คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : NO.1 : แรกพบ ประสบพักตร์ O_O
1
แรกพบ ประสบพักตร์ O_O
ในตอนนั้น ผมยังอายุยังน้อยถูกพ่อกับแม่ล่อขึ้นรถด้วยขนมครกและลูกอมฮาร์ทบีท ก่อนที่พ่อจะขับรถแวะจังหวัดโน้นนี้ พัก 2 – 3 คืนเที่ยวไปในตัว ก่อนจะมาถึงกรุงเทพฯ ในเวลายามเย็น ที่นี่ดูน่าตื่นตามากอยู่ มีตึกสูงๆแสงไฟหลากสี สมชื่อในทีวีว่า กรุงเทพราตรี (เมืองศิวิไลซ์ย่ะ!) O_O!
พ่อกับแม่พาผมมายังหมู่บ้านอะไรซักอย่าง แลดูเงียบสงบ มีหมาพันทางอยู่เยอะจัง!! แล้วเห็นว่าหมู่บ้านนี้เพื่อนพ่อกับแม่อยู่ด้วยแหละ
“พริมา เราจะได้อยู่ด้วยกันแล้ววว!!” แม่พูดกับป้าพริก่อนทั้งคู่จะกอดกันอย่างซาบซึ้ง อะไรกันเราอยู่คนละบ้านนะแต่แค่ใกล้กันมาก ปืนรั้วไปก็เจอหน้ากันเลย
“เยส!! ดีใจมักๆค่ะ! -.,-“ ป้าพูด “อุ้ย นี่ลูกชายตัวน้อยของเธอ หนูโยใช่ไหม!!? น่ารักจัง”
..เขินนะ -_-///…
“โตแล้วด้วย ฮิๆ อยู่ ม.3 แต่ป.ญ.อเหมือนเด็ก ป.6” แม่พูด ลูบหัวของผมแม่น่ะสูงตั้ง 175 เซนติเมตร แต่ทำไมลูกชายแม่ถึงสูงแค่ 172 เซนฯเล่า ไม่ยุติธรรม เค้าจะฟ้องพ่อๆๆ แง~ T^T
(สูงจนจะเป็นเปรตแล้วเว้ย!!)
เอาล่ะ แนะนำตัวก่อน ผมชื่อปายครับ เป็นชื่อคน คาดว่ามาจากอำเภอใดอำเภอหนึ่งในแม่ฮ่องสอน ผมสูง 172 (เตี้ยกว่าแม่ กร๊าก! เจ็บหัวใจ) มีผู้หญิงมาจีบประปราย และมีนิสัยดื้อเงียบ พ่อบอกว่าดูภายนอกผมเหมือนพวกเคร่งเครียด... ทั้งที่ความจริงผมโคตรปากร้าย...
ไม่จริงนะ !! (พยายามแก้ตัว)
“แล้วลูกชายเธอล่ะ”
“เจ้าโยนะเหรอ? น่ารักน่ากระแดะเชียว =.,=”
นั่นป้าชมลูกสินะครับ =_=?
“ปาย”
“ครับ?”
“ไปล่นกับน้องสิลูก!!” แม่พูดยิ้มใจดีแต่ตาเชือดเฉือนขั้นเทพ..
น่ากลัวชิบไปดีกว่า ผมลุกขึ้นเดินดุ่มๆเข้าไปในบ้านป้าพริมา ลาก่อนครับพ่อ แบกของให้สนุกนะครับ
ผมเดินมาถึงห้องรับแขก นั่งลงบนโซฟาสีเบจไหนวะ? น้องโยที่ว่า ในทีวีฉายการ์ตูนเทเลทับบี้ หรือถ้าคุณไม่คุ้น มันคือโครมันยองที่มีเสารับสัญญาณดาวเทียมรูปทรงเลขาคณิตบนหัวเนื้อตัวหลากสี ตอนเช้าเบบี้ซันก็จะตื่นขึ้นหัวเราะอิอิ แล้วพวกเทเลทับบี้ก็จะออกมาเล่นสไลเดอร์ มุดรูหาอะไรกิน
นั่นแหละ คือเทเลทับบี้..
มองไปมองมาก็สะดุดกับเด็กที่นั่งแทบจะกลืนไปกับผนังวอลเปเปอร์ เด็กน้อยตัวเล็กตาโตบ้องแบ๊ว จมูกโด่งสวย ปากอวบอิ่มจีบเล็ก แก้มยุ้ยสีอมชมพู ผิวก็ขาวจัวะ เรือนร่างอ้อนแอ้นน่าแทะเล็มอยู่ในชุดนอนลายอุตร้าแมน ยอดมนุษย์ผู้มีสัญญาณเตือนภัยด้วยการหัวนมกระพริบ
(พูดซะอุบาทก์)
แต่ยังไงก็ช่างเด็กคนนี้ น่ารักโคตร!! ไม่ดิ..
..น่ารักHeerHeer!!!
และนี้คงจะเป็นโยที่แม่กับป้าพูดถึง..
“มองทำไม?” เป็นบทสนทนาที่โคตรพิลึกเพราะผมมองโยก่อน แต่ผมหาว่าเขามองผม =_=;; ก็ไม่รู้จะพูดอะไรนี่หว่า!!
โยกัดริมฝีปากล่าง มือเล็กๆท่อนแขนกลมกลึงกอดหมอนข้างลายปิกาจูแน่น ท่าทางกล้าๆกลัวๆ อะไร ผม ...น่ากลัวมากเหรอ?
“ผมจะนอนตรงนี้” โยพูดหลบตาผมด้วยการมองเล็บขบ เอ่อ..ไม่ใช่และ =[]=!!
“ขอโทษนะ แต่ฉันมาก่อน” แปลว่าฉันจะคุยกันนาย ไอ้เปี๊ยกน่าฟัด “นายอายุเท่าไหร่ โย?”
ถามอายุเจ้าสาว เอ้ย น้องชายในอนาคต =.,=
“หา? พี่..รู้ชื่อผมด้วยเหรอ? รู้ได้ไงอ่ะ!! O_O”
“ไม่จำเป็นต้องรู้หรอก ตอบมาก็พอ” เขิน! ไม่อยากบอกว่าสนใจใคร ชื่อคนนั้นจะอยู่ในเมมโมรี่ทันที =/////=
“ง่า..”
“เท่าไหร่!!” เผลอตะคอก อุ้ย ลืมๆๆ!!
“ฮึก..ฮือออออ ก..เก้าขวบ ฮือออ” แล้วนางฟ้า(?)ตัวน้อยก็สะอื้นน้ำตาคลอ น่ารักมาก!! แม่เค้าจะเอาคนนี้อ่ะๆๆ!!
แล้ว..ผมจะปลอบไงดี ปลอบ..ไม่เป็น!!!
ผมฉุดโยน้อยลงมานอนที่ตักแล้วลูบหัวเบาๆ เจ๊กัวี่กระเทยข้างบ้านเคยทำแบบนี้กับน้องชายซึ่งเป็นกระเทยเช่นกัน แล้วก็หยุดร้องไห้ (=_=)
“นอนซะ..”
“...” แน่ะ ลืมตา
“ไม่นอน นายตายเน่”
“...”
หลับตาทันที กลัวกันมากขนาด!
เวลาผ่านไป..
โยหลับไปพร้อมกับเอาหน้าถูไถตรงกลางหว่างขาของผม จะหลับก็ไม่ได้ แต่แล้วพอมองเรือนร่างขาวๆ.. ผิวพรรณดี มีน้ำนวล แถมใบหน้าสวยหวานซึ้งยังซุกไซ้กับเป้ากางเกง..
...เป้ากางเกง...
...ในเป้ากางเกงมีกางเกงใน..
...และในกางเกงใน มี...
...
.
.
มัน..มัน มันมีอารมณ์!! TOT!!!
อ้ากกกกกก!! ไม่ ไม่ ม่ายยย!!! ผม ผมกำลังมีอารมณ์กับเด็กเก้าขวบ..
ไม่!! ผมไม่ได้กินหญ้าอ่อนนะ!!!!!!!!!
เวลาผ่านไปจนถึงเที่ยงคืน...
พริมากับพัดชา ทั้งคู่หัวเราะเบาๆเมื่อเห็นปายที่หน้านิ่วคิ้วขมวดกอดอก และโยที่นอนหนุนตักพี่ปายแล้วกอดเอวอีกฝ่ายแน่น คลอเคลียดุจแมวน้อย..
ดูเหมือน..
จะเข้ากันได้ดีนะ
-----------
รีไรท์
ความคิดเห็น