู พี่อ๊อฟเค้าก็เฉยๆ ด้วยนะ..พี่ติมีหวังอยู่แล้วล่ะน่า”

“อืม มิ้งค์ว่าพี่เป็นยังไง”

“ก็ดีไง หน้าตาดี นิสัยก็ ok “

“แล้วถ้าเป็นมิ้งค์ .....มิ้งค์จะชอบมั้ยล่ะ”

“ไม่อ่ะ มิ้งค์เป็นคนรักเดียวใจเดียว เน๊อะ อุ๊งอิ๊งเน๊อะ” ท้ายประโยคฉันหันไปพยักเพยิดกับหนูอุ๊งอิ๊งที่ทำท่าจะหลับไม่หลับแหล่อยู่บนตัก อุ๊งอิ๊งเห่าบ๊อกๆ รับคำฉันนิดนึงก่อนจะซุกตัวลงนอนลงไปอีกครั้ง พี่ติเงียบไปจนส่งฉันถึงบ้าน ฉันก็ไม่รู้จะพูดอะไรเหมือนกัน...ก็ฉันมันปลอบใจใครไม่ค่อยเป็นด้วยน่ะสิ

“ขอบคุณนะคะ” ฉันกล่าวอำลาพี่ติอีกสองสามประโยค แล้วถึงพาน้องอุ๊งอิ๊งเข้าไปฝากเนื้อฝากตัวกับพ่อและแม่ เจ้าหมาแก่ไร้ตัวตนในบ้านฉัน...และที่สำคัญ กับตาถุงเงิน ยากูซ่าหน้าบากสีขาวปลอดตัวยักษ์ แมวเจ้าพ่อประจำบ้านฉันเอง...เวลาฉันจะเอาตัวอะไรมาเลี้ยงก็ต้องขออนุญาตมันทุกที ฉันยังจำได้อยู่เลยตอนมันทำแฮมสเตอร์ฉันหัวใจวายตายคากรงอ่ะ =_=

“ฟ่ออออออ ฟ่อออออ”

“ถุงเงิน น้องใหม่ไงคะ ตัวเล็กกว่าหนูอีกน้า เค้าไม่ทำอะไรหนูหรอก ดูสิ น่ารักจะตาย...จะขู่ทำไมห๊ะ ทีไอ้โด้หมาแก่นั่น เธอยังไม่ว่าอะไรเลย” ฉันพยายามปลอบเจ้าถุงเงินที่เข้าไปมุดอยู่ใต้โต๊ะ แต่ก็ตั้งท่าพร้อมโจมตี ฉันเห็นมันกางเล็บรอแล้วอ่ะนะ ส่วนอุ๊งอิ๊งน่ะเหรอ...ขดอยู่ในอ้อมแขนฉัน กลัวจนจะราดแล้วมั้งน่ะ -*- หมาอะไร ไม่ได้เรื่องเลย..ฉันเห็นสายตาถุงเงินที่จ้องอุ๊งอิ๊งแล้วก็เสียวสันหลังวาบ ฉันว่าถุงเงินมันกำลังโมโหที่ฉันโอ๋น้องใหม่จัด

“อุ๊งอิ๊งมานี่ ไม่ต้องกลัว ให้พี่ถุงเงินเค้าดมๆ หน่อย” อุ๊งอิ๊งถูกหิ้วมาจ่อหน้าถุงเงิน แต่อนิจจา แมวฉันคงเกลียดขี้หน้าอุ๊งอิ๊งจนยากจะเยียวยาซะแล้ววว เพราะ ฮือๆๆๆๆๆ มันข่วนฉันเป็นทางเลย >.<

“แมวใจร้าย นี่มันมือพี่มิ้งค์นะ TToTT แล้วอุ๊งอิ๊งก็ด้วย ทำไมไม่ปกป้องแม่ห๊ะ”  

“อิ๊งๆ” อุ๊งอิ๊งครางกลับมา

แว้กกก..อุ๊งอิ๊งบาดเจ็บนี่ รอยเล็บของถุงเงินบากเป็นทางยาวตรงหัวน้อยๆ ของอุ๊งอิ๊ง ..แมวฉันนี่จอมโหดจริงๆ T-T เดี๋ยวก็ไล่ออกจากบ้านซะเลยนี่ ....แต่ก็นั่นแหละ ด้วยความลำเอียงที่ฉันรักแมวมากกว่าหมาแต่กำเนิด ถึงฉันจะโกรธถุงเงินมากแค่ไหน ถ้าจะให้เลือกว่าใครจะเป็นฝ่ายไป...ก็ย่อมเป็น....อุ๊งอิ๊ง....

10 นาทีต่อมา พี่ติก็มายืนอยู่หน้าบ้านฉันแล้ว ฉันยื่นอุ๊งอิ๊งที่ถูกห่ออยู่ในผ้าเช็ดตัวผืนเล็กให้อย่างอาลัย

“บอกจะเอากลับมาเลี้ยง นี่ยังไม่เท่าไหร่จะโอนให้พี่ซะแล้ว”

“ก็แมวมิ้งค์มันไม่เลี้ยงด้วยนิ…น่ะ ฝากไว้หน่อยนะ ไว้ให้หนูถุงเงินมีอันเป็นไปก่อนแล้วมิ้งค์จะไปรับคืน” พี่ติทำหน้าตำหนิ จนฉันรู้สึกว่าตัวเองเป็นแม่ใจร้าย ที่เอาลูกไปทิ้งไว้สถานเลี้ยงเด็กกำพร้า T-T

“เออ อยู่ดีๆ โทรไปจิก นึกว่ามีอะไรซะอีก แล้วนี่ตกลงมันหมาใครล่ะเนี่ย”

“มันอยู่ที่คณะ ใครเอามาปล่อยไว้ก็ไม่รู้ ตัวยังเล็กกระตึ๋งเดียว มิ้งค์กะพี่โอมเจอมันอ่ะ” ฉันไม่คิดจะเล่าหรอกนะ ว่าตอนฉันเจออ่ะ ฉันไปเตะมันปลิวซะ หึหึ

“อ๋อ มิน่า เห็นว่าไม่เลี้ยงหมาๆ จะเลี้ยงขึ้นมาก็เพราะไอ้โอมนี่เอง เห๊อะ”

“อ่ะน่า มิ้งค์รับเป็นแม่แล้วนะ พี่โอมก็รับเป็นพ่อด้วย มันถึงชื่ออุ๊งอิ๊งไง พี่ติเอาไปเลี้ยงก็...อืมมม...รับมันเป็นลูกบุญธรรมแล้วกัน…อุ๊งอิ๊ง ประจบพ่อติหน่อยซิ...บอกพ่อติเลี้ยงหนูดีๆ นะคะ”

“พอเลย ดีใจตายล่ะ…จะจิกใช้พี่แค่นี้ใช่มั้ย พี่จะได้กลับบ้าน” พี่ติพูดเสียงขื่นๆ ฉันว่าเขาคงยังไม่หายซึมเรื่องหญิงล่ะนะ แต่ก็ยังดีที่เขายังอุ้มอุ๊งอิ๊งไว้แต่โดยดี

“ขอบคุณนะคะ”

“เปลี่ยนคำขอบคุณเป็นอย่างอื่นได้มั้ย”

“…คนเราสมัยนี้ก็เงี้ยอ่ะนะ ทำไรก็หวังผลตอบแทนไปซะหมด..เฮ้อ จะเอาเป็นอะไรล่ะ เดทกับหญิงกี้ดีมั้ย เดี๋ยวมิ้งค์นัดให้เลย พี่แห้ว”

“เฮ้ย เรียกพี่ว่าไรนะ”

“พี่แห้วไง”

“หยุดเลย ไม่เอา ไม่เป็นมงคล”

“ไม่อ่ะ พี่แห้วๆๆ น่ารักจะตาย พี่แห้วๆๆๆๆๆ” ฉันส่ายหัวด่อกแด่กแกล้งล้อพี่ติอยู่หน้าบ้านหวังจะให้เขาหายซึมซะบ้าง ..แต่ผิดคาด พี่ติกลับหน้าตูมซะหนักกว่าเก่า

“พอเลย อย่ามาล้อแบบนี้อีกนะ”

“ทำไมต้องทำเสียงจริงจังขนาดนี้ด้วยอ่ะ มิ้งค์ก็แค่ไม่อยากให้พี่ติทำซึมๆ อ่ะ หญิงไม่รักก็ไม่เห็นเป็นไรนี่ อ่ะน่า เดี๋ยวมิ้งค์ช่วยเชียร์ให้ หญิงมันจีบพี่อ๊อฟไม่ติดหรอก” แน่อยู่แล้วล่ะ ก็พี่อ๊อฟ น่ะ ป๊อบจะตายไป

“ใจพี่ไม่ใช่ของเล่นไว้ให้มิ้งค์ล้อเล่นนะครับ คนที่พี่รักไปรักคนอื่น พี่เสียใจมันก็เรื่องธรรมดาอยู่แล้ว ไม่ต้องมาตอกย้ำหรอก พี่รู้ตัวดีว่าพี่มันสู้ไอ้..ไอ้ผู้ชายคนนั้นไม่ได้ แต่พี่อยากบอกให้มิ้งค์รู้ไว้นะครับ พี่ไม่เคยเสียใจที่ได้รัก และพี่ก็ยินดีถ้าคนที่พี่รักจะสมหวังด้วย” พี่ติกล่าวลาเสียงเข้มก่อนจะปั่นจักรยานกลับบ้านไปพร้อมหนูอุ๊งอิ๊งของฉัน...ทิ้งฉันให้ยืนอึ้งๆ อยู่หน้าบ้าน

หญิงนี่โชคดีแฮะที่มีผู้ชายแบบนี้มารัก...แต่

ทำไมต้องมาโกรธฉันด้วยฟร้า ToT

ฉันเดินเข้าบ้านพร้อมความไม่เข้าใจ ... เฮ้อ ...แต่ก็นะ ฉันไม่ใช่คนเก็บเอาอะไรมาใส่สมองไว้นานๆ หรอก ฉะนั้น แค่หัวถึงหมอนที่ห่อหุ้มด้วยเสื้อพี่โอมปุ๊บ ฉันก็นอนหลับสบาย........

พอตอนเช้า ฟ้ายังไม่ทันสางดี ฉันก็สะลึมสะลืออาบน้ำแต่งตัวไปคณะแต่เช้าเหมือนทุกวัน เดินสูดกลิ่นอายของตึกเก่าอย่างเป็นสุข ไล่ไปตามโต๊ะที่ไม่มีใครจนไปถึงเขตอิทธิพล ด้วยความรู้สึกแสนจะจดจ่อ ...พี่โอมจะมารึยังนะ..ฉันอยากถามเขาว่าเมื่อวานเขาเป็นยังไงบ้าง ฉันไม่อยากให้เขามีปัญหากับรุ่นพี่เลย …

เขามาแล้ว.... พี่โอมนั่งอยู่ตรงนั้น ที่เดิมเลยแฮะ แล้วแสงแดดอ่อนๆ ตอนเช้า ก็ตกลงมาที่ใบหน้าที่ก้มต่ำของเขาเช่นเคย ...น้องอุ๊งอิ๊งก็ยังอยู่นั่งประจบแป้นแล้นอยู่บนตักพี่โอม น่าอิจฉาจริงๆ ล่ะน้า...

เอ๊ะ แล้วอุ๊งอิ๊งมาได้ไงเนี่ย?

อื้ดดดดดด อื้อออออ อื้ดดดด อื้ดดดด

เสียงอะไรอ่ะ น่าเกลียดจัง อุ๊งอิ๊ง เป็นผู้หญิงทำเสียงน่ารังเกียจแบบนี้มันไม่ดีน้าาาาา...

“....” เอ๋?

“...…… โทรศัพท์ ” O_O ฉันเบิกตาโพลง ตื่นขึ้นมาลนลานหยิบมือถือที่กำลังสั่นออดๆ ขึ้นมารับแทบไม่ทัน ซวยจิงๆ นี่ใครโทรมาขัดจังหวะฉันแต่หัววันนะ กำลังจะได้คุยกะพี่โอมอยู่เชียว ถึงจะเป็นในฝันก็เถอะ...ใช่สิ มะกี้ฉันฝันไปนี่เอง ก็ว่ามันแปลกๆ

“ฮัลโหล ใครอ่ะ”

“พี่เอง”

“ไม่รู้จัก” รุ่นพี่คนไหนชื่อเองมั่งนะ อืมม ง่ำๆๆ ฉันเมาน้ำลายกลิ้งไปกลิ้งมาอยู่บนเตียง ...

“เดี๋ยวพ่อเหนี่ยวให้ นี่มันกี่โมงกี่ยามแล้วฮ่ะ” O_____O พี่ตินี่ ตายแล้วๆๆๆ ฉันนัดให้พี่ติมารับแต่หัววันเลยนี่นา

“คิดว่า 8 นะ” ฉันอ้อมๆ แอ้มๆ บอก พลางเหลือบมองนาฬิกาที่หัวเตียง...เหอๆ ฉันไม่อยากจะบอกเลยว่า ฉันเห็นเข็มสั้นมันชี้ที่เลข 8...และเข็มยาว ฮ่ะฮะฮ่า...นี่มัน 8 โมง 10 นาทีแล้ววววว TOT

“เลย 8 โมงมาสิบนาทีแล้ว ยัยเด็กบ๊องส์” T-T หนูผิดไปแล้วววว ไม่เห็นต้องดุเลย อารมณ์เสียค้างจากเมื่อวานรึป่าวเนี่ย

“พี่ติไปก่อนก็ได้นะ คือมิ้งค์ยังไม่ได้อาบน้ำเลยอ่ะ =_=”

“ไม่ต้องมาท่ามาก พี่รออยู่หน้าบ้านเราแล้ว จะให้มาเสียเที่ยวรึไง”

“เฮ้ย อยู่หน้าบ้านแล้วเหรอ” ฉันวิ่งจู้ดออกไประเบียง ไปดูหน้าบึ้งๆ ที่ยืนกอดอกพิงรถคันงามของพี่ติอย่างหวั่นใจ...เขามาแล้วจิงๆด้วย พี่ติเงยหน้ามาสบตากับฉัน ก่อนจะกำชับด้วยเสียงดังๆ ของเขาผ่านโทรศัพท์

“เร็วๆ พี่ให้ 10 นาที อาบน้ำแต่งตัวให้เสร็จ” O_o ง่อยๆ เห็นฉันเป็นผู้หญิงยังไงฮะ อาบน้ำใน 10 นาทีเนี่ย

“20 แล้วกันน่ะ”

“15 .....ช้ากว่านี้พี่ไปล่ะ”

“เอ้ออออ…ค่ะ” ฉันพยายามจะปฏิเสธ บอกให้เขาไปก่อนอยู่หรอกนะ แต่พอเห็นน้องพัสสาดมาเกยอยู่หน้าบ้าน..แล้วมันปฏิเสธไม่ลงจริงๆอ่ะ …หึหึ เบาะนิ่มสุดๆ

ฉันยิ้มแป้นให้พี่ติทีหนึ่งก่อนจะหมุนตัวกลับเข้าห้อง ...และทำกิจวัตรที่ฉันทำเสมอในช่วงหลายๆวันมานี้...

ก็จุ๊บเสื้อพี่โอมสักทีไงล่ะ ^^

เสื้อกีฬาตัวโคร่งของพี่โอมที่แขวนอยู่ในตู้ถูกดึงออกมาจากที่ของมันช้าๆ ใครจะว่าโรคจิตก็เหอะ แต่...อืมมม หอมชื่นใจจริงๆ =^^=

ฉันผละออกจากเสื้อพี่โอมอย่างเสียดาย แล้วถึงคว้าชุดนิสิตออกมาจากตู้เตรียมตัวเข้าห้องน้ำ และฉับพลันที่จะปิดตู้เสื้อผ้าลง ฉันถึงเพิ่งตระหนักได้ว่า...เงาที่สะท้อนในกระจก....คือฉันในชุดนอนแขนกุดสีชมพูเก่าๆ ลายหมีน้อย 3 ตัว และ...แง๊ๆๆ มันเปื่อยจนขาดเป็นรูด้วยอ่ะ TOT

นี่ตะกี้ ฉันออกไประเบียงด้วยสภาพนี้จริงๆ เหรอเนี่ย TTOTT ยืนไว้อาลัยให้ความอับอายที่หาที่เปรียบไม่ได้ของตัวเองอยู่ 2 วิ ฉันถึงรีบเร่งสปีดสุดชีวิตอาบน้ำแต่งตัวจนเสร็จ ก็สวมวิญญาณเฉินหลงถลาลงมาจากบ้านอย่างกับอยู่ในหนังวิ่งสู้ฟัด

“15 นาที พอดี” พี่ติบอกเสียงเรียบ -____- ฟังจากเสียงบวกกับท่าทางพี่แกแล้ว ถ้าฉันช้ากว่านี้ติ๊ดนึง เขาคงสตาร์ทเครื่องหนีฉันเป็นแน่ ใจร้ายจริงๆ

คนใจร้ายเปิดประตูอัญเชิญฉันที่อยู่ในอาการหอบสุดๆ ขึ้นรถ แล้วเดินไปนั่งประจำที่คนขับ

“มิ้งค์” พี่ติเรียกฉันเสียงโหด ..นี่ยังไม่หายโกรธอีกเหรอเนี่ย...ฉันคาดเบลท์แล้วนะ ..ฉันหันไปมองพี่ด้วยอารมณ์หวาดๆ

“...ชุดนอนอ่ะ...เปลี่ยนก็ดีนะ”

O__o

นั่นไง โดนจนได้ T-T ไอ้ชุดหมีเน่าของฉัน

พอจบประโยค พี่ติเก๊กโหดอยู่ก็ขำซะไม่บันยะบันยัง ฉันก็เลยพลอยหัวเราะตามน้ำไปด้วย บรรยากาศอึมครึมที่มีในตอนแรกก็เลยหายไปเป็นปลิดทิ้ง...อย่างนี้ค่อยยังชั่วหน่อย ^^ ถึงจะอายก็ยอมล่ะ

“หายโกรธแล้วใช่มั้ย”

ชิ้ง-------------หึหึ ฉันคิดว่ารู้สึกถึงรังสีอำมหิตแผ่ซ่านออกมาจากพี่ตินะ T-T

“จะพูดออกมาให้ได้อะไรน่ะ”

...นั่นสิ ไม่ควรเลยยยย….

“ก็...นะ หึหึหึ” ฉันหัวเราะแหะๆ แก้เขิน มือก็เปะๆปะๆ เอื้อมไปเปลี่ยนคลื่นวิทยุ หนีโฆษณาและดีเจปากมาก อ่ะ คลื่นนี้แล้วกัน...กำลังมีเพลงพี่ป้างนักร้องสุดโปรดของฉันอยู่เลย.... ฉันฮัมเพลงคลอไปเรื่อยๆ ...

....จะเก็บเป็นเรื่องราว ลึกลึก อยู่ในใจ ไม่ให้เธอรู้ ถึงความเปลี่ยนแปลง เปลี่ยนบทเป็นพี่ชาย พี่ชายต้องเข้มแข็ง และพร้อมมาดูแล เธอเสมอ เธอคนนี้ น้องสาว...

"ใช่สินะ ก็ทำได้แค่นี้แหละ"

"ฮื้อ?"

"ไม่มีอะไร" ...ทำไมพี่ติถึงทำเงียบอย่างงี้น้า ฉันชอบจะกัดจะด่าอะไรไปตลอดทางมากกว่านั่งนิ่งๆ แบบนี้น่ะ ...อืม.. มองเสี้ยวหน้าด้านข้างของพี่ติแล้วรู้สึกกังวลใจยังไงก็ไม่รู้... ฉันรู้สึกได้ว่ามันดูมีอะไรบางอย่างในสายตาที่จ้องตรงออกไปของเขา...อะไรบางอย่างที่สัญชาตญานของฉันบอกว่า อย่าไปกวนมันเข้าเชียว...

“เออ พี่ติ น้องอุ๊งอิ๊งของมิ้งค์เป็นไงบ้าง” พี่ติเหมือนเพิ่งหลุดออกมาจากความคิดของตัวเอง...นี่ถ้าฉันไม่ทักเขาฉันจะตายเพราะเขาเหม่อมั้ยเนี่ย ToT

“ก็เป็นเด็กดีนะ ไว้วันหลังเราก็ไปเยี่ยมมันสิ”

“อื้มๆ ดี มิ้งค์ไม่เคยไปบ้านพี่ติเลย พี่ติมาส่งมิ้งค์หลายทีแล้ว”

“มาส่งหน้าบ้านเอง พี่ไม่เคยเข้าไปถึงข้างในซะหน่อย พ่อแม่ดุเหรอถึงไม่ให้พี่เข้าบ้านน่ะ”

“ไม่นะ พี่ติอยากเข้าก็เข้าสิ”

“ก็เห็นมิ้งค์ไม่เคยชวนเลย”

“...ง่ะ ต้องมาชวนด้วยเหรอ อีกอย่างอีกติ๊ดเดียวก็ถึงบ้านพี่ติแล้ว พี่ติจะแวะบ้านมิ้งค์ทำไมล่ะ”

“…ช่างเหอะ....พ่อแม่ว่ามั้ย ที่เห็นพี่มาเทียวรับเทียวส่งเราน่ะ”

“พ่อแม่มิ้งค์ไม่ว่าไรหรอก มิ้งค์ก็บอกเค้าแล้วว่ารุ่นพี่อ่ะ แม่ก็บอกว่าดีซะอีกกลับดึกๆ จะได้ไม่ต้องเป็นห่วง”

“แล้วพ่อแม่ไม่คิดเหรอว่าเป็นแฟนกับพี่น่ะ”

“.. เอ้อ งั้นทีหลังพี่ติไม่ต้องไปส่งมิ้งค์แล้วก็ได้นะ“

“ทำไม รังเกียจรึไง” เสียงพี่ติดูติดจะน้อยใจนิดๆ ฉันไม่ได้ตั้งใจให้เขารู้สึกงั้นเลยนะ...ผู้ชายเขาใจน้อยกันด้วยเหรอเนี่ย -_-‘...เฮ้อ ....

“ป่าว ไม่ใช่นะ มิ้งค์ก็แค่รู้สึก..อืมมม ไม่รู้สิ” ในที่สุด ฉันก็ไม่รู้จะบรรยายมันออกมาอีท่าไหน...ก็จะให้ฉันบอกพี่ติไปว่าไงล่ะ..กลัวพี่โอมเข้าใจผิดเร๊อะ

“ถ้าพี่ทำให้มิ้งค์อึดอัดก็ขอโทษที” พี่ติว่า พลางเคาะนิ้วบนพวงมาลัยเป็นจังหวะเบาๆ รอไฟแดงหน้ามหาวิทยาลัย

“ไม่เป็นไรๆ มิ้งค์ไม่ได้หมายความอย่างนั้นนะ” ฉันแก้ตัวละล่ำละลัก

“เฮ้ย นึกว่าพี่ดูเราไม่ออกเหรอ ว่าเรารู้สึกไง ดูคิ้วขมวดๆ เนี่ย”

--จึ่ก--- ฉันโดนนิ้วจิ้มมาที่หน้าผากหนึ่งที

“แล้วก็ไอ้แก้มป่องๆเนี่ย”

---และอีกจึ่ก---ที่แก้มฉัน....เจ็บนะเฟ้ย T^T

“ดูก็รู้...เด็กอะไรอ่านง่ายชะมัด” -____-

“คนมันใสซื่อแสนบริสุทธิ์ เข้าใจมั้ย..ชิส์ ใคร๊จะกร้านพรรษาอย่างพี่ติล่ะ”

“เฮอะ สาวๆหลงรักพี่เยอะจะตาย”

“หน้าเงี้ยนะ”

“ใช่ หล่อๆ อย่างเงี้ยแหละ”

“พี่โอมของมิ้งค์หล่อกว่าจม”

“ใช้อะไรดูคร้าบคุณน้อง ผลโหวตปีที่แล้วพี่ชนะนะครับ”

“เฮ้ย มีโหวตกันด้วยเหรอ”

“มีดิ๊ พี่อ่ะอันดับสามนะน้อง ไอ้โอมอ่ะ ห้า”

“อ๊ากกกก โกหก.. ไม่ยอม.. พี่โอมจะแพ้พี่ติได้ไงอ่ะ”

“เป็นไปแล้ว ชัวร์ป๊าบ ทีเนี้ย จะเปลี่ยนใจมาชอบพี่ก็ไม่สายนะจ๊ะ”

“ขำเหอะ”

“อ๊ะ จำไว้นะ มาชอบพี่เข้าจริงๆแล้วจะขำให้...ดังกว่าด้วย”

“ไม่มีทาง บอกแล้วมิ้งค์มันพวกรักเดียวใจเดียว” ฉันยืดอกตอบอย่างภาคภูมิ ...พี่โอมไว้ใจได้ค่ะ ถึงจะนั่งรถเขาทุกวันแต่มิ้งค์ไม่มีปันใจนะ หุหุ

“คร้าบ รู้แล้วครับผม…เอ้า ลงก่อนเดี๋ยวพี่จะไปวนหาที่จอดรถ เราจะได้ไม่ต้องเดินไกล” พี่ติจอดเทียบหน้าคณะให้ฉันลงก่อน แล้วขับรถออกไป

----อืม...มองๆไปตาพี่ตินี่ก็เป็นคนดีเหมือนกันแฮะ----