ยายเฉิ่ม เขย่าบัลลังก์ เจ้าพ่อคอมดอม

ลำดับตอนที่ #10 : ตอนที่ 10 การที่ได้พบกันอีกครั้งและความจริงที่ได้รู้

"พี่คะจอดตรงนี้แหละคะพี่ เท่าไหร่คะ" หลังจากที่ฌัฐชาช็อป ของใช้คุณแม่และคุณลูกเรียบร้อย ก็รีบกลับทันที ฌัฐชารีบขนของ ที่ซื้อมาลงจากรถ โดยไม่รู้เลยว่าพ่อพัธุ์ของลูกเธอกำลังจดมองการกระทำทุกอย่าง เมื่อว่าฌัฐชาจะอยู่ในร่างของยายเฉิ่มแต่ถ้ามองดูดีๆแล้ว เป็นแค่เปลือกนอกที่เธอจงใจปกปิด ว่าข้างในเธอสวยแค่ไหน ชาร์ลอทที่ขาดเรื่องบนเตียงมานานถึง สองสัปดาห์เพราะตั้งแต่ที่ได้ทำกิจกรรมทางกายกับแม่เสือยั่วสวาทวันนั้น ก็ทำให้เค้าไม่อยากจะร่วมเตียงกับผู้หญิงคนไหนอีก มันทำให้ชาร์ลอทถึงกับหัวเสียทุกครั้งที่ลีโลทำงานพลาด

"ลีโลรอฉันอยู่ตรงนี้" 

"ครับบอส" ชาร์ลอทรีบลงจากรถไปทันที โดยมีจุดหมายอยู่ที่ แม่เสือจอมยั่วในร่างยายเฉิ่ม ที่กำลังถือของเต็มมือทั้งสองข้าง โดยที่ได้ได้ระวังว่าจะมีตามมาอยู่ข้างหลัง

"ให้ผมช่วยถือไหมครับ" ชาร์ลอทที่เดินตาม จึงเอ๋ยถามเสียงสุภาพเพราะแม่เสือของเค้า กำลังสนใจแต่ของที่อยู่ในมือ(ของเยอะมาก)

"อ๋อคะ  ขอบคุณคะ แต่ฉันถือเองได้คะ" ชาร์ลอทที่เห็นว่าแม่เสือจอมยั่ว ปฏิเสธเค้าจึงเเย่งของที่อยูในมือมาถือเองจนทำให้อีกฝ่ายตกใจ

"นี่!! คุณฉันบอกว่า ฉะ!! ตุ๊บ!! "ฌัฐชาที่หันมาเตียมจะมาต่อว่าอีกฝ่าย เมื่อเห็นเต็มสองตา ถึงกับปล่อยของที่เต็มมือทั้งสองหลุดร่วง ทำให้ของทั้งหมดลงไปนอนกองที่พื้น 

"ไง ไม่เจอกันนานเลยนะจำฉันได้หรือป่าว"ชาร์ลอทพูดทักทายอีกฝ่ายที่ตอนนี้หน้าถอดสี 

"คุณเป็นใครคะ เราเคยรู้จักกันด้วยเหลอคะ" ฌัฐชารีบดึงสติกลับมา หลังจากที่ตกใจกับสิ่งที่เจอตรงหน้า พร้อมกับขยับเเว่นตาอันหนาไปด้วย และรีบก้มลงไปเก็บของที่พื้น เพราะไม่อยากให้คนที่ยืนอยู่ตรงหน้ารู้ว่าของที่อยู่ข้างในนั้นมันมีอะไร

"ผมรู้ว่าคุณจำได้ อย่ามาทำเป็นลืมฌัฐชา เพราะผมจำคืนที่แสนจะเร่าร้อนของเราได้ดีทีเดียว"ชาร์ลอทแกล้งพูดยั่วประสาทอีกฝ่าย แต่่เมื่อเห็นท่าทีอีกฝ่ายที่ไม่สนใจในสิ่งที่เค้าพูด เพราะกำลังก้มเก็บของที่ร่วงบนพื้น กลับทำให้ชาร์ลอทโมโหจึงกระชากแขนอีกฝ่ายให้ลุกขึ้นมาสนใจที่เค้าพูด เเรงกระชากทำให้ของที่ฌัฐชา ก้มลงไปเก็บก็กลับร่วงลงไปนอนกับพื้นอีกรอบ

"โอ๊ย!! นี่คุณฉันบอกว่าไม่รู้จักคุณไง ปล่อยนะไม่งั้นฉันจะแจ้งตำรวจ"ฌัฐชาเริ่มที่มีน้ำโหที่อยู่ๆอีกตาพ่อพันธุ์ก็มากระชากแขนเธอ และถ้าเกินฉันแทงขึ้นมาจะทำอย่างไร ฉันลงทุนลงแรงไปตั้งเท่าไหร่กว่าลูกจะมา ฉันไม่มีทางยอมเด็ดขาด

"หึ ลองดู ตอบฉันมาว่าเธอไม่รู้จักฉัน" ชาร์ลอทที่ตอนนี่เพิ่มเเรงบีบไปที่แขนเล็กๆของอีกฝ่าย พร้อมวายตาว่าเค้าไม่ได้กลัวคำขู่ของเธอเลย มันทำให้ฌัฐชาถึงกับใจไม่ดีถ้สเกิดว่าเค้ารู้เรื่องนั้น 

"ก็คุณชาร์ลอท ฉันรู้จักคุณแต่คุณก็ไม่มีสิทธิ์ทำแบบนี้กับฉัน ฉันขอให้คุณปล่อยแขนฉันด้วยคะ"

ฌัฐชาที่จะพูดปฏิเสธก็แค่นั้น เค้าคงตามสืบเรื่องของเธอม่พอสมควรไม่งั้นไม่คงมาดักรอเธอแบบนี้แน่ ในเมื่อหลบไม่ได้.ก็จะชนมันให้รู้เรื่องกันไปเลย

"หึ ฉันมีเรื่องจะคุยกับเธอ" ชาร์ลอทเริ่มใจเย็นขึ้นมาบ้างที่อีกฝ่ายยอมรับ 

"แต่ฉันไม่มี ขอตัวก่อนนะคะ หวังว่าเราจะไม่ได้พบกันอีกคุณชาร์ลอท"ฌัฐชาพูดจบก็ก้มลงไปเก็บของที่พื้นอีกรอบ อย่างไม่สนใจอีกฝ่าย 

ชาร์ลอทที่ได้ยินคำตอบของฌัฐชาถึงกับฟิวส์ขาดเพราะตั้งแต่เกิดมาไม่เคยมีใครปฏิเสธเค้าแบบนี้ สิ่งที่เธอทำกับเค้า มันเหมือนเป็นการตบหน้าทางอ้อม

 "เธอ!!มานี่เลย"ชาร์ลอท ฉุดกระชากแม่เสือจอมพยศให้ลุกขึ้นมา แล้วลากข้อมือให้เดินตามมา แม้ว่าเธอจะขัดขืนก็ตาม

"นี่คุณ ปล่อยฉันเดียวนี้เลยนะ " ฌัฐชาพยายามที่จะกระชากแขนตัวเองกลับมา ทั้งของที่อยู่เต็มมือ มันดูทุลักทุเลมาก แต่จะใครมันจะยอมไปกับอีกตาบ้านี่กัน

"ตามมาถ้าไม่อยากเจ็บตัว ไปมากกว่านี้ และของนี่เอามานี่" ชาร์ลอทที่เริ่มรำคาญกับถุงที่อยู่ในมือฌัฐชา จึงเอามืออีกข้างมาดึงถุง เพื่อที่จะช่วยถือ 

"นี่อย่ามายุ่งกับของๆฉันนะ เอาคืนมาเดียวนี้เลย เอามา" ฌัฐชาที่เห็นชาร์ลอทดึงถุงไป จึงรีบดึงกลับมาเพราะข้างในส่วนมากมีแต่ของใช้เด็กอ่อน ถ้าเค้ารู้มีหวังให้ฉันไปทำแทงแน่ๆเลย ฌัฐชาที่ตอนนี้ เริ่มที่จะคิดไปในทางที่ลบ จึงรีบแย่งของคืนกับมา จังหวะที่ยื้อแย่งของ ฌัฐชาก็เกิดเสียหลักล้มลงบนพื้นด้วยความแรงพอสมควร ความแรงที่ล้มลงไปทำให้ฌัฐชาถึงกับจุกช่วงท้องน้อย ของที่ควรอยู่ในถุงก็กระจัดกระจาย ทำให้ชาร์ลอทเห็นของที่กระจายอยู่บนพื้น ถึงกับตะลึงกับสิ่งที่เห็น

"โอ๊ย!!ลูกแม่ โอ๊ย!!"ชาร์ลอทที่ตกอยู่ในอาการตะลึง เมื่อได้ยินเสียงที่พูดคำว่าลูกจึงมีสติกลับมา 

"นี่คุณเป็นอะไรไปและลูก ลูกอะไร"ชาร์ลอทที่ยังมึนงงจึงเอ๋ยถามเพื่อความแน่ใจ

"ลูก ลูกฉัน ลูกแม่ ลูกอย่าเป็นอะไรนะ" ฌัฐชาที่ไม่สนใจว่าชาร์ลอทจะถามอะไรได้แต่เอามือลูบๆท้อง น้ำในตาทั้งสองข้างเริ่มคลอเบ้า 

"ลูกงั้นเหลอ มานี่" เมื่อประติประต่อจากภาพที่เห็นและคำพูดที่หลุดออกมาจากปาก ของฌัฐชา ชาร์ลอทจึงรีบ ช้อนตัวฌัฐชาขึ้นและตรงไปที่รถโดยเร็วถึงแม้ว่าฌัฐชาจะโวยวายแค่ไหนก็ตาม.    ไม่ได้เข้าไปในหัวของชาร์ลอท เพราะตอนนี้ในหัวของชาร์ลอท มีแต่คำว่าลูก ลูก ลูก และก็ลูก เท่านั้น

"ลีโอ ออกรถไปโรงพยาบาลที่ไกล้ที่สุด"ชาร์ลอทที่มาถึงรถ พร้อมกับอุ้มณัฐชามาที่รถ

"ครับบอส"ถึงแม้ลีโลที่สงสัยกับการกระทำของบอสแค่ไหน แต่ก็ไม่ควรที่จะถาม จึงรีบทำตามคำสั่ง

"โอ๊ย!!เจ็บจังลูกแม่ อย่าเป็นอะไรเลยนะ ฮื้อ!!" ฌัฐชาที่ตอนเเรกแค่จุกแต่ตอนนี้เริ่มมีอาการเจ็บเข้ามาแซก

เริ่มเป็นห่วงลูกน้อยที่อยู่ในท้องขึ้นมา กลัวว่าลูกจะเป็นอะไรไป ทั่งที่พึ่งรู้ว่าตัวเองมีลูกน้อยอยู่ในท้อง แต่จะมารีบจากไปตอนนี้ คนเป็นแม่ย่อมใจเสียและกังวลไปหมด

"นี่คุณทำใจดีๆนะ อีกแปปเดียวก็ถึงโรงพยาบาลแล้ว ลีโอเร็วๆหน่อย ไกล้จะถึงหรือยัง"ชาร์ลอทที่เห็นณัฐชา เริ่มร้องไห้ออกมาเบาๆพลอยเอามือลูบท้องไปด้วย มันทำให้ชาร์ลอทที่ไม่เคยสนใจผู้หญิงคนไหนมากกว่าเรื่องบนเตียง ถึงกับหวิวๆในใจขึ้นมาอย่างบอกไม่ถูก 

"ถึงแล้วครับบอส" เมื่อรถมาจอดหน้าโรงพยาบาลีโอก็รีบลงมาเปิดประตูให้กับชาร์ลอททันที บุรุษพยาบาลจึงรีบ นำรถเข็นแบบเตียงมารอรับทันที

"คุณถึงแล้ว มาเดียวผมอุ้มคุณเอง"ชาร์จึงค่อยๆอุ้มฌัฐชาออกมาจากรถอย่างเบามือที่สุดเพราะกลัวว่สจะกระทบกระเทือนเด็กในท้องที่ 90%เปอร์เซ็นเป็นลูกเค้าแน่นอน 

"คนไข้เป็นอะไรครับ"เมื่อคนไข้อยู่บนเตียงเรียบร้องบุรุษพยาบาลก็สอบถามทันที เพื่อที่จะได้พาไปถูกแผนก ของคนไข้

"ภรรยาผมเธอท้อง แล้วเธอก็ล้มกระแทกพื้นและตอนนี้เธอก็เจ็บท้องครับ " ที่ชาร์ลอทพูดไปแบบนั้นก็เพื่อไม่ต้องตอบคำถามที่ยุ่งยาก จึงเลือกที่จะตอบแบบนี้ไปก่อน 

"ครับ" เมื่อได้ยินสิ่งที่ สามีคนไข้บอกมาบุรุพยาบาลจึงรีบเข็นเตียงคนไข้ ไปที่ห้องฉุกเฉินก่อนเป็นอันดับแรก เมื่อมาถึงหน้าห้องบุรุษพยาบาลจึงบอกให้สามีของคนไข้รออยู่หน้าห้อง ให้รอจนกว่าพยาบาลออกมาเรียก ชาร์ลอทจึงนั้งรออยู่หน้าห้องฉุกเฉินด้วยใจที่หนักอึ้ง เป็นห่วงทั้งแม่เป็นห่วงทั้งลูกที่ยังอยู่ในท้อง นี่เค้าทำอะไรลงไป ชาร์ลอทที่นั้งรออยู่หน้าห้อง และกำลังคิดถึงเรื่องที่เกิดขึ้น ซึ่งมันเร็วมาก ที่อยู่ๆก็จะมีลูกและตอนนี้ก็ไม่รู้ว่าลูกที่ยังอยู่ในท้องจะเป็นอย่างไรบ้าง เหมือนสายสัมพันธ์ระหว่างพ่อกับลูกที่เริ่มก่อตัวขึ้นตั้งแต่รู้ว่าตัวเองจะเป็นพ่อคน ชาร์ลอทจึงเดินวนไปวนมาอยู่ที่หน้าห้องฉุกเฉิน 

จนเกินเป็นภาพที่ประทับใจใครหลายคนที่อยู่ในบริเวณนั้น

(ตอนนี้แต่งยากมาก หากมีอะไรผิดพลาดก็ต้องขออภัยเอาไว้ตรงนี้ด้วยนะคะ)