(fanfic) ปริศนามายา อัตตานิรันดร์

ตอนที่ 50 : ตอนที่ 50 : ร่างสถิต

" ข้ามีนามว่า ปีศาจมายา " ใบหน้าสวยเผยรอยยิ้มเลศนัยแฝง นัยตาสีม่วงหม่นจ้องมองเชียรราวกับเห็นเขา เป็นเรื่องสนุก

ทำไม ทำไมถึงได้เป็นแบบนี้ ทำไมปีศาจมายาถึงมาอยู่ที่ร่างของยัยตัวแสบ

" อ้าว ทำไมทำหน้าไม่สบอารมณ์อย่างงั้นล่ะท่านศาสดา ท่านไม่ดีใจหรอ ที่เจอข้า " นิ้วเรียวค่อยๆ ลูบไปตามใบหน้าหล่อเบาๆ รอยยิ้มนั้นกำลังยัวยวนเขาเพื่อหวังอะไรสักอย่าง

" ทำไม " ชายหนุ่มพูดขึ้นมาเบาๆ ก่อนจะเงยหน้าสบตาเธอ มะ... มิติกา ไม่สิ ตอนนี้เธอคือปีศาจมายา นี้มันบ้าอะไรกัน..

" หือ.. ทำไมงั้นหรอ "

" ทำไม ฉันทำพิธีเพื่อให้เธอเข้ามาในร่างนี้ แต่ทำไมเธอถึงมาอยู่ร่างของยัยตัวแสบ ฉันไม่อนุญาตหรอกนะ " ชายหนุ่มว่า วางมือลงบนบ่าสองข้างของมิติกา ก่อนจะเขย่าเธอจนร่างบางโยกเยกไปมา

" หยุดนะ! " มือเล็กปัดมือเขาออก ก่อนจะแสยะยิ้มให้เขา และเหลือบไปมองการิน และลัลทริมา ที่ตอนนี้สิ้นสติอย่างสมบูรณ์แบบ

" ไม่อนุญาตงั้นหรอ หึ... " คนหน้าสวยแสยะยิ้ม ทำไมนะทำไม " ข้าควรจะเป็นฝ่ายพูดคำคำนั้นมากกว่านะ นายต่างหาก ที่ไม่มีสิทธิ์ใดๆ มาแตะต้องนาง "

" ทำไมฉันจะไม่มีสิทธิ์ ในเมื่อฉันเป็ะ.. "

" ไร้ยางอาย " ปีศาจมายาพูดด้วยเสียงเรียบและแข็งกระด้าง " หึ.. เจ้านะ ก็เป็นแค่เด็กอมมือเท่านั้นแหละ เทียบกับข้า เจ้าต้ำต้อยกว่าข้านักเชียร ข้าจะบอกให้ก็ได้ ว่าทำไมข้าถึงเลือกนางไม่เลือกร่างบูชา "

" หึ... นั้นเป็นเพราะ มิติกา คือเด็กน้อยที่ข้าอุ้มชูนางมายังไงล่ะ ข้าปกป้อง และคอยอยู่กับนางมาตลอดยังไงล่ะ หึหึหึหึ " คนหน้าสวยหัวเราะ นัยตามองเชียรนิ่งเรียบ สายตานั้นอ่านยากเหมือนกับที่เจอมิติกาตอนแรก

" ไม่จริง ถ้าเธอคอยอยู่ข้างๆ ที่คฤหาสน์นั้น ทำไมเธอถึงไม่ปกป้องมิติกา! " ชายผมแดงตะโกนถาม ในตอนนี้เขาลืมไปหมดแล้วว่าเขาต้องการอันเชิญปีศาจมายามาเพื่ออะไร

" เพราะข้าตั้งใจ จะกำจัดดวงวิญญาณ ที่น่ารังเกียจนั้นนะสิ ดวงจิตที่เกิดขึ้นมาจากเจ้า " คนหน้าสวยพูด " เพราะนางคือคนของข้า คือร่างสถิตของข้า แม้ตอนนี้นางจะไม่รู้ว่ามีข้าอยู่ สักวัน.. นางจะรู้เอง "

" หึหึหึหึ.. แต่กว่าจะถึงวันนั้น ข้าอาจจะทำให้นางได้รับรู้ถึงความจริงอันโหดร้าย และทำให้นางเป็นปีศาจก่อนก็ได้ ฮ่ะๆๆ " คนหน้าสวยหัวเราะ ปีศาจมายาในหนังสือที่บันทึกไว้ เธอ เต็มไปด้วย.. มารยา

ร่างบางเดินนวยนาจไปพินิจมองร่างของลัลทริมาใกล้ๆ " เฮ้อ.. น่าเสียดายจังเลยนะ ยังสวยอยู่แท้ๆ ไม่น่าถูกไอ้ยักษ์โง่จับมาเลย "

นิ้วเรียวเชยคางร่างไร้ชีวิตของลัลทริมาขึ้นมาจนใบหน้าหวานอยู่ระดับเดียวกับเธอ ก่อนเล็บแหลมจะจิกแก้มของลัลทริมาจนได้เลือด

" เธอทำอะไรยัยคิงคอง อย่าทำแบบนั้นกับยัยโง่นะ " การินตะคอก เบิกตาโตมองใบหน้าหวานสลับกับมิติกาไปมา

" ชิ อย่ามาพูดมากน่าไอ้เด็กแพนด้า " นัยตาสีหม่นเหลือบมองการิน ก่อนจะจิกเล็บลงไปที่แก้มของลัลทริมาจนเลือดสีแดงไหลออกมาอีก มากขึ้นกว่าเดิม " ญาณอาถรรพ์ "

พรึบ

นัยตาสีน้ำตาลอ่อนลืมตาขึ้นมาอีกครั้ง ก่อนมันจะถูกกลบไปด้วยสีดำ ดวงตาสีขาวหายไปหมดสิ้น และเชือกที่ผูกมือของลัลทริมาเอาไว้ก็คล้ายออก

" นายหญิง " คนหน้าหวานทำท่าเคารพจอมปีศาจทันทีที่เห็น ดวงตาสีดำสนิทมองนายแห่งโลกมืดอย่างย่ำเกรง

" เอาล่ะ ข้าไม่มีอะไรกับที่นี่แล้ว ขอตัวกลับไปยังโลกมืดก่อนล่ะ " ปีศาจมายาในร่างมิติกากล่าว ไม่อยากอยู่ต่อให้นานกว่านี้

อะ.. อะไรกัน ยัยปีศาจนั่นสามารถคืนชีพ ชุบชีวิตคนได้งั้นหรอ หึ.. เจ๋งดีนี่หว่า

การินแสยะยิ้ม ไม่คิดว่ามิติกาจะเป็นร่างสถิตของสิ่งที่มีพลังมหาศาลแบบนี้ น่าเสียดายนัก เขาน่าจะรู้เร็วกว่านี้

ยัย.... ไม่ ฉันจะไม่ยอมรับแน่ ฉันจะไม่ยอมให้ไปหรอก ไม่ยอมยกผู้หญิงคนสำคัญของฉันให้ใครหรอกน่า " อะ... อื้อ.. "

ริมฝีปากบางล่างถูกบดขยี้จากชายผมแดง เขาดึงตัวเธอเข้ามาจูบแบบดูดดื่ม พยายามยัดเยียดสัมผัสที่เขาชอบทำทุกทีให้กับคนหน้าสวย ต้องพยายามทำให้มิติกาจำเขาได้ และตื่นขึ้นมาเพื่อเจอเขา เพื่ออยู่กับเขา

ให้ตายสิ เขายอมแล้ว ยอมรับแล้วก็ได้ว่าเธอคือความสุข ยอมรับแล้ว ขอร้องล่ะ..

ดวงตาสีแดงเพลิงของปีศาจร้าย มันมีอีกสีที่พยายามจะตื่นขึ้น เดี่ยวเป็นสีม่วง เดี่ยวเป็นสีแดงต่อสู้กันไปมาอย่างไม่เป็นสุข

อึก..

" ปล่อย! " มิติกา ไม่สิ ปีศาจมายาพลักร่างของชายผมแดงจนเขาไถลออกไป " เจ้าไม่มีสิทธิ์จะมาทำแบบนี้กับข้า "

" สิทธิ์หรอ " เชียรยิ้มมุมปาก ก่อนจะค่อยๆ เงยหน้าขึ้นสบตาเธอ " สิทธิ์งั้นหรอ ทำไมจะไม่มีล่ะ ก็ในเมื่อ ฉันกับร่างสถิตของเธอเป็นอะไรกัน เธอน่าจะรู้ความจริงนิ "

" เธอต่างหากที่.. ไม่มีสิทธิ์ ถึงเธอจะอยู่เคียงข้างยัยตัวแสบมา แต่เธอก็ไม่มีสิทธิ์บังคับใจของยัยนี่นะ ถ้ายัยนี่เลือกฉัน เธอก็ควรจะยอมรับสิ ยอมรับมันสิ " ชายผมแดงตะโกน ไม่อยากจะเชื่อว่าเขาจะรู้สึกไม่ดีแบบนี้ ยิ่งรู้ว่าจะเสียเธอไป เขาก็ยิ่งรู้สึกว่าตัวเองอ่อนแอ

" เจ้าต้องการอะไร " ปีศาจมายาถามเสียงเรียบ ถึงจะโมโหแต่ก็ไม่อยากจะประสาทแตกเพราะชายผมแดงคนนี้ " เจ้าอันเชิญข้าออกมา ย่อมต้องมีเรื่องจะขอข้า พูดมาสิ "

" ฉัน ต้องการ... " เชียรเว้นวรรคไป ก้มหน้านิ่งคิด ฉันควรจะขออะไรดี..

ตอนนี้ปีศาจมายาผู้ยิ่งใหญ่ก็อยู่ตรงนี้แล้ว แล้วฉันทำไมถึงลังเลอย่างนี้นะ ฉันต้องการจะทำเพื่อความฝันของฉันไม่ใช่หรอ แต่ทำไม..

" รีบพูดมาสิ เชียร " เชียร.. เชียร เสียงของเธอก็ก้องสะท้อนเข้ามาในหูของเขา ทำไมนะ ทำไมปีศาจมายาต้องเขาร่างเธอด้วยมิติกา ทำไมจะเป็นเธอด้วย

" ฉัน.. ขอ... "

.............................................................................................................

ขออะไรเอ่ย ท่านศาสดาจะเลือกอะไรนะ ท่านศาสดาจะเลือกใคร โอยยรอลุ้นเลย