คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #6 : ภารกิจตามหาน้อง ที่แรก โรงพยาบาล
"นี่ๆๆ....ื่นไ้แล้ว"ันเอามือไปสินที่นอนอุอู้อยู่บนเีย
"นี่!!!!ื่นสิ..เ้าแล้ว"ยัไม่ื่นอี
"อืม...อ....อ"นนอนพยายามลืมา
"ันบอให้ื่นไ"
"อะ....อะ....ไร"นที่ถูปลุยัสลึมเสลออยู่
"ื่นไ้แล้ว"ันลับมาพูีๆับเา
"เ้าแล้วหรอ"
"นี่มันะสายแล้ว..ุาย"
"รั...บ ุหนู"ายหนุ่มอบลับมาแล้ว็นอน่อ "ออี 5 นาทีน่ะ"พูพร้อมยมือ 5 นิ้ว แล้วนอนลไป
"นายนี่ริๆเลยน่ะ"หิสาวยิ้มออมา้วยวามน่ารัอเ้า
ผ่านไป 1 ั่วโม
"ินอะไร....หอมั"ผมเินเ้ามาในรัว
"พ่อหนุ่มว่าะื่น ว่าะอาบบน้ำ..."หลินบ่นผม
"พอแล้วรับๆๆๆ...ผมหิวรับ"ว่ามันะยาวไปว่านี่ ผมับทีว่า
"มาแล้วหล่ะ เสร็แล้ว" อาหารวาอยู่้าหน้าผม เป็นอาหารเ้าธรรมา แ่หน้าาน่าทาน
"อร่อยไม๊"หลินๆถาม
"อร่อยิ...อฟรีๆอย่าเนี่ยอ่ะ"ผมพูอย่าทะเล้น
"อร่อย็ินให้หม"หลินรู้สึภูมิใในฝีมือ
"หลิน..."ผมเรีย "ไม่ิน้วยันหรอ"
"ไม่หรอเธอินไปเถอะ...ันินมาแล้ว" ผม็ินสบายเลยอาหารอร่อยอย่านี้
หลัินอาหารเสร็อนนี้ผมมานั่อยู่ในรถอหลินๆแล้ว
"หลิน เราะไปไหนัน่อนอ่ะ"ผมถามเธอะที่เธอับรถอยู่
"โรพยาบาล"
"ฮ่ะ...โรพยาบาล...ใรเป็นอะไร"ผมถาม้วยวามใ
"เปล่าหรอ...ไม่มี...็ไปหาน้อนายไ"
"น้อัน..น้อันเป็นไรอ่ะ..แล้..."ผมใมา
"นี่ๆๆๆ..หยุ่อนไ้ไหม."หลินห้ามผม
"ที่ะไปเนี่ย...เพราะน้ออนายเิที่นี่ไ...ะไ้ามหาถูว่าอยู่ที่ไหน..ใ่ที่เียวับที่เราหาหรือป่าว"
หลินอธิบายให้ผมฟัทำเอาผมใหมเลยว่าน้อผมะเป็นอะไรไป
"ใหมเลย"
"เป็นห่วน้อมาเลยเหรอ"หลินถามผม
"อืม"ผมอบสั้นๆ ผม็ไม่รู้ว่าผมเป็นห่วน้อ หรือห่วัวเอันแน่ ถ้าน้อเป็นไรไปผมนั่นแหละที่้อรับรรมไปอยู่ที่บริษํทอระูล
เพราะะนั้นผม้อหาน้อให้เอ ไม่ว่าะยัไ
'อให้นายไม่เป็นไรเถอะน่ะ' ผมอธิานในใ
แล้วรถอเรา็มาถึโรพยาบาลแห่หนึ่ หรูะ้วยิ
"ป๊ะ..."หลินหันมาบอผมหลัาับรถเเสร็
ผมเินมาเียู่ับหลิน ผม้อแปลใ เมื่อทุนยมือไหว้ันหมทำผมแทบาย
"หลิน หลิน"ผมหันไปเรียเธอ หลิน็หันมา
"ทำไม้อไหว้ัน้วยหล่ะ"
"็มันเป็นอ อาัน" ั้น็แสว่า หลินเป็นหลานสาวอโรพยาบาลนี้นั้นสิ
"ธุริเยอะัเลยน่ะ"ผมหันไปแหนบเธอ"
"็แน่สิ"
แล้วเรา็รไปที่ห้อฝ่ายทะเบียน เพื่อนหา้อมูลอน้ออผม
นาพยาบาลที่นำมาปล่อยให้พวเรา 2 น อยู่ันามลำพั
พวเราทั้ 2 ็่าน่าแยย้ายันไปหา ประวัิอน้อยายผม
ผมเินามั้นที่เ็วเอสาร มัน็ยาอยู่ที่ะหาเอ แมน็ไม่มีอะไรยาเินไป
เพราะที่นี่เ็บ้อมูลอนไ้ไว้แบ่เป็นัวอัษรภาษาไทย
แน่นอนผม็ัอไปหา ที่่อ ัวอษร "" ผมเินหาไปเรื่อยๆๆ
นมาเอัวอัษร "" ผมเินรไปที่เป็น เหมือนลิ้นั ึออมา
โอ้วว เอสารเยอะ ริๆๆ ผมไล่ไปเรื่อยๆๆ ามพนานุรม
แ่หาเท่าไร็หาไม่เอ ผมเรียหลินมา่วยันหา
สุท้ายเรา สอ น็ หาันไม่เอ "อะไรว่ะเนี่ย" ผมบ่นออมาัๆๆ
"เอาน่าใเย็นๆๆ" หลินบที่ไหล่ผม
"เี๋ยวันไปเรียพยาบาลมาน่ะ... มาถามสัหน่อย"หลินพูับผมและเรียพยาบาลเ้ามา
"ือว่าเราหา้อมูลอนที่เราหาไม่เอ"
"เอ่อ... บาที้อมูลอาะหายไป เพราะที่นี่เราเปิมา 16 ปี "
"16 ปี ั้นหรือ"น้ออผมมันอายุ 18 นี่ แล้วทำไมเปิมา 16 ปี ผมเริ่มมีอารม์ หันไปหาหลิน
"หลิน ... ้อมูลที่เธอหามาเนี่ยถูใ่ไหม"ผมถามหลิน้วยเสียอันั
"ถู สิ"หลินรีบอบลับมาเสียัอบผม แล้วเธอึหันไปถามพยาบาล
"ทำไมโรพยบาลึอยู่มาแ่ 16 ปี่ะ"
"อ๋อ..."พยาบาลทำท่าิ
"ือ โรพยาบาลอเราริๆๆแล้วั้มา 50 ปีแล้ว แ่ว่าโนไฟไหม้ไป " พยาบาลยัเล่า่อ
"านั้น็ย้ายมาั้ที่นี่ มี อายุ 16 ปี่ะ" ผมพอะเ้าใแล้ว
"แล้ว้อมูลบาส่วนอนไ้็หายไป...."เสียพยาบาลพู่อ
ถึอนนี้ผมหมหวัริๆๆ ผมไม่หวัอะไรแล้ว .... ผมเินออาห้อนั้นทันที
เหมือนวิาในัวผมมันออไปแล้ว "เปา !! เปา...."ผมไ้ยินเสียเรียอหลินเริ่มห่าออไปทุที
ความคิดเห็น