[โน่ริท] Sweet Memory - ความทรงจำที่แสนหวาน

ลำดับตอนที่ #1 : memory - 00 Intro [Tono] 100%

Intro..

"ความรัก อยู่แห่งหนใด

ใครเก็บเอาไว้ หลบอยู่ที่ไหน เหตุใดไม่ปรากฏตัว"


 

      
                - เช้าอันแสนวุ่นวายของเด็กหนุ่มปีสอง -

          "หาววว ทำไมมันง่วงอะไรอย่างนี้เนี่ย"  ครับ นั่นเสียงหาวของผมเอง ก็อากาศยามเช้ามันสดใสน่านอนขนาดนี้ ใครจะอยากตื่นละ ถ้าไม่ติดว่ามีเรียนวิชาอาจารย์มหาโหดนะ ผมก็ไม่อยากจะลุกออกจากเตียงนอนสุดนุ่มอันนี้เลยจริงๆ


          แต่จะทำไงได้ละครับยังไงก็ต้องไปเรียน ไม่ใช่เพราะผมเด็กเรียนอะไรนักหนาหรอกแต่ก็แค่ไม่อยากมีปัญหากับแม่นางเพราะรุ่นพี่เล่าให้ฟังว่าแม่นางสามารถให้เด็กๆกินปลา (เกรดF) ได้ง่ายๆเลยทีเดียว ผมก็เลยไม่อยากจะเอาชีวิตไปเสี่ยงเท่าไหร่เพราะขี้เกียจไปตามเก็บทีหลัง ผมจึงรีบอาบน้ำแต่งตัวและบิดมอเตอร์ไซด์นามว่าน้องช็อคโก้ เวสป้าสุดเท่ห์สีช็อคโกแลตที่เท่ห์เหมือนคนขี่อย่างกับอะไรดี

    

          ผมไม่ได้หลงตัวเองนะ ไม่ได้หลงจริงๆ


          "สวัสดีครับคุณเพื่อนนีโม่"  เสียงโหยหวนของพวกชาวแก๊งค์ทักผมฮะ และคงหนีไม่พ้นไอ้มิคที่เรียกผมด้วยชื่ออะไรไม่รู้ที่มันหวานแหววอะไรขนาดนั้น มันเรียกผมแบบนี้มาได้สองปีแล้วแหละ แต่ใครมันจะไปชินล่ะ ชื่อซะสาวเลย เดี๋ยวผมก็กลายเป็นสาวซะเลย เอ๊ะไม่ใช่ละ เพ้อเจ้อจังกู ฮ่าๆๆๆ


          "ขอโทษครับคุณมิกกี้เม้าส์ กูชื่อโตโน่ครับไม่ใช่นีโม่ แหม"

          "ก็กูว่ามันน่ารักดีออก เออแล้วกูชื่อมิคครับไม่ใช่มิกกี้เม้าส์"

          "อ้าวๆ พอครับคุณทั้งสอง ขึ้นเรียนได้แล้วครับมึง ตีกันอยู่ได้" เสียงบ่นกลั้วหัวเราะของท่านชาย หรือ ไอ้ชาย นั่นเอง มันเป็นเหมือนนาฬิกาเคลื่อนที่ของพวกเราเลยฮะ คอยบอกเวลาตลอดว่ามึงต้องทำโน่นทำนี่นะ เหมือนมีเลขาส่วนตัวเลยฮ่าๆ


          เอ... ว่าแต่ ไอ้คุณดินกับบอมมันไปไหนวะ ยังไม่เห็นเลย


          "บอมกับดินบอกว่าจะมาสาย ไม่ต้องมองหาครับนีโม่ ขึ้นเรียนเร็วๆเลย" อยู่ดีๆชายก็พูดขึ้นมาพอดี เห้ย.. มันอ่านความคิดผมออกหรอ ต่อไปผมต้องเรียกมันว่า คุณชายญาณทิพย์หรือเปล่าเนี่ย ฮ่าๆๆ

.

.

.

          และแล้วก็หมดคลาสมหาโหดกับแคลคูลัสแสนปวดหัว ตอนผมเรียนมัธยมผมก็ว่ามันไม่ยากมากนะ พอมาเจอในมหาลัยเข้าไปอึ้งเลย เงิบเลย รู้สึกเหมือนหัวหมุนได้ 360 องศาเลย ปวดหัวสุดๆอยากจะกลับไปนอนเล่นที่บ้าน


          เอ๊ะ.. มันเหมือนมีอะไรติดๆอยู่ที่หัว เหมือนจะคิดอะไรออกแต่คิดไม่ออก นี่ผมลืมอะไรหรือเปล่านะ


          "อ้าวโน่ มึงไม่ไปเซอร์ไพร์สวันเกิดแฟนหรอ อย่าบอกนะว่าลืม" อยู่ดีๆไอ้ชายก็พูดขึ้นมาขณะที่เรากำลังเดินไปลานจอดรถด้วยกัน มันรู้อีกแล้วว่าผมคิดอะไร ผมเริ่มกลัวแล้วนะเห้ย


           แต่เดี๋ยวนะ!! เดี๋ยวนะ!!! เดี๋ยวนะะะะะ !!!


          วันนี้วันเกิดแฟนผมหรอ อ่อลืมบอกเลยว่าผมน่ะมีแฟนแล้วนะ แฟนผมชื่อไนล์อยู่บัญชี ผมอยู่วิศวะ ตึกติดกันเลยเต๊าะง่าย ฮ่าๆๆ ก็บอกไปแล้วว่าหล่อไง สาวนี่ตอมกันเป็นแมลงวันเลย หึหึ ทำไมผมต้องทำให้เหมือนตัวเองเป็นขี้ด้วยล่ะ  อาการหนักนะโตโน่

          แต่ แต่ แต่... ประเด็นอยู่ที่ผมไม่ได้ซื้ออะไรมาเลยเนื่องจากรีบ และ ลืม ลืมจริงๆ ผมจะทำไงดีเนี่ย ว้าก หล่อเครียด


          "เพื่อนครับ ลืมอะ ไม่ได้ซื้ออะไรมาเลย เอาเป็นไปเล่นกีตาร์ให้ไนล์ฟังแล้วกัน ไปด้วยกันหน่อยดิเพื่อน"  ผมคุกเข่าขอร้องเพื่อนๆสุดรักสุดหวงแหนของผมทั้งสองอย่างไร้ที่พึ่ง พวกมันเลยยอมไปด้วยกัน


          ในที่สุด เราสามเกลอเลยรีบเดินไปที่บัญชีอย่างเร่งด่วนโดยที่ไม่ลืมจะแวะไปยืมกีตาร์ที่ห้องดนตรี แต่เมื่อมาถึงคณะบัญชีนั้น อยู่ดีๆไอ้มิคก็ปิดตาผมแล้วชายก็พูดประโยคชวนอยากรู้กับผมว่า


          "โน่ กูคิดว่าเรากลับกันดีกว่าว่ะ ค่อยโทรนัดไนล์ทีหลังก็ได้มั้ง หรือไม่ก็ ... เอ่อ ก็"

          "ทำไม มีอะไร เห้ยปล่อยดิอย่าปิดตาดิ ปล่อย บอกให้ปล่อยไงไอ้นิค" ผมปัดมือมันออกอย่างแรง สรุปมันมีอะไรกันแน่ ทำไมจะต้องวันหลัง ทำไมตอนนี้ไม่ได้ล่ะ มันต้องมีอะไรแน่ๆ



          "ไนล์ ผมชอบคุณ คุณยังไม่มีแฟนใช่ไหมครับ" สาบานได้นั่นไม่ใช่เสียงผม แล้วไอ้ผู้ชายคนนั้นมันใคร มานั่งคุกเข่าหน้าแฟนผมแล้วยื่นตุ๊กตาหมีควายให้ไนล์ เสียใจเถอะไอ้หน้าอ่อน ไนล์แฟนกูครับ หึ


          "คะ..ค่ะ ไนล์ยังโสดค่ะ " แล้วสาวเจ้าก็ยืนเขินตัวบิดหน้าแดง ช่างเป็นบทรักที่น่ารักจังเลย ถ้าไม่ติดว่านั่นแฟนผมหนะนะ


          แล้วคิดว่าผมจะอยู่เฉยได้หรอ ผมเลยเดินไปยืนอยู่ข้างหลังผู้ชายคนนั้นที่มาจีบไนล์ของผม พร้อมกับสายตาตกใจของไนล์ สายตางุนงงของไอ้ผู้ชายคนนั้น และสายตากลัวที่ผมจะก่อเรื่องของเพื่อนผมและเพื่อนไนล์ ผมถกแแขนเสื้อนิดหน่อย แล้วดึงตัวผู้ชายคนนั้นขึ้นมาเผชิญหน้ากับผม พร้อมกับ....

          "เห้ย! อย่านะไอ้โน่!!" เสียงชาวแก๊งค์ของผม

          "อย่านะคะพี่โตโน่ !!!" เสียงน้องไนล์


          หมับ!

          "ดูแลน้องไนล์ดีๆนะ เมื่อวินาทีที่แล้วเค้ายังเป็นแฟนผม แต่ต่อจากวินาทีนี้เค้าเป็นแฟนคุณแล้วแหละ อ่อแล้วก็ เลิกทำนิสัยคบใครหลายๆคนได้แล้วนะครับสุดสวย ขอให้รักครั้งนี้สวยงามนะ หึ"
 

          แล้วผมก็เดินออกมาจากตรงนั้น ทิ้งคำพูดเล็กๆน้อยๆให้ผู้ชายคนนั้นและน้องไนล์ลวงโลก คือผมก็รู้มาสักพักแล้วนะว่าน้องเค้าเยอะแบบคบใครหลายคน แต่ผมก็ยังจับไม่ได้สักที ก็เลยยังไม่ได้อะไร เพราะคนที่เสียมันไม่ใช่ผมนี่


          "นึกว่ามึงจะต่อยมันซะอีก ใจหายหมด โว่ย" มิคกับชายรีบลากผมออกมาจากบริเวณนั้นทันที

          "กูรักความสงบครับ ฮ่าๆๆๆ ไปกินเค้กร้านกาแฟเปิดใหม่หน้ามอกันมั้ย ย้อมใจหน่อย หงุดหงิดว่ะ" 

           "งั้นกูกลับก่อนนะ ฝากดูนีโม่ของมึงด้วยนะมิกกี้ อย่าคิดมากนะเว้ย  พอดีนัดน้องเอาไว้เดี๋ยวไปรับไม่ทัน ไปละมึง เดี๋ยวพรุ่งนี้ไปก๊งแทนละกัน บายเว้ย"  ท่านชายรัวๆใส่แล้วรีบวิ่งไปที่รถของมันแล้วขับออกไปเลย ทิ้งให้ผมสองคนไปร้านหน้ามอตามลำพัง

          "งั้นเราก็ไปกันเถอะ แต่วันนี้กูไม่ได้เอารถมานะ ขอติดไปด้วยละกันนะนีโม่"

          "ได้เลย เกาะแน่นๆนะน้อง เดี๋ยวก็ถึงแล้ว ฮ่าๆๆๆ"

          บรืนนนนนนนนนน

          "ขับช้าๆสิโว้ยไอ้โน่ ย้ากกกกกกกกก"
 
         

         - - - - - - - - - -
 

สวัสดีค่า แวะมาแปะๆอินโทรไว้ คาดว่าวันเสาร์น่าจะได้มาต่อ

ก็แนะนำอิเฮียไปว่าตัวละครมันจะเป็นยังไง ลักษณะนิสัยเป็นยังไง ลองมาดู

แต่ละมุมของหนุ่มๆกันก่อนที่จะเข้าเรื่องเนอะ

พาร์ทต่อไปเป็นของตัวเล็กแล้วค่ะ รอหน่อยๆอิอิ


ถ้าตรงไหนพิมพ์ผิด สะกดผิดหรือแนะนำติชมก็คอมเม้นท์ได้เลยนะคะ จะเอาไปปรับปรุงค่า

การคอมเม้นท์ส่งผลต่อการอัพที่ไวขึ้น คิคิ

ยังไงก็ฝากไว้ในอ้อมอกอ้อมใจด้วยนะคะ จุ้บๆๆๆ <3



- ตะกร้าไม้แสนสวย - 

cinna mon