Intro
“โทรหาแล้วทำไมไม่รับ?”ผมออมอแฮยอนที่พึ่ะลับ
ผม้มมอนาฬิา็พบว่าเือบะีหนึ่แล้ว
“็บอแล้วไว่าิาน
อย่าี่เ่าิ”แฮยอนพูึ้นมาอย่าหัวเสีย
มันวระเป็นผมมาว่ามั้ยที่วระหัวเสีย แล้วอะไรือารมาบอว่าเราี่เ่า
ให้ายเถอะ อ แฮยอน!
“ิานหรือสาวันแน่!”แฮยอนหยุเท้าที่ำลัเินเ้าห้ออัวเอ่อนะวัสายามอมาทาผม
้วยสายาที่เบื่อหน่ายสุๆ
“็บอว่าิาน
นี่ไม่เ้าใรึไ”
“ั้นที่ไปหายัยมินอานี่็ไปุยเรื่อานใ่มั้ย!!!”ผมพูแล้วว้าโทรศัพท์ใส่แฮยอน
ผมาโทันทีที่ผมว่าโทรศัพท์เรื่อสวยอัวเอไประทบับใบหน้าหล่ออแฮยอน่อนมันะร่วหล่นลพื้น
ผมมอไปที่ใบหน้าอแฮยอนรหน้าผามีรอย้ำสีแๆ
ผมรีบเินเ้าไปใล้ับใบหน้าหล่อเพื่อที่ะูแผล แ่ลับถูมือหน้าสะบัแนผมออ
“ั้นเลิันเลยมั้ย?”
หนึ่เือนแล้ว…
หนึ่เือนแล้วที่แฮยอนไม่ไ้ิ่อผม
เราไม่แม้แ่ะเห็นหน้า หรือุยันสัประโย
มีหลายรั้ที่ผมไปัรอแฮยอนอยู่หน้าะเพื่อที่ะรอพบแ่เ้าัวลับเห็นผมเป็นธาุอาาศเินผ่านไปเหมือนไม่มีัวน
นอนนี้เริ่มมี่าวว่าผมับแฮยอนเลิันระายไปทั่วมหาลัย เพราะแฮยอนเป็นนัอมหาลัย็ไม่แปลที่่าวสารพวนี้มันะระายไปไว
เฮ้ออออออ ผมแผ่ัวนอนลบนไม้หินอ่อนหน้าะอัวเอ อนนี้ผมมืแป้านไปหมแล้ว
ผมไม่อยาให้วามรัที่ผมอุส่าห์ประอมาเือบะสามปีนี้พัลหรอน่ะ
“นี่มึยัไม่เลิเศร้าอีหรอว่ะ?”ผมเยหน้าไปมอยูะที่นั่เล่นโทรศัพท์อยู่้าๆผม
“เป็นมึ
มึะเศร้ามั้ยูบันมาะสามปีแล้วน่ะเว้ย! พรุ่นี้็ะบรอบสามปีูับแฮยอนแล้ว
ูับเายัไม่ีันเลยมึ”
“แล้วมึะเอาไ?”
“ู็ไม่รู้อ่ะ
แู่ะืนีับแฮยอนให้ไ้”
“ั้นมึ็สู้ๆแล้วัน
อยาให้่วยอะไร็บอไ้”
ผมลับมาที่บ้านอัวเอ่อนะวาอุปร์่าๆที่ผมื้อมาเพื่อที่ะมาทำเ้รบรอบอผมับแฮยอน
ผมเริ่มวแป้และส่วนผสมอย่าระมัระวัท่สุเพื่อที่เ้้อนนี้ะไ้ออมาีที่สุสำหรับวันรบรอบสามปี
แฮยอน้อหายโรธผมแน่ ผมเริ่มทำเ้ไปเรื่อยๆนเวลาร่วเลยไปหลายั่วโม
ผมมอนาฬิาี้เวลาที่้อาร่อนะรีบนำเ้ออาเาอบ น่าินเป็นบ้าเลย
แฮยอน้ออบมาๆแน่นอนล้านเปอร์
“แ่รอพรุ่นี้ทุอย่า็ะลับมาเป็นเหมือนเิมแล้วเนล์”ผมพูับัวเอ่อนะเอาเ้แู่้เย็น
่อนอื่นเรา้อไปนอนเอาแรแล้วเพราะนี่มันึมาแล้ว
“ให้่วยถือมั้ยเนล์?”ผมหันไป็เอับพี่านยอลฮยอ ผมโ้ให้เล็น้อย
่อนะส่ายหน้า
“ไม่เป็นไรรับ
อะ อ้าว-0-”ผมมอล่อเ้ที่ลอย้ามหัวไปอยู่ที่มืออานยอลฮยอ
“พี่อยา่วยะไปหาไอแฮยอนใ่มั้ย?”ผมพยัหน้าแล้วเินามานยอลฮยอไป
ผมยิ้มและหัวเราะไปลอทาับมุ้นสอานยอลฮยอ
“ฮยอถามอะไรเนล์หน่อยไ้มั้ย?”
“ไ้สิรับ”านยอลฮยอมอรอบๆ
่อนะเห็นว่าอนนี้ไม่่อยมีนเินผ่าน่อนะ้มหัวลมาแล้วระิบบอผม
“แบฮยอนมีแฟนยั”ผมถึับร้ออ๋อทันที
ที่แท้็เพราะแบฮยอนที่รหัสเานี่เอ ผมยิ้มและส่ายหน้า านยอลฮยอร้อเยส
อย่าีใ
“อบใมาฮยอไปหล่ะ”ผมโบมือลาานยอลฮยอ่อนะยืนรอแฮยอนที่อนนี้็น่าะเลิลาสแล้ว
ผมอล่อเ้แน่นเมื่อเห็นเพื่อนๆอแฮยอนที่เพิ่ทยอยันลมา
ทำไมื่นเ้นนานี้น่ะ ผมยิ้มว้าึ้นว่าเิมเมื่อเห็นแฮยอนเินออมาาลาส
เ้าัววัสายามอผมเล็น้อย่อนะหันหน้าหนี และพยายามเินเลี่ยผม
แ่มีหรือที่นอย่าผมะยอม ผมรีบวิ่ไปัหน้าแฮยอนทันที
“มีอะไร”แฮยอนถามผม้วยเสียห้วนๆึ่เป็นสิ่ที่ผมไมอบเลย
“ือเนล์…”
“แฮยอน่ะ”ผมที่ำลัะพูเป็น้อหยุลเมื่อเห็นยัยมินอาที่มาาไหนไม่รู้เินมาเาะแนแฮยอนอย่าแนบิ
แถมแฮยอนลับไม่ัืนหรืออะไรเลยเพียแ่ปล่อยวั้ยอยู่อย่านั้น
“วันนี้วันรบรอบสามปีเนล์ทำเ้มาให้้วยอบมั้ย?”ผมล่ะวามสนใามินอาแล้วูล่อเ้ให้แฮยอนู
“รบรอบสามปีอะไรันเนล์
วันนี้รบรอบหนึ่เือนอันับแฮยอนน่ะ”
“หมายวามว่าไ?”ันหันหน้าไปถามแฮยอน
“็อย่าที่มินอาพู”
“…”
“…”
“หรือเนล์ะเอาเ้นี้มาแสวามยินีหรอ่ะน่าอร่อยั^^”ผมมอเ้ในมือที่ยัยมินอาพูถึ
“นั่นสิรบรอบหนึ่เือนทั้ทีนี่เนอะ”ผมพูแล้ว่อยๆเปิล้อเ้
่อนะเห็นเ้็อโแลน่านิ่มหน้าโปรอผม ผมูให้มินอาเห็น่อนะระุยิ้มนิๆ
“สุสัน์วันรบรอบหนึ่เือนน่ะรับ
อให้รัันนานๆ”
ป้าป!!!
“รี๊”ผมนี่เอามือปิหูแทบไม่ทันเลยรับูสิน้เสียายเ้ัเลย
ผมหัวเราะเล็น้อยเมื่อยัยมินอาวิ่แ่นไปห้อน้ำอย่ารวเร็วทำให้อนนี้เหลือเพียผมับแฮยอน
“นี่แฮยอน”ผมเรียื่ออแฮยอน่อนะเินเ้าไปใล้แล้วหัวอแฮยอนลมาทำให้ริมฝีปาอเราทั้สอสัมผัสัน
ผมแนบริมฝีปานั้นอยู่นาน ่อนะผละออมามอใบหน้าหล่อเหล่าออีนรั
“มึแม่เลวหว่ะ”
ความคิดเห็น