ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    [ The Rag Sense ] สื่อรักเวรบรรลัยปูไทยปีศาจ

    ลำดับตอนที่ #2 : Chapter [[ 01 ]] ปูไทยปริศนา(?)

    • เนื้อหาตอนนี้เปิดให้อ่าน
    • 84
      0
      18 เม.ย. 51

    ปูไทยปริศนา(?)
    By Urielh
     
    ณ คฤหาสน์ปีศาจสยอง(?)
    “ไวท์~น้อย~จ๋า~ตื่นนน~ได้~~~แว้ววว~~จ้า~~~”
    ฉันตะโกนรอบที่สิบสองพร้อมกับมองไวท์น้อยที่กำลังนอนอยู่
    “ข้าเห็นภาพสะท้อนตอนปลุกท่านโมเลย..”ทอง
    “คุณไวท์ท่าทางจะยังขี้เซาน้อยว่าท่านโมด้วยซ้ำ..”เงิน
    หน็อย ไอ้พวกนี้-_-+
    ฉันปรายตามองเงินกับทองด้วยสายตาชิ้งๆทันที=_=+
    “ทอง^_^อยากโดนจับถ่วงมั้ยจ๊ะ?”
    “ฝีมือระดับข้าตอนนี้จะเป็นขั้นภูติอยู่แล้วเรื่องจับถ่วงคงใช้ไม่ได้ผลแล้วล่ะ”
    “ดี..งั้นคืนนี้งดเครื่องเซ่นละกันนะ^O^”
    “เดี๋ยว!!ท่านโมT[]T~ไม่นะ!!เครื่องเซ่น~~”
    ฉันไม่สนใจทองที่กำลังทำท่าจะขาดใจตายต่อหน้าฉัน-_-เงินมองฉันแบบไม่ค่อยพอใจ
    “ท่านทำเกินไปรึเปล่าท่านโม”
    เหอๆ ฉันไม่ทำจริงหรอก หากฉันทำจริงๆคืนนี้ไม่ต้องหลับต้องนอนแน่(ทองครวญคราง)
    “แหม..อยากโดนงดเครื่องเซ่นอีกคนรึไงจ๊ะ^-^”
    “ข้าไม่เห็นแก่กินเหมือนเจ้าทอง-_-+”
    “ฮัดเช้ย!”
    ฉันได้ยินเสียงทองจามอยู่ไกลๆ=_=;;
    “แหม..ลองใส่ชุดยูกาตะมั้ย^____^++”
    ฉันยิ้มก่อนจะหันไปหยิบชุดยูกาตะของตุ๊กตาหมีขนาดบิ๊กซึ่งดูแล้วเงินคงใส่ได้อย่างสบายและน่ารัก~มามะๆ~
    “ทะ..ท่านจะทำอะไร-_-;;;”
    “อย่าหนีสิเงิน^____^++ ชุดยูกาตะสีฟ้าอ่อนด้วยน๊า~”
    เงินถอยหลังหนีอย่างไม่คิดชีวิต..เอ๊ะ ฉันอุตส่าห์ไม่เอาสีชมพูลายหัวใจให้นะ=[]=;;(ความจริงมันเล็กเกินไป)
    10นาทีต่อมา
    ในที่สุดทองและเงินก็หนีวับไป แต่จะหนีไปไหนได้-_-ก็ที่สิงสถิตของเงินกับทองยังอยู่กับฉันนี่นา=w=(จี้รูปสามเหลี่ยมสีเงินกับสีทองนั่นไง^___^)
    “ไวท์น้อยจ๋า~อ๋า~อ๋า~”
    ฉันตะโกนอีกรอบ-_-ไวท์น้อยก็ยังไม่ตื่น เห็นทีจะต้องใช้ไม้เด็ด..
    “ทองจ๊ะ^^คืนนี้อยากได้เครื่องเซ่นเพิ่มเป็นสองเท่ามั้ย?”
    แวบ!
    ทองโผล่มาอยู่ตรงหน้าฉันพอดี=_=เห็นแก่กินจริงๆ
    “ท่านโมจะไม่งดเครื่องเซ่นข้าแล้วใช่มั้ยOoO!”
    “ช่ายๆ จะเพิ่มให้เป็นสองเท่าด้วย^O^”
    “มีอะไรให้รับใช้ขอรับ~!!”
    “ก็..ซุบซิบๆๆๆๆ..”
    10นาทีต่อมา..
    ไวท์นอนอยู่บนเตียงนอนสีขาวสะอาด เธอกำลังอยู่ในโลกแห่งความฝัน..
    ฮิ ฮิ ฮิ...
    เสียงปริศนาดังขึ้น ไวท์ที่กำลังจมอยู่กับฝันเมื่อโดนเสียงหัวเราะเบาๆหลายๆครั้งเข้าเลยตื่นขึ้นมา..
    “ไม่เห็นมีอะไรเลย หรือยัยโมกำลังบ้าการ์ตูน=_=“
    ไวท์บ่นเซ็งๆก่อนจะทำท่าล้มตัวลงนอนต่อ
    ฮิ ฮิ ฮิ ฮิ ฮิ....
    เสียงหัวเราะดังขึ้นอีกครั้ง มันเย็นเสียจนน่าขนลุก..
    ไวท์เริ่มถอยหลังชิดขอบเตียง เธอตัวสั่นหน่อยๆก่อนจะมองรอบห้อง
    “โมTT^TTเธอกำลังทำอะไร ออกม๊า!!!”
    ฮิ ฮิ ฮิ..
    “เลิกร้องเป็นเครื่องซักผ้า(ฮิตาชิ)แล้วโผล่หัวออกมาเดี๋ยวนี้TT_TT;;;หากเจอเธอฉันจะต่อยให้ตายเลยนะ!!!”
    ไวท์เริ่มมองไปรอบอย่างรวดเร็ว และเธอก็พบกับ...
    ร่างเด็กผู้หญิงที่ไร้ศีรษะกำลังเดินตรงมาทางเธอ ในมือของเธอหิ้วศีรษะของเธอมาด้วย
    “พี่สาวคะ...ไปอยู่กับหนูเถอะ.....”
    “ไม่นะ...อ๊ากกกกก ม่ายยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย~!!!!!!!”
    ผัวะ!!!!!!
    ไวท์ปล่อยหมัดใส่ผีเต็มแรง
    “โอ๊ยTT[]TT!!!!!”
    ไวท์ลืมตาขึ้นมา-_-เสียงแบบนี้มันยัยโมชัดๆเลยนี่
    “เจ็บนะ...อูยT^T”
    ผีสาวไร้หัวตนนี้ไม่อยู่แล้ว แต่ที่ต้องเอะใจก็คือ.....
    ทอง....กำลังนั่งทับเธออยู่??.............
    กรี๊ดดดดดด~!! ผัวะ!!!!!(ทองนั่งทับแถวหน้าอก-หน้าท้องพอดี)
    งานนี้ทองรับไปแบบสเปเชี่ยลเลยท่าน..
    + + +
    ฮือออTT_TTเจ็บคางชะมัดเลย เอ่อ ทุกท่านสงสัยอะไรกันรึเปล่า?..
    คือว่า>_<เรื่องนี้น่ะ ทองเป็นคนอำไวท์แล้วทำให้ไวท์เห็นภาพหลอน ส่วนท่าทางกับน้ำเสียงฉันเป็นคนพูดและทำ คือง่ายๆ ทองสะท้อนภาพของฉันดัดแปลงเป็นภาพหลอนแล้วทำให้เกิดเป็นฝันของไวท์..ใช่แล้ว มันคือการอำอีกรูปแบบหนึ่ง~โฮะๆ ทองที่รัก วันนี้ของเซ่นของเธอคือซูชิมาม่า(?)และโสมตังกุยแช่บ๊วยในน้ำมาม่า(?)นะจ๊ะ^O^(ของเซ่นX2..ง่ายๆ ตอนแรกทองไม่ได้ของเซ่นอยู่แล้ว ฉันก็ให้ของเซ่นสองอย่างไง-O-ก็แหม เวลาเซ่นต้องใช้ของเป็นคู่ๆนี่นา)
    “ไวท์.....ทานข้าวเสร็จรึยางงง=[]=”
    ฉันตะโกนถามรอบที่สิบในขณะที่ไวท์กำลังโซ้ยก๋วยเตี๋ยวอย่างเมามัน
    “ง่ำๆๆๆๆ แง่มๆๆๆๆๆ..ยัง!!!เธอนี่ไม่มีมารยาทเอาซะเลยนะโม=O=!!เห็นไหม ว่าคนอื่นกำลังกินอาหารอยู่ ง่ำๆๆๆแง่มๆๆ แง่งๆ”
    -_-โดนด่าเลยฉัน..ว่าแต่ เธอบอกฉันไม่มีมารยาท..แล้วที่เธอกินอยู่น่ะ มารยาทมากงั้นเหรอ=_=;;;
    ฉันเดินแบบเนือยๆมาที่ห้องรับแขก โฮ่ๆ^O^บางคนอาจสงสัยว่าฉันมาอยู่คฤหาสน์ปีศาจสยองของตานี่ได้ยังไง-_-;;คือประมาณว่าแม่ฉันมีธุระที่ต่างจังหวัดนิดหน่อย ฉันเลยต้องเอ้อระเหยลอยไปลอยมาระหว่างคฤหาสน์ปีศาจสยิว เอ้ย สยองกับบ้านฉันประจำ-_-(บ้าน = กลับไปเอาแผ่นซีดี+หนังสือการ์ตูน)
    แต่จะว่าไปมันก็ไม่เลวนะ>_<อ่านการ์ตูนบนเตียงนุ่มๆกับเล่นคอมพ์อินเตอร์เน็ตระดับเร็วสูงน่ะ-. .-;;แบบว่าคลิกปุ๊บได้ปั๊บ(อิจฉา=_=+)
    เอ้อ แล้วหลังจากที่ทองอำไวท์เสร็จ-_-ทองก็หายแวบไป คาดว่าคงงอน เหอะๆ-_-ส่วนฉันก็เกือบโดนต่อยไปเลยถ้าไม่ยอมเดินไปซื้อก๋วยเตี๋ยวหมูตุ๋นที่หน้าปากซอยมาบวงสรวงคุณเธอ=_=
    ฉันนั่งดูการ์ตูนจบไปสองแผ่น คุณหญิงไวท์ก็บอกว่าอิ่มแล้ว(อิ่มสบายท้อง)เฮ้อ-_-สบายท้องจริงอ่ะ ไม่ใช่มันค้างอยู่ในท้องนะ..เหอ...
    “จะไปกันยัง=O=”
    “ไปสิ>_<”
    “ฉันว่าเธอถอดเขาควายเธอออกก่อนเถอะ-O-!!”
    อึก..โหดร้ายTT_TTมันไม่ใช่เขาควายสักหน่อย..
    “มันไม่ใช่เขาควายนะ>_<!!มันเป็นหูกระต่ายต่างหาก*O*”
    “เขาควาย!”
    “หูกระต่าย!”
    “เขาควาย!”
    “อ๊ะ..ไวท์ปอง~มีเด็กเกาะหลังเธออยู่นะ>. .<”
    “อ๊ากกกกกกกกกกก~!!!”
    -_-เหอๆ รู้สึกเหมือนตัวเองชั่วขึ้นทุกวันๆแฮะ
    ++++++++++++++++
    ตอนนี้ฉันกับไวท์น้อยกำลังยืนจังก้าอยู่หน้าร้านเกม-_-;;โฮะๆ เนื่องจากอยู่คฤหาสน์นายปีศาจก็ไม่มีอะไรดีขึ้นนอกจากดูการ์ตูนรอบที่แปดและกลิ้งไปกลิ้งมา
    วันนี้ฟิวส์กับรีรีสมีธุระนิดหน่อย-_-แถมไม่ยอมบอกพวกฉันอีก บอกแค่ว่า..
    ‘นี่ จะไปไหนอ่ะ=O=’ ไวท์น้อย
    ‘ไปซื้อนมให้เธอกิน^-^’รีรีส
    ‘เรื่องของฉัน- -จะไปไหนก็ไปไป เดี๋ยวตามไป’นายปีศาจ
    ‘ร้านการ์ตูน>_<’ฉัน
    ‘ยัยซาลาเปา!!ฉันจะไปร้านเกม อยากไปร้านการ์ตูนก็ตามใจ-_-+’ไวท์น้อย
    ‘แง้T_Tร้านเกมก็ได้’ฉัน
    ฉันกับไวท์น้อยเดินเข้ามาในร้าน ไวท์น้อยเดินหน้าด้วยท่าทางไม่กลัวใคร=[]=โดยฉันยืนหลบอยู่ด้านหลังไวท์แต่หลบไม่มิด-_-;;ง่า...พึ่งเคยเข้าครั้งแรกไม่ก็ครั้งที่สองเองมั้ง ไม่ชินกับสภาวะแบบนี้อ่ะT_T(สภาวะแบบนี้=เสียงเกมดังปังๆๆๆแล้วก็เสียงด่าลั่นร้าน- -)
    “กี่ที่น้อง- -“
    คุณพี่หน้าปลาร้าคนหนึ่งเดินมาT[]Tแง๊ คืนนี้จะฝันร้ายมั้ยเนี่ย?..
    “สองที่-_-“ไวท์น้อย
    “เชิญ-_-“คุณพี่หน้าปลาร้า
    “เอ่อ นี่เงินค่ะ^^;;”ฉัน
    “เออ- -“คุณพี่หน้าปลาร้า
    โหย=_=หน้าตาไร้ไมตรีมากเลยอ่ะT_T
    [[ 1 ]]
    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    นิยายที่ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×