ตอนที่ 6 : ตอนที่ 6 : ข้อตกลง
ก่อนหน้าที่มิติกาจะเข้ามาในโรงเรียน มีข้อความหนึ่งเด้งขึ้นมาบนมือถือของเธอ มันมีเนื้อความที่เดาไม่ยากว่าคนส่งเป็นใคร
ฉันรู้ว่าเธอคงจะโกรธฉันมากเรื่องเมื่อวาน แต่ฉันเองก็ไม่ยอมหรอกนะ เธอเล่นเอาจูบแรกฉันไปแบบนี้ ฉันจะตามไปเอาคืนแน่.... ระวังตัวเอาไว้เลย มิติกา
ก็จะใครละที่รู้เรื่องเมื่อวาน ในเมื่อผู้ที่อยู่ในเหตุการณ์มีเพียงแค่ มิติกาและเชียร ผู้ทำให้เหตุการณ์มันเกิดขึ้น
และด้วยข้อความนั้น ทำให้เด็กสาวขมวดคิ้วมาตั้งแต่เช้าจนถึงตอนนี้
“ ห่ะ!! ” การินอุทาน เด็กหนุ่มแทบไม่เชื่อในสิ่งที่ตัวเองได้ยิน และไม่แน่ใจด้วยซ้ำ “ ไอ้บ้านั่นนะหรอ มันนอนกับผู้หญิงเป็นด้วยหรอ ฉันก็นึกว่ามันเป็นเกย์ซะอีก ”
การินเกาคางเบาๆ ขมวดคิ้วเข้าหากันยิ่งกว่าเดิม มองหน้ามิติกานิ่งอย่างใช้ความคิด ก่อนจะเบิกตาโตเพราะเห็นบางอย่าง “ ถ้างั้นก็แปลว่าเธอกับมัน.... ”
“ ยัง.. ฉันหนีทัน ” มิติกาตอบด้วยเสียงเรียบเฉย แต่การินกลับทำท่าทีไม่เชื่อถือ
“ ไม่เชื่อ ในเมื่อฉันเห็นหลักฐานคาตาอยู่ชัดๆ ” การินว่า มองเด็กสาวตัวสูงไม่วางตา
“ หลักฐานอะไร..?? ”
“ ก็นี่ไง ” การินชี้ไปที่คอขาวของมิติกา พร้อมกับยกหน้าจอมือถือขึ้นมายื่นให้มิติกา
“ อะไรของนาย ”
“ ลองเอาไปส่องดูชอกคอเธอสิ แล้วเธอจะเถียงฉันไม่ออก ” การินแสยะยิ้มเลศนัย มองมิติกาตั้งแต่หัวจรดเท้า พร้อมทั้งยกมือขึ้นมาปิดหูเอาไว้แน่น
“ นี่มัน... อ๊ายยยย !!!!!! ”
•
•
•
•
•
•
•
“ และนี่คือค่าพาย... ” ครูผู้สอนหยุดอธิบายไป เมื่อเด็กหนุ่มลูกผอ. เดินแสยะยิ้มกึ่งขมวดคิ้วเข้ามาในห้องเรียน ซึ่งเป็นใครไปไม่ได้เลยนอกเสียจาก... การิน
“ มองอะไร เรียนไปสิ ” การินตวาดลั่นห้อง ทำให้ทุกคนรีบละสายตาจะเด็กหนุ่มไปเรียนทันที
การินนั่งลงที่โต๊ะตัวประจำซึ่งเงียบและห่างไกลผู้คนอย่างที่เขาชอบ และมักจะอ่านหนังสือที่เขาสนใจในวิชาเรียนที่เขาไม่ชอบ
“ และนำค่าของ.... ” เสียงครูดังก้องจากหน้าห้อง วิชาคณิตศาสตร์กับโจทย์ที่แสนจะง่ายและน่าเบื่อ
ปกติในเวลาแบบนี้การินคงจะเอาหนังสือมาอ่าน แต่วันนี้มีเรื่องให้เขาต้องคิดมากกว่า มิติกา..
เรื่องที่เป็นไปได้หลากหลายระหว่างมิติกากับอริของเขาอย่างเชียร ชายผมแดงที่ร้ายกาจศัตรูของการิน เด็กหนุ่มครุ่นคิดมาซักพักได้แล้ว มีเกณฑ์มากมายที่เชียรอาจจะทำ แต่มีเรื่องหนึ่งที่การินเชื่อร้อยเปอร์เซ็น ไอ้หัวแดงมันต้องทำเพื่อประโยชน์ไม่ใช่ความรักแน่นอน ฉันมั่นใจ
จริงอยู่ที่มิติกาเป็นคนที่สวย และรวยมากตามข้อมูลที่เขารู้มา เธอสามารถเอื่อประโยชน์ให้คนที่ได้ครอบครองเธอหลายอย่าง เหมือนกับที่พ่อของเขาเคยพูดเกริ่นเอาไว้
‘ถ้าฉันมีลูกชายที่นิสัยปกติอีกซักคนก็คงดีนะ ฉันจะดันลูกชายคนนั้นให้หนูมิติกาเลย คนที่มีประโยชน์ในเรื่องธุรกิจ เก็บไว้กับตัวได้ยิ่งดี ’
การินขมวดคิ้ว ถ้าสมมุติว่าเขามีน้องชายอีกคนแล้วพ่อให้แต่งกับยัยหัวม่วง มันคงไม่แปลกถ้าเขาหรือน้องชายทิพจะเข้าหามิติกาเพื่อผลประโยชน์ แต่.. ไอ้หัวแดงนี่สิ มันต้องการอะไรกันแน่ มิติกาจะให้ผลประโยชน์อะไรกับมัน มันถึงยอมลงทุนทุ่มตัวเองขนาดนั้น
เด็กหนุ่มขมวดคิ้วเข้าหากัน ก้มมองหน้าปกหนังสือ ไม่ว่ายัง ฉันก็จะต้องรู้ให้ได้ เพราะงั้นมันก็ต้องมีแผน แผนที่จะเผยไต๋ไอ้บ้านั่น
ลัลทริมาเหลือบมองไปทางโต๊ะด้านหลังห้อง ที่ตอนนี้มีรังสีบางอย่างแผ่ฉานดำมืดออกมาจากคนที่โต๊ะนั้น แม้มันจะไม่ได้ทำให้ลัลทริมาท้องไส้ปั่นป่วนจนซีดเผือกเหมือนทุกครั้ง แต่มันก็ทำให้เธอสงสัยในท่าทีของเจ้าของความมืดดำนี้
‘ ยัยโง่ ฉันมีเรื่องจะคุยกับเธอ เที่ยงนี้บนดาดฟ้า ’
เสียงความคิดของเด็กหนุ่มดำมืดส่งมาให้ลัลทริมารับรู้ แต่ที่แปลกก็คือ การินไม่ได้ส่งคำแดกดันใส่เธอเหมือนปกติ นั่นทำให้เด็กสาวตีความไปได้ว่า นี่อาจจะเป็นเรื่องที่สำคัญก็เป็นได้
•
•
•
•
ที่ดาดฟ้าของโรงเรียนนิศาพานิช บรรยากาศเงียบสงบถูกทำลายลงเพราะเสียงอุทานของลัลทริมา เธอตกใจเมื่อรับรู้เรื่องของมิติกาผ่านปากของการิน เธอไม่อยากจะคิดถึงภาพที่การินอธิบาย หรือนี่อาจจะเป็นเหตุผลที่เธอไม่เห็นหน้ามิติกาเข้ามาเรียนก็เป็นได้
“ แต่พี่มิติไม่ได้โดน.... เอ่อ.. ” ลัลทริมาพูดไม่ออก สิ่งที่เธออยากรู้มันช่างน่าอายเอามากๆ
“ ยังไม่โดน ” การินตอบสั้นๆ ลัลทริมาจึงคลี่ยิ้มขึ้นมาได้ เพราะสิ่งที่เธอกังวลไม่เป็นจริง แต่มันก็สลายไปเพราะคำพูดต่อมาของการิน “ หรือจะโดนไปแล้วฉันไม่รู้ ”
“ หมายความว่ายังไงกันหน่ะการิน ตกลงมันยังไงกันแน่ ” ลัลทริมาเริ่มหน้าเสีย เพราะเด็กหนุ่มยังไม่ตอบทั้งยังทำหน้านิ่ง สิ่งที่จินตนาการเอาไว้มันจะเป็นจริงหรอ
“ ยัยนั่นบอกว่าไม่โดน แต่ฉันไม่ค่อยอยากจะเชื่อเท่าไหร่ ” การินพูดขึ้น ขมวดคิ้งมองลัลทริมา
“ ทำไมถึงไม่เชื่อล่ะ ” ลัลทริมาจ้องการินด้วยสายตาตั้งคำถาม
“ จะให้เชื่อได้ยังไงก็ในเมื่อยัยนั่นเป็นผู้หญิงตัวเล็กๆ บางๆ ยัยนั่นอาจจะสูงกว่าฉัน แต่สำหรับไอ้หัวแดงยัยนั่นก็ตัวเล็กกว่าอยู่ดี เธอเคยได้ยินคำนี้มั้ย แรงหญิงหรือจะสู้แรงชาย ฉันว่ายัยนั่นไม่น่ารอด ฉันมั่นใจในหลักฐาน ”
“ หลักฐาน หลักฐานอะไรหรอการิน นายถึงดูมั่นใจขนาดนี้ ”
“ ก็ที่ชอกคอยัยนั่นนะสิ ฉันเห็น.. ”
“ เห็นอะไรหรอ..... การิน ”
“ เห็นรอยคิสมาร์ก ” เด็กหนุ่มตอบ ก่อนจะมองมาเห็นคนที่ตั้งคำถาม ซึ่งไม่ใช่ลัลทริมา “ ไอ้หัวแดง แกมาทำอะไรของแก แกต้องการอะไร ไสหัวไปนะ ”
ชายผมแดงไม่ฟังคำไล่ของการิน เดินเข้าไปหยุดอยู่ตรงหน้าเด็กหนุ่มคู่อริ “ เมื่อกี้นี้นายว่าอะไรนะ รอยอะไรของใคร ”
“ หึ ” เด็กหนุ่มแค้นหัวเราะ “ ก็รอยที่แกฝากไว้กับยัยหัวม่วงไง แกต้องการอะไรกันแน่ ไอ้ศาสดางี่เง่า ฉันไม่เชื่อหรอกว่าแกจะทำเพราะหัวใจหน่ะ ”
หัวใจ.. เชียรนิ่งไปครู่หนึ่ง หัวใจที่การินพูดถึง ชายผมแดงรู้ทันทีว่าการินคิดว่าเขายุ่งกับมิติกาเพราะความรัก ความรักหรอ.. หึ เชียรแสยะยิ้ม รักยังไงล่ะ เมื่อตอนนั้นเขาคิดเพียงแค่ว่า ผู้หญิงถ้าตกเป็นของผู้ชายแล้ว ก็จะทำตามหมด แต่ก็พึงมารู้ก็ตอนที่เห็นมิติกาสู้ และเมื่อได้ยินคำที่การินพูดยิ่งทำให้เขามีไอเดียเกิดขึ้น ชายหนุ่มคิดเกมส์หัวใจขึ้นมาแล้ว ทีนี้ก็แค่ปฏิบัติ
“ เราไปหา.. มิติกากันเถอะ ” จู่ๆ ชายผมแดงก็พูดขึ้น แล้วยื่นมือไปแตะบ่าของการินและลัลทริมา จากนั้นก็พาคนทั้งสองหายตัวไป
เด็กสาวนั่งทานไอศครีมในร้านหรูอย่างสงบนิ่ง ความจริงมิติกาไม่ได้ชอบของเย็นๆ จำพวกนี้มากนัก แต่เพราะตอนนี้กำลังมีเรื่องมากมายให้คิด เธอจึงจำเป็นต้องพึงของเย็นๆ มาระงับความหัวร้อนของตัวเอง
“ ว่าไงสาวน้อย ” เสียงคุ้นหูทักทาย พร้อมกับเงาของคนคนนั้น นัยตาเรียบเย็นแหงนมองคนทักทาย ก็พบกับชายผมแดง และ..... คนที่ไม่น่ามากับเชียรด้วยอย่าง การิน และลัลทริมา
ลัลทริมารีบวิ่งผ่านเชียรไปนั่งลงข้างมิติกา การินเองก็เดินมายืนอยู่ข้างๆ ลัลทริมาไม่ห่าง
เชียรแสยะยิ้มเดินไปนั่งตรงข้ามกับมิติกา มองคนหน้าสวยที่กำลังยัดไอศครีมเข้าปากพยายามไม่สนใจเขา “ เรื่องเมื่อวาน ”
“ เจ้าเด็กตาแพนด้า อยากกินไอศครีมมั้ย เดี่ยวฉันเลี้ยง ” มิติกาพูดแทรกไม่ฟังคำที่คนตรงข้ามจะพูดหันไปเสวนากับการินแทน เชียรหลี่ตามองเด็กสาวผมม่วงนิ่ง ก่อนจะพูดดังๆ ขึ้นมาบ้าง “ ลัลทริมา เธออยากกินไอศครีมรึเปล่า เดี่ยวฉันจะซื้อเลี้ยงเอง ”
“ มะ.. ” ลัลทริมารีบส่ายหน้าปฏิเสธ แต่เสียงของมิติกาก็พูดขึ้นมา
“ จะกินรสอะไรดีล่ะการิน รีบเลือกมาสิ ฉันจะสั่งให้ ” มิติกาพูด น้ำเสียงจากเรียบเฉยกับกลายเป็นน้ำเสียงหวานๆ ยั่วยวนแทน พร้อมกับดึงให้การินมานั่งลงอีกข้างหนึ่ง ทั้งทำท่าจะตักไอศครีมป้อนการินเสียด้วยซ้ำ เด็กหนุ่มพึ่งเคยเจอกับสถานการณ์แบบนี้ครั้งแรก การินจึงไม่ทราบว่าควรจะทำอย่างไร เพราะซ้อนไอศครีมใกล้จะเข้าปากของเขาแล้ว
“ กินสิจ๊ะ เด็กดี.. ” น้ำเสียงหวานยั่วยวนดังขึ้น การินมองช้อนไอศครีมรสช็อกโกแล็ตตรงหน้า ก่อนจะกลอกตามองซ้ายขวาหาทางช่วยเหลือ ช้อนนี่ยัยหัวม่วงเอาเข้าปากไปแล้วไม่ใช่หรอ ถ้าฉันกินต่อก็เท่ากับ.... อึ้ย!
“ พอได้แล้ว ” เสียงเชียรดังขึ้น พร้อมกับดึงช้อนออกมามือของมิติกามางับเอาไอศครีมไส่ปากเอาไว้เอง เพื่อตัดปัญหาให้เด็กหนุ่มคู่อริ และยัยตัวแสบตรงหน้า
“ ชิ.. ” มิติกากอดอกสะบัดหน้าหนีคนผมแดงตรงหน้า พูดขึ้นเบาๆ ลอยๆ “ มารผจญ ”
“ เออ มารก็มาร ” ชายผมแดงพูดขึ้น “ ระวังไว้เถอะ อย่ามาหลงรักพญามารอย่างฉันก็แล้วกัน ”
“ ไม่มีวัน.. ” คนหน้าสวยเอ่ย “ ฉันไม่มีวันรักนายหรอก ไอ้ศาสดาปีศาจงี่เง่า ” มิติกาหันมาประจันหน้าชายหนุ่มทันที
“ ไม่เชื่อ.. ” ชายผมแดงแสยะยิ้ม “ ฉันเห็นคนแบบเธอหลายคนแล้วที่พูดจาแบบนี้ สุดท้ายก็ตายเพราะความรัก.. ”
“ ก็ช่างสิ ฉันก็คือฉัน ไม่เหมือนพวกที่นายว่าซะหน่อย จะได้งมงายงี่เงาฝากชีวิตไว้กับความรักหน่ะ ” เด็กสาวผมม่วงตบโต๊ะ “ ใครจะโง่แลกชีวิตกับคำๆ นี้ก็เอาเลย แต่ก็มีฉันคนหนึ่ง ที่ไม่มีวันรักนาย ”
“ เออ.. พูดดีไปเถอะยัยตัวแสบ ถ้าเธอมารักฉันเข้าละก็.. ” ชายผมแดงแสยะยิ้มร้ายกาจมองคนหน้าสวยทำตาดุกร้าว
“ ก็อะไร.. ” เด็กหนุ่มแทรกถามเพราะกลัวไม่มีบทถามขึ้น
“ ความลับ ” ชายผมแดงแสยะยิ้ม หันมองมิติกาอย่างพินิจ ก่อนที่ฉันจะใช้เธอทำงาน ฉันก็จะ... ฟัดเธอ ‘ เอา ’ ให้เธอต้องร้องไห้กอดขาขอความเมตตาฉันเลย
แม้การินจะไม่ได้ยินเสียง แต่ลัลทริมานั้นได้ยินความคิดพิเรนท์ของเชียรเต็มสองหู จนหน้าขึ้นสีก้มขัดเขินแทนคนที่โดนมุ่งร้าย
“ นายกำลังคิดอกุศลใส่ฉันใช่มั้ย ไอ้โรคจิต ” มิติกาตบโต๊ะอีกครั้ง “ นายจำไว้เลยว่าฉันไม่มีวันรักนาย และ.. นายนั่นแหละ อย่ามารักฉันแล้วกัน ท่านศาสดา ”
“ ถ้า.. แล้วเธอจะทำอะไรฉันได้ ” เชียรยิ้มยียวน รอคำตอบจากคนหน้าสวยคู่เสวนา
“ ฉันจะ.. ความลับ ” เด็กสาวผมม่วงยิ้มมุมปาก เชิดหน้ามองชายผมแดงอย่างมีนัย
เชียรชังใจมองคนหน้าสวยตรงหน้า แสยะยิ้มเริ่มทำตามสิ่งที่คิดเอาไว้ แผนการณ์เล่นสนุกในฉบับของเขา เขาเองก็อยากรู้เหมือนกัน ว่าเครื่องมือสำคัญของเขาอย่างมิติกา หากโดนทำลายความรู้สึกขึ้นมา จะมีอาการเป็นยังไง
“ งั้นมาพนันกันเลยดีกว่ายัยตัวแสบ ถ้าเธอมารักฉันก่อน เธอโดนฉันลงโทษแน่ ” ชายผมแดงว่า แสยะยิ้มมีเลศนัยร้าย เชื่อว่าเธอต้องแพ้เขาอย่างแน่นอน
“ แล้วถ้านายเกิดแพ้ขึ้นมาล่ะ ” เด็กสาวผมม่วงถาม ปรายตามองชายผมยาวนิ่ง
“ ถ้าฉันแพ้ ฉันจะยอมทำตามทุกอย่างที่เธอสั่งโดยไม่มีข้อแม้ ฉันจะเป็นทาสเธอ ดีมั้ยยัยตัวแสบ ” ดวงตาสีแดงมองมาดมั่น แต่ฉันว่าเธอจะไม่มีฉันเป็นทาสรักเธอแน่ เพราะฉันจะเป็นฝ่ายชนะ และใช้เธอเป็นเครื่องมือให้คุ้มค่า
“ หึ ” มิติกาทวนข้อตกลงในสมองซ้ำๆ คิดจะใช้ฉันเป็นเครื่องมือ มันไม่ง่ายนักหรอก ฉันเองก็อยากรู้เหมือนกัน ว่านายหรือฉัน ใครจะแพ้กันแน่ อยากรู้จริงๆ ว่าท่านศาสดามีหัวใจเหมือนคนอื่นรึเปล่า ถ้ามีเวลาผิดหวังจะเป็นยังไง...
“ ตกลงว่ายังไงยัยตัวแสบ หรือว่ากลัวแพ้ฉัน หือ ” เชียรยิ้มยียวน การินและลัลทริมาจึงหันมามองที่มิติกาเพื่อรอคำตอบ คนหน้าสวยหันซ้ายหันขวามองการินและลัลทริมาอยู่ซักครู่หนึ่ง สำหรับลัลทริมาเธอไม่อยากให้มิติกาตอบรับคำท้านั้น แต่กับการิน เขาต้องการให้มิติกายอมรับคำท้าของชายผมแดง เพราะเด็กหนุ่มเห็นว่ามันเริ่มมีอะไรที่ดูน่าสนุกขึ้นมา
ก็เอาเถอะนะ เสียเวลาเล่นปาหี่นิดหน่อยคงจะไม่เป็นไร หึ.. มิติกาแสยะยิ้มเปลี่ยนท่าทีไปโดยสิ้นเชิง เด็กสาวลุกจากเก้าอี้ของตัวเองแล้วเดินไปยื่นหน้าพูดใกล้ๆ ชายหนุ่มผู้ท้าทายด้วยน้ำเสียงยั่วยวน “ แล้วนายจะรู้.. ว่าเล่นกับฉันหน่ะ มันยาก.. หึหึหึหึ ”
“ มั่นใจไปเถอะเชียร ” เด็กสาวผมม่วงเอ่ยขึ้น ท่าทีดูเรียบเฉยเย็นชา คำพูดดูฟังยากและมีนัยให้คิดมากยิ่งขึ้น “ อย่าคิดว่าตัวเองรู้ทุกอย่างแล้วจะชนะ เพราะนาย.. ยังรู้จักฉันน้อยเกินไป ”
“ หึ.. แล้วเจอกันนะ สุดหล่อ ” มือเรียวลูบตามโครงหน้าหล่อของชายผมแดง แล้วเดินยิ้มมีนัยออกไปจากร้านในทันที
“ เฮ้ย!! ไอ้หัวแดง ” การินเรียกเชียรด้วยเสียงอันดัง “ แกหลุดไปรึยังวะ ”
“ อะไรหลุด.. ?? ” ชายผมแดงขมวดคิ้วถามเพราะไม่เข้าใจในความหมายที่การินพูด
เด็กหนุ่มแสยะยิ้มหัวเราะในลำคออย่างพอใจ ก่อนจะลุกขึ้นแล้วว่าต่อ “ ตบะแกอะ หลุดรึยัง ”
“ ตบะฉันยังดีอยู่ ” เชียรตอบ “ เอ่อ.. พอดีฉันนึกได้ว่าตัวเองไม่ว่าง กลับเองนะครับ... คุณหนูๆ ” ชายผมแดงว่า แล้วร่างก็หายไป
“ อ้าวไอ้หัวแดง ทำแบบนี้ได้ไงวะ ” การินกัดฟันพูด ก่อนจะดึงแขนลัลทริมาให้ลุกขึ้นเพื่อกลับโรงเรียน แต่มีพนักงานคนหนึ่งเดินเข้ามาหาพวกเขาก่อน
“ ขอโทษค่ะ กรุณาจ่ายตังค์ค่าไอศครีมด้วยค่ะ ” พนักงานหน้าตาดียิ้มแต่ดูกดดัน เด็กหนุ่มกัดฟันมากกว่าเดิมสองเท่า หนอย.. นี่ฉันต้องจ่ายค่าไอศครีมที่ไม่ได้กินหรอเนี่ย บ้าเอ้ย..พวกแก..!! ไอ้หัวแดง ยัยหัวม่วง....
•
•
•
•
•
•
•
การินเดินกัดฟันเข้ามาในบ้านหลังจากไปส่งลัลทริมาเสร็จแล้ว ทีแรกเด็กหนุ่มก็ไม่อยากกลับซักเท่าไหร่ แต่เพราะน้าของลัลทริมา เขาจึงกลับมาที่บ้านของตัวเอง
“ กลับมาแล้วหรอการิน รีบไปแต่งตัวซะสิ ” นรินทร์เดินยิ้มร่าเริงมาหาลูกชาย ก่อนจะสังเกตอาการหงุดหงิดของการิน “ แกเป็นอะไรวะ ไอ้ลูกชาย ”
การินมองผู้เป็นพ่อก่อนจะพูดขึ้นเสียงดังฟังชัด “ ยัยหัวม่วง กับไอ้หัวแดงนะสิ ”
“ ทำไม อาจารย์กับหนูมิติไปทำอะไรให้แกขัดใจฮึ ” นรินทร์ยิ้มถามการิน ไม่แปลกใจนัก เพราะการินก็มักจะหงุดหงิดใส่นั่นใส่นี่อยู่บ่อยๆ
“ ก็.. ” การินเงียบไปซักพัก ไม่พูดอะไรรีบเดินฮึดฮัดขึ้นห้องไปในทันทีเมื่อนึกบางสิ่งได้ นี่ฉันกำลังจะฟ้องไอ้พ่อบ้าอยู่หรอเนี่ย ไม่ เราจะไม่กลายเป็นคนขี้ฟ้องโดยเด็ดขาด ไม่มีวัน
••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••
ฉันก็จะ...
แหม ท่านศาสดาคิดแบบนี้เป็นด้วยหรอค่ะ พีไนท์ละอึ่งๆ
สวัสดีจร้า... จากที่ห่างหายกันไปกี่วันก็ไม่รู้ พีไนท์ก็มาลงนิยายแล้ววว
อ่อ.. แล้วถ้าใครสงสัยว่า มิติกา ลูกสาวพีมาจากแห่งหนตำบลใดก็สามารถไปหาคำตอบกันได้ที่ มิติกา☆มายา..มรณะ นะจ๊ะ แล้วจะรู้ว่านางมารมีจริง
วันนี้พีไนท์ก็หมดมุกจะพล่าม.. ถ้าอย่างงั้นก็ลาแล้วจ้าาา..
นิยายที่ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ
ติดตามอ่านอยู่นะ
ทั้งสองเรื่องเลย