คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : Part 4...be shaken...
หวั่นไหว
ตอนกลางคืน ประมาณ 2 ทุ่ม
หลังจากทิฟฟานี่ได้อาบน้ำแล้ว เจสสิก้าก็เอาชุดนอนมาให้ ซึ่งมันพอดีกับตัวทิฟฟานี่ เจสสิก้าก็เข้าไปอาบบ้าง เมื่อเสร็จแล้ว ทั้งคู่ก็นั่งอยู่บนโซฟาและฝนก็ยังคงตกลงมาไม่ขาดสาย ทิฟฟานี่ยังคงนั่งห่างจากเจสสิก้าอยู่หน่อยๆส่วนเจสสิก้าได้แต่นั่งอ่านหนังสือไปเงียบๆ
“เล่นเกมส์กันมั้ย?”เจสสิก้าวางหนังสือลงก่อนเอ่ยถาม ทิฟฟานี่หันมามอง
“เธอมีเกมส์เหรอ?”
“ของไอ้ลิงไง มันลืมไว้น่ะ ตกลงเล่นใช่มั้ย?”
ทิฟฟานี่พยักหน้า ก็ดีกว่าที่จะต้องนั่งเงียบๆเพราะเธอไม่ชอบบรรยากาศเงียบๆอย่างนี้เลย เจสสิก้าค้นเครื่อง Play station 2 ออกมาต่อกับทีวี
“แล้วเกมส์อะไรล่ะ?”
“แข่งรถ” คนตอบก็ไม่ได้หันมามองเพราะมัวแต่ใส่แผ่นลงเครื่องอยู่
……………
3นาที ต่อมา
“ยัยหมี เธอไม่มีทางแซงฉันได้หรอกน่า!”
เจสสิก้าพูดพร้อมกดปุ่มบังคับ ให้รถในจอทีวีขับเคลื่อนแซงรถอีกคันที่อยู่ในทีวีเช่นกัน
“อ้ายยย~>< สิก้า เธอแซงฉันเหรอ!” ทิฟฟานี่เองก็ไม่ยอมแพ้ เธอก็บังคับรถในจอทีวีเบียดกับรถของอีกฝ่าย ในขณะนี้ทั้งสองนั่งอยู่บนพื้นโดยมีโซฟาเป็นที่พิงหลังให้
“อ๊ะ หยุดนะ สิก้า!” ทิฟฟานี่ร้องทันทีเมื่อเจสสิก้าใช้มือข้างหนึ่งปิดตาทิฟฟานี่ส่วนอีกข้างก็บังคับจอยเกมส์ไป
“เย้~! ฉันชนะเธอแล้ว ฮ่าๆๆ” เจสสิก้าไชโยออกมาทันที เมื่อเธอรถของเธอแซงเข้าเส้นชัยไปก่อนคนข้างๆ
“ง่า~สิก้าขี้โกงอ่าTT สิก้าขี้โกงๆๆ” ทิฟฟานี่ที่ทำหน้ามุ่ยเมื่อกี้ เริ่มงองแง้งตีใส่แขนเจสสิก้าหลายๆที
“เฮ้ย ยัยหมี แพ้แล้วพาลเหรอ โอ๊ย! เจ็บนะ” เจสสิก้าก็พยายามจับมือทิฟฟานี่ไว้ แต่เจอฝ่ามือหมีตะปบแล้ว เจสสิก้าก็ยังเอาไม่อยู่ละน้า
“ไม่รู้แหละ สิก้าต้องโดนเอาคืน นี้แหนะ! ๆๆ” ทิฟฟานี่ยังตะปบใส่เจสสิก้าไม่ยั้ง
“นี้ ยัยหมี หยุด ฉันบอกให้หยุด!”
เจสสิก้าตะวาดใส่เต็มๆ ทิฟฟานี่ตกใจเลยหยุดชะงักก่อนชักมือกลับออกมาเป็นจังหวะที่เจสสิก้าจะคว้ามือทิฟฟานี่ให้ได้ ร่างของเธอเลยเซจะไปหาทิฟฟานี่ ร่างบางที่ยังตกใจอยู่เลยไม่ทันตั้งตัวจะหงายหลังลงไป แต่ก็ถูกมืออีกคนโอบเอาไว้
“อ๊ะ…..เอ่อ”
“เฮ้ย…..เอ่อ”
ตอนนี้ทั้งคู่อยู่ในสภาพที่โอบกันโดยมือทั้งสองของทิฟฟานี่จับไว้บนไหล่ของเจสสิก้า และแขนของเจสสิก้าก็โอบตัวทิฟฟานี่ไว้แน่นจนใบหน้าของทั้งสองอยู่ใกล้กันจนรู้สึกได้ถึงลมหายใจของกันและกันเลยทีเดียว ดวงตาของทั้งสองสบกันนานโดยที่ไม่รู้ตัว เจสสิก้าเป็นฝ่ายได้สติจึงปล่อยทิฟฟานี่ออกในทันที
“โทษทีนะ เกือบล้มทับเธอแล้วสิฉัน” เจสสิก้าพูดโดยนั่งชันเข่าแล้วหันหน้าไปทางอื่น ทิฟฟานี่ที่ได้สติที่หลังก็ไม่กล้าหันไปมองอีกฝ่าย เพียงแต่เหลือบมองไปถ้าเธอไม่ตาฝาดเธอเห็นว่าหน้าของอีกคน เป็นสีแดง…
“ม ไม่เป็นไรหรอก ฉันไม่น่าไปตีเธอเลย-//-”ทิฟฟานี่เอ่ยทั้งที่ใบหน้ากำลังร้อนผ่าว
“เธอไม่ได้ผิดสักหน่อย ฉันแกล้งเธอก่อนซะอีก”เจสสิก้าเอ่ยบ้างแต่ก็ไม่ได้มองทิฟฟานี่เธอกลับมองพื้นสะงั้น
“ฉันผิดนะ” ทิฟฟานี่เถียง
“ฉันต่างหากที่ผิด” เจสสิก้าหันมามองและเริ่มพูดด้วยเสียงดุๆ
“ฉันผิด”
“ฉันผิด!” ทั้งคู่เถียงกันไปมา ก่อนจะมองหน้ากันนิ่งๆแล้วอมยิ้ม จากนั้นก็หัวเราะออกมาเบาๆทั้งคู่
.
.
เวลา 3 ทุ่ม ภายในห้องนอน
ภายในห้อง ที่มืดจนมองไม่ค่อยเห็นอะไรบรรยากาศเย็นเฉียบจากเครื่องปรับอากาศ ทำให้ร่างบางที่ลืมตาอยู่ภายในความมืดต้องกระชับผ้าห่มแน่นขึ้น ทิฟฟานี่นอนไม่หลับเลยแม้พยายามจะข่มตาให้หลับก็ไม่ยอมหลับเลย
‘ให้ตายเถอะ พรุ่งนี้ฉันคงกลายเป็นหมีแพนด้าแหงTT’ ทิฟฟานี่คิดพลางดึงผ้าห่มมาคลุมตัวเองให้อุ่นขึ้น
“อือ”
เสียงครางของใครบางคน ทำให้ทิฟฟานี่ตกใจเล็กน้อย เธอหันไปมองและพบว่า มือของเจสสิก้ากำลังควานหาผ้าห่มที่เธอดึงไปห่มคนเดียว เจสสิก้าควานหาโดยไม่ได้ลืมตาขึ้นมากลับพลิกตัวหันมาหาทิฟฟานี่ ก่อนจะขยับเข้าไปใต้ผ้าห่มที่ทิฟฟานี่ยึดอยู่คนเดียว
“อ๊ะ ส สิก้า” ทิฟฟานี่เอ่ยออกมาเบาๆอย่างตกใจเมื่อคนที่ขยับมาใกล้เธอดึงเธอไปกอดจนชิดอกซะแน่น ร่างบางพยายามดันตัวออกแต่ก็พยายามไม่ให้คนที่กอดเธอตื่น
“งืม ยัยหมี นอนนิ่งๆไม่ได้รึไง งืม” เสียงที่เบาเหมือนละเมอออกมาจากคนที่หลับตาอยู่นิ่งๆทิฟฟานี่ได้ยินจึงหยุดเพราะคิดว่าเจสสิก้ากำลังจะตื่น
“สิก้า”
“- - z Z” ทิฟฟานี่ลองเรียกดูเบาๆเพราะเธอไม่แน่ใจว่าเจสสิก้าตื่นอยู่รึเปล่า แต่ก็ไม่มีเสียงอื่นๆตอบกลับมา ทิฟฟานี่ถอนหายใจโล่งอก ก่อนเธอจะจ้องมองใบหน้าคนหลับนิ่งๆ
‘สวย…สวยจนน่าอิจฉา’ ทิฟฟานี่คิดพลางมองใบหน้าสวยอย่างพิจราณา ก่อนจะขยับเข้าไปใกล้แล้วซุกอยู่บนอกของเจสสิก้า
‘อุ่นจัง-///-’ เมื่อคิดเช่นนั้นทิฟฟานี่เลยหลับตาลงเพื่อจะได้ตื่นขึ้นมาและกลับบ้านในวันพรุ่งนี้เร็วๆ แต่ในใจลึกๆของทิฟฟานี่แล้วอยากให้เวลาในขณะนี้ผ่านไปช้าๆเหลือเกิน
.
.
.
วันต่อมา
แสงแดดที่ส่องผ่านกระจกเข้ามาภายในห้องนอนกระทบเข้าที่ใบหน้าของเจสสิก้าเป็นผลให้ร่างบางลืมตาขึ้นมาน้อยๆก่อนจะกะพริบตาเพื่อปรับแสงในการมองเห็น
“หืม?” เจสสิก้าสังเกตเห็นคนที่หลับตาพริ้มอยู่ตรงอกของเธอ
“ยัยหมีขี้เซา” เจสสิก้าพูดเบาๆก่อนจัดให้ทิฟฟานี่นอนบนหมอน คนถูกรบกวนครางในลำคอเบาๆ เมื่อจัดเสร็จแล้วเธอก็ลุกจากเตียงไป
ตื้ด~ตื้ด~ เสียงโทรศัพท์สั่นของเจสสิก้าที่ชาร์ตแบตอยู่ตรงโต๊ะคอม เพราะเมื่อวานแบตหมดจึงไม่มีใครติดต่อเธอได้ เจสสิก้าเดินไปรับโทรศัพท์ที่ยังสั่นอยู่
“ว่าไง ไอ้ลิงดำ” เจสสิก้ากรอกเสียงลงไป เมื่อรู้ว่าเพื่อนรักอย่างยูริโทรมา
“[โห ไอ้เป็ดแห้ง! รับสายเพื่อนน่ะ พูดให้มันดีๆหน่อยไม่ได้ไง ห๊ะ!]”เสียงปลายสายตะโกนออกมา เจสสิก้าต้องเอาโทรศัพท์ออกจากหูเลยทีเดียว
“โอเคๆขอโทษๆ มีอะไรถึงโทรมาแต่เช้าล่ะ?”
“[จะชวนไปกินหนมเค้กร้านพี่ซึงยอนตอนเย็น~]”
“หึ หาเรื่องไปเจอน้องซอฮยอนล่ะสิแก- -” เจสสิก้าพูดทำเอาคนปลายสายสะอึกไปนิดนึง
“[ใช่ที่ไหนเล่า! ก็แค่อยากกินขนมเค้กอ่ะ ฉันโทรบอกฮโยยอนมันแล้วด้วยมันจะพาญาติมันมา ส่วนแกพายัยหมีมาเข้าใจมั้ย]” ยูริร่ายยาวเป็นชุด เจสสิก้าถอนหายใจเบาๆก่อนตอบ
“ได้ๆอ้อ ถ้าฉันเดาไม่ผิดตอนนี้แกอยู่ที่ร้านใช่มั้ย?” เจสสิก้าพูดพลางยิ้มที่มุมปากออกมาน้อยๆ
“[กะ แกรู้ได้ไงOO]”
“นิสัยแกไงเล่า เวลาตื่นเต้นอยากเจอใครสักคนแกจะไปหาคนๆนั้นถึงที่” เจสสิก้าเดินไปที่เตียงก่อนดึงผ้าห่มที่คนบนเตียงใช้คลุมทั้งตัวอยู่ออก
“[ชิส์ ไอ้เพื่อนบ้า ฉันแค่มาเดินดูรอบๆร้าน ร้านยังไม่เปิดสักหน่อย มาตอนเย็นนะเว้ย ตู๊ด ตู๊ด…]” เมื่อยูริวางสายไปแล้วเจสสิก้าก็หันมาสนใจ คนที่นอนเอาหมอนปิดหน้าอยู่ที่เตียง
“หมดฤดูหนาวแล้ว เลิกเป็นหมีจำศีลสักที ตื่นเดี๋ยวนี้” เจสสิก้าบอกพลางดึงหมอนที่อีกคนใช้ปิดหน้าออกมา
“งืม~หือ- - เช้าแล้วเหรอ สิก้า” ทิฟฟานี่ลุกขึ้นอย่างงัวเงียๆ เจสสิก้าเลยใช้หมอนตีหัวหนึ่งที
“โอ๊ย เจ็บน้าTT”
“เก็บที่นอนด้วย ฉันจะไปอาบน้ำ เดี๋ยวต้องพาเธอไปที่บ้านเปลี่ยนเสื้อผ้าก่อน” เจสสิก้าบอกรวดเดียว ทิฟฟานี่พยักหน้าตามคำ เมื่ออีกฝ่ายเห็นคนฟังเข้าใจแล้วเธอเลยเดินเข้าห้องน้ำไป
.
.
.
ทางด้านฮโยยอน
“คิมฮโย ตอนเย็นเธอจะพาฉันไปกินเค้กจริงเหรอ*O*” แทยอนเดินมาหาฮโยยอนที่กำลังปัดฝุ่นชั้นซีดีอยู่
“อืม ฉันจะโกหกเธอทำไมเล่า--”
“ฉันก็แค่ถามเฉยๆน่า อยากให้ถึงตอนเย็นเร็วๆจัง~” แทยอนพูดพลางยิ้มออกมา ฮโยยอนเหลือบมองคนตัวเล็กที่ยืนยิ้มพลางจัดชั้นซีดี ก่อนยิ้มออกมาแล้วหัวเราะเบาๆ
“ขำรัยอ่า-O-”
“เธอนี้มัน บ้าจริงๆเลย นี้”
โป๊ก!
ฮโยยอนพูดก่อนใช้ไม้ปัดฝุ่นตีหัวแทยอน
“โอ้โห~ ยัยคิมฮโย เล่นไม้ใช่มั้ยยะ!” ร่างเล็กพูดก่อนจะปล่อยฝ่ามือใส่หลังฮโยยอนเต็มๆ และมันไม่ใช่แค่ครั้งเดียวด้วย
“เฮ้ยๆเงียบนะ หยุดๆ” ฮโยยอนรวบมือของแทยอนไว้ได้ด้วยมือข้างเดียวส่วนอีกข้างก็ปิดปากคนตัวเล็กไว้
“เสียงดัง เดี๋ยวแม่ฉันได้ยิน เราจะโดนอีกนะ”
“อือ อือ”แทยอนพยักหน้าตอบ ฮโยยอนจึงปล่อยมือ
“ไปจัดต่อไป๊”ฮโยยอนพูดก่อนจะพลักหัวแทยอนหนึ่งที แทยอนทำหน้ามุ่ยก่อนจะจัดต่อ ร่างบางเห็นแล้วก็อดยิ้มไม่ได้
“ชิส์ เห็นแก่เค้กตอนเย็นหรอกนะ”แทยอนพูดก่อนจะเมินหน้าหนีไปทางอื่นเพราะไม่อยากเห็นรอยยิ้มกวนๆของคนข้างๆที่มันกำลังทำให้ใจสั่น
“เอ้อ หมาแท ใช้หน่อยสิ”
“หืม?”
“ไปหยิบน้ำยาเช็ดกระจกที่อยู่หลังตู้เสื้อฉันในห้องให้หน่อยสิ” ฮโยยอนบอก ทีแรกแทยอนส่ายหัวไม่ไปเพราะไม่ว่าง แต่ฮโยยอนส่งสายตาดุมาว่า ต้องไป-*-
…………
ที่ห้องของฮโยยอน
“เข้ามากี่ครั้งก็ยังมีแต่ซีดีเพลงกองเป็นตึก- -” แทยอนบ่นเบาๆเมื่อเห็นภายในห้องของฮโยยอนที่มีซีดีเพลงเต็มไปหมด
“โอ้โห ยัยคิมฮโยก็ มาให้ฉันหยิบของที่อยู่สูง จะตอกย้ำว่าฉันเตี้ยเอามันไม่ถึงรึไงนะ”
ร่างเล็กบ่นออกมาทันทีเมื่อน้ำยาเช็ดกระจกนั้นมันอยู่เหนือตู้เสื้อผ้าของฮโยยอน ร่างเล็กมองหาสิ่งที่จะเพิ่มความสูงให้ตัวเอง และสายตาก็ไปเห็นเก้าอี้ที่อยู่ตรงประตู แทยอนเอามันมาวางก่อนที่ตนจะขึ้นเหยีบ
“ฮึบ เว้ย ทำไมมันยังไม่ถึงอีกเนี้ย ฮึบ”แทยอนเขย่งปลายเท้าขึ้นอีก ยื่นแขนไปจนตรึงแต่ก็ยังหยิบไม่ได้ แถมรู้สึกว่าขาเก้าอี้มันไม่สมดุลเท่าไหร่เลย
“ยัยหมา ทำไมนาน….เฮ้ยO_O ยัยหมาลงมาเลยนะ!”
ฮโยยอนเข้ามาเมื่อเห็นว่าคนที่ใช้ให้มาเอาของยังไม่เอาของไปให้ แทยอนเขย่งปลายเท้าจนสุดและคว้าขวดน้ำยามาได้แต่เพราะตกใจเสียงบอกให้ลงจากเก้าอี้ของร่างบางเธอเลยสะดุ้งสุดตัวเป็นผลให้เก้าอี้ที่เธอรู้สึกว่าขามันไม่สมดุลนั้นหัก
“ว้าย!”
ตึง!
“โอ๊ย~” แทยอนร้องตกใจกลัวว่าเธอต้องล้มแน่ๆ แต่พอทุกอย่างหยุดลงเธอกลับไม่รู้สึกเจ็บและเสียงที่ร้องออกมาก็ไม่ใช่เสียงเธอ แล้วใครกันที่รับตัวเธอไว้ แทยอนลืมตาขึ้นช้าๆและพบว่าคนที่รับตัวเธอนั้น…
“คิมฮโย!”
“ก็ฉันไงเล่า หนักเป็นบ้าเลยเธอเนี้ย”ฮโยยอนบ่น ขณะที่เธออยู่ใต้ร่างของแทยอนที่ล้มลงมา และเธอเป็นคนรับตัวของแทยอนไว้
“ทำไมก่อนใช้เก้าอี้ไม่ดูว่าขามันดีรึเปล่า ฉันถึงให้ลงมาเนี้ย”
ฮโยยอนพูดเบาๆ จนกระทั่งฮโยยอนสบตากับดวงตากลมๆของคนด้านบนเข้า ใบหน้าของทั้งสองอยู่ห่างกันไม่เท่าไหร่แต่พอจะรู้สึกถึงลมหายใจของอีกฝ่ายได้
“ฉ ฉันขอโทษ” แทยอนที่หน้าขึ้นสีโดยฉับพลันก็กระเด้งออกจากตัวฮโยยอนทันที
“อืม ช่างเหอะ ไม่เป็นไร” ฮโยยอนยันตัวเองขึ้นนั่งอยู่กับพื้นในขณะนี้ไม่มีใครกล้าสบตากันและกันเลย
“เกิดอะไรขึ้น!”เสียงของแม่ฮโยยอนดังเข้ามา พร้อมปรากฏร่างหญิงที่ใบหน้าตกใจ
“อ้อ เปล่าคะ แม่คือ หนูล้มนิดหน่อย” ฮโยยอนบอกก่อนลุกขึ้นจากพื้น
“เล่นกันอีกแล้วนะ เด็กพวกนี้ซนจริงๆ โตๆกันแล้วยังซุ่มซ่ามล้มอีก ส่วนฮโยยอนถ้าว่างจนมีเวลาเล่นก็มาทำงานซะ!” แม่ของฮโยยอนเดินเข้ามาลากฮโยยอนไปพลางหยิกทำโทษไปด้วย แถมมีแทยอนแอบหัวเราะอยู่ข้างๆอีก
“โอ๊ย! แม่เจ็บนะ ยัยหมาแทเงียบไปเลยนะ” ฮโยยอนพูดกับแม่ตนก่อนจะหันไปพูดลอดฟันที่ประกบกันแน่น แทยอนได้แต่ทำหน้าไม่รู้ไม่ชี้อย่างกวนๆ
To be continue……
ความคิดเห็น