ยายเฉิ่ม เขย่าบัลลังก์ เจ้าพ่อคอมดอม

ลำดับตอนที่ #12 : ตอนที่ 12 อย่าดื้อกับผม ไม่งั้นจะโดนลงโทษ

"นี่คุณชาร์ลอทปล่อยฉันลงได้แล้ว ฉันเดินเองได้"

หลังจากที่ออกมาจากห้องตรวจ ชาร์ลอทจึงช้อนตัวฌัฐชาขึ้นมาอุ้มเอาไว้ พร้อมกับเดินไปรอหน้าจุดรับส่งผู้ป่วยที่อยู่ด้านหน้า เพราะเค้าโทรบอกให้ลีโอมารับหน้าโรงพยาบาล ตรงจุดรับส่งผู่ป่วย 

"นี่คุณไม่ได้ยินที่คุณหมอบอกใช่ไหม ว่าไม่ให้คุณขยับตัวหรือเดินไปไหนมาไหน ที่ไม่จำเป็น" ชาร์ลอทพูดจบก็ยักคิ้ว ให้ฌัฐชาอย่างกวนๆ โดนที่อีฝ่าย ได้แต่เม้มปากเป็นเส้นตรง ที่ทำอะไรคนตรงหน้าไม่ได้ว

และไม่นานนานนัก ลีโลก็ขับรถมาจอบเทียบ พน้อมทั้งลงมาเปิดประตู 

"คุณคะ รบกวนไปส่งฉันที่คอนโดฉันด้วยนะคะ"

ณัฐชาที่เข้ามาในรถได้ ก็รีบบอกลีโอให่ไปส่งที่คอยโดทันที

"ลีโอ กลับคอนโดฉันเดียวนี้" ชาร์ลอทที่ได้ยินแม่เสือจอมยั่วบอกกับลีโอ ว่าจะกลับคอนโดของตัวเองถึงกับมีสีหน้าตึงขึ้นมาทันที 

"นี่คุณ ขอร้องละ ฉันเหนื่อยมาทั้งวันแล้ว อย่ามา กวนฉันอีกเลย เรื่องที่มันเกิดขึ้นมาทั้งหมดคุณไม่ต้องมารับผิดชอบอะไรทั้งนั้น เรื่องนี่ฉันจะเป็นคนรับผิดชอบเอง" ณัฐชาเริ่มที่จะเหนื่อยกับชาร์ลอท ที่เริ่มทำตัวเป็นก่อกวนชีวิตของเธอจึงบอกออกไปอย่างขอร้อง แต่คนฟังกับหน้าตึงขึ้นมาทันที เพราะไม่เคยมีใครมาทำกับเค้าแบบนี้ และเค้าก็ไม่เคยปฏิบัติกับผู้หญิงคนไหนมากเท่านี้ 

"ผม ชาร์ลอท ดอทสัน เจ้าของบริษัทคอมดอมที่ใหญ่ที่สุดในประเทศ ไม่เคยมีใครปฏิเสธคนอย่างชาร์ลอทได้ คุณก็เหมือนกันอย่าคิดว่าเรื่องนี้จะจบง่ายๆ เพราะตอนนี้คุณอุ้มท้องลูกของผมอยู่และอย่าหวังว่าจะไปจากผมได้ ถ้าผมไม่อนุญาติ" ทันทีที่ชาร์ลอทพูดจบ ฌัฐชาถึงกับหน้าชา ได้แต่นั่งเงียบๆ รอให้อีกฝ่ายใจเย็นลงก่อนแลเวค่อยพูดให้รู้เรื่องอีกที เพราะดูเหมือนเรื่องนี้จะเริ่มวุ่นวายกว่าที่เธอคิดเอาไว้มาก ทำไมนะ มันไม่เป็นไปตามที่คิดเอาไว้ซักเรื่อง เมื่อคิดไปเลื่อยๆภาพตรงหน้าที่เคยสว่างตอนนี้เริ่มมืดลงๆ จนมืดสนิด 

ชาร์ลอทหลังจากประกาศตัวออกไปอย่างเป็นทางการ จึงเบ่นหน้าออกไปนอกรถ แต่อยู่ๆเหมือนกับหนักๆที่บ่าข้างที่มีเเม่เสือจอมยั่วของเค้านั่งอยู่จึงหันกลับมา และภาพที่เห็นคือแม่เสือของเค้าหลับ หน้าซบอยู่ที่บ่า เมื่อเห็นภาพตรงหน้า มันทำให้ก้อนเนื้อที่อยู่ตรงข้างซ้าย เต้นไม่เป็นจังหวะ 

"นี่ฉันเป็นอะไร" ชาร์ลอทพึงพำกับตัวเอง และมองแม่เสือจอมยั่วที่ตอนนี้ยึดไหล่ข้างขวาไปเรียบร้อย

"ลีโอ จัดการทุกอย่างให้เรียบร้อย"

"ครับบอส" หลังจากที่ชาร์ลอทมาถึงคอนโดก็สั่งให้ลีโอไปทำการลาออก ของแม่เสือจอมยั่ว และให้ไปเก็บของที่คอนโดของเธอมาให้หมด เพราะเค้าไม่มีทางยอมให้เธออยู่คนเดียวได้ เพราะตอนนี้ในท้องของเธอมีเลือดเนื้อเชื้อไขของเค้าอยู่ถึงสองคน ถึงแม้เรื่องที่เกิดขึ้นจะรวดเร็ว ถึงแม่ว่าเค้าจะไม่ได้เตรียมตัวเป็นพ่อคน แต่ต่อไปนี่ก็คงต้องปรับตัวมากขึ้น 

17.47

เมื่อเวลาล่วงเลยมาจนเย็นณัฐชาที่ตอนนี้หลับเพราะอาการเหนื่อยล่า จากเหตุการณ์ที่มันเกิดขึ้นมาทั้งวัน ทำให้ร่ายกายต้องการ การพักผ่อน และเป็นเพราะท้องแฝดด้วยที่ทำให้ ฌัฐชาเหนื่อยแบบคูณสอง กว่าท้องธรรมดา เมื่อฌัฐชาที่พึ่งตื่นยังมีอาการ

งัวเงียอยู่บ้าง ก่อนที่จะปรับระดับสายตาที่อยู่รอบห้อง แต่เมื่อสายตาปรับมาปกติ แต่สิ่งที่เห็น คือมันไม่ใช่ห้องที่เธอเคยอยู่ แต่มันเป็นห้องที่เธอมา....กับพ่อพันธุ์ของลูกแฝดเธอ เมื่อคิดได้ดังนั้นฌัฐชาก็เตรียมที่จะลงจากเตียงคิงไซร้ 

"นี่คุณจะทำอะไร" ชาร์ลอทที่จะเข้ามาดูแม่เสือจอมยั่วว่าตื่นหรือยัง เพราะเค้าให้ลีโอสั่งอาหารสำหรับคนท้องเอาไว้เรียบร้อยแล้ว รอแค่แม่เสือตื่น แต่พอเข้ามาถึงในห้องก็เห็นแม่เสือจอมยั่ว กำลังจะลงจากเตียง เพราะช่วงนี้ตามที่คุณหมอสั่งห้ามไม่ให้ลุกเดินโดยที่ไม่จำเป็น 

"นี่คุณพาฉันมาที่นี่ทำไมคะ"ฌัฐชาเอ๋ยถามทันที

"คุณคงลืมไปว่าลูกผมอยู่ในท้องคุณ ไม่แปลกอะไรที่ผมจะพาคุณมาที่คอนโดของผม" ฌัฐชาที่ได้ยินคำตอบของชาร์ลอท ถึงกับพูดไม่ออก ได้แต่เม้มริมฝีปากเป็นเส้นตรง เบนสายตาไปข้างๆเพื่อที่จะหลับสายตาคมคู่นั้น ที่จองมองมา

"นี่คุณ!! ฉันเดินเองได้" ไม่ทันรู้ตัวณัฐชาก็ตัวลอยจากที่นอน เพราะชาร์ลอทตรงเข้ามาอุ้มเพื่อที่จะพาออกไปที่โต๊ะรับประทานอาหาร

"ช่วงนี้ผมจะเป็นคนอุ้มคุณเอง ไม่ว่าจะกินข้าว หรือแม้แต่อาบน้ำ ผมก็จะอุ้มคุณเอง เพราะผมต้องการให้ลูกผมที่อยู่ในท้องของคุณปลอยภัยที่สุด" เมื่อชาร์ลอทพูดจบก็มาถึงโต๊ะรับประทานอาหาร และวางฌัฐชาลงพร้อมกับเลื่อนเก้าอี้ให้กับฌัฐชา และเมื่อณัฐชาที่ได้ยินที่ชาร์ลอทพูดจบก็ถึงกับหน้าแดงขึ้นมาทันที

"ทานอาหารซะ เพราะคุณนอนหลับไปหลายชั่วโมงผมเตียมอาหารสำหรับคนท้องมาให้คุณ" ฌัฐชาที่มองอาหารตรงหน้าทำให้ท้องน้อยๆที่มีลูกแฝดอยู่ เกิดการประท้วง จึงรีบจัดการกับอาหารตรงหน้า 

เมื่อทานอาหารเสร็จเรียบร้อย ฌัฐชาคิดว่าควรที่จะพูดเรื่องนี้ให้ชัดเจนเสียที

"คุณชาร์ลอท ฉันว่าเรามีเรื่องที่จะต้องคุยกันนะคะ"

ฌัฐชาเริ่มเปิดประเด็น ก่อนที่จะคุยกันเข้าเรื่อง

"ว่ามาผมรอฟังคุณอยู่" ชาร์ลอทที่พอจะเดาได้ ว่าแม่เสือจอมยั่วตรงหน้าจะพูดอะไร แต่เค้าก็ยังอยากที่จะฟังเธอพูดก่อน

"เรื่องที่เกิดขึ้นทั้งหมด รวมถึงเออ!!ลูก คุณไม่จำเป็นที่ต้องรับผิดชอบอะไรทั้งนั้น คือแบบว่า เรื่องนี้ฉัน ฉันจะจัดการเองคะ เพราะอย่างนั้นถือว่าเรื่องนี้คุณรู้ช่วยทำเป็นลืมมันไปจะได้ไหมคะ ฉันสัญญาว่าจะไม่มาเรียกร้องอะไรจากคุณทั้งนั้น จะให้ฉันเขียนเป็นลายลักษณ์อักษรก็ได้นะคะ ฉันยินดีที่จะเขียนให้คุณ " เมื่อชาร์ลอทฟังที่แม่เสือจอมยั่วตรงหน้าพูดจบ ก็ถึงกับขบกามแน่นมีอย่างที่ไหร่จะให้ทำเป็นลืม ทั้งที่ลูกของเค้าอยู่ในท้องของเธอต้องสองคน ตลอดเวลา สองอาทิตย์ที่ผ่านมาเค้าต้องทรมานกับตัวเองแค่ไหน ที่ต้องห่างจากร่างบาง ที่จากไปโดยที่ทิ้งลอยเลือกเอาไว้ให้ดูต่างหน้าแบบเธอ เค้าก็ตอบตัวเองไม่ได้เช่นกันว่าทำไมต้องตามหาเธอ แต่เมื่อเจอแล้วก็จะไม่มีทางให้หางสายตาไปได้อีก

"ผมก็จะมีเรื่องจะพูดกับคุณ เรื่องทั้งหมดที่คุณขอมาผมคงทำให้ไม่ได้ เพราะผมเองก็ต้องการทายาทที่จะสืบทอดงาน ต่อจากผมเหมือนกัน ธุรกิจของผมต้องการทายาทมารับช่วงมาดูแลต่อ ให้เมื่อทายาทผมมาแบบกระทันหัน ผมก็พร้อมที่จะดูแลพวกเค้าอย่างดีที่สุด อาฌาจักรของผมจะขาดผู้สืบทอดต่อไม่ได้ หวังว่าคุณจะเข้าใจ ส่วนงานของคุณผมทำการลาออกให้แล้ว และของใช้ของคุณผมให้ลีโลจัดการย้ายมาให้หมดแล้วเช่นกัน จากนี้ไปคุณจะต้องอยู่กับผมที่นี่ เช่นกัน" เมื่อชาร์ลอทพูดจบฌัฐชาเหมือนโดนตบหน้า นี่เค้าคงต้องการแต่ลูกจริงๆ นี่ฉันทำอะไรลงไป เรื่องทั้งหมดที่ฉันทำมันจะต้องไม่เป็นแบบนี้ แต่ตอนนี้เรื่องมันดูวุ่นวายมากเกินไปแล้ว

"ขอโทดนะคะคุณชาร์ลอท เด็กที่อยู่ในท้องของฉันเป็นลูกของฉัน ถ้าจะยกลูกของฉันให้กับคุณฉันคงทำให้คุณไม่ได้ ในเมื่อฉันไม่ได้เรียกร้องอะไรจากคุณ คุณก็ควรที่จะปล่อยฉันไปไม่ใช่เหลอคะ" ฌัฐชาไม่ยอมให้ชาร์ลอทเอาลูกของเธอไปเด็ดขาดมันเหมือนมีใครเอามีดมากรีดตรงหัวใจของเธอ ถึงได้รู้สึกเจ็บแบบนี้ 

"ในเมื่อคุณไม่อยากให้ผมแย่งลูกมาจากคุณ คุณก็ต้องอยู่กับผมที่นี่ ในเมื่อคุณทานเสร็จเรียบร้อยแล้วผมจะพาคุณไปที่ห้อง และอาบน้ำ"เมื่อชาร์ลอทพูดจบก็ตรงมาอุ้มฌัฐชาที่นั่งอีกฝั่งทันที

"ไม่เป็นไรคะ ฉันเดินเองได้" ฌัฐชาปฏิเสธเพราะไม่อยากให้ชาร์ลอทมาอุ้ม

"อย่าดื้อกับผม ไม่งั้นจะโดนลงโทษ" ชาร์ลอทก็ก้มลงไปกระซิบที่ข้างใบหูเล็กๆพร้อมทั้งกับขบไปที่ใบหูเล็กๆของฌัฐชา มันทำให้ฌัฐชาขนลุกชันไม่กล้าที่จะปฏิเสธ 

ชาร์ลอทที่เห็นแม่เสือจอมยั่วนิ่งไปก็ช้อนร่างมาอุ้มและพาเดินเข้าห้องไป

"คุณจะอาบน้ำเลยหรือป่าวเดียวผมจะได้พาคุณไปที่ห้องน้ำ"ชาร์ที่เข้ามาถึงในห้องก็วางฌัฐชาลงบนเตียงอย่างเบามือ 

"ไม่เป็นไรคะเดียวที่เหลือฉันจัดการเองขอบคุณคะ" ฌัฐชาเอ๋ยปฏิเสธชาร์ลอท เพราะเรื่องแบบนี้เธอจัดการเองได้

"แต่ผมกลัวว่าคุณจะลื่นบนพื้นห้องน้ำ ทางที่ดีผมควรจะเข้าไปพร้อมกับคุณดีที่สุด"ชาร์ลอทพูดพร้อมกับเอามือทั้งสองข้างกั้นฌัฐชาไม่ให้ขยับหนี

พร้อมกับอุ่มฌัฐชา เดินตรงไปที่ห้องน้ำ

"นี่คุณ เดียวฉันทำเองคุณปล่อยฉันลงได้แล้วคะ และคุณก็ออกไปได้แล้วฉันไม่มีทางปล่อยให้ตัวเองลื้นล้มเด็ดขาดตุณไม่ต้องห่วงคะ" ฌัฐชาพูดพร้อมกับกระชับเสื้อเข้าหาตัวทันที เมื่อเห็นสายตาอันเจ้าเลห์ของชาร์ลอท

"ผมเป็นห่วงลูก ผมจะไม่ให้คุณคาดสายตาผมเด็ดขาด เดียวผมจะช่วยคุณอาบน้ำเอง" ชาร์ลอทพูดพร้อมกับวางฌัฐชาลงในอ่างจากุชซี่ และเตียมที่จะช่วยฌัฐชาถอดเสื้อ

"นี่!!หยุดเลยคุณ ฉันทำเองได้เชิญคุณออกไปได้แล้ว" ฌัฐชารีบปัดมือของชาร์ลอทออกจากเสื้อทันที

"คุณจะอายทำไม ผมเคยเห็นมาหมดแล้วทั้งตัวคุณ 

ถ้าคุฌดื้อ ผมจะไม่ใช่แค่อาบน้ำเท่านั้น ถึงคุณหมอ บอกให้งดเรื่องอย่างว่า แต่ผมสามารถทำอย่างอื่นได้" ชาร์ลอทไม่พูดป่าว เอานิ้วมือเเสนร้ายกาจไล่จากน่องขาขึ้นมาที่ต้นขาทำให้ฌัฐชารหน้าแดง และการอาบน้ำครั้งนี้ก็กินเวลาไปรวมชั่งโมง 

ตอนนี้อาจจะสั้นไปบ้างนะคะ

ช่วงนี้ไรท์อาจจะอัพนิยายช้าลงนะคะเพราะเด็กๆปิดเทอมคะ ขอบคุณที่เข้ามาอ่านนิยายของไรท์นะคะ