(fanfic) ปริศนามายา อัตตานิรันดร์

ตอนที่ 29 : ตอนที่ 29 : มี หรือ ไม่มี

นิศาพาณิชย์ -- 07 : 34 น.

“ พวกนายมองหน้าฉันทำไม ” มิติกาถามเด็กหนุ่มสองคนที่กำลังจ้องเธอเขม็ง รุทร... การิน...

“ เธอทำยังไง ให้ไอ้หมอนั่นยอมทำตามที่เธอพูด ” รุทรถาม นัยตาเย็นชาจ้องใบหน้างามเขม็ง

“ นายเด็กกว่าเด็กกว่าฉัน กล้าดียังไงมาชี้หน้าถาม ” เด็กสาวพูด ไม่พอใจนักที่รุทรไม่เคารพเธอ

“ ทำไมจะไม่กล้า เธอเป็นแค่ผู้หญิง จะทำอะไรฉันได้ ” เด็กหนุ่มรุ่นน้องขยับยิ้มเย้ยหยัน

นัยตาสีม่วงแข็งกราว ใบหน้าสวยเผยยิ้มเลศนัยออกมา “ นั่นสิ ฉันจะทำอะไรนายได้บ้างน้า หึ.... ”

Σปึง....

“ อัก... ” ร่างของรุ่นน้องหนุ่มกระเด็นหงายหลังล้มลงอย่างแรง ด้วยรู้สึกถึงบางสิ่งที่ดึงเขาจากด้านหลังอย่างแรง

‘ ฉันรู้ว่านายอ่านความคิดได้ เพราะงั้น..... นี่เป็นแค่คำเตือน ’

นัยตาสีหม่นจ้องมองร่างรุ่นน้องหนุ่มเขม็งสีตาเย็นชา

‘ รู้จักที่ต่ำที่สูงหน่อยไอ้หนู และอย่าบอกใครเรื่องนี้โดยเด็ดขาด ไม่งั้นฉันจะฆ่าชื่อนายออกจากบัญชีมนุษย์ ..... ’

“ อุย... นายเป็นอะไรหรอ ทำไมจู่ๆ ถึงไปกองอยู่ตรงนั้นล่ะ ” มิติกาแสร้งทำทีสงสารจะเดินเข้าไปหารุทร แต่การินก็เข้ามาดึงแขนเธอไว้ก่อน

“ จะมากเกินไปรึเปล่ายัยคิงคอง ” การินตะคอกใส่มิติกา แต่ยังไม่ทันที่เขาจะได้พูดต่อ.....

“ อุก ” 

“ เธอเป็นอะไรไป ? ” เด็กหนุ่มตัวเล็กกว่าถาม เมื่อจู่ๆ มิติกาก็ใช้มือสองข้างปิดปากสนิท

ร่างบางผลักการินออกห่างตัว พะอืดพะอมเพราะกลิ่นธูปที่ติดเสื้อผ้าของการินอยู่ รุทรลุกขึ้นเอียงคอมอง ก่อนจะขยับยิ้มพูดเป็นเชิงล้อเล่นขึ้นมา 

“ ไอ้เตี้ย แกไม่ได้แปรงฟันมาหรอ ดูยัย..... ” รุทรเว้นวรรคไปชั่วครู่ ก่อนจะเปลี่ยนคำเรียกใหม่ “ ดู.. รุ่นพี่เขาทำท่าเหม็นจนจะอ้วกเลย แกดูสิ ”

“ แกจะบ้ารึไง ฉันไม่ใช่คนชกมกขนาดนั้นซะหน่อย ” การินถลึงตาใส่น้องรหัส ก่อนจะหันมามองคนหน้าสวยที่ดูดีขึ้นแล้ว

“ เธอเป็นอะไร ” การินถาม พยายามไม่เข้าใกล้มิติกาเกินควร 

“ ไม่รู้... มันจะตีกลับตั้งแต่เมื่อเช้าแล้ว ได้กลิ่นอะไรก็ไม่ถูกชะโหลกไปหมด ” มิติกาว่า ใบหน้าสวยเริ่มงอง้ำเพราะอาการไร้คำอธิบายของตน

พี่รหัสและน้องรหัสมองหน้ากันอยู่พักหนึ่ง ก่อนจะหันมาจ้องใบหน้าสวยเขม็ง 

“ นี่เธอะ........ ”

ออดดดดดดดด

“ อะไร นายจะถามอะไร ” มิติกามองเด็กหนุ่มงุนงง การินเงียบปากไปชั่วครู่ ก่อนจะไล่ให้รุทรไปเรียน และลากมิติกาไปเรียนพร้อมกับตนเอง

....................

........

ทางด้านเชียร ชายหนุ่มยังคงคิดถึงฝันประหลาดนั้นอยู่เนื่องๆ คิดถึงเหตุผลที่คนเขียนดึงพรรณพยัคฆ์เข้ามาในฝัน 

หวังว่าจะไม่เล่นแผลงๆ นะ.....

“ ท่านศาสดาครับ ” วิทูรเดินเข้ามาท่าทางตกใจ ในมือมีซองจดหมายสีเทาหม่นถือมาด้วย ก่อนจะวางมันลงต่อหน้านายของเขา

“ ท่านศาสดา มีจดหมายจ่าหน้าซองถึงท่านศาสดา จากมนุษย์ไร้ชื่อครับ นี่ครับ ” วิทูรว่า รอให้ศาสดาของเขาเปิดซองจดหมายดูภายใน

เชียรเพ่งมองซองจดหมายทำมืออยู่พักหนึ่ง ก่อนจะหยิบขึ้นมาเปิดอ่านอย่างระมัดระวัง

‘ กูไม่รู้หรอกนะ ว่ามึงจะจำกูได้รึเปล่า แต่กูคือหนึ่งในคนที่มึงจับไปทดลองแล้วหนีได้ กูเฝ้ามองมึงมาพอสมควรแล้ว วันนี้กูจะมาเตือน ต่อไปนี้ใครที่อยู่ใกล้มึง เป็นที่รักของมึง ทุกคนจะต้องมีภัย ’

นัยตาสีชาดจับจ้องภาพที่ถูกถ่ายซึ่งอยู่ในซอง 

ภาพแรก... การิน

ภาพสอง... ลัลทริมา

ภาพที่สาม... ยะ.... ยัยตัวแสบ

ชายหนุ่มพินิจมองทัศนในภาพถ่ายที่ดูจากวิวแต่ละที่ไม่เหมือนกัน ของการินน่าจะถูกถ่ายที่โรงเรียน ของลัลทริมาน่าจะอยู่ที่บ้าน ส่วนของมิติกา อยู่ที่.... สวนสนุก

มันจะเป็นไปได้รึเปล่า ถ้า.... สิ่งที่เขารู้สึกว่ามีคนตามตลอด มันมาจากสาเหตุนี้

ละ.... แล้วเขาควรจะทำยังไง

‘ มึงต้องเลือก ’

เสียงพูดของพรรณพยัคฆ์ก้องในหัวของชายผมแดงซ้ำๆ เขาจะต้องเลือกอย่างนั่นหรอ...

คิ้วขมวดเข้าหากันเป็นปมแน่น เรื่องหน้าหนักใจได้เกิดขึ้นแล้ว แล้วเขาจะเลือกสิ่งไหนดี

ยัยตัวแสบ... ฉันควรจะทำยังไงดี..

•••••••••

•••••

•

•

•

•

•

•

•

•

•

•

•

•

•

นิศาพาณิชย์ - 12 : 00 น.

“ อะไรของนาย ” มิติกามองฝ่ามือของการินที่แบมาทางเธอ

“ เฮ้ยการิน แกจะขอเงินมิติไปซื้อขนมกินรึไง ” เอมิกาพูดขึ้นมา เพราะเห็นท่าทีการินทำอย่างกับน้องชายที่กำลังงอแงขอปัจจัยจากพี่สาว

เด็กหนุ่มหันไปแยกเขี้ยวขู่เอมิกาก่อนจะหันมาแบมือตรงหน้ามิติกาอีกครั้ง

“ นายจะเอาไปทำไม ไม่มีเงินหรอ ” มิติกาเหลือบมองการินอย่างไม่ไว้ใจ เด็กหนุ่มทำท่าทีฮึดฮัดอยู่สักพัก ก่อนจะพูดขึ้น

“ ยืมหน่อย สัก 200 บาท ฉันไม่ได้เอากระเป๋าตังค์มา ” การินแถเหตุผลหน้าตาย แบมือขอปัจจัยจากคนหน้าสวยไม่หยุด

ใบหน้าสวยขมวดคิ้วมองการินด้วยสายตาไม่เชื่อถือ แต่ก็หยิบแบงค์ออกมาให้การิน แต่ก่อนจะเอาให้ กำปั้นก็ลงหัวของการินไปก่อนถึงสองที

เด็กหนุ่มหน้างอแต่ไม่ได้ว่าอะไร รีบเดินไปทางด้านหน้าโรงเรียนทันที

“ มิติก็ ให้ไอ้หมอนั่นไปทำไม ทำไมไม่ให้มันอดกินไปเลย ” เอมิกาว่า หมั่นเขี้ยวการินอยู่ไม่น้อย

ร้านขายยา...

เด็กหนุ่มถือกล่องสีเหลี่ยมยาวเดินมาที่เคาเตอร์ของร้าน เภสัชกรชายวัย 39 ปี มองการินอยู่พักหนึ่ง ก่อนจะเอ่ยถามออกไป

“ เอาไปให้แฟนตรวจหรอ ” เภสัชกรถาม เพราะกล่องสีเหลี่ยมนั้นคือที่ตรวจครรภ์

การินหน้ามุ้ยเล็กน้อย “ ไม่ใช่ ผมยังไม่มีแฟน เอ่อ.. แล้วก็ช่วยหายาทาแก้ปวดให้ผมด้วย ”

“ เอาไปทำไมหรอ ” เภสัชกรถาม ทั้งที่หันไปหยิบยามาให้การิน เด็กหนุ่มทำท่าทีโมโห 

“ ก็ยัยคิงคองพี่สาวตัวดีนะสิ บังคับให้ผมมาซื้อ พอไม่มาก็เขกหัวผมอย่างแรงเลย เจ็บชิบ ” เด็กหนุ่มว่า เภสัชกรจึงยิ้มออกมาได้ เพราะลักษณะของการินดูจะเป็นเด็กหนุ่มไฟแรงสูงทีเดียว

“ นี่ครับ ทั้งหมดก็....... ”

•

•

•

•

•

•

•

•

•

•

•

•

•

•

“ อะไร ” มิติกามองการินและรุทรด้วยท่าทีสงสัยระคนโมโห ทั้งสองจะดึงเธอบ่อยเกินไปแล้ว..

การินยื่นถุงใส่กล่องสี่เหลี่ยมยาวให้มิติกา เด็กสาวมองถุงใบนั้นด้วยความสงสัย 

....ฉันไม่ได้ไปเผลอปากสั่งเอาอะไรจากไอ้เด็กนี่ใช่มั้ยเนี่ย....

“ เอาไปเถอะน่า แล้วก็ไปเปิดใช้มันเดี่ยวนี้เลย ” การินสั่ง มันยิ่งทำให้คนหน้าสวยงุนงง จึงรับของมาดู ก่อนจะอุทานออกมา

“ นี่มัน.... !! ”

“ จะตกใจทำไม ไป... เข้าไปในห้องน้ำแล้วใช้มันซะ ” การินสั่ง ชี้นิ้วบอกที่ๆ มิติกาควรจะไปต่อ

“ นายไม่คิดว่าที่ฉันพะอืดพะอมเป็นเพราะโรคกระเพาะบ้างรึไง ” 

“ โรคกระเพาะห่าไรเหม็นนั่นเหม็นนี่ละยัยคิงคอง ” การินเงยหน้าตะคอก คนตัวสูงกว่าเสียงดัง “ เธอไม่อยากรู้รึไงว่าได้รึไม่ได้ รีบๆ เข้าไปสิ ”

“ ชริ....ก็ได้ เดี่ยวก็รู้ว่ามีหรือไม่มี ” เด็กสาวผมม่วงว่า ก่อนจะเดินปึงปังเข้าห้องน้ำไป

••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••

สำหรับคำถามของท่าเชียรที่ว่า..

‘ หวังว่าจะไม่เล่นแผลงๆ นะ... ’

สำหรับคำตอบนี้... ตอบได้คำเดียวเลยว่า.. ต้องติดตาม 

แล้วว่าแต่สำหรับกรณีของหนูมิติ จะมีหรือไม่มีน่า... คิดว่าไงคะ