ตอนที่ 52 : ตอนที่ 52 : บทสรุป ที่ไม่สรุป
" เค้าคือพ่อของหนูใช่มั้ย ผมสีแดงเหมือนหนูเลย พ่อของหนูหล่อจังเลยค่ะ "
อะ... เด็กคนนั้น ทำไมถึงเรียกเราว่าพ่อ ทำไมหน้าตาถึงเหมือนกับ ในฝัน...
" พ่อขา " เด็กหญิงวิ่งตรงเข้ากระโจนใส่ชายผมแดงที่ยืนอยู่ทันที พร้อมกับยิ้มร่าเริงให้เขาอย่างไม่หวาดกลัว เธอไม่คิดจะมองเลือดที่เปรอะมือของเชียรด้วยซ้ำ
" แม่ขาหนูเจอพ่อแล้วค่ะ พ่อหล่อจังเลย สีผมก็เหมือนกับหนูด้วย " เด็กหญิงพูด ใช้มือเล็กจับปอยผมสีชาดเบาๆ ยิ้มแจ่มใสให้กับชายหนุ่มที่เธอเชื่อว่าเขาเป็นพ่อ
" หยุด หยุดซะที " มิติกา ไม่สิ ปีศาจมายาตวาดเสียงดัง ด้วยความเป็นปีศาจจึงกระชากเอาตัวเด็กน้อยออกห่างจากเชียรจนเด็กหญิงล้มลงกับพื้น " เจ้าต้องการอะไรจงรีบพูดมา เลิกเล่นกันได้แล้ว ข้าไม่มีเวลามาเล่นไร้สาระนะ "
" แงงงงงงงงงง " เด็กหญิงร้องไห้โฮ เมื่อเห็นแม่ตวาดใส่ชายผมแดง " พ่อกับแม่ทะเลาะกัน แงงง พ่อกับแม่ไม่รักกันแล้ว แงงง "
" โอยย หยุดร้องซะทียัยเด็กน่ารำคาญ " ปีศาจมายาในร่างมิติกาตวาด ด้วยความเป็นปีศาจจึงไม่รู้จักอดทนกับเสียงของเด็ก นางตวาดก้อง ในมือปรากฏลูกไฟขึ้นมาเพ่งเล็งคิดจะทำให้เด็กหญิงสลายไป
" อย่า!!!! " เนตรรีบวิ่งเข้ามาขว้างลูกไฟอย่างไม่คิดชีวิต ตะ...ตายแน่ ตายแน่เรา..
ปึ่งงงงงงงงงง...
" หวีดดดดดดดดดดด!!! " เสียงเด็กหญิงร้องลั่น เมื่อเห็นร่างของคนเป็นพ่อล้มลง มือและแขนอาบด้วยเลือดจนน้ำตาของเด็กน้อยไม่อาจจะหยุดไหลได้ " พ่อจ้า ฮืออออ "
" เชียร " เนตรเองก็ตกใจไม่แพ้กัน แต่ก็พอจะจำได้คราวๆ แล้วว่า เชียรมีอะไรอยู่ในตัว และคงไม่ตายแน่ๆ
" หึ.. " ไม่ทันคิดเสร็จ ชายผมแดงก็ลุกขึ้นมายืนแสยะยิ้มให้มิติกา " เธอฆ่าฉันไม่ได้หรอก ฉันไม่มีวันตาย เธอประมาทฉันเกินไปแล้วนะ มิติ.. ไม่สิ ปีศาจมายา "
" พ่อขา " เด็กหญิงพูดอ่อยๆ " พ่อกับแม่ "
" อย่าพึ่งพูดเลย เนตร นายช่วยดูแลเธอที ช่วยดูแลเด็กน้อยคนนี้ที " ว่าแล้ว เชียรก็หันกลับมาแสยะยิ้มให้คนหน้าสวย ถึงจะรู้ว่าตอนนี้คนตรงหน้าไม่ใช่มิติกา ยัยตัวแสบของเขาอีกต่อไป แต่เขาก็อดเศร้าไม่ได้
" เรามาคุยเรื่องของเรากันดีกว่าปีศาจมายา สิ่งที่ฉันต้องการ ฉันจะบอกกับเธอตอนนี้ " ชายหนุ่มว่า พลางเดินเข้าไปใกล้ๆ เด็กสาว กวาดตามองไปรอบๆ
สาวกที่กำลังเฝ้าดู อำนาจ....
.....เนตร เด็กหญิงคนนั้น ความสุข
และเธอคนนี้......
" ฉันขอ หัวใจ.. " ว่าแล้ว มือหนาก็รั้งเอาร่างบางเข้ามาใกล้ๆ แล้วประกบจูบเบาๆ " ฉันขอหัวใจ อยากได้หัวใจของฉันคืน ได้โปรดเถอะนะ คืนเธอให้ฉันที "
" เหล่าสาวกเอ่ย หากสิ่งที่ฉันขอในวันนี้มันทำให้พวกเจ้าเสื่อมศรัทธา ก็จงไปอย่าได้ลังเลเลย แต่หากไม่คิดเช่นนั้น ก็จงส่งเสียงกู่ก้องให้ฮึกเหิมเถอะ " เชียรว่า เขารู้ดีว่าสิ่งที่เขาพูดออกไป มันอาจจะทำให้ตำแหน่งของเขาไม่ใช่ศาสดาอีก แต่เขากลับไม่เสียใจเลยที่พูดมันออกไป
ทะ... ท่านศาสดา
........พวกเราควรจะ
จู่ๆ สิ่งที่เขาไม่คาดคิดก็เกิดขึ้น " เฮ่!!!.. " เสียงร้องเฮดังกึกก้อง ทุกคนยอมรับในคำขอของเชียร สาวกทุกคน ไม่สิ ยังมีอีกคนที่ยังไม่ยอมรับ และไม่รับแน่ๆ ด้วย
ชายหนุ่มนักมายากลเดินถือมีดด้ามแหลมตรงไปหาการินที่ถูกมัดอยู่ ด้วยเสียงเฮดังกึกก้องทั่วดาดฟ้าทำให้ไม่มีใครได้ยินเสียงที่การินร้องบอก " ไอ้ตาเดียวมันจะฆ่าฉันแล้ว ยัยคิงคอง ให้ตายสิ "
" คราวนี้แหละ ต่อให้แกจะร้องจนคอแตกก็ไม่มีใครได้ยินแกหรอก ไอ้เด็กโง่ วันนี้จะเป็นตายของแก " ว่าจบวิทูรก็ยกมีดขึ้น หวังจะปักลงบนหัวใจของการินทันที แต่มีบางอย่างจับข้อมือของเขาเอาไว้จากข้างหลัง
" คงต้องหยุดเอาไว้ก่อนละนะ เพราะความตายของเจ้าเด็กนี้ ฉันกำหนดเอาไว้แล้ว " ญาณอาถรรพ์ในร่างของลัลทริมาแสยะยิ้ม " มีแค่ฉันเท่านั้น ที่มีสิทธิ์ฆ่าการิน จำเอาไว้ "
" อึก.. " ชายหนุ่มทรุดตัวลงนั่งกับพื้น เมื่อถูกของคมแทงสวนกลับเข้าที่หน้าท้อง นัยตาสีน้ำตาลเข้มมองเจ้าเด็กปากดีกับลัลทริมาที่มีญาณอาถรรพ์สิงอยู่สลับกันไปมา ก่อนจะรีบหายตัวไปหนีสถานการณ์
" โธ่เอ้ย ไอ้ตาเดียว นึกว่าจะแน่ ที่ไหนได้ก็กลัวจนหนีไปซะแล้ว " การินว่าอย่างสะใจ แต่คำพูดของคนหน้าหวานก็หยุดเขาเอาไว้เสียก่อน
" ปากดีไปเถอะการิน ถ้าฉันไม่ช่วย แกก็คงจะได้ไปปากดีในนรกแล้วล่ะ เพราะงั้นก็หุบปากซะนะ การิน " คนหน้าหวานยิ้มเยาะ ก่อนจะแกะเชือกที่พันธนาการออกให้เด็กหนุ่ม
อย่าเผลอก็แล้วกันยัยแม่มด ฉันจะเอาพลังเธอมาให้ได้เลยคอยดู....
" หึ " คนหน้าสวยยกยิ้ม " ต้องการแค่นี้จริงๆ หรอเชียร เรียกข้ามาเพราะต้องการนางคนนี้อย่างงั้นหรอ อำนาจ และความใฝ่ฝันเจ้าไม่ต้องการมันอีกแล้วหรอ "
นั่นสิ ฉันต้องการมันไม่นะ
" คำสัญญาของนาย หน้าที่ที่นายกำหนดตัวเองไว้ นายไม่ต้องการจะทำแล้วหรอ " คนหน้าสวยว่า พูดราวกับเธอรู้ว่าเขาเคยสัญญาหรือสาบานอะไรเอาไว้
" แล้วกองทัพของเจ้าละ กองทัพภาคี ทัณฑ์อาถรรพ์ของเจ้าล่ะเชียร " ปีศาจมายาพูด " เจ้าจะลืมมันไปจริงๆ นะหรอ "
ภาคีทัณฑ์อาถรรพ์
°°°°°
ใต้ดวงจันทร์คืนนี้ เราจะรวมความเป็นหนึ่ง
" ฉันจะเป็นพระราชา "
" ฉันจะทำเพื่อความรู้ "
" เพื่อทำลายความเป็นไปไม่ได้ "
" เพื่อเพื่อนทั้งที่ยังอยู่และตายไป "
"ฉันจะทำเพื่อยุคสมัยใหม่ เพื่อยุคที่ทุกคนจะเท่าเทียม และสงบสุข "
" ฉะนั้นบัดนี้ ฉันขอตั้งกลุ่มลับ ภาคีทัณฑ์อาถรรพ์ "
ครั้งหนึ่งพวกเราเชื่อว่า ภาคีธรรม์อาถรรพ์แห่งคุ้มไสยะนี้ จะมีอยู่เพื่อใช่วิชาคุณไสย มอบความหวังและความเป็นธรรมแก่ผู้คน แต่ท้ายที่สุด มันก็เป็นคำลวง
มันเป็นสถานที่กดขี่ผู้อ่อนแอให้มีแต่ความสิ้นหวัง งั้นฉันจะขอใช้นามของพวกมัน เพื่อทำความหมายที่แท้จริง ให้เป็นจริงเอง นามนั้นคือ..
ภาคีทัณฑ์อาถรรพ์
มอบความเป็นธรรมแก่คนดี ลงทัณฑ์คนเลวด้วยอาถรรพ์ตั้ง แต่บัดนี้สืบไป พวกเราคือ ภาคีทัณฑ์อาถรรพ์
ครั้งหนึ่ง ฉันเคยมีความหวัง ว่าโลกของอาถรรพ์จะเปลี่ยนแปลงชีวิตของฉัน แต่วันนี้ฉันได้รู้แล้วว่า ชะตาชีวิต ต้องเปลี่ยนด้วยมือตัวเองและฉันก็ไม่ได้โดดเดี่ยวอีกต่อไป ฉันจะเปลี่ยนโลก ไปพร้อมทุกคนเอง* พร้อมกับเธอ
°°°°°
" ฉันจะไม่มีวันลืมมัน เพียงแค่กำหนดมันให้เปลี่ยนไปในอีกทาง " ชายหนุ่มว่า " ได้โปรด มอบเธอที่เป็นหัวใจ ให้กับฉันที มอบแสงสว่างนั้นให้กับฉันด้วยเถอะ "
" ได้สิเชียร คำขอนั้นจะเป็นจริง นายจะได้มิติกาคืนกลับไป " คนหน้าสวยยิ้ม มือเรียวลูบใบหน้าหล่อเบามือ ก่อนจะผละออก " แต่ถ้าจะคืนให้ง่ายๆ มันก็ไม่ใช่ตัวข้าสิ หึหึหึ "
" หากเจ้าสามารถทำให้นางรักเจ้าได้ทั้งหัวใจ ข้าจะมอบนางให้กับเจ้า เชียร " พูดเพียงเท่านั้น ก่อนปีกสีขาวสวยราวกับปีกหงษ์จะสยายกว้างออกมา และเธอก็บินหายไปบนท้องนภา ทิ้งไว้เพียงคำท้าเท่านั้น
" มิติ... "
" พ่อขา " เสียงเล็กเรียกชายผมแดง ทำให้เขาต้องหันไปมองตาม แต่... นั้นอะไร ร่างกายของเด็กหญิงกำลังกลายเป็นฝุ่นผง
" ลูก!!! " ชายหนุ่มถลาเข้ามาโอบเอาร่างเล็กเข้าไปกอด " เกิดอะไรขึ้นน่ะเนตร "
" ฉันไม่รู้เหมือนกัน พอมิติหายไป จู่ๆ ร่างของเธอก็.. เริ่มสลาย " เนตรว่า เขาเองก็ตกใจพอๆ กันกับเชียร ถ้าคิดๆ ดูแล้วก็เท่ากับเขาเป็นอาของเด็กหญิงนะแหละ
" พ่อขา หนูรักพ่อนะคะ " เด็กหญิงว่า " พ่อต้องตามหาแม่ คืนดีกับแม่นะคะ แม่รักพ่อนะคะ หนูน่ะ ถูกสร้างมาจากน้ำตาของแม่ หนูจะกลับมาอีกแน่นอนค่ะ รักนะคะ พ่อของหนู "
แล้วร่างของเด็กหญิงก็สูญสลายไป เหลือเพียงปอยผมสีแดงอ่อนที่วางอยู่บนมือของเชียรเท่านั้น ที่เป็นดังเครื่องปลอบใจ
เชียร ทำไมนายถึงได้ น่าสงสารขนาดนี้นะ ฉันที่เป็นเพื่อนคนนี้ จะช่วยนายได้รึเปล่านะ เพื่อนคนสำคัญของฉัน
•••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••
น่าสงสารอะ ทีแบบนี้ก็น่าสงสารเหมือนกันเนอะ ท่านศาสดา ฮืออออ พีไม่ได้ตั้งใจจะทำร้ายจิตใจท่านนะ
*พีเอาเนื้อเรื่องมาจากภาคีค่ะ แฮะๆ บทส่งท้าย ภาคีทัณฑ์อาถรรพ์เลย รู้สึกว่าตัวเองใช้เงินเปลืองมากเลย เฮ้อ แต่ไหนๆ ก็จะจบแล้ว ไรท์ก็เลยทุ่มค่ะ 555+
นิยายที่ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ
