คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : [OPEN] - NEW BOOKS SF ชุด "แก้วตาสุมาลี" + บทนำ
ชุด “แก้วตาสุมาลี”
สุมาลี = คำไวพจน์ของ หมวดหมู่ดอกไม้
แนะนำตัวละคร
ตระกูล ทัตพงศ์มาลี
ตัวละครหลัก
ร้อยโทหม่อมราชวงศ์ จินณวัตร ทัตพงศ์มาลี (จิน)
ร้อยตำรวจโท หม่อมราชวงศ์ นีราพรรณ ทัตพงศ์มาลี (นิ่ม)
เรืออากาศตรีหม่อมราชวงศ์ ดารารินทร์ ทัตพงศ์มาลี (รดา)
หม่อมราชวงศ์ จิลลาภัทร ทัตพงศ์มาลี (จิล)
ตัวละครอื่น
หม่อมราชวงศ์ เจตนิพัทธ์ ทัตพงศ์มาลี (เจตน์)
หม่อมจีรัญนภา ทัตพงศ์มาลี (ช่อม่วง)
แก้วตา(ของ)สุมาลี
๑ ดอกช้องนาง ๑
๒ ดอกแก้วกาหลง ๒
๓ ดอกยี่หุบ ๓
๔ ดอกนางแย้ม ๔
บทนำ
พ.ศ. 2507
“จะไปไหนกัน พี่ยังพูดไม่จบเลย”
เสียงทุ้มติดเล็กหน่อยๆ เอ่ยปากถามร่างของหญิงสาวทั้งสี่คนที่กำลังพากันเดินออกจากห้องทำงานของเขา ณ คฤหาสถน์หลังใหญ่สไตล์ไทยร่วมสมัยอย่าง วังทัตพงศ์มาลีพร้อมกันราวกับจะไม่ได้นัดหมาย และพอคราวที่เสียงของเขาส่งไปถึง ดรุณีน้อยทั้งสี่ในสายตาของเขาแม้ว่าในบรรดาน้องสาว คนที่เด็กที่สุดจะอายุอานามเลยช่วงบรรลุนิติภาวะกันมา3 ปีกว่าแล้วก็ตามพากันหันมาตอบคำถามก่อนหน้านี้ของเขา
“พวกเราเข้าใจที่พี่ชายใหญ่พูดแล้ว ไม่ได้แปลว่าจบแล้วหรือคะ”
น้องสาวคนโตเอ่ยตอบด้วยน้ำเสียงกึ่งอ่อนใจด้วยสีหน้าที่ราวกับว่าไม่ได้มีตัวเลือกให้มากนักหญิงจินหรือ ร้อยโท ม.ร.ว.จิณวัตร ทัตพงศ์มาลี คว้าเสื้อสีขาวสำหรับทำงานมาจากมือของสาวใช้ที่เดินเข้ามาอย่างรู้งานก่อนจะรวบมันไว้ในอ้อมแขน เจ้าของใบหน้างามรับกับผมสั้นระต้นคอหันมายืนนิ่งพลางเลิกคิ้วขึ้นหนึ่งข้างราวกับไม่ได้เห็นคู่สนทนาเป็นพี่ชายคนโต
“แล้วน้องหญิงเข้าใจที่พี่พูดจริงๆ หรือเปล่าล่ะ?”ชายหนุ่มยังถามซ้ำ
“เราไม่ใช่เด็กแล้วนะคะ พี่ชายใหญ่พูดรอบเดียวก็ได้ใจความแล้ว จริงไหมพี่หญิงนิ่ม”
หญิงรดาหรือเรืออากาศตรี ม.ร.ว. ดารารินทร์ ทัตพงศ์มาลีกล่าวแล้วหันไปใช้แขนที่สวมทับแจ็คเก็ตสีเขียวแก่ดุนดันสีข้างของพี่สาวคนรองด้วยสีหน้าแย้มยิ้มมีนัยยะ ผิวขาวราวน้ำนมตัดกับผมสีดำยิ่งส่งให้เจ้าตัวดูเป็นน้องสาวคนเล็กผู้สดใสมากกว่าใคร
“พี่ชายใหญ่อยากให้เราแต่งงาน เราขัดอะไรได้ แต่ไม่รับปากนะคะ ว่าคนที่พี่ชายหามาให้เราจะผ่านการพิจารณา” หญิงนิ่ม ร้อยตำรวจโท ม.ร.ว.นราพรรณ ทัตพงศ์มาลีน้องสาวคนรองของเขากล่าวพร้อมกับสวมแว่นตากันแดดสีชาเข้ากับใบหน้าพร้อมด้วยป้ายคล้องคอบ่งบอกตำแหน่งของตน ผมสั้นประบ่าที่เริ่มยาวนั้นคลอเคลียอยู่อย่างมีชีวิตชีวาเมื่อหล่อนขยับตัว แม้จะกล่าวด้วยน้ำเสียงที่ดูนุ่มนวลและสุภาพ ทว่าความขี้เล่นก็ยังเผยให้รู้สึกผ่านประโยคนั้นออกมาได้
ร่างสูงได้ฟังดังนั้นก็ขมวดคิ้วทันที“นี่พวกหล่อนไม่ได้ฟังพี่เลยนี่นา”
“เราฟังมาหลายครั้งแล้วค่ะ พี่ชายใหญ่ลืมหรือว่านี่ไม่ใช่ครั้งแรกที่พี่คิดจะดูตัวให้เราน่ะ”
น้องสาวคนสุดท้อง ผู้มีใบหน้าคล้ายคลึงกันกับชายหนุ่มมากที่สุด กล่าวขณะรับกระเป๋าสะพายคู่ใจที่เพิ่งออกมาเฉิดฉายในวงการเสื้อผ้าและเครื่องประดับได้ไม่นานด้วยรอยยิ้มเล็กๆหญิงจิลม.ร.ว. จิลลาภัทร ทัตพงศ์มาลีด้วยเรือนร่างที่สูงโปร่งไล่เลี่ยกับน้องสาวคนโต และการแต่งหน้าที่โดดเด่นกว่าพี่น้องคนอื่นๆ รวมทั้งบุคลิกที่ดูจะเติบโตก้าวหน้าพี่สาวคนกลางไป ทำให้ในบรรดาน้องสาวทั้งหมด ชายหนุ่มเป็นห่วงและเกรงใจหล่อนที่สุดพอๆ กันกับน้องสาวคนโต
“น้องเล็ก..”
“เอาเป็นว่าพี่ชายใหญ่อยากจะหาใครมาดูตัวให้น้องก็ได้ แต่อย่าลืมคำสั่งเสียของท่านพ่อเป็นพอแล้ว”หญิงจินหยิบกระเป๋าสีน้ำตาลใบใหญ่แล้วหันหลังไปยังทิศทางของประตูทางเข้าเมื่อได้ยินเสียงคนขับรถประจำตระกูลเคลื่อนตัวเข้ามาจอดแล้ว“ขอตัวนะคะ น้องมีตรวจคนไข้ตอนเที่ยงนี้”
“พวกน้องก็ขอตัวนะคะ มีงานต้องจัดการเหมือนกัน”
ว่าแล้วสามคนที่เหลือเองก็เดินลงไปยังประตูทางเดิน ไม่นานนัก เสียงของรถประจำตระกูลสำหรับรับส่งคุณหญิงแห่งวังทัตพงศ์มาลีก็ค่อยๆ ทยอยเงียบหายห่างออกไป ชายหนุ่มจึงค่อยถอนหายใจออกมาเฮือกใหญ่แล้วค่อยๆ นั่งลงบนเก้าอี้นวมที่อยู่ข้างๆ ด้วยจิตใจที่แบกรับน้ำหนักเอาไว้
“ลองแล้วเป็นอย่างไรบ้างคะ”
เสียงหวานหูที่คุ้นเคยทำให้ชายหนุ่มที่ปิดเปลือกตาขบคิดอยู่กับตัวเองนั้นเปิดขึ้น
“เฮ้อ นี่ผมตามใจพวกหล่อนมากเกินไปแล้วใช่ไหม”
เมื่อรำพึงรำพันจบ รอยยิ้มหวานก็ส่งมาพร้อมกับหญิงสาวร่างบางที่เดินเข้ามาสัมผัสบ่าของเขาอย่างปลอบใจ
“คุณก็ตามใจพวกเธอมาแต่ไหนแต่ไรแล้วนะคะ”
ได้ฟังดังนั้นคุณชายเจตน์ ม.ร.ว.เจตนิพันธ์ ทัตพงศ์มาลีก็ได้แต่ระบายยิ้มออกมาอย่างอ่อนใจ
“ทำอย่างไรได้ล่ะ พวกหล่อนเป็นแค่ครอบครัวไม่กี่คนที่เหลือที่ผมมี”แล้วเขาก็หันไปจับมือหญิงสาวอย่างรักใคร่ “คุณก็เหมือนกัน”
หม่อมจีรัญนภา ทัตพงศ์มาลี หรือ หม่อมช่อม่วงระบายยิ้มขำเมื่อได้ฟังคำของสามี
“ช่อบอกแล้วนะคะ ว่าเรื่องนี้ปล่อยให้พวกเธอตัดสินใจเองดีกว่า อย่างที่ท่านพ่อคุณบอก”
“ผมรู้ แต่ผมก็อยากให้พวกหล่อนได้พบเจอคนดีๆ คนที่ดูแลพวกหล่อนได้ ก็เท่านั้น”
ช่อม่วงขยับดวงตาไปมาเล็กน้อยโดยที่สามีไม่ทันเห็น“อืม…แล้วถ้าพวกเธอต้องเป็นฝ่ายดูแลเสียเองเล่าคะ”
ท่าทีของชายหนุ่มชะงักเมื่อได้ยินประโยคนั้น แล้วเขาก็ได้แต่ถอนหายใจออกมาเมื่อเข้าใจถึงความนัย ไม่จำเป็นต้องเอ่ยถามหรือสงสัย ในเมื่อข่าวลือต่างๆ ที่หนังสือพิมพ์และสังคมตีตราให้แก่น้องสาวทั้งสี่คนของเขามันก็เป็นที่ประจักษ์แล้ว
“ถ้าหากพวกหล่อนไม่ถูกใจใครจริงๆ ก็คงต้องเป็นหน้าที่ของเราที่ต้องพิจารณาผู้หญิงดีๆ ให้ แล้วเราก็เก็บกระเป๋าไปอยู่ชนบทกันเถอะ”
เกร็ดเพื่ออรรถรส
1. เนื้อเรื่องจะดำเนินในช่วงปีพ.ศ. 2507 เป็นต้นไป
2. ฟิคนี้จะไม่ได้อิงตามประวัติศาสตร์มากนัก ฉะนั้นอาจจะไม่ได้มีเหตุการณ์ที่ตรงกับตอนที่เกิด
กับประเทศไทยในช่วงนั้นเสียเท่าไหร่
3. เป็น AU ไทยที่เลือกชื่อจากตัวอักษรแรกของชื่อเมม
4. ไม่ได้มีเจตนาทำให้เมมทไวซ์เสียหายค่ะ <3
5. ป.ล. ขอบคุณพี่ปฝ.ที่จุดประกายให้น้อง
6. แนะนำ ฟังเพลงระหว่างการอ่าน เพื่ออรรถรสล้วนๆ แหะ <3<3
#ฟิคแก้วตาสุมาลี
____________________________
เป็น #PeriodAddict มันก็จะยังงี้แหละ
ฝากติดตามด้วยนะคะ จบไม่จบก็มาดูกัน แฮร่
มีทุกคู่เรือล่ม+เรือสนองนี้ดไรท์เลย หุหุหุ
ความคิดเห็น