นครเวทย์ใต้พิภพ

ลำดับตอนที่ #1 : บทที่1 บันทึกการเริ่มต้น

นครเวทย์ใต้พิภพ

บทที่1 บันทึกการเริ่มต้น

แด่....บันทึกที่รัก 

                        
                         ฉันมีชื่อว่าเอิร์น (ถึงแม้ว่าทุกคนในที่แห่งนี้จะไม่มีใครสามารถเรียกชื่อนี้ได้ก็ตาม) ถ้าหากฉันไม่ได้เป็นคนที่เขียนบันทึกเล่มนี้ขึ้นมาเอง    ฉันคงจะตัดสินใจจัดบันทึกเล่มนี้ให้อยู่ในหมวดของนวนิยายแฟนตาซีฝันเฟื่องเล่มหนึ่ง      และถ้าหากฉันไม่ได้เลือกที่จะทำตามความฝันเพียงน้อยนิดที่หลงเหลือจากวัยเด็ก     ฉันก็คงจะไม่มีทางที่จะได้รู้หรอกว่าสวรรค์และนรกมักอยู่ใกล้ชิดกันเสมอและแยกจากกันไม่ได้       แต่ในโลกนี้ทุกสิ่งทุกอย่างไม่มีใครได้อะไรมาโดยไม่ได้ให้สิ่งใดตอบแทน      ยิ่งสิ่งที่ได้รับนั้นมีค่าและยิ่งใหญ่เพียงใด ถึงแม้คุณจะไม่ได้เห็นคุณค่าหรือไม่ได้ต้องการมันก็ตาม     แต่เมื่อคุณได้รับมันมาแล้วคุณย่อมต้องตอบแทนคืนด้วยสิ่งที่มีค่าเช่นเดียวกัน     และตัวฉันเองก็สามารถบอกได้เลยว่าฉันได้ตอบแทนกลับไปแล้วด้วยความสูญเสียที่ยิ่งใหญ่ที่สุดในชีวิตของฉัน 
                      
                 ฉันตัดสินใจที่จะเขียนบันทึกเล่มนี้     เพื่อย้ำเตือนถึงเหตุการณ์ที่ผ่านมาและด้วยความกลัวว่าจะลืมไปในวันหนึ่งว่าฉันได้สูญเสียอะไรไป      สำหรับบางคน  การลืมอดีตที่โศกเศร้าดูจะเป็นทางออกที่ดีที่สุดในการเริ่มต้นวันใหม่ที่สดใสพร้อมที่จะได้รับความทรงจำใหม่ที่ดีกว่า     แต่สำหรับฉัน ผู้ที่โชคชะตาได้กำหนดให้มาอยู่ในโลกที่เป็นยิ่งกว่าความฝันและพบเจอกับสิ่งสำคัญที่สุดที่ค้นหามาตลอดชีวิต     ถึงแม้สุดท้ายทุกอย่างจะจากฉันไปอย่างไม่มีวันกลับ แต่มันก็มีคุณค่าเกินกว่าที่จะลืมได้ 
                       
                      ขณะที่ฉันกำลังเขียนบันทึกอยู่นี้     ถ้าคุณเป็นคนของโลกที่มีแต่การเมือง     โลกที่มีความเจริญทางวัตถุแต่จิตใจเสื่อมโทรมลง     และเป็นโลกที่ให้กำเนิดฉันขึ้นมา     คุณคงเดาว่าฉันคงกำลังนั่งจับปากกาและสมุดอยู่ในร้านกาแฟเพื่อปั้นเรื่องสร้างนิยายหลอกเด็ก     หรือเก็บตัวอยู่ในห้องนอนพร้อมกับเขียนบันทึกเล่มนี้ขึ้นมาด้วยสติไม่สมประกอบ     แต่ถ้าคุณคือผู้คุมกาลเวลาหรือลูกหลานตระกูลเคอร์มิส ท่านคงพอจะเดาได้แล้วว่าฉันเป็นใคร     ใช่!     ฉันคือเออร์นี่ ขณะที่ท่านกำลังอ่านบันทึกเล่มนี้อยู่     ฉันคงจะอยู่ไกลจากปราสาทเก่ากลางเมือง     หรือป่าที่พวกท่านรังเกียจอย่างไร้เหตุผล     และฉันขอร้องให้ท่านเก็บมือที่ทรงอำนาจหรือดาบอันเปรียบได้กับศักดิ์ศรีทังหมดที่ท่านมีลงในเสื้อคลุมเสีย     ฉันรู้ดีว่าท่านคือผู้รอดชีวิตหนึ่งในไม่กี่คนจากสงคราม      แต่ฉันอยากจะขอเตือนให้พวกท่านได้รู้ว่าไม่มีสิ่งใดสามารถทำลายบันทึกเล่มนี้ได้     หรือถ้าจะมี     ผู้ที่รู้ความลับนี้มีอยู่เพียงคนเดียว     และเขาได้จากโลกนี้ไปแล้วอย่างไม่มีวันกลับ   และได้โปรดเชื่อฉัน     วางบันทึกเล่มนี้ลงที่เดิมซะ มันไม่เป็นผลดีต่อท่านเลยถ้าท่านจะเก็บมันไว้หรืออ่านหน้าต่อๆไปในบันทึกเล่มนี้ 
                       
                         แต่ถ้าฉันเดาผิดเพราะคนที่กำลังอ่านบันทึกเล่มนี้อยู่นั้น   คือเธอ    คนที่ถือบันทึกเล่มนี้อยู่ด้วยนิ้วมือที่ไม่เคยหยุดร่ายเวทย์      หรือด้วยสายตาที่แสวงหาการผจญภัยครั้งยิ่งใหญ่      และด้วยนามอันศักดิ์สิทธิ์ของเธอ'เฮเลน่า' ฉันอยากจะบอกเธอว่า     ฉันเสียใจจริงๆที่ไม่มีเวลามากพอที่จะเล่าเรื่องราวทั้งหมดให้เธอฟังได้     แต่ขอให้บันทึกเล่มนี้ของฉันได้เล่าเรื่องราวทุกอย่างให้เธอฟังเอง โปรดเก็บบันทึกเล่มนี้ไว้แทนตัวฉันด้วยเฮเลน      เพราะมันคือจุดเริ่มต้นของเรื่องราวทั้งหมด      และได้บันทึกบทสรุปสุดท้ายแห่งการผจญภัย ณ นครเวทย์แห่งนี้ ที่ฉันจะไม่มีวันลืมชั่วชีวิต