รักต่างไซส์ หัวใจพลิกล็อค

ลำดับตอนที่ #7 : เอาคืนบ่อยๆ ก็ดีนะ

ตอนที่ 7: เอาคืนบ่อยๆ ก็ดีนะ

“อย่างงี้ค่อยคุยถนัดหน่อย” พี่โอมเอ่ยขึ้น  หลังจากที่คงพิจารณาแล้วว่าวิญญาณของฉันที่หลุดออกจากร่างไปตั้งแต่ตอนโดนอุ้มกลับมาสถิตย์เข้าร่างถูกที่ถูกทางแล้ว

“ก็จริงค่ะ” ฉันพูดพลางแกะมือพี่โอมที่ยังจับเอวฉันอยู่...ชอบมันก็ชอบอ่ะนะ แต่ฉันไม่ใช่ผู้หญิงไม่รักนวลสงวนตัวนะหึ

พี่โอมเลิกคิ้วขึ้นนิดนึง...คงจะเถียงว่ามาหวงเนื้อหวงตัวอะไรเอาตอนนี้ (มั้ง) ...เฮ้อ ประหยัดคำพูดซะจริง เป็นว้ากนี่เขาต้องห้ามพูดกันขนาดนี้เลยเหรอ...มือที่ตะกี้อยู่ที่เอวฉัน ตอนนี้เปลี่ยนมาแบอยู่ข้างหน้าฉันแล้ว

เอ่อ ฉันไม่ใช่น้องหมานะ ยกมือมาแบๆ อย่างนี้แล้วจะได้ยื่นขาหน้าให้อ่ะ

ฉันมองพี่โอมงงๆ

“เอาอะไรคะ”

พี่โอมเลิกคิ้วขึ้นอีกครั้ง ฉันแปลความหมายมันว่า ... “แค่นี้ทำไมจำไม่ได้”

อืม...แล้วฉันลืมอะไรอีกล่ะเนี่ย...ลืมอะไรน้า...ฉันเอียงซ้ายเอียงขวาอยู่พักใหญ่ นี่ ถ้าเล่นเกมอยู่ก็หมดเวลาตอบไปแล้วล่ะ แต่ฉันจำไม่ได้จริงๆ นะ

ก็ยิ่งมาอยู่ใกล้ๆ พี่โอมแบบนี้ ใครจะไปนึกอะไรออกล่ะฟร้า >_<

“เสื้อ” พี่โอมเตือนฉันลอยๆ

...เสื้อ

.....เสื้อเหรอ

.......แล้วเสื้ออะไรล่ะเนี่ย

แว้ก เสื้อ!!!!!

ใช่แล้ว ยัยมิ้งค์เบ๊อะ เสื้อพี่โอมที่เขาให้ยืมใส่เมื่อวานไงล่ะ นี่ฉันลืมไปได้ไงนะ อยู่ไหนนะ อยู่ไหน... ตายแล้วๆๆๆๆ  ฉันรู้สึกว่า...ฉันจะเอาไปนอนกอดไปกอดมา...และล่าสุดจะคลั่งจัดแล้วเอามันไปทำปลอกหมอนหนุนไว้ทั้งคืน....

ทำไงดีเนี่ย =_= ลืมไปสนิทว่าควรซักคืน ...มัวแต่ดี๊ด๊าดีใจ

“ไม่ได้เอามาค่ะ” ฉันตอบไปอ้อมๆ แอ้มๆ รู้ตัวว่าผิดเต็มๆ

“เอาไปทำอะไรอยู่ อย่าบอกนะ ว่าเอาไปนอนกอดอ่ะ”

ฉึ่ก

------โดนไปเต็มๆ ดอกเลยค่ะท่าน --------พี่โอมมารู้ได้ไงเนี่ย T^T ฉันพยายามส่ายหัวปฏิเสธ แต่หน้าแดงๆ ก็ฟ้องไปเต็มที่

“ฮ่ะฮ่าฮ่ะๆๆ” พี่โอมหัวเราะร่วนไม่หยุด หลุดเก็กไปซะแล้ว ยิ่งพี่โอมหัวเราะแบบนี้

....ยิ่งน่ารักสุดๆ ไปเลย ^O^

ฉันจ้องพี่โอมไม่วางตา ก็หาโอกาสที่พี่โอมยิ้มกว้างๆ อย่างงี้ได้ง่ายซะที่ไหนล่ะ

“ยัยเด็กบ๊องส์เอ้ย” พี่โอมว่าฉันเบาๆ มือหนึ่งเอื้อมมาโคลงหัวฉันไปมา

“เดี๋ยว มิ้งค์ซักมาคืนให้ค่ะ” ฉันรีบออกตัว ... ไม่อยากให้พี่โอมรู้สึกว่าฉันเป็นเด็กผู้หญิงโรคจิตหรอกนะ -_-

“ไม่ต้องรีบหรอก ให้ยืมไว้ก่อนก็ได้  แล้วตอนกอดเสื้อน่ะ...อืม…” พี่โอมหยุดนิดนึง เหมือนจะคิดว่าควรพูดออกมาดีมั้ย

“คะ”

“คิดถึงเจ้าของมันด้วยก็ดีนะ”  โอ้กส์ พูดเง้เป็นด้วยอ่า เขินนะเฟร้ย >_<

“ค่ะ…มิ้งค์ไปก่อนนะคะ” ฉันรับคำเขินๆ นี่เรียกว่าพี่โอมกำลัง จีบ ฉันอยู่รึป่าวนะ พี่โอมเบี่ยงตัวให้ฉันเดินลงบันไดลงมา ...ฉันรู้สึกตัวลอยๆ แฮะ...ใครก็ได้ช่วยดึงฉันไว้ทีเหอะ รู้สึกดีชะมัดเลย คิคิ

“อ้อ ..เดี๋ยว น้อง” ฉันหยุดกึ่กตามคำเรียกของพี่โอม...และพอฉันหันมาเท่านั้นแหละ  เขาก็ก้มลงมาหอมแก้มฉัน ^O^

โวว์ๆๆๆๆ ตายแล้ว พี่โอมหอมแก้มฉันๆๆ

ฉันรู้สึกว่าตัวเองแปลงร่างเป็นปลาทอง เพราะตอนนี้แก้มฉันต้องแดง ตาก็คงโปนออกมาจากเบ้าด้วยความ อึ้ง...ทึ่ง...เสียว...

“เอาคืน” พี่โอมกระซิบที่ข้างหูฉันเบาๆ แล้วก็วิ่งขึ้นบันไดกลับไปทิ้งฉันให้ยืนตัวลอยอยู่..คนเดียว

ฉันเดินตัวหวิวๆ ล่องๆ ลอยๆ มาได้สองสามก้าว ในหัวมีแต่ประโยคที่ว่า พี่โอมหอมแก้มฉัน พี่โอมหอมแก้มฉันบินว่อนเต็มไปหมด ฉันยกมือขึ้นกุมแก้มข้างที่เสียความบริสุทธิ์ให้พี่โอมไปแล้วอย่างลืมตัว

...อ่อยๆ ฉันไม่มีแรงจะเดินแล้วน้ะ -.,-

“โดนหอมแก้มแค่เนี้ย ทำอย่างกับโดนเค้าจูบ”

“ใครอ่ะ” ฉันถามไปเสียงแข็ง  ก็ไอ้แมลงวันที่ไหนมันบังอาจมารบกวนความฝันอันแสนสวยงามของฉันเนี่ย -*-  ฉันชะโงกมองไปข้างล่างลงไปเพียงชั้นเดียวก็เจอมนุษย์ผู้ชายตัวบึก ทำหัวตั้งอย่างกะเท่ห์ซะไม่มี ...ยืนเก๊กทำเป็นไม่รู้ไม่เห็นอยู่ตรงบอร์ด...ถึงมนุษย์ผู้ชายคนนั้นจะไม่ได้ยืดอกรับว่าประโยคมะกี้เขาเป็นคนพูด แต่ลางสังหรณ์บวกการปรักปรำของฉันบอกเลยว่า...เป็นเขาน่ะแหละ

ฉันเดินแกมวิ่งลงไปเล่นงานชายเคราะห์ร้ายปากเปราะทันที

“ตะกี้เธอว่าอะไร”

“น้องเตี้ย ถ้าจะถามพี่นะ พูดให้มันดีๆ หน่อย” นายคนนั้นเหลียวหน้ามาจากบอร์ดที่เขาเพ่งมองอยู่อย่างเสียไม่ได้ ...ขอโทษเถอะ มืดขนาดนี้ยังจะมาเก๊กเป็นดูบอร์ดอีก ...เอาให้เนียนหน่อยได้มั้ย

“ชื่อมิ้งค์ ไม่ใช่เตี้ย ถ้ายังไม่รู้จักชื่อก็เรียกน้องเฉยๆ ก็ได้”

“ok แล้วน้องมิ้งค์เตี้ยมีไรกับพี่ห๊ะ” นายนั่นทำน้ำเสียงยียวนกวนพระบาทสุดๆ  นี่ถ้าไม่ติดว่าฉันไม่สูงนะ ...เอาเท้าทาบหน้าจริงๆ ด้วย

“อี้ๆ จะเอาคำว่าเตี้ยออกไปได้มั้ย”

“คนเราควรจะยอมรับในสิ่งที่ตัวเองเป็น และ...ไม่ควรใฝ่สูงด้วยนะครับ”  นายนั่นว่าอีก....มันด่ากระทบฉัน!!! ฉันจ้องหน้าที่ค่อนข้างหล่อมันราวกับจะกินเลือดกินเนื้อ พยายามใช้สมองอันชาญฉลาดของตัวเองบรรจงคิดว่าฉันไปทำอะไรที่เหมือนเหยียบหางผู้ชายคนนี้เมื่อไหร่  ถึงได้โดนว่ากระทบเอาแบบนี้

“ผู้ชายอะไร..ทำตัวสอดรู้สอดเห็น”

“พี่ก็ไม่ได้ตั้งใจจะมองหรอกนะครับ ก็รู้อยู่ว่ามันไม่ใช่สถานที่ที่จะมาทำสวีทกันอ่ะนะ” ฉันยืนหน้าแดงทำอะไรไม่ถูกอยู่พักใหญ่ ก็เตรียมจะสะบัดหน้าหนีไป ...ก็ฉันรู้นี่ว่าเป็นคนเถียงไม่เก่งและคงจะเถียงสู้อีตานี่ไม่ได้แหงๆ

“น้องมิ้งค์เตี้ย...ถ้าจะแก้แค้นก็ตามหาพี่ได้เสมอนะ..พี่ชื่อติครับ”  นายนั่นพูดไล่หลังฉันมา และ...ตึ่กๆๆ..ตึ่กๆ ..และเดินตามหลังฉันมาด้วยนี่

“นี่ เดินตามมาทำแป๊ะไรห๊ะ”

“พูดจาสุภาพกับรุ่นพี่หน่อยครับ ไม่ใช่ดีกับพี่โอมคนเดียว..เดี๋ยวพี่ก็ไปบอกไอ้โอมซะเลยนี่” ...ตานี่ เป็นเพื่อนพี่โอมเองหรอกเร๊อะ ..นี่ บังอาจเอาพี่โอมมาขู่ มันจะมากไปแล้วนะ นึกว่าฉันจะกลัวเร๊อะ..

(แต่ฉันกลัว)

“แล้วจะมายุ่งอะไรกับน้องมิ้งค์นักหนาคะ..น้องมิ้งค์จะกลับบ้านค่ะ” ฉันทำดัดจริตใส่  ก็เนี่ยแหละดีสุดๆของฉันล่ะ แบบจริงใจๆ ไม่ชอบเองนี่

“ก็เกือบดีแล้วอ่ะนะ แต่ดูตอไปหน่อย” ดู ดูปากผู้ชายหนึ่งคน มั่นใจนะว่าผู้ชายอ่ะ

"นี่ คุณพี่ติ เป็นเพื่อนพี่โอมเหรอ"

"ใช่สิ เป็นเพื่อนซี้อยู่กลุ่มเดียวกันเลยด้วย"

ฉันหยุดลงนิดนึง เพื่อหันกลับไปสำรวจ นายพี่ติ อีกสักเที่ยว ...

หน้าตาก็เกือบหล่อ (ความจริงมันก็หล่อแหละ แต่พี่โอมหล่อกว่า) ดูมาดออกแนวติดหรูหน่อย อย่างที่ผู้ชายส่วนใหญ่ในคณะเศรษฐศาสตร์เป็น ..ยกเว้นพี่โอม พี่โอมของฉันติดเซอร์ๆ^^

ดู๊ ดู แล้วกางเกงฟิตเปี๊ยะ แฟชั่นสุดๆ  เหอๆ หรือว่า...ตาตินี่มัน...แอบหลงรักพี่โอมอยู่แล้วมาพาลฉันนะ +__O

“เฮ้ย ไม่ต้องมาทำหน้าแปลกๆ พี่ไม่ได้เป็นเกย์นะ”

“แล้วทำไมคุณพี่ติ ต้องทำร้อนตัวด้วยล่ะคะ น้องมิ้งค์ยังไม่ทันว่าอะไรคุณพี่ติเลยนะ”

“ไม่เคยมีใครบอกรึไงว่าตาเธอ คิดอะไรก็บอกออกมาหมด”

“เหอๆ เหมือนที่คิดว่าคุณพี่ติเป็นเกย์น่ะเหรอ” ฉันทำหน้าเจ้าเล่ห์เหมือนกับทุกครั้งที่ฉันจับจุดอ่อนใครสักคนได้

“ก็บอกไม่ใช่ไงเล่า พูดงี้นี่ อยากให้เรื่องเมื่อกี้กระจายทั่วคณะใช่มั้ย” พี่ติเถียงกลับพร้อมสายตาข่มขู่

“เฮ้ย อย่านะ ทำไมทำตัวอย่างงี้เนี่ย..อย่ามายุ่งวุ่นวายกับน้องมิ้งค์ได้มั้ยคะ” นอกจากจะสอดรู้แล้วอีตาพี่ติยังขี้เม้าท์อีกตะหาก...ชิส์ แล้วบอกว่าชายแท้ ฉันมองอย่างเหยียดหยาม พี่โอมทำไมเลือกคบเพื่อนไม่ได้ดูเลยนะ

“พี่ไม่พูดก็ได้..แต่เราต้องมีข้อแลกเปลี่ยนกันนิดหน่อย”

“อะไร” ...มาไม้ไหนฟะ =__= ฉันเขม็งไปยังคุณพี่ติที่เสตามองไปทางอื่นอย่างมีพิรุธ

“น้องมิ้งค์เตี้ย ต้องช่วยพี่เรื่องน้องหญิง”

ง่ะ หูฉันไม่ได้ฝาดใช่มั้ย....กร๊ากกกกกก ไอ้ตาพี่ติคนเนี้ยอ่ะนะชอบยัยหญิง

ยัยหญิงเพื่อนฉันเสน่ห์แรงเหมือนกันนะเนี่ย ฉันอยากจะลงไปดิ้นแด่กๆ ด้วยความขำก๊ากอยู่กะพื้น แต่มันสกปรกและเป็นกริยาไม่ดี ฉะนั้น ฉันจึงทำเพียงแค่หัวเราะคิกคักอยู่ในลำคอ

"อย่าบอกนะ ว่าคุณพี่ติ ชอบยัยหญิงอ่ะ"

"มีใครที่ไหน เค้าเรียกเพื่อนว่า ยัยโน่น ยัยนี่บ้างฮ่ะ"

เวร ท่าทางจะหลงยัยหญิงจัดเลยนะ ...พอๆ กะที่ฉันคลั่งพี่โอมเลยมั้งนี่ (เพราะฉันก็ไม่ยอมให้ใครมาแตะพี่โอมให้ระคายเหมือนกัน)

"คุณพี่ติ ไม่รู้เหรอว่า ยัยคุณหญิง มัน..." เอ ฉันจะพูดออกไปดีมั้ยน้า...ฉันตรองไปตรองมาอยู่ในใจ พี่ติก็ทำท่าสนใจขึ้นมาทันที

"มัน...เอ่อ ยังไม่มีแฟน" ฉันเอาตัวรอดไปข้างๆ คูๆ ความจริงที่ฉันพูดมันก็เป็นความจริงแหละนะ แต่ที่ฉันอยากจะพูดทีแรก ครือว่า หลังจากยัยหญิงมันหลีกทางให้ฉันกับพี่โอมตามประสานางเอ๊กนางเอกของมันแล้ว มันก็ไปหลงไหลได้ปลื้ม "พี่อ๊อฟ" หรือนายอรรถ รัตนสกุล นายกสโมสรนิสิตคณะฯ ซึ่งพี่คนนั้น...แม้จะสู้พี่โอมของฉันไม่ได้ ...แต่กินขาดอีตาพี่ติ โขเลย

“ตกลงจะช่วยมั้ยเนี่ย”

“ช่วยน่ะได้ แต่คุณพี่ติ ก็ควรทำตัวกับคุณน้องมิ้งค์ดีๆ กว่านี้หน่อยนะคะ” ฉันพูดอย่างเป็นต่อ...และวันนี้ฉันเลยมีรถพัสสาดสีเงินคันงาม ไปเกยถึงบ้าน...และ หึหึ ฉันได้แหล่งข่าวชั้นดีเป็นถึงเพื่อนซี้คุณพี่โอมไว้กับตัว 1 คน ...เป็นบุญจริงๆ