รักต่างไซส์ หัวใจพลิกล็อค

ลำดับตอนที่ #11 : เหตุและผลของการมาเช้า

ตอนที่ 11: เหตุและผลของการมาเช้า

เจ็ดโมงเช้า...ฉันชักจะไม่เข้าใจตัวเองแล้วว่า ฉันจะจิกพี่ติแหกขี้ตาตื่นมามหา’ลัยทำไมทุกๆเช้าแบบนี้ ฉันมาคณะตั้งแต่เจ็ดโมงติดกันเป็นวันที่ 5 แล้ว...ถึงพี่ติจะไม่ปริปากบ่น แต่อาการสะโหลสะเหลของเขาบอกฉันได้ว่าพี่แกเริ่มเซ็งแล้วล่ะ -_-‘ แต่ก็นั่นแหละ...ถ้าไม่บ่นฉันก็จะแกล้งไม่รู้ล่ะนะ หึหึ ^^

“พี่ติ เมื่อวานนี้น้องอุ๊งอิ๊งมิ้งค์เป็นไงบ้าง ไหนรายงานซิ” ฉันถามไถ่ข่าวคราวของหนูอุ๊งอิ๊งตัวน้อย ขณะที่พี่กำลังเลี้ยวรถเข้าประตูมหาวิทยาลัย ...ช่วงนี้ฉันไม่ยอมให้พี่ติปล่อยฉันลงหน้าคณะก่อนอีกแล้ว แต่จะติดสอยห้อยตามพี่ติไปตอนจอดรถด้วย เพราะยิ่งเช้าเท่าไหร่ ก็ได้ที่จอดรถใกล้คณะมากขึ้น หุหุ เดินใกล้แค่เนี้ย ฉันเสียสละเพื่อพี่ติได้อยู่แล้ว ^^ จะได้แสดงความมีน้ำใจไง

“อือ มันซึมๆ ไปนิดอ่ะ เมื่อวานโดนไอ้บึกพี่กัด”

“บึก?”

“อือ บึก หมาบ้านพี่เอง ลาบราดอร์รีทีฟเวอร์อ่ะ” ลาบราดอร์ชื่อไอ้บึก ...อุบาทว์สิ้นดี ใครตั้งชื่อฟะ โคตรสิ้นคิดเลย

“พี่ติไม่เห็นเคยบอกเลยว่าเลี้ยงหมาอ่ะ แถมยังพันธุ์ยักษ์ขนาดนั้นอีก แล้วนี่มันรังแกอุ๊งอิ๊งของมิ้งค์เหรอ ทำไมพี่ติปล่อยให้หมาพี่ติมาทำงี้ เห็นอุ๊งอิ๊งไม่สำคัญใช่มั้ย TOT” ฉันพรรณนาต่อว่าต่อขานพี่ติยืดยาว ฝ่ายนั้นเลยรีบแก้ตัวยกใหญ่

“เฮ้ย ไม่ได้กัดขนาดนั้น ลาบราดอร์มันไม่เฮี้ยนหรอก มันหยอกเล่นน่ะ เหมือนๆ ไอ้บึกมันจะปล้ำอุ๊งอิ๊งด้วยเนี่ยสิ ..พี่ล่ะกลุ้ม.. หมาพี่มันตัวผู้ซะด้วย …นึกไม่ออกเลยว่าผสมกันแล้วจะกลายเป็นพันธุ์ไหน แค่คิดก็ขำแล้วอ่ะ” ฉันคิดสภาพลาบราดอร์ผสมกับอุ๊งอิ๊งแล้วก็สยองเหมือนกัน... แต่....ไม่เห็นพี่ติต้องมาว่าอุ๊งอิ๊งขนาดนั้นเลยอ่ะ T-T

“พันธุ์ใหม่ไง เท่จะตาย” ฉันแก้ตัวให้อุ๊งอิ๊งที่ถ้ามันมาได้ยินเองคงน้อยใจแย่ พี่ติจอดรถเสร็จก็เดินอ้อมมาเปิดประตูให้ฉัน ธรรมดาฉันก็ลงไปเองล่ะนะ ..แต่โทษฐานที่บังอาจมาว่าน้องอุ๊งอิ๊งของฉัน..ฉันเลยแกล้งคุ้ยโน่นหานี่ รอให้พี่ติเดินมาปรนนิบัติ หึหึ

“ขอบคุณค่ะ…เออ พี่ติแล้วอุ๊งอิ๊งมันตัวใหญ่ขึ้นบ้างยัง”

“เพิ่งเอามาฝากพี่ไว้ไม่ถึงเดือนเลยนะน้อง ..ตัวมันเพิ่งจะแค่เนี้ย” พี่ติคะเนมือให้ฉันดูขนาดของอุ๊งอิ๊ง ฉันกะๆ เอาแล้วก็รู้สึกว่าถ้าเทียบกับคน อุ๊งอิ๊งคงเป็นเด็กอายุซัก 9 ขวบอยู่เลย.... ไอ้บึก ไอ้หมาบ้ากาม

“ไว้มิ้งค์ไปดูมันดีกว่า”

“ก็เห็นพูดแต่อย่างเงี้ย ไม่ไปดูซะที”

“ก็มันเลิกห้องเชียร์เย็นนี่ แล้วไหนจะต้องไปเชียร์กีฬาเฟรชชี่อีก..เนี่ย..เดี๋ยววันนี้ไปเลย จะไปจริงๆแล้ว”

"แล้ววันนี้จะไม่อยู่เชียร์กีฬาอีกเหรอ"

"เหอะ ไม่เอาแล้วอ่ะ" ฉันคิดเซ็งๆ เมื่อวานฉันเพิ่งแพ้หมากรุกฝรั่งมา T-T คิดว่าตัวเองแน่แล้วเชียว วันนี้ฉันเลยไม่มีอารมณ์จะไปเชียร์ใครเท่าไหร่

"คิดถึงที่แพ้เมื่อวานอีกแล้วอ่ะสิ ..เอาน่า เล่นหนุกๆ"

"อือ ก็ไม่อะไรแล้วล่ะ"...แต่เมื่อวานเนี่ย ช็อคสุดๆ เลย O~O

“ยังไม่มีใครมาอีกแล้ว นี่มิ้งค์จะรีบปลุกพี่มาไมแต่เช้าเนี่ยฮึ้” ฉันควรจะบอกพี่แกมั้ยนะว่าฉันรอดักเจอพี่โอมอยู่น่ะ หึหึ...วันนี้จะเจอมั้ยนะ ไม่เจอกันซะที ..ฉันคิดเพ้อเจ้ออยู่ในใจ หากแต่พอตอบออกไปจริงๆ กลับอ้างโน้นอ้างนี่ไปเรื่อย

“ก็แหม ก็ไม่ดีรึไงล่ะ เนี่ยมิ้งค์เห็นว่ามาเช้าๆนะ พี่ติหาที่จอดรถได้ง่ายจะตาย” ฉันพูด พลางเดินนำพี่ติผ่านบันไดทางเดินเล็กๆ ด้านหน้าคณะที่ฉันกับเพื่อนๆ พร้อมใจกันเรียกมันว่า ทางเมียน้อย...พอขึ้นไปถึงใต้ถุนคณะ สิ่งแรกที่ฉันทำ ก็คือ กวาดตามองหาเงาของพี่โอมตามโต๊ะทุกตัว...แต่สิ่งที่ฉันได้พบ...พับผ่าสิ...มันอีกแล้ว T-T

นมสดพาสเจอร์ไรส์ขวดเบ้อเร่อ ...ไอ้ขวดเมื่อวานกับสองวันที่แล้วยังตั้งตระหง่านไร้ผู้คนเหลียวแลอยู่ในตู้เย็นบ้านฉันอยู่เลย กว่าน้องโด้หมาแก่ของฉัน กับถุงเงินแมวยักษ์จะฟาดไอ้สองขวดก่อนหน้านี้หมด ก็แทบให้กินแทนน้ำ ...ใครจะไปกินทันฟะ TTOTT ตาพี่รหัสบ้านี่นี่

“ฮะฮะฮะ...มาอีกแล้วเหรอ  ..ก็ดีเหมือนกันนะ มิ้งค์จะได้ตัวสูงๆ ไง ..ว่าแต่มิ้งค์นี่หยุดสูงแล้วรึป่าวเนี่ย”

“ม่ายยยยยย ไม่เคยเรียนเหรอ คนเราจะหยุดสูงตอน 25 ...เนี่ย เพิ่ง18 เข้าใจมั้ย”... ฉันกระแทกกระเป๋าตัวเองไว้ที่โต๊ะกลุ่ม ..ก็ข้างๆ ไอ้นมยักษ์นั่นน่ะแหละ...แล้วเดินไปยังกระดานสงครามระหว่างฉันกับพี่รหัส.....บอร์ดสายรหัส

พี่รหัสฉันมาเช้ากว่าฉันอีกแล้ว >.< ยี้ๆๆๆ ฉันมองสมุดสายรหัสตัวเองอย่างแค้นใจ

หน้าที่ 3
กินนมซะเยอะๆ นะ จะได้โตเร็วๆ พี่ขี้เกียจก้ม 555
วันหลังขอเป็นอย่างอื่นได้ม๊า มิ้งค์ไม่ชอบกินนมจริงๆ นะ T^T...นู๋มิ้งค์
ไร้สาระน่า นมน่ะแหละดีแล้ว ...พี่เอง
พรุ่งนี้เอาตุ๊กตาหมีนะจ๊ะ พี่รหัสคนดีของมิ้งค์
นมน่ะแหละ ไม่อยากได้ก็จะให้ เป็นน้องเป็นนุ่งต้องเชื่อฟังผู้ใหญ่เข้าใจมั้ยครับ
ตุ๊กตานะ...ไม่ตุ๊กตาก็อย่างอื่นก็ได้..ที่ไม่ใช่ นม...มิ้งค์ค่ะ

หน้าที่ 4
นมขวดโตๆๆๆๆๆๆ บ่นมากจะให้ขวดใหญ่กว่าเดิม
น้องมิ้งค์ ยอมๆ มันหน่อยเหอะ ไอ้นี่มันดื้อ ...ลุง+ปู่ ...คนกลาง
T-T ไม่เอาหนูไม่ชอบกินนมๆๆๆๆ
กินๆ ไปเหอะ พี่เห็นด้วย 55 ...พี่ติ
ไอ้ติ ยุ่งเรื่องครอบครัวอีกแล้วนะ ... ลุงสุดหล่อ
เฮ้ย ไอ้ติ ไปดูแลน้องแกไป ...วันนี้ก็นมนะจ๊ะน้องมิ้งค์
เอาน้องหมีแล้วกันนะ please ..นู๋มิ้งค์
ยังไม่เลิกทะเลาะกันอีกเหรอ..นี่ขนาดยังไม่เจอตัวกันนะ ...ปู่รหัส
นมครับ ..พี่รหัสที่สูงกว่าน้อง(มากกกก)
ให้นมอีก เคืองจิงๆนะพี่ ..มิ้งค์..ตัวเล็กตัวน้อย (แต่น่ารักกว่าพี่รหัสชัวร์)

และประโยคที่เพิ่มขึ้นมาวันนี้...
นมเหมือนเดิมครับ 555+

มีหัวเราะใส่ซะด้วย ฮึ่ม!!

...และนี่เป็นอีกเหตุผลหนึ่งที่ฉันแหกขี้ตาตื่นมาตั้งแต่ไก่ยังไม่โห่ ...ก็จะมาจับตาพี่รหัสใจร้ายนี่ไง T-T ฮือๆๆ ล้มเหลวอีกแล้ว ...ออกจากบ้านเร็วกว่าเมื่อวาน 15 นาทีแล้วนะ...พี่รหัสฉันเป็นยามรึป่าวเนี่ย

ฉันเน้นสีปากกาเมจิ ย้ำข้อความต่อจากพี่รหัส ตัวโตๆ
เคือง

แล้วฉันจะรอดูว่าพรุ่งนี้...ว่าฉันยังจะได้นมอยู่มั้ย...ฉันคิดอย่างมาดมั่นยิ้มน้อยยิ้มใหญ่อยู่หน้าบอร์ดพักหนึ่งแล้วถึงเดินกลับโต๊ะ หวังว่าจะได้ผลนะ ^^ พี่ติที่นั่งเฝ้ากระเป๋าให้ฉันอยู่ พอเห็นหน้าฉันก็ถึงกับหลุดหัวเราะออกมา

“ไง ไปเขียนกัดกะพี่รหัสอีกแล้วสิ พี่จะช่วยภาวนาให้ได้ตุ๊กตาหมีสมใจนะ”

“หวังว่าอ่ะนะ...มิ้งค์ว่าพี่ติบอกมาเหอะ ว่าพี่รหัสมิ้งค์เป็นใคร อยากจะรู้นักว่าพี่วัวดื้อนี่ใครกัน บอกไม่เอานมๆ ก็ไม่มีฟังกันบ้างเล๊ย”

“วัวดื้อเหรอ ฮึฮึ วัวดื้อ ฮ่ะฮ่ะฮ่ะ สมน้ำหน้ามันจริงๆ วัวดื้อ 5555” พี่ติตบโต๊ะหัวเราะร่า...ปากกว้างจนน่ายัดนมเข้าไปทั้งขวด ไม่รู้จะหัวเราะอะไร =_=

“ไม่บอกก็ไม่บอกสิ จะขำอะไรนักหนาล่ะ ...เออ แล้วน้องรหัสพี่ตินี่ใครเหรอ” ฉันเปลี่ยนประเด็นไปสู่เรื่องของพี่ติบ้าง เพราะรู้ว่าเซ้าซี้ไปก็คงไม่บอก

“ไม่บอก”

“เฮ้ย อะไรฟะ เรื่องนี้ก็ไม่ไม่บอกอีกแล้ว มิ้งค์ไม่เอาไปบอกน้องพี่ติหรอก”

“น้องพี่รู้แล้วว่ะ” พี่ติออกปากอย่างเป็นต่อ พร้อมยักคิ้วที่ไม่ค่อยต่างจากหนอนสองตัวบนหน้าเขา มาทางฉัน... ไอ้ตี๋คิ้วหนาคนนี้มันน่าศอกนักเชียว -_-

“แล้วจะปิดมิ้งค์ทำไมเนี่ย ก็บอกมาเซ่”

“จะมาอยากรู้อะไรนักหนาเล่า ศุกร์นี้ก็เปิดสายรหัสแล้ว เดี๋ยวก็รู้เองแหละ” พี่ติทำหน้าทำตาลับลมคมใน... เหอะ เท่ตายล่ะคุณ...ฉันสังเกตว่าคนคณะนี้ชอบมีความลับกันจัง ทั้งๆ ที่เรียนเศรษฐศาสตร์แล้วไม่ได้จบไปเป็นสายลับซักหน่อย แล้วความลับที่มีกันส่วนมาก็เป็นประเภทที่ว่า มักจะโดนจับได้อย่างง่ายดายด้วยนะ อย่างเรื่องว้ากไง ตอนนี้มีคนกลัวซะที่ไหน มีแต่เข้าไปนั่งขำๆ ก็รู้ล่ะนะ ว่ารุ่นพี่หวังดี...

“เออ ทำเป็นมีความลับ ไม่อยากรู้ก็ได้” ฉันแกล้งเมินหน้าหนีงอนๆ ...ตั้งแต่รู้จักกับพี่ติ มนุษย์ผู้ชายที่ตอนนี้ฉันเรียกได้ว่าสนิทสุดๆ นอกเหนือจากพ่อ ...ฉันได้เรียนรู้แล้วว่า ไอ้ท่าแบบเนี้ยของฉัน...ได้ผลชะงักนัก หุหุ พี่ติเบียดตัวมากระแซะกระแซะฉัน พยายามง้อเต็มที่ แต่ถ้าไม่ยอมปริปากบอก ก็ไม่คุยด้วยเฟ้ย เชอะ

“น่า เฮ้ย อย่ามางอนไร้สาระดิ”

...ใครงอนไร้สาระ ไม่ต้องมายั่วให้เถียงเลย ไม่สนย่ะ บอกมาก่อนสิ ทีฉันมีไรก็บอกนายหมดเลยนะ...ฉันยังทำหน้าบูดๆ ไม่สนใจ แม้จะลองทำหน้าอย่างที่ทำอยู่นี้กับกระจกแล้วพบว่ามันทุเรศมากก็ตาม หึหึ แต่ถ้ามันจะทำให้พี่ติบอกความลับกวนประสาทนี่กับฉัน ..ฉันยอมทุเรศ T^T

ไอ้พี่ติเอาหัวมาไถๆ มือฉันที่วางไว้กับโต๊ะเหมือนแมว...ขอโทษเถอะ แมวทำก็น่ารักนะ ...แต่อย่างพี่ติเนี่ย...ฉันว่า... อย่าทำ ..จะดูดีเสียกว่า

“ฮึ่ม อ่ะ …อึ่ม“ ใครมาไออยู่หลังฉันฟะ =_= ฉันดีดหัวพี่ติออกห่างไปด้วยศอก พี่ติก็ถดหนีไปแต่โดยดี (แน่สิ ถ้าไม่ไป จะด่าให้)   ก็เกิดฉันโดนคนเขาเอาไปลือเสียๆ หายๆ ฉันก็แย่นะสิ ข่าวคณะนี้ยิ่งไวสุดๆ อยู่ด้วย พี่โอมได้ยินเข้าก็เข้าใจฉันผิดกันพอดี

ฉันหันไปทำหน้ามู่ๆ ใส่พี่ติ เป็นเชิงว่า...เห็นมั้ยล่ะ ไม่ได้อยู่กันสองคนนะเฟ้ย ทำอะไรกรุณาเกรงใจชื่อเสียงอันดีงามของฉันนิดนึง...แล้วถึงเหลียวหน้าหันไปมองต้นเสียงที่ไอค่อกๆแค่ก....

.....เขา.....

ผู้ชายที่ทำหน้า..จะเรียกว่าอะไรดีล่ะ...มันคือความไม่พอใจน่ะแหละ

ทำไมถึงซวยอย่างงี้.....พี่โอม..... OoO

กรี๊ดดดดดดดดดดด ไอ้พี่ติชั่วๆๆๆ เพราะนายๆๆ ฮือๆๆๆๆๆ ชีวิตฉันทำไมต้องมาเจอเรื่องแบบนี้ ทุกทีเลย

พึ่โอมจ๋า อย่าเข้าใจหนูมิ้งค์ผิดนะจ๊ะ

หนูขอร้อง  T^T