ยายเฉิ่ม เขย่าบัลลังก์ เจ้าพ่อคอมดอม

ลำดับตอนที่ #6 : ตอนที่ 6 นี่มัน....เลือด

9.30 เช้า 

ก๊อกๆ ก๊อกๆ เสียงเคาะประตูหน้าห้องทำให้ ชาร์ลอท ตื่นจากการนอนที่พึ่งจะได้นอนไม่กี่ชั่วโมง

ต้องลืมตาตื่นขึ้น ทั้งที่ปกติชาร์ลอทไม่ใช่คนตื่นสาย ต่อให้หนักแค่ไหนก็ตาม แต่กับแม่เสือสาวจอมยั่วสวาทคนนั้น เล่นเอาชาร์ลอทถึงกับหมดแรงเลยทีเดียวอย่าให้พูดว่ากี่ยกเพราะไม่ได้นับ เมื่อนึกถึงเรื่องเมื่อคืนชาร์ลอท จึงรีบหันไปดูข้างๆแต่ก็พบกับความว่างเปล่า ของแม่เสือจอมยั่วสวาทเสียเเล้ว แต่เค้าก็ยังติดใจในรสสวาท ที่แสนจะเล่าร้อน ทั้งๆที่หล่อนดูก็น่าจะผ่านอะไรมาเยอะแต่ทำไม ถึงกับฟิตเหมือนกับว่ายังไปมีใครได้เคยได้ผ่านเข้ามาก่อน เมื่อตกอยู่ในภวังค์ความคิด ชาร์ลอทถึงกับเสียดายที่ไม่ได้จัดต่ออีกซักยกสองยก จึงลุกขึ้นนั่งบนที่นอน สายตาก็หันไปเห็นอะไรสีแดงที่โผ่พ้นชายผ้าห่มมานิดเดียว ที่เห็นได้ง่ายเพราะทั้งผ้าปูที่นอนและผ้าห่ม เป็นสีขาวล้วนจึงเห็นได้ง่าย ชาร์ลอทจึงดึงผ้าห่มออก รอยเลือดสีแดงเป็นวงจากที่เห็นนิดเดียว พอเปิดผ้าห่มออกมาแค่นั้นแหละ รอยเลือดขยายวงกว้างอย่างรวดเร็ว กลายเป็นวงใหญ่ 

"นี่มันอะไร รอยเลือดนี่ หรือว่า" ใช่แล้วความคิดของชาร์ลอทเจ้าพ่อคอมดอมอย่างเค้ารู้ได้ทันทีว่านี่คือเลือดอะไร มันคือเลือดสาวบริสุทธิ์ นี่อย่าบอกนะแม่เสือจอมยั่วสวาทคนนั้น ยังบริสุทธิ์ และหล่อนทำไปเพื่ออะไร พลันสายตาก็ไปสะดุด อยู่ที่เช็คบนโต๊ะข้างเตียง ที่ยังอยู่โดยไม่มีการขยับแม่แต่นิดเดียว ทั้งที่โดยปกติแล้วชาร์ลอท มักจะเขียนเช็คให้กับคู่นอนทุกคนหลังจากเสร็จกิจกรรมบนเตียงพวกหล่อน จะรู้ทันทีว่าเสร็จงานแล้วรับเช็คกลับบ้านได้เลย ครั้งนี้ก็เช่นกันแต่ครั้งนี้ต่างออกไป เพราะแม่เสือจอมยั่วสวาทสลบไปทันทีที่เสร็จกิจกรรมบนเตียงกับเค้า เมื่อนั่งคิดและทบทวนได้ซักพักชาร์ลอทถึงกับกำเช็คที่อยู่ในมือแน่น พร้อมทั้งขบกรามจนแน่ เพราะมันเหมือนเค้าโดนลูบคม จากผู้หญิงตัวเล็กๆคนนึ่ง 

"เราจะได้เห็นดีกัน ฌัฐชาไม่ว่าเธอจะอยู่ที่ไหนบนโลกใบนี้ฉันก็จะตามหาเธอให้เจอ ฉันจะทำให้เธอรู้ว่าไม่ควรมาลูบคม คนอย่าง ชาร์ลอท ดอทสัน "  ชาร์ลอทพูดพร้อมกับสายตาคมอย่างมาทร้าย ไม่ว่าอย่างไรจะต้องหาผู้หญิงคนนั้นให้เจอไม่ว่าจะต้องผลิกแผ่นดินตามหาก็ตาม เค้าก็พร้อมที่จะทำ

"เข้ามา ลีโอ ฉันมีงานให้นายทำ"ลีโล ที่ยืนอยู่หน้าประตูหน้าก็เปิดเข้ามาทันทีที่ได้รับคำอนุญาต จากบอสใหญ่ 

"ครับบอส"

"เมื่อคืนฉันพาผู้หญิงคนนึงมา เธอชื่อว่าฌัฐชา ไปพาเธอมาให้ฉันไม่ว่าจะด้วยวิธีไหนก็ตามฉันจะต้องได้ตัวเธอ โดยเร็วที่สุด" 

"ครับบอส" เมื่อรับคำสั่งเสร็จ ลีโลก็หายไปจากห้องทันที ชาร์ลอททั้งโกรธทั้งอาย ที่โดนผู้หญิงตัวเล็กทำเหมือนเค้าเป็นผู้ชายขายตัว (คิดไปได้)

"เราจะได้เจอกันฌัฐชา"

กริ๊ง!!!กริ๊ง!!! เสียงโทรศัพท์เครื่องบางดังอยู่หลายครั้ง จนทำให้ร่างบางที่เจ็บหนักจากการออกรบ(บนเตียง)ถึงกับควานหาเจ้าเครื่องบางกันเลยทีเดียว พอเจ้าหล่อนยังไม่ได้ลืมตา

"ฮันโหล ฌัฐชาฉันโทรหาแกเป็นร้อยรอบแล้ว ทำไมพึ่งรับสายฉัน กดจนหน้าจอโทรศัพท์จะพังอยู่แล้ว แล้วนี่แกอยู่ไหน แล้วทำไมต้องลางาน หนึ่งอาทิตย์ด้วย แกเป็นอะไรหรือป่าว ตอบฉันมาเดียวนี้เลยนะ"

ด้วยความที่เป็นห่วงเพื่อนรัก ทำให้กวิตาบ่นชุดใหญ่ใส่เจ้าหล่อนทันที โดยที่อีกฝ่ายยังไม่ได้พูดอะไรซักคำ 

"ฉันอยู่ที่คอนโด พึ่งกลับมาถึง ได้ไม่กี่ชั่วโมงเองแล้วแกก็โทรมาบ่นชุดยาว แค่นี้ก่อนนะฉันไม่ไหวแล้ว"ฌัฐชาพูดได้แค่นั้นก็ปล่อยโทรศัพท์ล่วงหลุดมือไปทั้งที่ยังไม่ได้กดวางสาย

"แล้วแกไปไหนมา นี่!!นี่!! ฌัณชา โอ๊ย!! ยายเพื่อนคนนี้นี่ เดียวเย็นนี้เจอกัน" กวิตาโวยวายอย่างหัวเสียที่อยู่ๆเพื่อนรักก็หายไปโดยที่ไม่ได้บอกได้กล่าว โทรเป็นร้อยรอบก็ไม่ยอมรับโทรศัพท์ พอโทรติดแล้วรับก็คุยแค่ไม่กี่ประโยค ก็วางแล้วแบบนี่จะไม่ให้เธอโมโหได้อย่างไร

16.30 

ก๊อกๆๆ ก๊อกๆๆ 

"ฌัฐชา แกเปิดประตูให้ฉันเดียวนี้เลยนะ" กวิตาที่ทนรอจนเลิกงาน ฝ่าดงรถติด เพื่อที่จะมาเค้นเรื่องเมื่อคืน ที่อยู่ๆยายเพื่อนรักก็หายไปเฉยๆไม่ได้บอกกล่าว และไหนจะต้องรีบสลัด อีตาลูเซียโน่ที่เริ่มจะทำตัวเป็นปลาหมึกอีก และยายเพื่อนรักก็ดันไม่มาทำงานแบบนี้มันทำให้กวิตาเป็นห่วงมากๆตามประสาเพื่อนที่เรียนอนุบาล ยาวจนมาถึงมหาวิทยาลัย พูดง่ายๆ ไม่เคยแยกจากกันเลย

ฌัฐชาที่ได้ยินเสียงเคาะประตู ดังถี่พร้อมกับเสียงที่ดัง.คงไม่พ้นยายเพื่อนรักเพียงคนเดียว ณัฐชาจึงค่อยลุกลงมาจากเตียง.เพียงแค่ปลายเท้าแตะโดนพื้น ณัฐชาก็ทรุดลงไปนั้งกับพื้นทันที เพราะเรื่องที่เกิดขึ้นเมื่อคืนนี้อะสิ ครั้งแรกก็โดน สาย ฝ. ซะเลยไม่ให้ระบมก็ให้มันรู้กันไป ในเมื่อเดินไปไม่ได้ก็ครานมันไปพร้อมผมที่ตอนนี้ฟูยิ่งกว่ารังนกเสียอีก

แกร๊ก!! แอ๊ด!! 

"เฮ้ย!! ทำไมสภาพแกถึงเป็นแบบนี้ ฌัฐชา" กวิตาที่เห็นสภาพเพื่อนรักที่เปิดประตูออกมา สภาพเหมือนไปฟัดกับหมามาไม่มีผิดเลย มันทำให้กวิตาคิดว่าชีวิตนี้คงจะไม่มีสามีแน่นอนหลังจากที่เห็นสภาพเพื่อนรักที่คลานมาเปิดประตูให้แบบนี้

"วิแกซื้ออะไรมาให้ฉันกินบ้างไหม หิวสุดๆ " ฌัฐชาที่ไม่สนว่าเพื่อนรักจะเห็นสภาพแบบนี่ของหล่อน ก็ตอนนี้หิวข้าวสุดๆ ทั้งหิวทั้งระบมช่วงล่าง

"เห็นหน้าฉันก็ถามถึงของกินเลยนะ เอ้านี่ ข้าวต้มกุ้ง เดียวฉันไปเทมาให้ แต่หลังกินเสร็จ ฉันขอแบบละเอียดสุดเข้าใจ๋" กวิตานั่งมองดูเพื่อนรักกินข้าวต้มกุ้ง แบบว่าแทบจะไม่ต้องเคี้ยวมันก็ยิ่งตอกย่ำ ว่าชาตินี้ทั้งชาติหล่อนจะไม่มีสามีเด็ดขาด เห็นเเล้วปลงจิต

" ขอบใจแกมากวิ ถ้าไม่ได้แกฉันคงได้ตายจริงๆ"

ฌัฐชาพูดพร้อมกับเอนตัวไปติดพนักพิง พร้อมกับเอามือมาลูบท้องน้อยๆที่ตอนนี้มันเริ่มยืนออกมาบ้างแล้ว

"เล่ามา ขอเเบบละเอียดที่สุดฉันพร้อมฟังมาก" ฌัฐชาเห็นสีหน้าเพื่อนรักจริงจังสุดๆ ก็จำใจต้องเล่า

"ก็ได้ฉันจะเล่าให้แกฟัง คือเรื่องเมื่อคืน...... " 

(ตอนนี้อาจจะสั้นไปนะคะ )

มีอะไรแนะนำไรท์ได้เลยนะคะ ขอบคุณที่กดเข้ามาอ่านนิยายของไรท์นะคะ