คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : Part 3 heartbeat
การเต้นของหัวใจ
วันต่อมา
ร้านขายซีดี
“คิมฮโย” เสียงของแทยอนเรียกญาติของเธอที่กำลังจะเดินออกจากบ้านเพื่อไปโรงเรียน
“มีอะไร” ฮโยยอนขานด้วยน้ำเสียงโกรธๆ
“ขอโทษเรื่องเมื่อวานตอนเย็นนะTT” แทยอนพูดพลางทำท่าจะร้องไห้ ดวงตกลมโตภายใต้กรอบแว่นกะพริบตาปริบๆเป็นการอ้อนวอน
“ถ้าฉันเอาเค้กโปะหน้าเธอทั้งก้อน เป็นเธอจะโกรธมั้ยล่ะ?-*-” ฮโยยอนพูดด้วยสีหน้าเซ็งสุดๆเมื่อนึกถึงเรื่องเมื่อวาน
“ขอโทษ~~T^T”ร่างเล็กทำท่าจะร้องไห้ให้ได้ เมื่อเห็น คนตรงหน้ายังโกรธเธออยู่แบบนี้ ฮโยยอนเมื่อเห็นแทยอนทำหน้าจะร้องไห้ก็ขำออกมา
“ฮ่าๆฉันล้อเล่นน่า ยัยบื้อ” ฮโยยอนพูดพลางวางมือบนหัวของแทยอนแล้วลากเข้ามาใกล้ๆ ทำเอาแทยอนตกใจนิดหน่อยเพราะไม่รู้คนๆนี้จะทำอะไร
“เดี๋ยวพาไปกินที่ร้านก็ได้” ฮโยยอนพูดโดยไม่ได้รู้สึกเลยว่าร่างเล็กตรงหน้ากำลังรู้สึกยังไง
“มองอะไรของเธอ?” เมื่อฮโยยอนพูด แทยอนก็กะพริบตาเหมือนสติเพิ่งจะกลับคืน ร่างเล็กหลบสายตาของเธอ โดยการเมินไปทางอื่น
“ปะ เปล่าหรอก ไม่มีรัย ไปเถอะ”แทยอนพูดแล้วดันให้แทยอนออกไปจากร้าน ฮโยยอนขมวดคิ้วหน่อยๆแต่ก็เดินไปโดยดี
.
.
.
ที่โรงเรียน SM หน้าห้อง ม.ปลายปี 3 ห้องA
“หมีน้อยๆ~” เสียงของยูริที่มาหาทิฟฟานี่ซึ่งกำลังเดินเข้าไปในห้องเรียน
“หืม? อ้าว ยูริมีอะไรเหรอ” เมื่อรู้ว่าอีกคนเป็นใครทิฟฟานี่ก็ยิ้มทักทายทันที
“ฉันจะมาถามเธอว่า ยัยเป็ดแห้งมารึเปล่า? เพราะฉันยังไม่เห็นมันเลย” ยูริเอ่ยถามเพราะเธอยังไม่เห็นร่างบางๆนั้นในโรงเรียนหรือโรงอาหารเลยตั้งแต่เช้า จนนี้ก็ใกล้จะเข้าเรียนแล้ว ส่วนคนถูกถามก็ตกใจเล็กน้อยจะว่าไปแล้วก็ไม่เห็นเจสสิก้าเลย ปกติหัวหน้าห้อง A ต้องมาเช้าก่อนใครอยู่แล้วนิน่า
เขาไม่มางั้นเหรอ??O_o
“ยูริ โทรหารึยังล่ะ?” ทิฟฟานี่เอ่ยถามด้วยน้ำเสียงเป็นห่วง
“โทรแล้ว แต่ติดต่อไม่ได้ ฉันกะจะมาเอาคืนที่เมื่อวานมันพาเธอชิ่ง ฉันเลยต้องอยู่ช่วยพี่ซึงยอนปิดร้าน เสียดายที่มันไม่มา-*-” ยูริบอกด้วยสีหน้าเสียดายที่เพื่อนทำกับเธอไว้เมื่อวานซะแสบ ทิฟฟานี่ได้แต่ยิ้มแหยๆตอบกลับ
“เอาเป็นว่าฉันไปดูให้เย็นนี้แล้วกันนะ” ทิฟฟานี่บอกพลางส่งยิ้มไปให้ ที่ตอบรับเพราะในใจเธอก็ห่วงคนคนนั้นอยู่ไม่น้อยล่ะ
“โอเค ขอบใจนะ ฉันไปล่ะ ต้องไปทำหน้าที่หัวหน้าห้องส่งสถิติจำนวนนักเรียนที่ห้องสำนักงานก่อน^o^” ยูริพูดก่อนจะเดินไป ทิฟฟานี่หยิบโทรศัพท์ขึ้นมา
“ทำไมสิก้าถึงไม่มานะ”ร่างบางบ่นกับโทรศัพท์ก่อนจะกดหารายชื่อเพื่อโทรออก
‘ไม่มีสัญญาณตอบรับ จากหมายเลขที่ท่านเรียกคะ’
เสียงปลายสัญญาณบ่งบอกว่า ไม่สามารถโทรหาคนที่ต้องการจะโทรได้ ทิฟฟานี่จึงวางสาย
“ทำไมไม่รับนะ” ทิฟฟานี่พูดก่อนจะเดินเข้าห้องไป เพราะมันถึงเวลาเข้าเรียนจริงๆแล้ว
.
.
.
ขณะเดียวกัน ณ ทางเดินของตึก
ยูริรีบเดินไปยังห้องสำนักงาน เพราะกลัวจะไม่ทันเวลาเรียน
ตุ๊บ!
และด้วยความเร่งรีบ ยูริจึงเดินชนเข้ากับคนที่เดินมาทางขวามือเข้า
“อ๊ะ ขอโทษคะ….ซอฮยอน!” ยูริขอโทษคนที่เดินชนก่อนจะมองหน้าคนชนชัดๆ
“อ้าว รุ่นพี่ยูริ สวัสดีคะ^^”ซอฮยอนเมื่อรู้ว่าเป็นยูริจึงก้มหัวเป็นการทักทาย
“ซอฮยอน...”
“เรียกซอเฉยๆก็ได้คะ^^” ซอฮยอนบอกยิ้มๆเพราะไม่อยากให้ยูริเรียกชื่อเธอแบบห่างเหิน ไหนๆก็ต้องไปเจอที่ร้านกาแฟบ่อยอยู่แล้ว
“อืม…ซอจะไปไหนเหรอ?” ยูริเอ่ยถามเพราะสังเกตเห็นว่าซอฮยอนดูรีบๆเหมือนกัน
“อ้อ ฉันจะไปส่งสถิติจำนวนนักเรียนที่มาวันนี้ที่ห้องสำนักงานนะคะ” ซอฮยอนตอบพร้อมกับโชว์ใบเช็คชื่อนักเรียนให้ยูริดู
“อ้าว เราเป็นหัวหน้าห้องหรอกเหรอ?”
“อ่าคะ แหะๆ” ซอฮยอนยิ้ม ยูริเลยยิ้มตอบ
“งั้นเดินไปด้วยกันมั้ยล่ะ” ยูริเสนอ ซอฮยอนยิ้มก่อนจะพยักหน้าน้อยๆตอบ
สุดท้ายทั้งคู่เลยเดินไปด้วยกัน ยูริรู้สึกดีที่มีซอฮยอนเดินอยู่ข้างๆแบบนี้และเธอก็อยากให้คนๆนี้อยู่ข้างเธอตลอดไปด้วย…
.
.
.
เวลาเลิกเรียน หน้าโรงเรียนSM
“โอ๊ย เรียนไม่รู้เรื่องเลยT^T” ทิฟฟานี่ทุบหัวตัวเองทีนึงเพราะวันนี้ไม่ว่าชั่วโมงไหนๆเธอก็ชอบเหม่อทุกทีเลย อาจเป็นเพราะว่าเธอมัวแต่นึกว่าทำไมเพื่อนคนสวยถึงไม่มาในวันนี้
“ต้องไปดูจริงๆเหรอเนี้ย ไม่อยากไปเท่าไหร่เลยแหะ” ทิฟฟานี่พูดกับตัวเองเบาๆ เธอไม่อยากจะคิดเลยว่าต้องไปหาเจสสิก้า คนที่เธอยิ่งอยู่ใกล้ยิ่งสับสนในฐานะอยู่
.
.
.
แต่ถึงยังงั้น….
ทิฟฟานี่ก็มายืนอยู่คอนโดหน้าห้องของเจสสิก้าจนได้- -
ก๊อกๆๆ
“ใคร?” เสียงในห้องตะโกนออกมา
“ฉันเอง ทิฟฟานี่ไงสิก้า” ทิฟฟานี่ตะโกนกลับไป
แอ๊ดด~ สักพักประตูหน้าห้องก็ถูกเปิดออก เผยให้เห็นเจ้าของห้องที่หน้าตาเหมือนเพิ่งตื่น ชุดที่ใส่ก็เป็นเสื้อกล้ามสีชมพูกับกางเกงขาสั้นที่เหมาะกับการใส่นอนสะมากกว่าใส่อยู่บ้าน
“อ้าว เข้ามาก่อนสิ” เจสสิก้าพูดพลางขยี้ตาเล็กน้อย ก่อนหลบให้ทิฟฟานี่เข้ามา ร่างบางเดินเข้ามาในห้องตามคำ
“มีอะไรรึเปล่า?”สาวผมสีน้ำตาลยาวถามก่อนจะนั่งลงบนโซฟา ทิฟฟานี่นั่งลงบนโซฟาตัวเดียวกันแต่ก็นั่งห่างจากเจ้าของห้องอยู่ เจสสิก้าขมวดคิ้วเมื่อเห็นร่างบางนั่งห่างจากตนก่อนจะเอ่ยด้วยน้ำเสียงเรียบๆ
“ฉันไม่ใช่เชื้อโรคนะ ทำไมต้องนั่งห่างด้วย เมื่อก่อนก็นั่งใกล้ฉันไม่ใช่รึไง?-*-”
“ช ช่างฉันเถอะน่า!”ทิฟฟานี่ขึ้นเสียงหน่อยๆ ก่อนจะหลบสายตาของเจสสิก้า
“เป็นบ้าอะไรเนี้ย เดี๋ยวนี้กล้าขึ้นเสียงใส่ฉันเเล้วเหรอไง- -”
“ม ไม่ใช่นะ ค คือ…” ทิฟฟานี่พยายามจะหาคำอธิบายแต่มันก็พูดออกมาไม่ได้ ก็พอเธอเห็นเจสสิก้าใส่ชุดแบบนี้ อยู่ๆหน้ามันก็ร้อนผ่าวใจมันก็เต้นโครมครามเลยนะสิ
“เฮ้อ ช่างเหอะๆ ว่าแต่ มาตกลงมามีอะไร?”เจสสิก้าถอนหายใจเบาๆก่อนจะเอ่ยถามถึงสาเหตุของการมาของทิฟฟานี่
“ก็วันนี้ฉันเห็นเธอไม่มาก็นึกว่าตายแล้วเลยมาดูอ่ะ”ทิฟฟานี่ตอบ
“ปากเสียนะ ยัยหมีบ้า-*- ตกลงมาดูเฉยๆใช่มั้ยเนี้ย” เจสสิก้าพูดเสียงดุในตอนแรกก่อนเปลี่ยนเป็นเสียงปกติ
“แล้วทำไมไม่ไปโรงเรียนล่ะ”
“ฉันตื่นสาย เมื่อคืนนอนดึกน่ะ ฮ้าว -O- ” พูดจบเจสสิก้าก็หาวนอนเลย
“อ่ะ จดงานมาให้ ส่งอาทิตย์หน้าน่ะ”ทิฟฟานี่ยื่นกระดาษให้ เจสสิก้ารับมาดู
“งานเยอะจริงแฮะ เอ้อ ยัยหมี ไหนๆก็มาแล้ว มาช่วยฉันทำกับข้าวหน่อย วันนี้ไม่ค่อยมีแรง เมื่อยไปหมด”เจสสิก้าพูดก่อนลุกขึ้นบิดตัวแล้วหยิบยางมัดผมมารวบผมสีน้ำตาลยาวเก็บ ส่วนคนถูกสั่งก็อ้าปากงงๆ
“ห๊ะ ฉันเหรอ?”
“ก็เธอน่ะสิ ในห้องมีแค่ฉันกับเธอ ฉันจะใช้ใครเล่า- - ไปเร็ว”เจสสิก้าสั่ง ทิฟฟานี่เลยต้องวางกระเป๋าแล้วเดินเข้าไปในครัวโดยมีเจสสิก้าเดินตามมา
เวลาล่วงเลยผ่านไป ถึง 5 โมง ทั้งสองช่วยกันทำอาหารและส่วนใหญ่เจสสิก้าจะทำมากกว่า จากนั้นก็กินข้าว โดยทิฟฟานี่แอบลอบมองเจสสิก้าอยู่บ่อยครั้ง
หลังกินข้าว
“ยัยหมี ล้างจานให้ทีฉันจะเก็บกวาดโต๊ะ”เจสสิก้าบอก ทิฟฟานี่จึงทำตาม ร่างบางยกจานไปที่ในครัวเพื่อทำความสะอาดมัน
“เฮ้อ ฉันต้องมาทำอะไรแบบนี้ทำไมกันนะ” ทิฟฟานี่บ่นเบาๆขณะลงมือล้างจานเพราะกลัวว่าเจ้าของห้องจะได้ยิน
“ฉัน...ใจเต้นกับเธอ..คนเดียวรึเปล่าน้า”ทิฟฟานี่คิดไปถึงทุกครั้งที่ใจเต้นกับเพื่อนคนนี้ แล้วจู่ๆหน้าเธอก็แดงขึ้นมาซะอย่างงั้น
“ไม่ร้อนเหรอไง”
เฮือก! เสียงของเจสสิก้าทำให้ทิฟฟานี่ตกใจ เพราะกลัวว่าจะได้ยินสิ่งที่พูดไป
“อะไรเหรอ?”ทิฟฟานี่พยายามข่มเสียงไม่ให้ผิดปกติ
“ผมนี้ไง ยาวมาตั้งนานแล้วนะ ฉันมัดให้”เจสสิก้าพูดก่อนจับผมยาวของเธอรวบแล้วมัดให้เสร็จสรรพเหลือไว้เพียงหน้าม้าข้างหน้า ด้วยความที่เจสสิก้าอยู่ด้านหลังใกล้มาก ทิฟฟานี่จึงรู้สึกได้ถึงไออุ่นของคนข้างหลังเธอ หัวใจของเต้นเร็วมากในตอนนี้ เธอได้แต่เกร็งไปหมดทุกส่วนของร่างกาย สายตากำลังกะพริบถี่เหมือนเตือนสติให้อยู่กับเนื้อกับตัว
“ยัยหมี” เสียงเรียกของเจสสิก้าทำให้ร่างบางตรงหน้า สะดุ้งน้อยๆก่อนจะหันมาตามเสียงเรียก
“หือ?”
“ฝนตก เธอจะกลับยังไง?” เจสสิก้าถามด้วยเสียงและหน้านิ่งๆ
“ห๊า! อะไรนะ” ทิฟฟานี่เดินออกจากครัวไปดูหน้าต่างของห้องเจสสิก้า ก็พบว่าสายฝนได้เทลงมาแล้ว
ซ่า~
แย่แล้ว…ฉันจะกลับบ้านยังงายยยย~T^T
“ฉันกลับเลยดีกว่านะ ตอนนี้ฝนยังตกไม่มากเท่าไหร่”
“เดี๋ยว..”
ทิฟฟานี่กำลังจะเดินไปหยิบกระเป๋าแต่ถูกมือๆมือหนึ่งจับข้อมือเธอไว้ก่อน
“ไม่ต้องกลับหรอก ค้างที่นี้แหละ เดี๋ยวก็ไม่สบายพอดี”เจสสิก้าบอกด้วยหน้านิ่งๆแต่น้ำเสียงอ่อนโยนผิดปกติ ทิฟฟานี่มองเข้าไปในตาของคนตรงหน้า ที่ส่งมามันหมายความว่าอย่างไงกันแน่
“เถอะน่า พรุ่งนี้ก็วันหยุดอยู่แล้วนี้ ค้างก็ได้ฉันไม่หวงเตียงหรอก”
“อ อื้ม” ทิฟฟานี่พยักหน้าเบาๆก่อนจะค่อยๆดึงมือเธอออก จากมือเจสสิก้า ที่จริงแล้วตั้งแต่เป็นเพื่อนกันมา ทิฟฟานี่ยังไม่เคยนอนค้างบ้านเจสสิก้าคนเดียวเลย เพราะปกติต้องมี ยูริกับฮโยยอนมานอนด้วย
“งั้นก็ไปอาบน้ำเถอะ เดี๋ยวฉันหาชุดให้” เจสสิก้าบอกก่อนหันหลังเดินเข้าไปในห้อง
“บ้าที่สุด สรุปวันนี้ฉันต้องนอนเตียงเดียวกับสิก้าเหรอเนี้ย โธ่ คืนนี้ฉันคงหัวใจวายตายแน่เลยToT” ทิฟฟานี่พูดพลางจับที่หน้าอกด้านซ้ายของตนเอง แค่เจสสิก้าจับมือเธอก็ยังใจเต้นมาก และนี้ถ้านอนด้วยกันหัวใจเธอจะไม่เต้นแรงจนแทบระเบิดออกมาเลยเหรอ
To be continue……
ความคิดเห็น