คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #8 : ตอนที่ 8 เกือบไปแล้ว
"ไปเร็วเสร็จหรือยังวิ ฉันรีบ"ฌัฐชาจัดการกับเอกสารเรียบร้อย ก็รีบตรงไปที่โต๊ะทำงานของกวิตาทันที
"เดียวนะแก ฉันขออัพงานขึ้นระบบแปป"กวิตาที่เห็นฌัฐชามาตามถึงโต๊ะ ก็รีบอัพงานขึ้นระบบโดยเร็ว
"อืมเคร"ฌัฐชาที่เห็นเพื่อนรักรีบอัพงาน จึงช่วยเพื่อนเก็บของ ใส่กระเป๋าของเพื่อนไป เพื่อไม่ให้เป็นการเสียเวลา
"นี่แกจะรีบไปไหนเนี่ย ห้างมันไม่หนีไปไหนหลอกยะ" กวิตาแอบแซะเพื่อนรักไม่ได้ ที่ยัดของทุกอย่างลงไปในกระเป๋า
"ก็ฉันตื่นเต้นนี่น่าเร็วๆแก อย่าพูดมาก" พูดจบฌัฐชาจึงคว้ามือกวิตาลากออกไปโดยเร็ว
"โอ๊ย!ยายณัฐชา แกจะรีบไปตามควาวที่ไหนเนี่ยไม่ต้องรีบขนาดนั้นก็ได้" กวิตาที่เห็นเพื่อนรัก รีบขนาดที่เข้ามาลากเธอแบบนี่ ก็อดที่จะแซะไม่ได้
16.05
"ใจเย็นๆ แกฉันเหนื่อยแกไม่ต้องรีบขนาดนั้นก็ได้มีเวลาตั้งเยอะ จะรีบไปไหนเนี่ย"กวิตา รีบพูดขนาดที่พึ่งลงจากรถแท็กซี่มา เพื่อนรักของหล่อนก็เตรียมจะลากเธอต่อ จึงพูดดักเอาไว้ก่อน
"ก็คนมันตื่นเต้นนี่ ไปกันเถอะ" ฌัฐชาไม่สนใจคำพูดของเพื่อน จึงลากเพื่อนรักไปต่อ
"เออฉันยอม" กวิตายอมแพ้เพื่อนรักจึงปล่อยให้เพื่อยรักลากตัวเองต่อไป
"ไปไหนก่อนดี จะไปร้านขายยาก่อนหรือจะไปร้านหยังสือก่อนดี"เมื่อเดินเข้ามาข้างในฌัฐชาจึงถามความคิดเห็นจากเพื่อนรัก
"ไปร้านขายยาก่อนก็ได้แก นู้นไงร้านขายอยู่ตรงนู้น"
"ขอบใจแก เราไปกันเถอะ" ฌัฐชาที่มองตามมือของกวิตาไปก็เห็นร้านขายยาตั้งอยู่ตรงมุมที่อยู่ตรงทางที่จะเข้าห้องน้ำ จึงรีบลากกวิตาไปด้วยทันที
"ใจเย็นๆ ฉันจะล่มหัวฟาดพื้นก่อนที่แกจะไปถึงร้านขายยาก่อนแน่"ที่กวิตาพูดแบบนี้เพราะตัวเธอดันใส่ส้นสูง 4 นิ้วมานะสิ
เมื่อเข้ามาถึงในร้านณัฐชาจึงเดินไปที่เค้าเตอร์ทันที
"ขอซื้อที่ตรวจครรภ์คะมีแบบไหนบ้างคะ"ฌัฐชาไม่รอช้าจึงรีบเข้าไปสอบถามทันที
"ค่ะที่ตรวจครรภ์นะคะ ทางร้านเรามีอยู่สองแบบคะ มีแบบหยด กับแบบจุ่ม ลูกค้าสนใจรับแบบไหนดีคะ" พนักงานเอ๋บถอบถามทันที
"แบบไหนใช้อย่างไรคะ พอดีดิฉันไม่เคยใช้อะคะก็เลยไม่รู้เลย" ฌัฐชาไม่ได้ศึกษาเรื่องนี้มาก่อนจึงไม่รู้ว่าจะเอาแบบไหนดี
"ถ้าอย่างนั้นดิฉันขอแนะนำแบบหยดนะคะ ในกล่องจะมีถ้วยสำหรับลองปัสวะนะคะ และเอาหลอดดูดปัสวะเพื่อที่จะเอามาหยดลง3-4หยด บนตลับทดสอบนะคะ จากนั้นรอดูผล ประมาน 5 นาทีคะ
ถ้าขึ้น หนึ่งขีดแสดงว่าไม่ได้ตั้งครรภ์คะ แต่ถ้าขึ้นสองขีดก็ขอแสดงความยินดีด้วยคะ"เมื่อพนักงานขายกล่าวจบ ฌัฐชาถึงหับหน้าแดง
"งั้นเอาแบบหยด สองกล่องคะ"
"เอาไปทำอะไรตั้งสองกล่องอะแก" กวิตาเห็นเพื่อนรักซื้อทีเดียวสองกล่องก็ก็อดถามไม่ได้ กล่องเดียวก็น่าจะรู้ผลแล้วนะ
"ฉันเอาไปเผื่อนะ น้องคะสองกล่องเท่าไหร่คะ"
"ได้คะ รับสองกล่องนะคะ ราคากล่องละ 120 บาท สองกล่อง 240 บาทคะ"
"นี่คะ"
"รับเงินมา 500 ร้อยนะคะทอน 260 บาทคะ ขอให้สมใจหวังนะคะ" พนักงานยื้นเงินทอนให้พร้อมกับคำอวยพร จึงทำให้ฌัฐชาหน้าแดงขึ้นมาทันที พร้อมกับเดินออกจากร้านขายยา
"ต่อไปเป็นร้านหนังสือ ไปกันวิ" ยังไม่ทันจะหายเหนื่อยกวิตาก็โดนเพื่อนรักลากต่อไปทันที
"พอแล้วแก ไม่ต้องลากแล้วฉันเหนื่อยพักก่อน หิวแล้วด้วยไปหาอะไรกินกันก่อยนะ ไม่ไหวแล้ว" กวิตาที่โดนเพื่อนรักลากเอาๆ ท้องน้อยๆก็เริ่มที่จะประท้วงส่งเสียงดังๆให้ได้ยิน
"ก็ได้ๆ แล้วอยากกินอะไรละเดียวพาไปกิน" ฌัฐชาที่เห็นสภาพเพื่อนรักที่ตอนนี้ สีหน้าบ่งบอกว่าจะกินช้างได้ทั้งตัวแบบนี้ จึงยอมให้เพื่อนรักแวะกินอะไรก่อน
"ฉันอยากกินอาหารอิตาเลี่ยน" กวิตาที่โดนลากมาตลอดทาง สายตาก็ดันไปเห็นร้านอาหารอิตาเลี่ยนร้านนึ่งน่ากินมาก จึงเป็นสาเหตุที่ท้องน้อยๆเกิดประท้วงขึ้นมาเอาดื้อๆ
"ก็ได้ ร้านไหนไปสิ เดียวกระเพาะแก จะกัดกินลำไส้เอาซะ ส่งเสียงดังขนาดนี้ ฮ่าๆ" ฌัฐชาอดที่จะแซวเพื่อนรักอย่างกวิตาไม่ได้ เพราะเสียงท้องของเพื่อนรักส่งเสียงดังออกมาจนตัวเธอเองก็ได้ยิน
"จร้าคุณเพื่อน ไปเร็วหิวจะแย่อยู่แล้ว ร้านนู้นไง " ถึงทีที่กวิตาจะเปลี่ยนมาลากเพื่อนรักบ้าง เล่นเอาฌัฐชาเกือบล้มเพราะยังไม่ทันตั้งตัวก็โดนยายเพื่อนแรงช้างลากไปซะแล้ว
"สวัสดีคะ"พนักนักงานต้อนรับหน้าร้านเอ๋ยสวัสดีลูกค้าสาวทั้งสอง
"มีโต๊ะว่างไหมคะ"กวิตาที่เดินมาถึงหน้าร้านก็เอ๋ยถามพนักงานหน้าร้านทันทีเพราะเห็นว่าในร้านคนแน่น
"มีคะยังมีที่ว่างเหลืออยู่อีก หนึ่งโต๊ะพอดีคะ เชิญด้านในคะ" เมื่อพนักงานกล่าวจบจึงพาลูกค้าสาวทั่งสองไปนั่งที่โต๊ะ
"เชิญคะ นี่เมนูนะคะ อีกสักครู่ จะมารับเมนูนะคะ" พนักงานสาวบอกกล่าวจบก็เดินออกไปทันที
"ดูสิมีอะไรน่ากินบ้างนะ นี่ณัฐชาเอาไปช่วยกันดูเร็ว" กวิตาที่นั่งลงบนเก้าอี้ก็หยิบเมนูอาหารจากมือพนักงาน มาดูทันที และหยิบอีกเล่มยื่นให้กับเพื่อนรัก
เมื่อผ่านมาสักครู่พนักงานที่พามานั่งที่โต๊ะก็เดิมมารับออเดอร์
"รับอะไรดี " พนักงานเอ๋ยถามลูกค้าสาวทันที พร้อมกับเครื่อง PDA
"ฉันขอเป็น shrimp fra diavolo คะ"กวิตากล่าวจบจึงยื่นเมนูอาหารให้พนักงานทันที
"อือ งั้นเอา pasta primavera คะ และขอน้ำเปล่า 2 คะ" ฌัฐชาบอกเมนูอาหารเรียบร้อยจึงยื่นเมนูคืนพนักงาน
"ขอทวนรายการอาหารนะคะ shrimp fra diavolo หนึ่งที่นะคะ และ pasta primavera หนึ่งที่นะคะ และน้ำเปล่า สองที่นะคะ อีก 15 นาทีอาหารที่สั่งจะพร้อมเสิร์ฟคะ ขอบคุณคะ " พนักงานสาวทวนรายการอาหารเรียบร้อยก็เดินจากไปทันที
"พี่ชาร์ลอทคะ ทางนี้คะ" นางแบบสาวคู่ขาคนใหม่ของชาร์ลอท ถ้าไม่มีผลประโยนช์กับบริษัท เค้าจะไม่มีทางมาเจอหล่อนแน่ๆ
ฌัฐชาที่นั้งโต๊ะถัดมา ได้ยินเสียงผู้หญิงคนนึ่งเรียกชื่อของอีตาแรงม้า แต่คงจะไม่ใช่หลอกมั้ง โลกมันคงไม่กรมขนาดนั้นหลอกไม่ใช่ๆ
"สวัสดีครับน้อง มุกดาไม่ทราบมานานหรือยังครับ"
ชาร์ลอทเอ๋ยทักทายตามมารยาท
"ไม่นานคะ นานแค่ไหนมุกดาก็รอได้คะ"มุกดานางแบบหน้าหวาน พวกตำแหน่งมาด้วยลูกสาวเจ้าของโรงงานน้ำยางที่เป็นวัตถุดิบในการผลิตถุงยางอนามันหรือชื่อเรียกสากลก็คือคอมดอม
"ครับ และน้องมุกดาสั่งอะไรหรือยังครับ" ชาร์เอ๋ยถามด้วยเสียงเรียบที่ยังคงความสุภาพ
"ยังคะ มุกดารอพี่ชาร์ลอทมาก่อนจะได้สั่งพรเอมกันคะ นี่คะรายการอาหาร" มุกดาพูดด้วยถ้าทางอิงอาย พร้อมหับยืนสมุดรายการอาหารไปให้
ณัฐชาที่ไอ้ยินเสียงสนทนา ของชายหญิงทั้งคู่ ก็อดส่งสัยไม่ได้เพราะเสียงของผู้ชายที่พึ่งเดินมานั่ง มันคุ้นๆเหมือนเคยได้ยินที่ไหน ก็อดที่จะเหลือบไปมองไม่ได้ นั้นไงมันใช่เลย อีตาเเรงม้าติดเทอร์โบ ทำไมโลกมันกรมอย่างนี้ ไม่ได้ๆถ้าอีตาแรงม้าเห็นฉันขึ้นมาคงต้องทำแผนฉันแตกแน่ ทำไงดีๆ ยิ่งคิดก็ยิ่งปวดหัวจึงหยิบเอาผ้าเช็ดปาก ที่จัดวางอยู่บนโต๊ะขึ้นมาบังหน้า จนกวิตาที่นั้งอยูฝั่งตรงข้างเอ๋ยถาม
"เป็นไรยายณัฐ อื้ม!!! อื้ม!!! " ฌัฐชาที่เห็นกวิตาเตรียมจะเอ๋ยเรียกชื่อหลอนออกมาก็รีบเอาผ้าเช็ดปากอีกผืนจับยัดให่ปากเพื่อนรักทันที
"ชู่!!! "ฌัฐชาที่เห็นกวิตาเตรียมที่จะโวยวาย จึงยกนิ้วขี้ขึ้นมา พร้อมกับออกเสียงแบบให้เพื่อนรักเงียบ พร้อมกับขี้ไปที่โต๊ะข้างหลัง กวิตาจึงมองตามนิ้วของฌัฐชา ก็เจอกับพ่อพันธุ์ของลูกของเพื่อนรักเธอ
"ใจเย็นแก เค้าจำแกไม่ได้แน่ ก็แกวันนั้นกับวันนี้อย่างกับคนละคนกันเลย ไม่ต้องกังกล ทำเป็นเฉยๆ ซะ" กวิตาพูดพร้อมกับ เอาผ้าเช็ดปากออกจากหน้าของฌัฐชา เพราะยิ่งเอาผ้ามาบังหน้านั้นยิ่งเป็นจุดที่น่าสังสัยเข้าไปอีก
"อืม ฉันว่าเราไปกันเถอะก่อนที่.. จะสังเกตุเห็น"ฌัฐชาพูดด้วยน้ำเสียงที่เบาที่สุดที่ฟังแล้วได้ยินกันแค่สองคน
"แต่ฉันยังไม่ได้กินเลยอะแก และอาหารก็ยังไม่มากินก่อนนะ เค้าไม่รู้หลอก" กวิตาที่ตอนนี้อยู่ในโหมดที่ หิวสุดๆ พูดออกไปด้วยน้ำเสียงที่อ้อนวอนส่งสายตาน่าสงสารที่สุดเท่าที่จะทำได้ จนฌัฐชาใจอ่อนยอมให้กวิตาได้กินอาหารบนความเสี่ยง
"อาหารที่สั่งได้แล้วคะ และนี่บิลคะ" เมื่อครบกำหนดเวลา สิบห้านาที อาหารที่สั่งก็ถูกมาเสิร์ฟ
"ขอบคุณคะ" กวิตารีบจัดการกับอาหารตรงหน้าอย่างรีบสุดๆ
เมื่ออาหารที่ถูกเสิร์ฟ เมื่อสิบนาทที่แล้วตอนนี้เหลือแต่จานเปล่า แต่ในจานของฌัฐชา กับยังอยู่ครบ เพาระเจ้าตัวไม่มีกระจิตกระใจในการกิน ถึงแม้ว่าอาหารตรงหน้าจะดูน่าอร่อยแค่ไหนก็ตาม
"ไปแกฉันอิ่มแล้ว และทำไมแกไม่กินละเสียดายของ"กวิตาพูดพร้อมเตรียมจะยกจานของฌัฐชาไปกินต่อ แต่ก็โดนมือของฌัฐชาจับเอาไว้
"ไปกันได้แล้ว อยากให้ถูกจับได้หรือยังไง เร็วลุกและแก เดินอ้อมโต๊ะ ข้างๆขวามือไปอย่าให้อีตานั้นเห็นหน้าแกได้ เดียวฉันไปจ่ายค่าอาหารก่อน ไปได้แล้ว" ฌัฐชาบอกกล่าวกับกวิตาเรียบร้อยจึงเดินไปจ่ายบิลที่เคาเตอร์ทันทีเพราะเค้าเตอร์อยู่ด้านในฌัฐชาจึงจำใจต้องเดินผ่านโต๊ะของ ชาร์ลอทไปอย่างเลี่ยงไม่ได้
เมื่อฌัฐชาเดินผ่านโต๊ะ ของชาร์ลอทกลิ่นเฉพาะของฌัฐชาก็ไปกระทบกับปลายจมูกของชาร์ลอทอย่างจัง จนทำให้ชาร์ลอทหันไปมองผู้หญิงที่แต่ตัวเฉิ่มที่สุดเท่าที่เคยเจอมาเลยก็ว่าได้ แค่ทำไมกลิ่นนี้ถึงได้เหมือนคนที่เค้ากำลังตามหา แต่คงไม่ใช่หลอกเพราะแม่เสือของเค้าคงไม่มีทางแต่งตัวแบบนี้แน่ เมื่อคิดและสรุปได้ ชาร์ลอทจึงหันมาฉันใจกับสิ่งที่อยู่ตรงหน้าต่อ
หากมีความผิดพลาดประการใดต้องขออภัยด้วยนะคะ อาจจะมีคำผิดไปบ้าง เพราะไรท์พิมพิ์จากมือถือก็ต้องขอโทดด้วยนะคะ ขอบคุณคะ
ความคิดเห็น