(fanfic) ปริศนามายา อัตตานิรันดร์

ตอนที่ 25 : ตอนที่ 25 : ใคร เป็นของ ใคร

ชายหนุ่มผู้เฝ้ามองเหยียดยิ้ม เขาได้แผนการดีๆ ที่จะกำจัดเหล่าหนูแทะขาเก้าอี้ให้ตายแล้ว

คฤหาสน์วัชรจินดา....... หึหึหึ หากเป็นอย่างที่เด็กสาวคนนั้นเล่าจริงๆ เขาจะจัดเกมส์ที่มันจนเหล่าหนูแทะแบบการิน ลัลทริมาและเด็กสาวผมม่วงคนนั้น ลืมไม่ลงเลย

...............

......

.

.

.

.

.

.

.

.

มิติกาเดินนำชายผมแดงออกมาจากงานเต้นรำบ้านการิน เด็กสาวไม่สบอารมณ์กับการที่โดนคนหนุ่มตามเธอทุกฝีก้าว ตั้งแต่เธอลงมาจากเวทีจนกระทั้งตอนนี้ ทั้งยังจ้องเธอเขม็งราวกับเธอไปทำอะไรผิดมานักหนา

“ เธอจะเดินออกมาทำไม ไม่เข้าไปในงานหรอ ” เชียรถามเจ้าของเรือนผมสีม่วงข้างหน้า เขารู้ว่าเธอคงจะรำคาญที่เขาตามเธอทุกฝีก้าว แต่จะให้ทำไงได้ ก็เธอดันใส่ชุดที่ไม่ผ่านอารมณ์เขามา ซึ่งเขาคัดค้านตั้งแต่ทีแรกแต่เธอไม่ฟัง ทำให้เชียรไม่พอใจ

หากวันใดที่ชายหนุ่มมีโอกาสดีๆ เขาจะเอาชุดสั้นๆ บางๆ โชว์หน้า แหวกหลังของเธอไปเผาทิ้งให้หมดตู้ ต้องมีสักวัน....

“ นายก็กลับเข้าไปคนเดียวสิ จะมาตามฉันทำไมนักหนา ” เด็กสาวบ่น “ อยากกลับเข้าไปมากนัก ก็กลับเข้าไปเลย ”

“ หึ ” คนหน้าสวยแค้นหัวเราะประชด “ คงจะติดใจยัยหน้าพระจันทร์นั้นแล้วละสิ ถ้าอยากกลับไปนัก ก็ไปเลย ” 

เด็กสาวไล่ส่งชายหนุ่มด้วยท่าทางเก้ๆ กังๆ แก้มสองข้างแดงยิ่งกว่าสตรอเบอรี่ 

ชายผมแดงมองมิติกาอย่างพินิจ สองแก้มนวลแดงที่เขาเห็น คงเกิดจากอาการเมาเป็นแน่ เพราะเขาจำได้ว่า ก่อนหน้านี้ตอนที่มิติกาลงมาจากเวทีมีหญิงสาวคนหนึ่งมาขอเต้นรำ ตอนแรกเขาไม่ยอมรับเพราะรอดูท่าทีของมิติกา แต่พอเธอไม่มีทีท่าจะว่าอะไร เขาก็เลย... ตกลง

ในตอนที่เต้นรำอยู่นั้นเขาเองก็เหลือบมองเธอตลอด และเห็นว่าเธอกระดกไวน์ เบียร์ บาคาดี้ หรือแม้แต่เหล้าเพียวๆ เธอก็ดื่ม ถ้าจะเมาจนเซแบบนี้ ก็คงไม่แปลก

“ ฉันว่าเธอเมาแล้วนะ ” เชียรพูด ขยับเข้าไปใกล้คนเดินเซข้างหน้า “ กลับกันเถอะ.. ”

เด็กสาวหันมามองหน้าชายหนุ่มแล้วถอยหลังกรู ส่ายหน้ารัวๆ ปฏิเสธอาการตนเอง “ ฉันไม่ได้เมา แค่นี้ไม่เมาหรอก นายจะไปไหนก็ไปเถอะ ฉันไม่ได้เมา ”

“ เธอเอาใครมายืนยันหะ ว่าเธอไม่ได้เมาน่ะ ” ชายผมแดงขยับยิ้มรอฟังคำตอบจากเด็กสาว จากที่เขาดู เธอยังไม่เมามากจนขาดสติ แต่ก็ไม่น่าไว้ใจ มึนๆ แบบนี้เจอลากนิดเดียวก็ไปแน่นอน....

“ ด็อกเตอร์มิติกายืนยัน นั่งยัน นอนยัน เท้าสะเอวยันด้วย ” เด็กสาวว่า ถึงจะยังไม่ขาดสติ แต่คำพูดก็เริ่มเพี้ยนพอได้

ชายหนุ่มขยับยิ้มมองคนขี้โกหกตรงหน้า พลางส่ายหน้าเบาๆ อย่างเหนื่อยใจ “ เมาครับ ผมรู้ว่าคุณหนูเมา เพราะงั้นคุณหนูต้องกลับไปนอนผักผ่อนแล้วครับ ”

“ ไม่ไป.. ใครเป็นหนู หนูที่ไหนจะตัวใหญ่ขนาดนี้ละ ” มิติกาว่า พลางจะเดินหนีชายหนุ่ม แต่มือใหญ่ฉุดร่างบางเซเข้ามาในอ้อมแขน ก่อนจะเชยค้างเด็กสาวขึ้นมามองตน

“ ก็หนูมิติไงล่ะ ยัยลูกเหมียวตัวโต.... แมวน้อยของฉัน ” ใบหน้าหล่อโน้มลงมาประกบริมฝีบางเบาๆ ก่อนจะพาเธอกลับห้องเพื่อผักผ่อน

.

.

.

.

.

.

.

เชียรวางร่างบางลงบนเตียงนุ่มเบาๆ เด็กสาวขี้เมาหลับตาพริม สองแก้มนวลแดงเพราะฤทธิ์แอลกอฮอล์ และของมึนเมา

ชายหนุ่มเพ่งมองใบหน้างามสักพัก ก่อนจะนำผ้าชุบน้ำมาเช็ดตามแขน มือ และใบหน้าเพื่อให้เด็กสาวสบายตัวขึ้น ความจริงเขาไม่จำเป็นต้องมาดูแลเธอแบบนี้ด้วยซ้ำ

แต่.... เขาอยากรู้ อยากจะลอง.... ลองดูแลสิ่งที่คิดว่าสำคัญ เขาอยากรู้เพียงว่าระหว่างเครื่องมือที่ชายหนุ่มใช้เฉยๆ กับเครื่องมือที่เขาตั้งใจทะนุทะนอมดูแลเป็นอย่างดี มันจะมีความหมายแตกต่างกันอย่างไร

“ อือ... ” ร่างบางลุกขึ้นมานั่งใช้คางเกยไหล่ของชายหนุ่มจากด้านหลัง พร้อมกับใช้นิ้วเรียวลากไปตามแผงอกแกร่งของชายหนุ่ม พลางเป่าหูเขาเบาๆ

อกอวบดันหลังชายผมแดงอยู่เป็นระยะๆ ทุกครั้งที่เธอขยับ

ชายผมแดงหันมาประจันหน้ากับเด็กสาว “ เป็นอะไรของเธอหือ.. หรือว่าเมาแล้วผีหื่นเข้าสิง ”

คำถามของคนหนุ่มไม่เข้าหัวของมิติกาเท่าไหร่ เด็กสาวกำลังหวนคิดถึงตอนที่เชียรไปเต้นรำกับผู้หญิงคนนั้น..... 

คนหน้าสวยผลักร่างหนาลงนอนราบบนเตียงนุ่ม ก่อนจะขึ้นไปคล่อมทาบทับอยู่บนร่างของชายผมแดง แสยะยิ้มมีเล่ห์ ถามคนที่อยู่เบื่องล่างคาดคั้น “ นายบอกมา นายเป็นของใคร ”

ชายผมสีชาดมองนัยตาเด็กสาวที่ทาบทับด้านบนนิ่ง ดวงตาสีหม่นกำลังสื่อให้เขารีบๆ ตอบคำถามของเธอ... และต้องเป็นที่พอใจกับตัวเธอเสียด้วย

“ นั้นสิ ฉันเป็นของใคร.... ” ชายหนุ่มยิ้มยียวน รั้งเอวโอบรัดร่างเล็กบนกายใหญ่แน่น “ ของใครดีนะ.... อืม...หรือว่าจะเป็น ของผู้หญิงสวยๆ คนนั้นดี ”

“ ชริ ” มือนุ่มทุบอกชายหนุ่มแรงๆ ให้อีกฝ่ายคลายอ้อมแขน ก่อนจะดันร่างออกจากตัวชายหนุ่ม

ัเชียรขยับยิ้มมองเด็กสาวขี้น้อยใจซึ่งย้ายร่างไปนั่งอยู่ตรงปลายเตียง กอดอกทำหน้างอราวกับกำลังไม่พึงพอใจตัวชายหนุ่มมาก

วงแขนใหญ่เข้ารวบร่างบางจากด้านหลัง กระซิบถามข้างหูเด็กสาวด้วยเสียงแผ่วเบา “ หึงหรอ ”

อีกฝ่ายไม่ตอบ แต่หันหน้ามาประจันกับเขา ก่อนจะมอบรอยจูบแสนหวานรุกล้ำริมฝีปากของชายหนุ่มอย่างดูดดื่ม ซึ่งชายหนุ่มเองก็ไม่ปล่อยให้สาวเจ้ารุกเร้าอยู่เพียงฝ่ายเดียว เขาตอบรับริมฝีปากบางด้วยการบดขยี้กลับ ผ่อนจังหวะหนักเบาสื่อให้เธอรู้ว่าในยามนี้ เขาเป็นของใคร

ในระหว่างที่กำลังผลัดกันดื่มด่ำกับรสไอศครีมหวาน มือหนาก็เริ่มซุกซนลากนิ้วไปที่ด้านหลัง ค่อยๆ รูดชิปชุดเกะกะที่เด็กสาวใส่ออก ก่อนจะค่อยๆ ถอดมัน....

มิติกาที่สติพร่าเลื่อนไปบางส่วนจากฤทธิ์ของมึนเมา ที่พอมีสติอยู่บาง เธอไม่ได้รังเกียจชายหนุ่ม เพียงแต่ไม่ได้อยากให้เขาทำแบบนี้อีก.....

...... แต่อีกใจหนึ่ง เธอเองก็ไม่อยากให้เขาหยุด การกระทำในครั้งนี้

มือหนาดันเรือนร่างเล็กลงไปนอนราบ ตอนนี้บนร่างอรชรเหลืออาภรของเกะกะสายตาอยู่เพียงสองชิ้น ถึงจะเคยสัมผัสมาแล้วครั้งหนึ่ง แต่เนื้อนวลเนียนของเธอมันก็ยั่วยุเขาทุกครั้งที่เห็น

ใบหน้าหล่อโน้มคอลงมาบดขยี้ริมฝีบางด้วยความแรงปะปนอ่อนโยน มือใหญ่ลูบไล้ซุกซนอยู่บนกายสาวของอีกฝ่ายอย่างกระหาย 

ิอารมณ์บางอย่างมันพุ่งสูงจนกายหนุ่มแทบทนไม่ไหวที่จะเล่นสนุกกับกายสาวเบื่องล่าง มือหนาค่อยๆ เลือนลงไปปลดบราเชียร์สีดำที่แทบจะไม่ช่วยปิดอกอวบได้สักนิดออก 

ก่อนจะก้มลงขบเม้มอกอวบ ระดมจูบจนเด็กสาวสติพร่าเผลอครางออกมาเบาๆ 

เสียงครางเย้าอารมณ์คนหนุ่มให้เพิ่มมากขึ้น สัญชาตญาณบางอย่างในกายกำลังอยากจะออกมา

แต่จู่ๆ คนหน้าสวยก็ผลักร่างหนาออกจากตัว ก่อนจะดึงผ้าห่มมาปิดบังเนื้อกายไว้ แล้วถามชายหนุ่มด้วยคำถามเดิมอีกครั้ง “ นายเป็นของใคร ”

ชายผมแดงขยับยิ้ม เข้าใจในสถานการณ์ตอนนี้เป็นอย่างดี หากเขายังเล่นลิ้นไม่ตอบ คืนนี้เขาต้องอดกินเนื้อหวานของเธอแน่... เพราะงั้น

ชายหนุ่มดึงผ้าห่มออกจากเรือนร่างเปลือย แล้วขึ้นคร่อมทาบทับร่างเล็กเอาไว้ โน้มคอลงจุมพิตที่ปากบางเบาๆ มือหนาเลื่อนลงไปถอดด่านรักชิ้นสุดท้ายที่บดบังอยู่ ก่อนจะกระซิบเสียงพร่าข้างหูคนสาวเบาๆ

“ ฉันเป็นของเธอ ” ชายหนุ่มขยับยิ้ม “ แล้วเธอก็เป็นของฉันด้วย ”

เด็กสาวขยับยิ้มเลศนัย หันหน้าไปมองชายหนุ่มประหนึ่งกำลังท้าทาย “ หรอ ฉันไม่เห็นจำได้เลย ว่าฉันเป็นของนายตอนไหน เป็นได้ยังไง ”

ร่างหนาโถมตัวเข้าหาเด็กสาว ใช้ขีปนาวุธลับสอดใส่เข้าไปในช่องทางรักด้วยความระมัดระวัง หูก็เอียงฟังเสียงสาวเจ้าครางยั่ว

มือหนาเองก็ลูบไล้ไปตามเรือนร่างกายสาวอย่างไม่บกพร่อง พลางก้มลงขบเม้มระดมจูบทุกตรารางนิ้วบนกายนาง ก่อนจะขยับยิ้มพูดกับคนหน้าสวยเบื่องล่างอย่างมีนัย

“ คืนนี้เธอจะได้รู้ว่าเธอเป็นของใคร ฉันจะทำให้เธอจำขึ้นใจเลยละ ว่ามีใครเป็นเจ้าของ ” ว่าแล้วเขาก็ขยับพอเป็นพิธี เสียงครางยั่วจากร่างบางยังดังเป็นระยะ ซึ่งยิ่งได้ยินมันยิ่งปลุกสัญชาตญาณหมาป่าของเขาขึ้น

 คืนนี้เขาจะขย้ำเธอให้สะใจ เขาจะเอาคืนเธอสมกับที่เธอไม่เชื่อฟังและเถียงเขา..........

.......... เขาจะสั่งสอนเธอเอง

••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••

เออ..... รู้แล้วคร้าว่าใครเป็นของใคร

โอ๊ยยย พึ่งเขียนอะไรแบบนี้ครั้งแรกกก ถ้าไม่ฟินหรือผิดพลาดตรงไหนขอโทษด้วยนะ.. เขียนไปก็อายตัวเองไป... >_<

บรั้ยยยยยย........